De maand april staat voor ons tot nu toe helemaal in het teken van slecht nieuws uit Nederland. Mijn (Natasha' s) moeder is ernstig ziek geworden en heeft enkele ziekenhuisopnames achter de rug. Daar kunnen we verder, met het oog op de privacy, niets naders over schrijven; dat zou dan immers voor altijd op Internet staan. Over mijn gevoelens mag ik het wel hebben...die 7000 km afstand voelt gigantisch opeens, je zou het liefst nu meteen in Nederland zijn bij de familie, om te helpen en te steunen waar je maar kan. Gelukkig krijgt ze wel heel veel steun en praktische hulp van mijn zusjes en vrienden en vriendinnen. Een bezoek van ons aan Nederland is onmogelijk op dit moment, door de ronduit penibele financiele positie waarin we nu zitten.
Dat heeft te maken met het tweede nieuws uit Nederland: een brief van de Belastingdienst, die meent na 5 jaar nog een vordering op ons te hebben. Die hebben ze vorige maand maar vast gedeeltelijk ge-ind door ons hele inkomen in beslag te nemen. Dat mag blijkbaar omdat we in het buitenland wonen. De rechtsweg is uitgesloten voor ons, we kunnen niet eens nagaan of wat de Belastingdienst beweert allemaal wel klopt. Pure Kafka in de polder, want we hebben destijds echt wel geschreven en gebeld met ze om onze emigratie goed af te handelen.
Maar gelukkig hebben we een lieve vriendin in Amsterdam die ons bijstaat: zij heeft brieven geschreven en oeverloos voor ons aan de telefoon gehangen, om zich heel vaak te laten doorverbinden en uiteindelijk naar een ander kantoor te laten verwijzen, om zich daar ook weer heel vaak te laten doorverbinden. Dat zouden we helemaal niet kunnen vanuit Costa Rica, de telefoonrekening zou astronomisch zijn, daarnaast zijn Nederlandse kantooruren hier midden in de nacht.
Hoe het precies gaat aflopen is op dit moment nog niet helemaal duidelijk, maar het ziet er naar uit dat we een afbetalingsregeling met ze kunnen treffen. Daarnaast zullen we de leningen (van mensen die ons geld gestuurd hebben, zodat we in ieder geval te eten hebben) moeten teruggeven, alsook de nog openstaande rekeningen hier in Costa Rica (huur, electra, zorgverzekering, schoolboeken etc.) moeten voldoen. Gelukkig dragen de avocado' s in de tuin alweer bijna vruchten, dan kunnen we die tenminste eten....
Tot overmaat van ramp moeten binnenkort al onze documenten vernieuwd worden, in juni verlopen de paspoorten en daarvoor moeten we naar San Jose (je bent verplicht hier een geldig paspoort te hebben, dus doorlopen met verlopen passen is geen optie). In september verlopen de cedula' s, dat zijn de plastic ID-kaartjes van onze verblijfsvergunning. Die kosten $ 247 per stuk plus bijkomende kosten, hiephoi het kan niet op! Gelukkig hebben we nog even de tijd om uit te vogelen hoe we dat gaan regelen allemaal.
Problemen met geld hebben is peanuts vergeleken met problemen met je gezondheid, dat beseffen we ons wel heel goed. We hebben het nu niet breed, maar we zullen een manier vinden om iedereen te geven waar hij of zij nog recht op heeft en het zal uiteindelijk helemaal goed komen.
Liefde, vriendschap en een redelijke gezondheid, dat is het allerbelangrijkste in het leven.
