Onze paspoorten waren na 5 jaar buitenland (bijna) verlopen, dus vorige week gingen we met de vroege bus naar de ambassade in San Jose; woensdag is namelijk de enige dag dat ze niet al om 12 uur dicht zijn, of helemaal gesloten zijn. Ikzelf was al drie- en een half jaar niet meer in de hoofdstad geweest en als je aan de Caribe woont is het ook echt een heel andere wereld. De reis er naartoe voert door de montane nevelwouden van de centrale hooglanden; en dan plotseling zie je een onafzienbare zee van verroeste golfplaten daken (dit is aardbevingsgebied dus nergens in dit land worden dakpannen gebruikt). Bij het busstation stonden als vanouds een heleboel haaien van taxichauffeurs klanten te werven, we moesten er wel eentje nemen om naar de chique diplomatenwijk Rohrmoser te gaan. Onderweg nog even gestopt om pasfotootjes- volgens de Nederlandse fotomatrix- te laten maken, toen door naar de ambassade. Achter een slagboom in een Oficentro, een kantoorcomplex...niet zo mooi als de villa waar de Costaricaanse ambassade in Den Haag in gevestigd is, maar wel met mooie grote palmbomen voor de deur. Binnen werden we te woord gestaan en geholpen door een flinke Friese boerin (iets van Boukje heet ze dan ook, maar ben het alweer vergeten).We moesten een ellenlang formulier formulier invullen, onze vingerafdrukken laten nemen en een flink bedrag betalen. Over twee weken moeten we weer teruggaan om ze persoonlijk op te komen halen, alhoewel dan hoeft Ramona niet zelf mee. Gauw weer terug per taxi door het drukke, chaotische San Jose naar de ons welbekende Gran Terminal del Caribe om de bus terug naar Cahuita te nemen. Na eerst een lekkere lunch van pollo asado (gegrilde kip met patat) te eten in het busstationrestaurant.
Zo gauw de paspoorten binnen zijn, moeten we een speciaal document regelen bij Migracion, waarmee minderjarigen met een van de ouders het land mogen verlaten, terwijl de andere ouder niet meegaat. Dat is hier nogal een big issue, de Costaricaanse wet tegen internationale kinderontvoering (waar we overigens warm voorstander van zijn, van dit soort wetgeving). Daarvoor moeten we nog een keer pasfoto's van Ramona laten maken en dan met kopieeen van onze nieuwe paspoorten en onze cedulas (ID-kaartjes) naar het regiokantoor van Migracion in Limon gaan. Hopelijk krijgen we het document direct mee en kost het niet teveel geld.
Want dan is het de bedoeling twee tickets naar Amsterdam te boeken, voor Natasha en Ramona! In de schoolvakantie in de zomer (laatste week van juni en de eerste drie weken van juli) willen we afreizen, voornamelijk om de zieke oma Amsterdam te bezoeken, maar ook om oude vrienden weer te ontmoeten! We hebben er veel zin in!
Maar oe, wat zijn de tickets peperduur in het hoogseizoen! Jammer ook dat Martinair bankroet is gegaan, want die bood het 5 jaar geleden voor de helft van de prijs aan. Nu zijn we aangewezen op wat travelagents aanbieden (niks onder de $ 1500) of wat de vliegmaatschappijen zelf op hun sites zetten. Volgende week nog maar eens een rondje bellen met Iberia, Delta airlines etcetera.
We houden jullie op de hoogte van al deze spannende verwikkelingen.
