Hierboven wat fotootjes van de Dia de la Independencia afgelopen zaterdag (die we al voor de zesde keer meemaakten), waarbij Ramona fanatiek meedeed met het traditionele trommelen, een filmpje ervan staat op youtube inmiddels.
Tja, folklore in Tiquicia (Costa Rica)...eigenlijk ben ik er met mijn hoofd helemaal niet bij momenteel en ook niet bij de burocratie. Met mijn hoofd en hart zit ik in Amsterdam, bij mijn lieve familie, waarvan nog iemand dodelijk ziek is geworden. Was ik maar daar bij ze! Waarom wonen we ook alweer aan deze verre kust?
Maar goed, we zitten hier nu eenmaal al ruim een half decennium en dit blog is bedoeld om jullie allemaal op de hoogte te houden van onze wederwaardigheden hier. Daarmee zullen we ook wel verdergaan, maar als de toon een beetje in mineur is weten jullie waar dat aan ligt...emigreren kan groot verdriet en gemis met zich meebrengen, wat je van tevoren meestal niet kunt voorzien overigens.
Goed, verder met de horror-loodgieter dan maar...de wasbak was dus uit de muur gevallen en de keukenkraan was ook stuk en omdat Noel' s ouders op bezoek komen wilden we het huis een beetje netjes hebben. Firma de Zwarte Zaterdag (die heb je hier blijkbaar ook) kwam langs in de persoon van Timoteo, een klein vet Latino mannetje. Hoofdkraan dichtgedraaid. Nieuwe wasbak bleek niet te passen. Keukenkraan wel, maar er ontstond meteen een mega-waterballet: ' Ow, jullie hebben een warmwaterboiler'- 100 liter kokend water stroomde dus door het huis, hij probeerde nog wel een kraantje dicht te draaien maar dat brak prompt af (een Chinees kwaliteitsproduct). En nu hebben we dus helemaal geen warm water meer! Om dat te fixen komt de Zwarte Zaterdag over een paar weken wel weer langs, als ze tijd hebben, maar daar moeten we dan wel extra voor betalen! 'Hot water is for wuzzies' (watjes) is trouwens de opvatting van de gemiddelde Costaricaan. 't Kan allemaal ook best met koud water, hoogstens hebben Tico' s zo' n elektrisch opwarmding op hun douche, waar je een venijnige schok van kunt krijgen als je haar staat in te zepen.
Maar wij behelpen ons voorlopig met een ijskoud stortbad...
En bij Migracion zijn we inmiddels al vier keer geweest. Steeds weer moest Ramona een dag vrij nemen van school (voor alle procedures moet je je in persoon melden) en moesten we 50 km reizen vanuit Talamanca naar Limon en uren zitten in de wachtkamer, om weer een nieuwe vereiste aan te horen. Zoals het aanschaffen van Timbres Fiscales van 2 colon en 50 centavos (0,01 eurocent ofzo)...dat zijn een soort kleurige postzegels die op elk blad geplakt moeten worden. ' s Lands wijs, ' s lands eer...natuurlijk, en je moet gewoon een engelengeduld hebben om met ambtenaren hier om te gaan, maar na de vierde vergeefse expeditie kreeg ik (Natasha) er toch bijkans een nervous breakdown van! Dat zag de jonge, vrouwelijke beambte geloof ik ook wel, want prompt begon de antieke Matrixprinter te ratelen: onze aanvragen zijn ingediend en we krijgen in december bericht! Hooray, die hobbel is genomen!
Tegelijkertijd wil de Nederlandse fiscus nog eens 1214 euro's van ons hebben, wat ook een hoop kopzorg geeft. Maar dat is dan wel het allerlaatste wat we met ze te maken zullen hebben, gelukkig. En weet je, financiele problemen zijn wel rot, maar er is op de een of andere manier altijd wel een mouw aan te passen/ oplossing te verzinnen (een lening, een afbetalingsregeling)...terwijl dat met problemen op gezondheids- en relatiegebied meestal niet of nauwelijks mogelijk is. Dat soort problemen zijn in de kern dus vele malen ernstiger, en daarom willen we niet zeuren over 'tegenslag'- dat is allemaal zo relatief, vergeleken met wat andere mensen allemaal hebben te doorstaan....
Om te eindigen met een positieve noot: Noel' s ouders en broer Bert zijn hier bij ons in Cahuita en het is supergezellig met ze, wat een leuke mensen zijn dat toch! Ze logeren bij de Bananas, dat is de Bed en Breakfast van onze vrienden Alfred en Andrea, 200 m. in de straat bij ons vandaan, want ons boshuisje is piepklein. Opa Theo (82 jaar!) is zo fit als een hoentje en loopt zo het hele National Park door! Vanmiddag is Noel met ze naar Puerto Viejo, ons ruige buurdorp, gegaan omdat hun bankpasjes het weer eens niet deden bij de flutbank hier, maar wel daarginds bij de Banco Nacional. Ze blijven hier tot 4 oktober, we hebben allemaal leuke uitstapjes voor ze gepland en we gaan gewoon een superleuke tijd samen hebben.
