December in de jungle

De Caribische zee krijgt gelukkig langzaam z´n eigen kleur weer terug: aquamarijn met azuur en turquoise....in plaats van het blubberbruin en regenwolkengrijs van de afgelopen weken. Ook de beestjes komen een voor een weer tevoorschijn, de kolibries, aapjes, luiaards, papegaaien, iguana´s en toekans. Er zat een enorme blauwe Neptuneskrab in de tuin, de honden hielden niet meer op met ertegen te blaffen (maar vonden het tegelijkertijd duidelijk doodeng). Bij het aanharken van de tuin vond ik een babyslangetje waar buurman Lenny voor moest komen, een gevaarlijke bushmaster....Lenny kwam met zijn machete en hakte hem de kop af, heel koel...Ramona en ik stonden samen te griezelen! Hopelijk zitten er niet nog meer! Een nog heftiger verhaal had een overbuurvrouw van ons, een Canadese genaamd Sabrina. Een enorme krokodil in de tuin!!! Zij heeft een piscina natural (zee-arm met zwemwater bij vloed) en daar zat een krok van maar liefst 6 meter in! Zij was in het dorp op zoek gegaan naar iemand met een geweer, maar eind van het liedje was dat een bioloog van Cahuita Nationaal Park hem ingepakt en afgevoerd heeft, om elders weer los te laten...ze zijn beschermd immers. Never a dull moment, hier in Cahuita.
Het jaar loopt ten einde en dus staat de nepkerstboom met al z´n kitschlampjes en versiersels weer te twinkelen in de huiskamer. Ook is het weer tijd voor allerlei jaaroverzichten en bespiegelingen in de media. Zo blijkt dat bijna alle Costaricaanse gemeenten het geld dat ze hebben gekregen van de staat en van burgers oppotten en helemaal niet gebruiken; miljoenen dollars liggen overal op de plank, onbegrijpelijkerwijs. Niet dat ze geen problemen hebben hier, je zou denken: ruim dan al die vuilnishopen en muggenpoelen eens op, repareer de vele kraters in de wegen en stoepen eens, doe eindelijk eens wat aan armoedebestrijding....Maar zo niet de Tico´s, door tegenstrijdige wetgeving, onduidelijke bevoegdheden en werkelijk kafkaiaanse burocratie durft niemand hier kennelijk een cent uit te geven. Of projecten mislukken gewoon, door eindeloze vertragingen...bestelde vuilniswagens die na twee jaar nog steeds niet geleverd zijn, dat soort werk.
Volgens de statistiek blijkt de gemeente Talamanca een gunstige uitzondering. Waar wij wonen is een verre uithoek van de armste provincie van hetland (Limón), maar demiddelen die ze hier hebben worden efficiënt en voortvarend ingezet om de belangrijkste problemen op te lossen. Dus hier komt gelukkig wel twee keer per week een moderne vuilniswagen langs, worden dengue fever-muggenpoelen ijverig bestreden en de steenslagwegen regelmatig opnieuw ge-egaliseerd. Niet dat dat laatste lang helpt (het is binnen een week weer een maanlandschap) maar ze doen bij de gemeente Talamanca zeker hun best. Voordeel is ook dat de auto´s hier niet zo hard kunnen rijden, dus wat ons betreft hoeven ze de weg hier niet te komen asfalteren!
Een ander voorbeeld is Cable Talamanca, de gemeentelijke kabelboer die het TV-signaal doorgeeft naar deze verre uithoek van het land. Normaal wacht je in Costa Rica een jaar of langer na het aanvragen van dergelijke voorzieningen, maar Cable Talamanca stond binnen 2 dagen na ons telefoontje met drie monteurs voor de deur, om ons eens even vlot aan te sluiten op 18 TV-zenders, zodat we tenminste weer een soort venster op de wereld hebben. Nou ja; Discovery Channel, een filmnet, kinderprogramma´s, Chinese staatsTV, Rai Uno, Deutsche Welle, een soort Jamaicaanse reggaeton-MTV, en twee glibberige reli-TV kanalen uit de VS. Maar in januari wordt het pakket uitgebreid naar 30 zenders en dan begint ook de bekabeling van Cahuita met glasvezel...zodat snel en betaalbaar internet in de loop van 2009 eindelijk onze kant op zal komen....met dank aan Cable Talamanca.