Techniek in Ticolandia

We waren dus voor het eerst in 14 maanden weer op de digitale snelweg aangesloten vanaf huis...en dat hebben onze vriendjes geweten ook....zelden zoveel Youtube filmpjes achter elkaar gespamd als deze week...maar goed, het blijft hier Costa Rica, dus op tweede dag brandde het modem alweer door!!!!! Dat ding werd eerst verdacht gloeiend heet, toen hield ie er helemaal mee op. Naar de Ice helpdesk bellen, die je ongeveer net zolang in de wacht laat hangen als UPC tien jaar geleden deed. Maar OK , het Ice-mannetje stond wel de volgende dag in alle vroegte voor de deur om het ding te fixen. Wel met een hoop bla bla, zoals ¨jullie moeten wel het modem afzetten als je de compu niet gebruikt¨....dat zal allemaal wel, maar Ice heeft natuurlijk weer de allergoedkoopste troep ingekocht, en da´s wel weer 100 % Tico van ze. Alle apparaten gaan hier namelijk binnen 6 weken stuk. Drie boterhammen heb je in je nieuwe broodrooster gebakken en de rook komt er al vanaf. Uit de nieuwe ventilator komt ook rook en je krijgt er soms elektrische schokken van. De wekkerradio doet het alleen als ie er zin in heeft, waardoor wij geregeld om 8 uur wakker schrikken, verslapen!!! Motor heeft pas 1700 km op de teller staan, maar hij verdomt het pertinent om te starten, al issie minstens tien keer bij de mécanico in de revisie geweest. Deur van de vriezer dondert steeds uit de koelkast als je de deur opendoet. Koffie zet-apparaat heeft het hele stopcontact doorgebrandt. Plafondventilatoren hangen hier alleen als ornament, want na 5 minuten waren ze al kapot! Zoals zo ongeveer alles hier. Gelukkig maar voor ons dat de TV en de compu het wel zonder haperen al twee jaar doen!
Hoe dat komt dat die apparaten hier zo slecht zijn? Alles komt uit China en is afgekeurd door de VS...dat wordt dan doorgevoerd naar die kleine landjes in Midden Amerika, waar ze niet aan Kema keur of dat soort vermoeiende dingen doen. Alles kan hier zo de markt op en het is dan ook allemaal werkelijk spotgoedkoop, muy barato, zoals ze hier zeggen...dus daar moet je dan verder maar niet over zeuren, da´s de mentaliteit hier....het was immers zo barato? Dat je er dan geen moer aan hebt, dat doet er verder blijkbaar niet toe. Wat helemaal maf is hier, dat je in een supermarkt ook met regelmaat een elektrische schok krijgt, van hun koelkastdeuren of vriezers bijvoorbeeld....van schrik deins je achteruit en het kassa-personeel barst collectief in lachen uit....kijk, dat heb je nou in NL nooit, maar als je hier al wat jaartjes woont, kan je er zelf opeens ook wel de grap van inzien...Pura Vida, weetje wel!

So long Tankie

Hierboven zie je ons kleine oogappeltje Tank. Maandagavond had hij kou gevat, daarom hadden we hem in warme dekentjes ingepakt, met het idee de volgende ochtend met hem naar de dierenarts in Bribri te gaan. Helaas heeft hij de volgende ochtend niet gehaald. Volgens Noël komt dat door dat koufront wat hier heerst; zelf denk ik dat de hondjes heel weinig weerstand hebben omdat ze veel te vroeg van de moederborst af zijn gehaald. Ze waren met 4 weken op straat gezet, aan hun lot overgelaten. Ramona heeft ze toen naar ons huis gebracht, maar zulke hondjes zijn natuurlijk heel erg zwak. Tankie hebben we begraven onder de mangoboom en ook hij houdt voor altijd een plekje in ons hart.

Koufront en eindelijk telefoon!

Het harenkam-conflict met Ramona is eindelijk bijgelegd: ze heeft nu een hoofd vol vlechtjes (zie foto) die hoeven maar 1 x per maand uitgekamd en opnieuw gedaan te worden, dat scheelt hier in huis weer een hoop gekrakeel en het moeten vangen van Ramona, met borstel paraat in de hand (waarbij ze zich in haar klerenkast verstopt, echt waar).
Inmiddels hebben we eindelijk onze regen gekregen hier in de Caribe Sur, waarbij meteen weer de strandweg blank staat en de zee woest tekeergaat. We hebben een koufront, wat ze hier Frente Frío noemen...dat heb je af en toe in de wintermaanden, als de sneeuwstormen over de noordelijke prairies jagen, krijgen we hier ook soms een venijnige noordenwind, El Norte heet die. Dan daalt plotseling de temperatuur van 31 naar 23 graden en met die rotwind erbij (the chill-factor) is dat gewoon koud! Niet zo extreem als in de bergen (op de hoogste berg, de Chirippo van 3850 m. ligt nu sneeuw) maar als je een poosje in de tropen woont, verdraag je dus geen kou meer....je verandert al snel in een watje wat dat betreft. Dus we slapen onder dekens nu en dragen truien en jassen, gevoerd en met een nepbontrandje. En geitenwollen sokken, moet ik eerlijk bekennen. En het gewoefte mag binnenslapen, want die bibberen ook. Zelfs de paarden (echte koudweer-liefhebbers, normaal gesproken) staan nu onder hun afdakje te kleumen.
We hopen hier allemaal dat El Norte weer gauw wegdraait naar Alaska en Canada, waar hij thuishoort in dit jaargetij.
Wel kwam er in de stromende regen een ICE-karretje de tuin ingezoeft vandaag, waarna twee jongens kabels van de straat naar ons huis trokken en de telefoon hebben aangesloten!!!! Na 14 telefoonloze maanden begint dat gerinkel weer: ´Mag ik Maria Gonzalez even?´(om 6 uur ´s ochtends is dat altijd) ´Er woont hier geen Maria Gonzalez´ ´Jewel, dit is haar telefoonnummer, ze heeft het me zelf gegeven´ met vervolgens een lang blabla verhaal in vlot Ticospaans, wat ik met mijn slaaphoofd, nog geen koffie gehad, nauwelijks kan volgen. Daarom is de telefoon bepaald niet m´n favoriete gadget, maar ja het is wel fijn dat ik zelf niet meer de straat op hoef om te bellen, in de verkeersherrie en de kletterende regen...op zo´n rotmachien die je muntjes ofwel doorslikt danwel telkens uitspuugt. Maar voor intercontinentale telefonie is Skype een veel betere optie, gratis videocalls. Dus wie ons graag wil bellen, kan beter een account bij Skype openen...maar goed, we zullen eerdaags een mailtje doen uitgaan met daarin ons nieuwe Costaricaanse telefoonnummer.

Stormseizoen

Hurricane Ida heeft een spoor van vernieling getrokken door Midden-Amerika en Zuid-Mexico en is nu hard op weg naar de kust van Louisiana (USA)...hopen maar dat de stad New Orleans deze keer gespaard blijft! Hier aan de Caribe Sur hebben we intussen evenwel prachtig stabiel zonnig weer, dat komt door de zuidelijke ligging vlak boven de evenaar. Tropische orkanen teisteren vooral het gebied dat tussen de 10 en 20 graden Noorderbreedte ligt en Cahuita ligt op 9.44 Nb, dus onder de gevarenzone- zij het ook maar net! Meestal krijgen we wel de staart van de rondzwiepende wolkenpartijen mee, wat dan overvloedige regenval met overstromingen geeft...maar dit jaar niet, of tot nu toe lijkt het alleszins mee te vallen. Twee keer hebben we al een zwaar verregende novembermaand meegemaakt, vorig jaar hier en het jaar daarvoor in de bergen...maar dit jaar is het anders: warmer en droger. Dat klinkt leuk en dat is het voor ons ook wel, maar in feite is het allemaal niet best. Door het fenomeen El Niño en de globale opwarming veranderen neerslagpatronen wereldwijd. Op veel plaatsen regent het vaker en harder, maar hier- in een zeer vochtig tropisch regenwoud- wordt het juist droger! Costa Rica is prachtig groen, maar daarvoor moet het wel vaak en hard regenen...anders verandert het straks in een tropisch droogteklimaat, oftewel een woestijn! Watergebrek is heel slecht voor de natuur en voor de landbouw... dat gaat van grootschalige misoogsten tot kuddes vleeskoeien die sterven van de honger en de dorst. In Guanacaste, toch al keihard getroffen door de mondiale economische crisis, is dit jaar amper regen gevallen...met dramatische gevolgen voor de boeren daar. Eind deze maand , na het stormseizoen, begint de Costaricaanse zomer...wat wil zeggen dat er tot mei helemaal geen drup regen meer valt in de savannegebieden, zoals Guanacaste. Dat levert ook problemen op voor de electriciteits opwekking en de watervoorziening. Stuwmeren komen leeg te staan en het schaarse water dat er nog is, wordt naar de Goudkust gebracht...dat is de kust van het schiereiland Nicoya, die volgebouwd is met luxe hotels en waar jetset figuren als Mel Gibson hun zwembad moeten vullen en hun golfbaan besprenkelen. Behoorlijk ziek allemaal, nietwaar? In de koelere groene berggebieden van de Cordillera Central hoort het nu ook keihard te regenen, maar ook daar is het dit jaar minder dan anders. Het regent wel, maar minder dan in andere jaren en hier is dat ook zo. Hierboven drie foto´s die we vorig jaar en het jaar daarvoor hebben gemaakt, toen het dus wel regende en alles er mooi donkergroen uitzag, zoals dat hoort in Costa Rica (van boven naar beneden: Caribe Sur, Cordillera Central en Guanacaste). Die laatste is in ieder geval nu al van kleur verschoten van donkergroen naar vaalgeel. Hopen maar dat dat lot de berggebieden en de Caribische kust bespaard blijft. Laat het regenen!

Día de los Muertos

2 november is in de Spaans-Amerikaanse wereld een bijzondere vrije dag: Día de los Muertos oftewel Allerzielen, de dag waarop de gestorvenen en de voorouders geëerd worden. Vooral in Mexico is dit aanleiding voor een uitbundig festijn; daar houdt men op de begraafplaatsen vandaag dodenwakes met bloemen en veel andere versiersels (zoals geraamten van papier-maché) en banketten met het lievelingseten van de geliefde gestorvenen. En vuurwater plus pakjes sigaretten, indien deze graag rookten en dronken! Hier in Costa Rica gaat het er allemaal wat bescheidener aan toe. Mensen gaan naar de begraafplaatsen om de graftombes (allemaal wit en bovengronds, vaak voorzien van mooie beelden) van hun voorouders schoon te maken en bloemen te brengen. Gele, oranje of rode bloemen horen dat te zijn en dat is een prachtig gezicht, als je langs de begraafplaats komt. Kaarsjes horen er ook bij. Zoals een Tico het vandaag in de krant verwoordde:´Vroeger nam mijn vader me mee naar de begraafplaats op Allerzielen, nu neem ik mijn eigen zoon mee naar het graf van mijn vader. Zo wordt onze traditie van generatie op generatie overgedragen´. Overigens is het al het hele weekend feest, want ook Allerheiligen (1 november) en Halloween (All Hallows Eve, op 31 oktober) worden hier groot gevierd. Vooral door de jongere generatie trouwens, waarschijnlijk is dat overgewaaid uit de VS. Ze gaan als spook verkleed naar allerlei discofeesten, om uit hun dak te gaan bij een of ander reggaeton spektakel. De kleintjes gaan, ook als spook verkleed, de deuren langs om snoep te krijgen van de buren...Trick or Treat, dat lijkt weer net op het in Noord Holland gevierde Sint Maarten feest op 11 november. Dat laatste viel dit jaar trouwens letterlijk in het water hier, er was een tropische stortbui met onweer en de ouders vonden het verstandiger hun kinders binnen te houden. Ramona vond het reuze jammer, maar wij zijn er eerlijk gezegd niet rouwig om; ze wordt altijd zo speedy en lastig van teveel suiker en kleurstoffen namelijk...
Wat ik wel bijzonder vind, dat Día de los Muertos niet alleen een katholieke feestdag is, maar dat de eigenlijke traditie pre-colombiaans is...de Indianen vierden dit al voor Columbus en de zijnen voet op dit continent zetten. En ook in Europa werd dit feest al in voor-christelijke tijden gevierd door de Kelten en overige ´heidenen´. Als ik het me goed herinner heette dat feest Samhain en werden daarbij niet daarbij alleen de doden geëerd, maar vooral ook de overgang van zomer naar winter (op het noordelijk halfrond dan he, hier zomeren we vrolijk door) gevierd, in de aanloop naar Kerst ofwel het Midwinter-lichtfeest. Wel apart hoe maar liefst drie verschillende (religieuze) tradities samenkomen in de feestdag Día de los Muertos. Of eigenlijk heet dat hier:
Día de los Fieles Difuntos, wat zoiets moet betekenen als: Dag van de heengegane gelovigen. Hmmm, dat klinkt me dan weer erg katholiek in de oren...dat blijft hier toch overduidelijk de staatsgodsdienst (hoewel er veel discussie gaande is om onze lieve heer Dios af te schaffen, wat betreft de staatszaken dan). Gelukkig zijn in de praktijk de meeste Tico´s allang van het geloof afgevallen, net als de mensen in Europa trouwens. Maar zo´n officiële vrije dag na een lang feestweekend, dat blijft natuurlijk erg prettig. Voor de gemiddelde Tico onder de 40 is het vandaag : eerst een Alka Seltzer Extreme (de nieuwste anti-kater pil hier te lande, de reclame is elke dag op TV) in je mik; en dan mooie bloemen brengen naar je familieleden op de begraafplaats. Rest van de dag vrij, dus waarom niet gezellig met z´n allen naar de kroeg? Salud!