Koufront en eindelijk telefoon!

Het harenkam-conflict met Ramona is eindelijk bijgelegd: ze heeft nu een hoofd vol vlechtjes (zie foto) die hoeven maar 1 x per maand uitgekamd en opnieuw gedaan te worden, dat scheelt hier in huis weer een hoop gekrakeel en het moeten vangen van Ramona, met borstel paraat in de hand (waarbij ze zich in haar klerenkast verstopt, echt waar).
Inmiddels hebben we eindelijk onze regen gekregen hier in de Caribe Sur, waarbij meteen weer de strandweg blank staat en de zee woest tekeergaat. We hebben een koufront, wat ze hier Frente Frío noemen...dat heb je af en toe in de wintermaanden, als de sneeuwstormen over de noordelijke prairies jagen, krijgen we hier ook soms een venijnige noordenwind, El Norte heet die. Dan daalt plotseling de temperatuur van 31 naar 23 graden en met die rotwind erbij (the chill-factor) is dat gewoon koud! Niet zo extreem als in de bergen (op de hoogste berg, de Chirippo van 3850 m. ligt nu sneeuw) maar als je een poosje in de tropen woont, verdraag je dus geen kou meer....je verandert al snel in een watje wat dat betreft. Dus we slapen onder dekens nu en dragen truien en jassen, gevoerd en met een nepbontrandje. En geitenwollen sokken, moet ik eerlijk bekennen. En het gewoefte mag binnenslapen, want die bibberen ook. Zelfs de paarden (echte koudweer-liefhebbers, normaal gesproken) staan nu onder hun afdakje te kleumen.
We hopen hier allemaal dat El Norte weer gauw wegdraait naar Alaska en Canada, waar hij thuishoort in dit jaargetij.
Wel kwam er in de stromende regen een ICE-karretje de tuin ingezoeft vandaag, waarna twee jongens kabels van de straat naar ons huis trokken en de telefoon hebben aangesloten!!!! Na 14 telefoonloze maanden begint dat gerinkel weer: ´Mag ik Maria Gonzalez even?´(om 6 uur ´s ochtends is dat altijd) ´Er woont hier geen Maria Gonzalez´ ´Jewel, dit is haar telefoonnummer, ze heeft het me zelf gegeven´ met vervolgens een lang blabla verhaal in vlot Ticospaans, wat ik met mijn slaaphoofd, nog geen koffie gehad, nauwelijks kan volgen. Daarom is de telefoon bepaald niet m´n favoriete gadget, maar ja het is wel fijn dat ik zelf niet meer de straat op hoef om te bellen, in de verkeersherrie en de kletterende regen...op zo´n rotmachien die je muntjes ofwel doorslikt danwel telkens uitspuugt. Maar voor intercontinentale telefonie is Skype een veel betere optie, gratis videocalls. Dus wie ons graag wil bellen, kan beter een account bij Skype openen...maar goed, we zullen eerdaags een mailtje doen uitgaan met daarin ons nieuwe Costaricaanse telefoonnummer.