Merry (vrolijk, uitbundig) was kerst voor ons zeker dit jaar! Het zag er eventjes naar uit dat het festijn met Brigitte´s familie niet door zou gaan- uit geldgebrek omdat hun business de laatste maanden zo slecht loopt- maar als een soort wonder kwamen er op de 24e overdag wel twintig mensen die wilden paardrijden, waaronder een familie met 12 (!) kinderen....dus we hadden ons allemaal een slag in de rondte gewerkt, maar van de opbrengst konden we dan een heerlijk christmasdinner in een restaurantje in het dorp doen met z´n allen! Op kerstavond zit hier het hele dorp in de kroeg, dus na het eten gingen wij ook allemaal naar de Cocosbar; waar het stampvol was en een leuke calypsoband speelde! Eigenlijk komen we nooit ´s avonds in die Cocosbar (we zitten wel heel af en toe overdag op het terras) want het heeft de naam nogal een ruige hangout te zijn...het ziet eruit als een saloon uit een John Wayne film- inclusief een uit de hand lopende vechtpartij op z´n tijd- maar meestal is het een soortement vleesmarkt met knetterharde raggaton, waar de locals heengaan om toeristendames te versieren. Om de Lonely Planet reisgids even uit ´t hoofd te citeren: ´Cahuita does have some reputation as a Free Love Paradise- single women do come here to enjoy a fling with local men...be prepared though, to pay your gents way through town AND bring (and use!) your own condoms.´ Het staat er echt...en inderdaad, in de Cocosbar zie je het allemaal voor je ogen gebeuren; dat de locals (die verder meestal gewoon getrouwde huisvaders zijn, of in ieder geval niet single) staan te dansen en te sjansen met vooral jonge Amerikaanse toeristenmeisjes. Typisch machista-cultuurtje is dat, want vaak staat hun eigen vrouw er vlak naast, maar die kijkt dan de andere kant op! Een Nederlandse man zou waarschijnlijk een knal voor z´n kop krijgen, maar hier is dat dus niet zo. Hoewel, zo heel af en toe is er wel eenTica die het constante vreemdgaan van haar man niet meer pikt...en die is dan ook meteen wereldberoemd in Costa Rica. Het verhaal van La Plancha schiet me zo te binnen; zij had haar ontrouwe vent doodgeslagen met een strijkijzer namelijk, vandaar de bijnaam...nu zit La Plancha al weer heel wat jaartjes te brommen in de vrouwenvleugel van La Reforma, voor doodslag...zij kwam trouwens niet uit Cahuita, maar uit een dorp in Guanacaste...dat is dus in heel het land precies hetzelfde. In Cahuita is het aan de andere kant weer opvallend, en in tegenspraak met het voorgaande, hoe ontzettend veel er gekletst en geroddeld wordt over iedereen door iedereen...maar dat is waarschijnlijk normaal voor een dorpje met maar 3000 inwoners. Dat is ook wel vermoeiend hoor; zo hebben de dopsbewoners het er na een heel jaar nog steeds over dat Ramona vorig jaar met Oud & Nieuw met ons meemocht naar de kroeg. Met Vincent, Carry en hun kinderen was dat toen en nu weer met Brigitte, haar zus Uschi en diens dochter Kylie (10 jaar). ´Ramona was tot één uur ´s nachts in de Cocosbar! Dem gypsie dutch are wicked!´ Nou ja laat maar kletsen en look who´s talking, denk ik dan bij mezelf...want erger dan onze mede-dorpsbewoners kunnen wij ons helemaal niet gedragen...en dan bedoel ik niet alleen de getrouwde macho´s met hun queridas (schatjes), maar vooral ook de Yankees en Europeanen die hier wonen! Hallo zeg, voor twaalf uur ´s middags zijn ze vaak al laveloos van de rumcocktails en de meesten stoppen maar wat graag hun neus in een grote berg wit poeder, als Al Pacino in de film Scarface (net als in Amsterdam is de coke ook hier overal te krijgen, maar dan spotgoedkoop) en als dat dan allemaal een beetje verkeerd valt (de meesten zijn al een eind in de vijftig) dan gaan ze met stoelen en flessen gooien, onverstaanbaar scheldend in hun eigen brabbeltaaltje. Kijk, dat doen wij nou allemaal nooit; wij blijven altijd pacífico (rustig) en houden het netjes bij een biertje en een filtersigaret. Maarrr anyway, het was weer Another Night To Remember...het hele dorp was present plus een boel toeries en de band speelde door tot 1 uur ´s nachts...toen bracht Brigitte ons fijn naar huis in haar Hyundai Galloper. De volgende morgen werden we al bij zonsopgang uit ons bed getrommeld door Ramona, die nu eindelijk haar kerstkadootjes wel eens wilde uitpakken! De rest van de kerstdagen hebben we veel spelletjes gedaan en lekker liggen bijkomen op het strand, waarbij we een heleboel tropenzon hebben opgevangen en lekker gezwommen in kristalhelder, blauw water. Geen witte kerst misschien, zoals bij jullie...maar eelijk gezegd, ik zou niet met jullie willen ruilen, want hier voelt het allemaal zoveel luchtiger....
zondag 27 december 2009
Very merry Christmas
Merry (vrolijk, uitbundig) was kerst voor ons zeker dit jaar! Het zag er eventjes naar uit dat het festijn met Brigitte´s familie niet door zou gaan- uit geldgebrek omdat hun business de laatste maanden zo slecht loopt- maar als een soort wonder kwamen er op de 24e overdag wel twintig mensen die wilden paardrijden, waaronder een familie met 12 (!) kinderen....dus we hadden ons allemaal een slag in de rondte gewerkt, maar van de opbrengst konden we dan een heerlijk christmasdinner in een restaurantje in het dorp doen met z´n allen! Op kerstavond zit hier het hele dorp in de kroeg, dus na het eten gingen wij ook allemaal naar de Cocosbar; waar het stampvol was en een leuke calypsoband speelde! Eigenlijk komen we nooit ´s avonds in die Cocosbar (we zitten wel heel af en toe overdag op het terras) want het heeft de naam nogal een ruige hangout te zijn...het ziet eruit als een saloon uit een John Wayne film- inclusief een uit de hand lopende vechtpartij op z´n tijd- maar meestal is het een soortement vleesmarkt met knetterharde raggaton, waar de locals heengaan om toeristendames te versieren. Om de Lonely Planet reisgids even uit ´t hoofd te citeren: ´Cahuita does have some reputation as a Free Love Paradise- single women do come here to enjoy a fling with local men...be prepared though, to pay your gents way through town AND bring (and use!) your own condoms.´ Het staat er echt...en inderdaad, in de Cocosbar zie je het allemaal voor je ogen gebeuren; dat de locals (die verder meestal gewoon getrouwde huisvaders zijn, of in ieder geval niet single) staan te dansen en te sjansen met vooral jonge Amerikaanse toeristenmeisjes. Typisch machista-cultuurtje is dat, want vaak staat hun eigen vrouw er vlak naast, maar die kijkt dan de andere kant op! Een Nederlandse man zou waarschijnlijk een knal voor z´n kop krijgen, maar hier is dat dus niet zo. Hoewel, zo heel af en toe is er wel eenTica die het constante vreemdgaan van haar man niet meer pikt...en die is dan ook meteen wereldberoemd in Costa Rica. Het verhaal van La Plancha schiet me zo te binnen; zij had haar ontrouwe vent doodgeslagen met een strijkijzer namelijk, vandaar de bijnaam...nu zit La Plancha al weer heel wat jaartjes te brommen in de vrouwenvleugel van La Reforma, voor doodslag...zij kwam trouwens niet uit Cahuita, maar uit een dorp in Guanacaste...dat is dus in heel het land precies hetzelfde. In Cahuita is het aan de andere kant weer opvallend, en in tegenspraak met het voorgaande, hoe ontzettend veel er gekletst en geroddeld wordt over iedereen door iedereen...maar dat is waarschijnlijk normaal voor een dorpje met maar 3000 inwoners. Dat is ook wel vermoeiend hoor; zo hebben de dopsbewoners het er na een heel jaar nog steeds over dat Ramona vorig jaar met Oud & Nieuw met ons meemocht naar de kroeg. Met Vincent, Carry en hun kinderen was dat toen en nu weer met Brigitte, haar zus Uschi en diens dochter Kylie (10 jaar). ´Ramona was tot één uur ´s nachts in de Cocosbar! Dem gypsie dutch are wicked!´ Nou ja laat maar kletsen en look who´s talking, denk ik dan bij mezelf...want erger dan onze mede-dorpsbewoners kunnen wij ons helemaal niet gedragen...en dan bedoel ik niet alleen de getrouwde macho´s met hun queridas (schatjes), maar vooral ook de Yankees en Europeanen die hier wonen! Hallo zeg, voor twaalf uur ´s middags zijn ze vaak al laveloos van de rumcocktails en de meesten stoppen maar wat graag hun neus in een grote berg wit poeder, als Al Pacino in de film Scarface (net als in Amsterdam is de coke ook hier overal te krijgen, maar dan spotgoedkoop) en als dat dan allemaal een beetje verkeerd valt (de meesten zijn al een eind in de vijftig) dan gaan ze met stoelen en flessen gooien, onverstaanbaar scheldend in hun eigen brabbeltaaltje. Kijk, dat doen wij nou allemaal nooit; wij blijven altijd pacífico (rustig) en houden het netjes bij een biertje en een filtersigaret. Maarrr anyway, het was weer Another Night To Remember...het hele dorp was present plus een boel toeries en de band speelde door tot 1 uur ´s nachts...toen bracht Brigitte ons fijn naar huis in haar Hyundai Galloper. De volgende morgen werden we al bij zonsopgang uit ons bed getrommeld door Ramona, die nu eindelijk haar kerstkadootjes wel eens wilde uitpakken! De rest van de kerstdagen hebben we veel spelletjes gedaan en lekker liggen bijkomen op het strand, waarbij we een heleboel tropenzon hebben opgevangen en lekker gezwommen in kristalhelder, blauw water. Geen witte kerst misschien, zoals bij jullie...maar eelijk gezegd, ik zou niet met jullie willen ruilen, want hier voelt het allemaal zoveel luchtiger....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten