woensdag 4 augustus 2010
Toeristenseizoen!
Het is druk met toeristen aan onze wonderschone Caribische kust en dat is goed en fijn voor iedereen. Eindelijk zitten de hotels en restaurants vol met mensen en dat geeft een gezellige sfeer in het dorp. Lijkt wel of het ergste van die economische crisis nu voorbij is, want er zijn veel Amerikanen en ook heel veel Europeanen, waaronder plenty Nederlanders! Een gezin uit Dordrecht dat met ons ging paardrijden vertelde dat het in Nederland erg in de mode is om naar Costa Rica te gaan, althans in hun kennissenkring. Hoop nu maar dat jullie ook op deze modetrend inspringen en ons komen opzoeken!
De laatste tijd breng ik erg veel tijd door op paardenruggen, niet meer alleen bij Brigitte waar ik al een jaartje (vrijwillig)werk nu, met veel plezier overigens. Op een dag werd ik door een buurvrouw opgebeld of ik haar wilde helpen met haar paarden te trainen. Ze heeft er vijf namelijk en die staan op een klein lapje grond naast het hotel wat deze mensen hebben. En die dieren hebben allemaal veel beweging nodig, waar het door de drukte van het hotel niet altijd van komt. Intussen zijn twee van die paarden zo wild dat de buurvrouw er niet meer op wil rijden; ze worden binnenkort verkocht (want vijf paarden is wel een beetje veel van het goede op een klein lapje grond, ze moet al het voer kopen en da's prijzig hier). Dus ik maak veel strandritten met ze (om de beurt) en dat is erg leuk! Jammer dat ze weer weggaan, maar ja: voor je tienjarig dochtertje een jonge Arabier kopen (dat zijn hele vurige paarden), is ook wel vragen om problemen of ongelukken, als je het mij vraagt. Die andere is een grote Andalusierhengst en een enorme lastpak (maar wel lief) tja...ik hoop maar dat ze er toch voor kiest om hem te houden, want hij is erg bijzonder.
Verder gaat het leven zijn gangetje hier, onze verblijfsvergunningen moeten binnenkort worden vernieuwd dus ik probeer steeds te bellen voor een afspraak...maar er is geen doorkomen aan! Tuuttuuttuut! Nou stonden we destijds ook wel met duizenden mensen in de rij bij Migracion, dus ik denk dat die nu ook allemaal aan de lijn hangen voor een afspraak. Rustig blijven ademhalen (ook al word je er helemaal iebel van) is de boodschap, want in Costa Rica is geduld een heel schone zaak....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten