Ola!
De laatste stukjes zijn allemaal aan Natasha's brein ontsproten, maar ik leef dus ook Ola!nog.Ola!.. Helaas kan dit niet gezegd worden voor twee van de drie kleine hondjes, van de drie heeft alleen de allerkleinste (Boemboesh) het gered... De tuin begint onderhand wel een beetje op een Pet Semetary te lijken...
De afgelopen tijd was niet de allerleukste, ook al niet omdat we ons moesten bekommeren om een langzaam stervende buurvrouw. Die wilde eigenlijk een spuitje, maar daar doen ze niet aan in Costa Rica. En haal het je het vooral niet in je hoofd om aan de wens van een doodziek persoon gehoor te geven, dat levert je gegarandeerd 15 jaar gevangenis op. Details over de laatste weken van de buuf zal ik jullie besparen, die waren niet al te aangenaam, nuf said.
Een waarschuwing vooraf: tere zieltjes kunnen het nu volgende stuk beter overslaan.
Buuf werd in februari ziek, pijn in haar strot. Ondanks herhaaldelijke pleidooien om naar de arts te gaan, weigerde ze dat. Ze ging liever naar een sjamaan... Hmm, dat heeft dus, voorspelbaar genoeg, geen moer geholpen. Zelfs het advies van die dude (jij MOET nu naar een dokter!) weigerde de buuf op te volgen. Het resultaat was voorspelbaar. Het werd er allemaal niet beter op en Gaby, haar naam dus, besloot om zonder enig medisch ingrijpen de laatste maanden in te gaan. Een fles sterke drank en wat knockout pillen zouden dan wel het einde doen. Maar dat gaat zo maar niet hierzo. Thuis dood aangetroffen worden betekent hier automatisch een autopsie in San Jose en een politie-onderzoek. Dat had dus een onplezierig bezoekje opgeleverd van de OIJ, de recherche... 'Waarom heeft U niet ingegrepen?' Dat levert dan wel geen 15 jaar op, maar wel een strafblad en uitwijzing... over een klein jaartje niet meer, dan hebben we namelijk een permanente verblijfsvergunning, en kan ik vaarwel zeggen aan het NL-vod, lucky me!
Soit, het ging met de buuf dus bergafwaarts, en begin augustus kreeg ze het letterlijk spaans benauwd. Veel te laat besloot ze om zich toch maar te laten opereren. Nu zijn ze hier niet zo recht voor zijn of haar raap en moet je werkelijk alles tussen de regeltjes lezen en horen... In het kort: het strottehoofd ging eruit en er werd een maagsonde aangelegd, in San Jose. Na een week had buuf er genoeg van in dat ziekenhuis en ontsloeg zichzelf. Ik heb haar toen opgehaald en dat had nogal wat voeten in de aarde. Of ik familie was... Nee dus, een buurman. Waar is de familie dan? Ergens in Alemania... Waarom komen die niet? Niet aan mij vragen, hier heb je een kopie van haar testament, en zoals je ziet ben ik een van de getuigen. Is de Caja (het ziekenfonds) betaald? Yep! Hoe heten haar ouders? Ola! Hoe moet ik dat weten, die zijn trouwens allang dood... Waar moet ze heen en hoe? Cahuita, een taxi. Drie uur gezeur en toen konden we op weg. Gaby dus thuis. De eerste paar dagen kon ze (met ondersteuning) nog wel een meter of tien door de tuin lopen, maar dat duurde dus niet lang. Spreken kon ze niet meer, dat is ook wel erg lastig zonder strot... Die was vervangen door een metalen buisje, en die moest twee keer per dag eruit om het slijm etc. te verwijderen. Werkelijk een bijzonder aangename klus. --- Jullie waren gewaarschuwd, overslaan! --- Gelukkig kwam er na een dag of vier ondersteuning van het Hospital de Dolores, een soort begeleiding bij krepeergevallen. Paletatieve zorg of zo, en ik ga echt niet de correcte spelling opzoeken, (zeker niet omdat je straks 'de huis' en 'de meisje' mag schrijven, hehe) schijnt dat in NL te heten, iets waar die christenhonden van het CDA, de CU en die Staphorstmalloten zo dol op zijn... 24 uur per dag moest er iemand naast de buuf zitten, ze kon niet meer het bed uit en moest tig keer worden schoongemaakt en er moest via de maagsonde 6 keer per dag een soort astronautenvoer in. Die klus werd door vier mensen opgeknapt. Ik zat daar elke dag van 4 tot 7, daarna kwam een andere buuf. Een diepgelovige Yank, maar wel eentje van de goeie soort, raar maar waar. De laatste avond (Gaby kon nog net wat – bijna niet te lezen – op papier zetten: 'Es flimmert!'), en twintig minuten later begon ze te grijpen naar dingen in de lucht die niemand kon zien, behalve zij dan. Dat bezorgde mij wel enigzins de creeps. Een paar uur later was ze dood. Aanstaande zondag wordt de as in zee gegooid. Zoals hier gewoon is zal ongeveer het hele dorp daarvoor uitlopen, het gigantisch op een zuipen zetten (guaro, google of Duckduck Go maar ff zelf op). De kosten van dat gelag mag de familie betalen. Haha, die is er niet: betaal maar zelf! Hoe dan ook, dan is dat hoofdstuk ook weer gesloten.
En Ramona heeft vakantie! Drie maanden maar liefst... zielige ouders... In februari mag ze eindelijk weer naar school. Hmmm, die school is trouwens (nu is het macabere deel dus afgelopen...) ook een bron van puur geluk... Een enkel voorbeeld, de directeur: een Jezuiet (schrijf je dat zo? Geen flauw idee...). Ik werd gevraagd naar mijn mening over die gast, hoewel ik geen enkele functie daar bekleed, behalve die van Verschrikkelijke Boeman. 'Volgens mij is dat een nicht, en dat interesseert mij verder niks'. Helaas haalde die dude het in zijn hoofd om een jongeman als gymleraar aan te nemen, een crackhead die er met de mobieltjes en de poen van de leerlingen van door ging. Ergo: gymleraar eruit, en directeur een laatste waarschuwing. Maar blijkbaar is de man een beetje hardleers. Binnen de kortste keren had hij weer een knaap aan zijn zijde. Dat is weliswaar geen misdrijf, maar openlijk de herenliefde bedrijven... dat is hier not done. Een hele hoop gedoe dus. Schande! Schande! Die man moet weg! Dat soort gezeik. De man is echter qua vakbewaamheid de beste sinds jaren en zolang ie zijn hobby met meerderjarigen, en niet scholieren, uitvreet... voor mij geen probleem. Daar denken echter redelijk veel socios anders over.
Even een uitleg: de school bestaat uit de leerlingen die mee mogen praten, het secretariaat (een groot woord voor 1 mevrouw). de leraren plus directeur, de Junta (een woord wat mij de rillingen bezorgt), het dagelijks bestuur, en dan de socios, iets wat het makkelijkst te vertalen is als een RvC, en die hebben het laatste woord. Zonder de goedkeuring van die raad: geen nieuw personeel, geen prijsverhogingen, etc. Dat gaat dit jaar dus een aantal leraren de baan kosten, o.a. de compu-leraar, wat trouwens geen verlies is. En het zou dus ook zo maar de figuurlijke kop kunnen kosten van die Jezuiet. Een socio wordt je echter zo maar niet, dat gaat via cooptatie. Van de 15 zijn er ondertussen een stuk of 5 gillend weggelopen, en van de rest dreigt de meerderheid de man 'van de andere kant' te ontslaan. Tot mijn grote verbazing, maar niet heus, werd ik gevraagd om ook socio te worden, met directe ingang. Nu mag ik daar dus de Boeman gaan spelen... Ach, we zijn wel wat gewend ondertussen, hehe.
Iets geheel anders: die andere 3 nederlands sprekenden waren dus geremigreerd naar NL. Good riddance! Pech: na nog geen twee maanden geleden was de kerel, een racist, alweer terug. Wilderiaans NL beviel blijkbaar toch niet helemaal. Nu is het zootje weer terug en moeten we in het openbaar weer oppassen met vloeken, schelden, en wat dies meer zij. Jammer genoeg is hun vliegtuig niet in zee gestort...
Wat nog meer te melden? Hmm... O ja! Eind januari, in 2012 dus, komt Tabe weer op bezoek. Een maand maar liefts. In september komen mijn ouders en mijn broertje. Nou ja... broertje.. de man loopt ook alweer tegen de vijftig... Felicidades alvast! Zij blijven helaas geen maand, maar toch. Misschien komt er nog een ons volkomen onbekende achterneef (als dat het woord is voor de zoon van een nicht tenminste, beats me...), en dan is het weer bijna einde 2012. Dat is, zoals iedereen weet het einde van de wereld as we know it. 23 december! Nog 1 keer kerst, en daarna word ik nooit meer lastig gevallen met mijn voornaam! Hehe, hebben we dat ook weer gehad. Voor de mensheid dan, volgens de oude Maya's Of de andere dieren het overleven, en de mais, dat zeggen ze dan weer niet... Met een beetje mazzel overleeft onze beestenboel het wel. Te weten: Maya (de poolhond aka Dikke Pup), Mambo (aka Mambo), Boemboesh (aka Bumbus), Lullo Kareltje Bruin aka Muts en Snoepje (een poes, aka Tepelbijter). Alas, wedden dat die oude Maya's het ook fout hadden? Het eind van de wereld is al zo vaak voorspeld...
O, dat doet me aan een bezoekje denken... Zaterdag stonden er opeens twee mannen in een driedelig pak voor de deur. Oepe! Oepe! Ikke T-shirt aan en mijn oude slippers zoeken en naar de deur. 'Watte?' 'Mogen wij even binnenkomen?' 'Waarom?' 'Give me the brochure please' zei het ene pak tegen het andere. Aha, Yanken, maar dan van de mindere soort... 'Wij komen U de waarheid vertellen!' Ojee, de waarheid... 'Helaas meneertjes, ik heb al genoeg waarheid, whatever may be with you. En niet meer langskomen, de volgende keer laat ik de Dikke en Mambo los'. (die andere twee woefjes doen geen ene moer, behalve eten, drinken, boeken etc. vernielen, een hoop blaffen en huilen).
Alles komt tot een eind, ook dit jaar. De kerstlampjes hangen alweer een maand of twee bijna overal, maar niet hier. Een bizar gezicht trouwens, santa claus met slee, rendieren en sneeuw in de tropen... Dan hebben we dan ouder, oud en nieuwjaar. Ook allemaal niks bijzonders. Dan de verjaardag van de puberende dochter (die ons al maanden aan de kop zeurt over kadootjes...), Daarna wachten we gewoon het einde af. Van het kabinet Bruin I, van de VS, van een zootje oorlogen, de bankiers, hedgefunds, enzovoorts.
(Ik heb ze nageteld, er zijn van hier tot het dorp maar een stuk of tien lantaarnpalen. Per paal 5 bankiers en dat soort tuig, dat is een druppeltje op de gloeiende plaat. Een beetje hulp bij het opruimen is dus wel welkom... )
Genoeg gezeur. Er is toch nauwelijk een hond die dit leest. En nog excuses voor het te laat publiceren van de commentaren... Ik heb me de afgelopen tijd niet bemoeid met dit blog, en het modereren schoot er ff bij in. Bij deze, ik beloof beterschap. Maar zoals bij al dat gekwaak: geen garantie voor de toekomst! Hehe.
Alvast een gezellie sinterklaas (een kerel uit het huidige Turkije die op een of andere manier uit Spanje schijnt te komen, door de maan schijnt of zoiets, en de enige pedo is die in NL nog welkom is....). Een gezellige kerstmis ook nog met de kerstman, een kerel die op de noord schijnt te wonen, een hoop rendieren heeft, en voor de rest een lucratieve kopie blijkt te zijn van sint. En ook alvast een gelukkig nieuwjaar, moge het beter zijn dan het 2011, ook al zijn de vooruitzichten niet rooskleurig. Edoch, wanhoopt niet. Alhoewel het eind van de wereld nabij is (duh), de Chinezen de baas worden (wel waar), de VS de ondergang tegenmoet gaan (onherroepelijk): we zullen het wel overleven. Oude Maya's of niet.
Gezondheid in ieder geval!
(excuus voor eventuele typo's, het toetsenbord doet een beetje mal.... .Voor de rest werkt LinuxMint 12 als een tierelier. Fuck windows! www.linuxmint.com: beter, veiliger en voor nop. Downloaden (duurt met de verbinding hier 1 uur, maar wellicht bij jullie minder, op een cd branden of de iso op een stick zetten, 600 nog wat MB, herstarten, stick erin, in de BIOS primair de stick eerst, eventueel het woord live inkloppen, vervolgens het icoontje installeren klikken. Een kind kan de was doen. Installeren, inclusief allerhande codexs, downloaden heeft dat hier een uur geduurd. Je moet natuurlijk wel ff de goede toetsenbordoptie klikken.... ) Eventueel kun je ook windhoos houden, gewoon bij de install opties: delen. Bij het opstarten kan je gewoon kiezen. Windhoos laden duurt eindeloos, LM een seconde of 15, afhankelijk van de desktop of laptop natuurlijk.,}
Kwek kwek, gekwaak, miauw, blaf blaf, grom, en sjirp. Enne nee, aan getwitter doe ik niet.... Ramona wel trouwens...
Tot de volgende keer dan maar weer. Hmm, dat rijmt... ach ja, het is weer bijna...
O.. deze dan:http://www.youtube.com/watch?v=FztijZpfHFI
Geen opmerkingen:
Een reactie posten