Dengue en leesvoer

Heel Midden-Amerika heeft dit jaar te kampen met de ergste dengue-epidemie aller tijden! Dengue, ook wel knokkelkoorts of break-bone fever is een ernstige virusinfectie, overgebracht door de tijgermug (Aedes aegypti). De mens staat met lege handen tegenover dit virus, want er is geen vaccin tegen en ook geen remedie behalve pijnstillers en een goede verpleging. Het enige wat ertegen te doen is, is de mug te bestrijden door zijn broedplaatsen (waterpoeltjes rondom huizen) radicaal op te ruimen. En daar gaat het dus mis in landen als Costa Rica, want mensen bewaren allemaal rommel als oude autobanden rondom hun huis (wij niet hoor en gelukkig is het aan de Caribische kust niet zo erg als in andere delen van het land). Intussen zijn er al 29000 mensen in dit land ziek en dat aantal kun je gerust met 10 vermenigvuldigen; want maar een op de tien mensen met dengue meldt zich bij een kliniek. Waarom zou je ook, naar de dokter gaan betekent vier uur lang met je koortskop en zere lijf in de wachtkamer zitten en dan afgescheept worden met paracetamol. Die je ook bij de buurtwinkel kunt halen. Het is allemaal wel zorgelijk, omdat een tweede besmetting met dengue tot inwendige bloedingen en de dood kan leiden. De teller staat inmiddels op 5 doden in Costa Rica en de toeristen blijven ook weg omdat meerdere landen hier in hun reisadvies voor waarschuwen. Maar goed, dit zijn van die dingen die erbij horen, bij het leven in de tropen. Overigens las ik ergens dat die tijgermug ook al in Noord-Holland is opgedoken, daar gedijt hij blijkbaar ook, in de zomermaanden met tropische temperaturen en overal stilstaand zoet water. Passen jullie maar goed op daar, want dit is linke soep! Intussen gaat het verder goed met ons hier hoor. Ramona doet tegenwoordig ijverig haar best op school, want ze heeft besloten dat ze later naar de universiteit wil. Om dokter te worden! Daar zijn wij als ouders natuurlijk erg blij mee, al is de kans groot dat ze als ze straks 18 is toch iets anders wil gaan studeren. Maar dat is OK, dat mag ze zelf bepalen natuurlijk. De gothic fase is ook weer een beetje overgewaaid gelukkig, omdat dat haren uitborstelen best pijn doet blijkbaar en je het beter elke dag even kan bijhouden, als dat je moeder op zondag een soort vogelnestje moet uitkammen. Pfff, gelukkig maar! Moeders houdt zichzelf de laatste tijd zoet met het lezen van Franse romans! Dat komt namelijk zo: er is hier in Verweggistan geen boekwinkel en ook geen bibliotheek (dat is nou een van de dingen die ik oprecht mis van Nederland, ik vond het altijd heerlijk om naar de bieb te gaan en thuis te komen met een stapel boeken en tijdschriften...en dan lekker op de bank te ploffen met thee en een gezellige zak dropharingen of iets dergelijks...die laatste heb je hier ook al niet, alleen maar vieze, chemische snoepjes, brrr). Hier moeten we het stellen met de Book-exchange, bij diverse hotels hebben ze een boekenkast met ruilboeken, die pluis ik dus regelmatig allemaal uit, want ik heb wel m'n leesvoer nodig op z'n tijd...anders ga ik etiketten van potten broodbeleg lezen, blijkbaar heb ik altijd honger naar lettertjes. Maar goed, wat mensen achterlaten in de book-exchange is natuurlijk meestal vakantielectuur, slappe verhaaltjes ter ontspanning op het strand. Zo heb ik al een stuk of 1000 moordmysteries van Amerikaanse makelij doorgeploeterd en ze zijn allemaal zo voorspelbaar als de pest en slecht geschreven bovendien. Als ik eindelijk eens een goed boek vind, ben ik als een kind zo blij! Maar dat gebeurt bijna nooit, totdat ik de planken met andere talen ontdekte...kennelijk is Costa Rica de laatste tijd erg en vogue bij Fransen en Canadezen, want er staan plenty Franse boeken op de planken... en goede, literaire boeken ook nog! Ik vind het knap van mezelf dat ik ze weet te ontcijferen, want mijn eindexamen Frans is ook alweer honderd jaar geleden, maar ik heb er nog lol in ook! Zo heb ik op mijn ouwe dag (over drie dagen word ik alweer 45!) weer wat nieuws ontdekt om me mee te amuseren, aan de palmbomenstranden van Cahuita.