Weer droog

Na een dag of 9 overvloedige, zeg maar moesson-achtige, regenval is de noordenwind eindelijk gedraaid en begint het waterpeil in Talamanca te zakken- overal een laag blubber achterlatend en de stranden vol met drijfhout en kokosnoten.
Met ons gaat alles goed, ondanks dat de snelweg hierheen een paar dagen afgesloten was door omgevallen bomen en aardverschuivingen. Veel erger is het voor de mensen die langs de ver buiten z´n oevers getreden grensrivier Sixaola wonen...velen zijn alles kwijtgeraakt door het wassende water en hebben langer dan een week in geimproviseerde tentjes op de rijksweg (hoogste punt van het dorp) gebivakkeerd met hun kinderen en huisdieren. Hulp komt gelukkig wel op gang nu de ´Caribe bajo el agua´ tot nationale ramp is verklaard (sinds 1941 kwam er in de maand november niet zoveel water naar beneden als dit jaar, zo´n 800 mm). In het hele land worden geld en goederen ingezameld voor de getroffenen, hier in Cahuita is men er erg druk mee en er wordt af en aan gereden met hulpgoederen richting Sixaola (60 km zuidelijker).
Het Amerikaanse leger is met helicopters vanuit een basis in Honduras te hulp gevlogen om voedselhulp te brengen. Nu de regen voorbij lijkt te zijn wordt gevreesd voor uitbraak van ziekten door de vele stilstaande zoetwaterpoelen, ideale broedplaatsen voor dengue-fever verspreidende muggen. We hebben maar vast een boel insecticide en repellant ingeslagen, om deze nare beestjes geen kans te geven.
Hoewel El Norte (koude noordenwind met neerslag) een normaal meteorologisch verschijnsel is, zorgt de ontbossing gecombineerd met de klimaatverandering voor excessieve wateroverlast en heel veel ellende. Veel vruchtbare grond is in zee gespoeld, waar de bossen gekapt zijn houden de boomwortels de grond niet langer vast en zie je water-erosie op een enorme schaal. De slib die in zee spoelt schaadt het koraal, dat alleen in helder schoon water kan leven....daarom komt koraal niet voor bij mondingen van rivieren...maar nu wordt ook het rif van Punta Cahuita bedreigd door de modderstromen. Wel wrang is dat de bevolking van Talamanca zo met de gevolgen van houtkap en milieuvervuiling elders geconfronteerd worden...want hier zijn de bossen goeddeels intact, er is geen industrie en zelfs nauwelijks verkeer (in de bergen zijn niet eens wegen). Het is, zoals zoveel dingen in de wereld, helemaal niet eerlijk. Laten we hopen dat de bevolking deze klap gauw te boven komt en de natuur zich snel zal herstellen.