Zaterdag 28 maart was er een groot feest op Ramona´s school met allerlei activiteiten en optredens, een expositie, een vlooienmarkt, films, Mexico-Costa Rica op groot scherm (2-0), lekker Mexicaans eten...en een grote dansparty voor de kids als toetje (verboden toegang boven de 25 jaar). Noël en ik zaten dus de hele dag kleding en andere spulletjes te verkopen op de vlooienmarkt, dit allemaal met als doel geld in te zamelen voor de school...het was wat dat betreft een groot succes en ook een ontzettend gezellige dag! Ramona mocht nog met haar vriendjes & vriendinnetjes naar het dansfeest ´s avonds, rond 9 uur ging Noël haar ophalen....en ze was woedend, want ´alle kleine kinderen van 4 en 7 jaar enzo mogen wel heel laat blijven en ik ben al bijna 10 en ik moet van mijn stomme vader nu al stom naar huis!´ Maar alle kleintjes werden net toen ook opgehaald en ze was hartstikke moe van de hele dag feest, dusss ze moest er toch aan geloven.
Intussen hadden we ook nog bezoek uit NL en dat was heeeel gezellig! S + N zijn jonge theatercollega´s van mijn zus uit Amsterdam, op een lange reis door Midden-Amerika en de Cariben. Ze zijn begonnen op Curaçao en nu zijn ze op weg van Panama naar Mexico, om te eindigen in Cuba, een fantastische reis die wij ook dolgraag een keertje zouden willen maken!
Ze vonden Talamanca geloof ik wel leuk ´Puerto Viejo is net Lowlands´, al was het een bliksembezoek....twee dagen waren ze bij ons in Cahuita (strandrit te paard gemaakt, Reggaebar geweest, ontbeten bij Brigitte, langsgeweest bij het schoolfeest, verder vooral gezellig bij ons op de patio zitten eten, drinken & kletsen). Nu zijn ze alweer verder gereisd naar het Pacifische hippiestrand Playa Montezuma, vervolgens door naar de Arenal vulkaan en dan is het alweer tijd, volgende week, om de grens met Nicaragua te passeren.
Ze hadden ook nog- hartstikke lief- een pakje voor ons meegenomen, van mijn zus....met kadootjes voor Ramona erin (waar ze dolblij mee is) en Nederlandse tijdschriften, Van Nelle tabak en zaaigoed voor ons! Eindelijk kunnen we lekkere pomodori-tomaten gaan kweken hier...hier heb je nl. alleen vleestomaten te koop, waar op zich niks mis mee is, maar pomodori´s zijn gewoon veel smakelijker! Voor een blik -uit Italië geimporteerde- tomaten moetje hier $ 3 betalen...dus als die tomatenzaadjes hier willen groeien in de hete tropenzon, dan scheelt ons dat strakjes een flinke bom duiten!Want tja, je blijft toch een Europeaan, met een zware voorkeur voor pastaatjes in tomatensaus, in plaats van de eeuwige Rice & Beans die hier de basis voor elke maaltijd is.
Uit de Nederlandse tijdschriften bleek wel dat die economische crisis er in Europa ook heel erg hard aan het inhakken is (DW-TV besteedt er nu ook een speciale themaweek aan)...misschien nog wel meer dan hier. Praten jullie elkaar daar nou niet al te veel de put in? Er komt ook nogal een hoop psychologie bij kijken namelijk, het lijkt me beter om er dan maar de moed in proberen te houden en vertrouwen in de toekomst te houden, dat doen de (veel armere) Tico´s ook namelijk...en wij dus ook. Het golft uiteindelijk wel weer een keer naar een hoogconjunctuur toe en tot die tijd kan het voor de verwende westerse mens helemaal geen kwaad om eens een beetje soberder te leven en niet zoveel te verkwisten...goed voor het milieu is dat ook nog.
Bijvoorbeeld door kapotte dingen (kleding bijvoorbeeld) te repareren in plaats van ze weg te gooien en nieuwe te kopen...het water- en stroomverbruik zoveel mogelijk binnen de perken te houden en te proberen bewust zuiniger te doen met je spullen, waspoeder e.a. schoonmaakspullen voorzichtig doseren bijvoorbeeld, dan gaat het veel langer mee en alle kleine beetjes helpen je portemonnee en het meteen ook het milieu.
Wat dat betreft pakt die crisis hier in Costa Rica hier soms uit als een ´blessing in disguise´...de prijzen voor grond en onroerend goed beginnen eindelijk fors te dalen (die zeepbel is ontploft) en er zijn zoveel grote bouwprojecten stilgelegd nu, dat de natuur er helemaal van opleeft....dat scheelt nogal wat gesloopte bossen en vervuilde rivieren en lagunes, blijkt. Daarbij zijn de hele Centrale Vallei en de Pacifische kust allang vol genoeg gebouwd met smakeloze hoogbouw in de vorm van condominiums en luxe-hotels voor de rijken....helemaal niet erg dat al die megalomane project-ontwikkelaars eens een flinke reality-check voor hun kiezen krijgen.
Dat moet je allemaal van de zonnige kant zien!
maandag 30 maart 2009
donderdag 26 maart 2009
Bloed
Na ruim anderhalf jaar is het me dan uiteindelijk toch gelukt! Gebeten door een gifgroene slang... Gaten in mijn enkel, bloedige poot... Hij zit er nog aan en is niet zwart geworden, dus het zal wel meevallen. Jaja, beesten. De net vijf maanden oude kater, Simba, heeft de kat van de buren (gestoorde Jehovas Getuigen) bezwangerd. We hadden al last met dat mens omdat Mayah, de poolhond, een voorkeur heeft voor haar kippen... Maar de kittens vond ze gelukkig een geschenk van Dios, tja... Voor de rest niet veel te melden, ministers etc. treden af aan de lopende band vanwege corruptieschandalen, de economie draait voor geen meter, de verkiezingen komen eraan. Hopelijk wordt dit land snel verlost van de huidige politieke hotemetoten. Persoonlijk zou ik Oscar en zijn Broer nog geen patattent laten runnen... Niks mis mee, met een fatsoenlijke patattent, dat moet gezegd. Groetjes, ik ga in de zon liggen!
maandag 23 maart 2009
Bijna Semana Santa
Semana Santa, de heilige week voor Pasen, staat weer voor de deur en traditioneel betekent dat hier een week vakantie voor iedereen. In die week zie je soms groepjes gelovigen in gewaden zware houten kruizen torsen langs de kant van de weg, maar voor de doorsnee-Tico betekent Semana Santa een weekje uitrusten en feesten, ondanks het van overheidswege opgelegde totale alcoholverbod dat in die week geldt. Voor deze feestweek heeft de doorsnee-Tico natuurlijk wel wat extra geld nodig, vandaar dat sommigen nu de gekste dingen uithalen om maar aan extra contanten te komen. Zo kwam het dus dat ik zondag een boete van $ 75 moest betalen aan een stel corrupte Tránsito-agenten en dat zomaar in de dorpsstraat van Cahuita!
Tránsito is hier wat in de states Highway Patrol heet, de alom gehate snelwegpolitie (geloof niet dat je dat in NL hebt). Meestal zetten ze ergens langs de snelweg, in de middle of nowhere, een fuik of hinderlaag op om automobilisten op de bon te slingeren vanwege allerlei wissewasjes en denkbeeldige gebreken...een bonnetje geven ze daarbij bijna nooit. Die snelwegen mijden we daarom bewust en hobbelen alleen met de moto heen en weer over Black Beach Road, om naar de dorpssuper te gaan, toch 8 km heen en terug. Nou waren we al herhaaldelijk en uitputtend gewaarschuwd door tal van dorpsgenoten, dat je vooral in de weken voor Kerst en Pasen moet oppassen, want dat Tránsito-agenten dan het dorp zelf binnenkomen om boetes uit te delen. Want tja, het is bijna vakantietijd en het is natuurlijk lastig (zo niet onmogelijk) om een gezinsvakantie ergens in een strandparadijs te betalen van een salaris van nog geen $ 400 per maand (politie-agenten verdienen hier even weinig als koffieplukkers) dus de dienders zoeken massaal creatieve manieren om het inkomen aan te vullen...praktijken waar vooral expats en toeristen het slachtoffer van worden trouwens, travelforums op internet staan bol van de verhalen over Police Ripoff in Costa Rica, kijk zelf maar. Stom genoeg was ik die waarschuwingen om voor kerst en Pasen een helm te dragen etc. alweer een beetje vergeten (je krijgt ook een ontzettende zweetkop van dat ding met die smoorhitte hier) dus ik werd er feilloos uitgepikt, vlak voor de deur van de Asambleas de Dios, bijgenaamd The Mission, een sektarisch gebeuren waarvan de dienst toevallig net afgelopen was, dus een hele kudde gelovigen stond het tafereel hoofdschuddend en afkeurend te bekijken.
"Mevrouw, U heeft geen helm op, geen rijbewijs bij U, geen motorpapieren, ook geen paspoort of cédula EN U heeft de marchamo voor 2009 (motorrijtuigenbelasting) niet betaald! Daarom nemen we de motor in beslag en mag U hem na betaling van de diverse boetes en de achterstallige marchamo, gaan ophalen in San José!"
De domme toerist spelen hielp niet en mijn briljante smoezen werden ook al niet geloofd en ze waren echt heel stellig, hingen al aan de telefoon met hun superieuren in de hoofdstad. Van pure verbijstering en woede legde ik mijn hoofd op het stuur, toen zeiden ze, verrassend genoeg, " Doe niet zo raar. We bedenken speciaal voor U wel een andere oplossing...betaal ons maar even 35000 colones, dan mag je gaan met dat ding!" Dat geld had ik niet bij me, dus schroefden ze wel even de nummerplaat eraf, waarna ik het thuis (uit de huishoudpot) ging ophalen om het- wijselijk op de fiets deze keer- naar het dorp te brengen. Zodra het geld voor mijn nummerplaat geruild was, sprongen de heren lachend in hun pick-up truck en scheurden er vandoor, vast om ons geld te gaan verbrassen in een of ander café-restaurant...en als ze geen lollige zondagmiddag houden in de baas zijn tijd, dan verdelen ze de buit vast wel voor hun Semana Santa fonds.
Hoewel het de eerste keer in 19 maanden Costa Rica is dat ons zoiets overkomt, is het wel een ervaring die onlosmakelijk verbonden is met het wonen in Latijns-Amerika, werkelijk iedereen hier heeft er de meest waanzinnige verhalen over. Gelukkig is Costa Rica, zoals ik weleens als grapje zeg, Latijns Amerika-Light (zeg maar, ook geschikt voor beginners en watjes) want als je hetzelfde in pak 'm beet Mexico of Colombia meemaakt, dan kan het allemaal veel lelijker aflopen...duizenden dollars boete, nepaanklachten, verdwijnen in een duister cachot...en dat is geen grap! Daarom wonen we dus hier en niet daar, ook al staat de Costaricaanse minister van Veiligheid (chef van alle politiekorpsen) van de week op CNN glashard te liegen dat Tico politie-agenten helemaal niet corrupt zijn. Dat zijn ze dus wel, net als dat alle politici hier mentiroso (leugenachtig) zijn, misschien is dat Zuid-Amerikaanse cultuur, maar vermoedelijk is het in de rest van de wereld niet heel veel beter gesteld.
Trouwens, terugdenkend aan NL, schiet me te binnen dat verkeersboetes daar er ook heel hard in kunnen hakken....zelf heb ik er nooit een gekregen (kon me geen gemotoriseerd vervoer veroorloven daar, dat scheelt) maar bijna iedereen die met de auto bij ons op bezoek kwam in Purmerend, kreeg wel een of meer flitspaalboetes van € 200 op de deurmat, vanwege het net te laat door oranje stoplicht crossen of 7 km/u te hard of allebei...of ouders die hun scooter even op het gras bij de basisschool parkeerden, die kregen dan meteen twee of drie boetes, naast motorvoertuig in plantsoen dan ook nog wegens geen identificatiebewijs op zak en brutale mond tegen Oom Agent, da's dan € 300...ik heb het allemaal meerdere keren zien gebeuren daar.
Al met al is NL veel meer een politiestaat dan CR, al was het maar omdat elektronische surveillance hier totaal onbekend is, nergens heb je hier flitspalen of bewakingscamera's...er zijn niet eens straatnamen of huisnummers hier! Iedereen doet lekker waar hij of zij zin in heeft hier en vrijheden worden nog met een hoofdletter geschreven....maar af en toe heb je dan wel de pech zo'n corrupte verkeersagent te treffen, maar gelukkig niet al te vaak en de bedragen zijn ook lang niet zo exorbitant als in Europa. Al doe ikde boodschappen voorlopig maar even op de fiets, totdat Pasen voorbij is en we die stomme marchamo eindelijk betaald hebben.
Iets heel anders is dat het aan de Caribische kust van Panama nu kennelijk zo wemelt van de toeristen, dat het de Spaanse Costa del Sol wel lijkt! Dat schreef Christiaan op zijn site www.bicycleproject.org en hij vond het helemaal niks, was binnen twee dagen van Bocas del Toro vertrokken, lekker fietsen door de verlaten binnenlanden van Panama. Het vreemde is dat hier vlakbij Panama, aan de Costaricaanse Caribe Sur al een maand of acht haast geen mens meer komt, zou CR zich uit de markt geprijsd hebben soms? In tijdens van crisis kiezen mensen heel rationeel voor de goedkoopste bestemming, als ze al op vakantie gaan en voor de Yank en de Canadees is dat these days...Panama (voor de Eurozonianen geldt dat trouwens niet, geen enkele bestemming op het Amerikaanse continent kan op prijs concurreren met Turkije of Mallorca, al was het maar vanwege de afstand en de ticketprijzen). Intussen zijn, ook hier de prijzen van hotelkamers flink aan het dalen ($ 15 voor een leuke tweepersoonskamer) en er wordt gestunt bij het leven, om de verliezen maar te beperken. Alleen, als je eenmaal de naam hebt van duur, kom je daar niet zo een-twee-drie meer vanaf, jammer maar helaas voor Costa Rica hebben ze dit jaar bijna 20 % minder bezoekers dan vorig jaar. Maar misschien heeft dat ook wel met hun steeds slechtere reputatie te maken, de waargebeurde verhalen op die eerder
genoemde travelsites, over Oom Agent die toeristen leegschudt en dergelijke, de Tico's mogen wel oppassen...als dat zo doorgaat komen straks de mensen helemaal niet meer!
Tránsito is hier wat in de states Highway Patrol heet, de alom gehate snelwegpolitie (geloof niet dat je dat in NL hebt). Meestal zetten ze ergens langs de snelweg, in de middle of nowhere, een fuik of hinderlaag op om automobilisten op de bon te slingeren vanwege allerlei wissewasjes en denkbeeldige gebreken...een bonnetje geven ze daarbij bijna nooit. Die snelwegen mijden we daarom bewust en hobbelen alleen met de moto heen en weer over Black Beach Road, om naar de dorpssuper te gaan, toch 8 km heen en terug. Nou waren we al herhaaldelijk en uitputtend gewaarschuwd door tal van dorpsgenoten, dat je vooral in de weken voor Kerst en Pasen moet oppassen, want dat Tránsito-agenten dan het dorp zelf binnenkomen om boetes uit te delen. Want tja, het is bijna vakantietijd en het is natuurlijk lastig (zo niet onmogelijk) om een gezinsvakantie ergens in een strandparadijs te betalen van een salaris van nog geen $ 400 per maand (politie-agenten verdienen hier even weinig als koffieplukkers) dus de dienders zoeken massaal creatieve manieren om het inkomen aan te vullen...praktijken waar vooral expats en toeristen het slachtoffer van worden trouwens, travelforums op internet staan bol van de verhalen over Police Ripoff in Costa Rica, kijk zelf maar. Stom genoeg was ik die waarschuwingen om voor kerst en Pasen een helm te dragen etc. alweer een beetje vergeten (je krijgt ook een ontzettende zweetkop van dat ding met die smoorhitte hier) dus ik werd er feilloos uitgepikt, vlak voor de deur van de Asambleas de Dios, bijgenaamd The Mission, een sektarisch gebeuren waarvan de dienst toevallig net afgelopen was, dus een hele kudde gelovigen stond het tafereel hoofdschuddend en afkeurend te bekijken.
"Mevrouw, U heeft geen helm op, geen rijbewijs bij U, geen motorpapieren, ook geen paspoort of cédula EN U heeft de marchamo voor 2009 (motorrijtuigenbelasting) niet betaald! Daarom nemen we de motor in beslag en mag U hem na betaling van de diverse boetes en de achterstallige marchamo, gaan ophalen in San José!"
De domme toerist spelen hielp niet en mijn briljante smoezen werden ook al niet geloofd en ze waren echt heel stellig, hingen al aan de telefoon met hun superieuren in de hoofdstad. Van pure verbijstering en woede legde ik mijn hoofd op het stuur, toen zeiden ze, verrassend genoeg, " Doe niet zo raar. We bedenken speciaal voor U wel een andere oplossing...betaal ons maar even 35000 colones, dan mag je gaan met dat ding!" Dat geld had ik niet bij me, dus schroefden ze wel even de nummerplaat eraf, waarna ik het thuis (uit de huishoudpot) ging ophalen om het- wijselijk op de fiets deze keer- naar het dorp te brengen. Zodra het geld voor mijn nummerplaat geruild was, sprongen de heren lachend in hun pick-up truck en scheurden er vandoor, vast om ons geld te gaan verbrassen in een of ander café-restaurant...en als ze geen lollige zondagmiddag houden in de baas zijn tijd, dan verdelen ze de buit vast wel voor hun Semana Santa fonds.
Hoewel het de eerste keer in 19 maanden Costa Rica is dat ons zoiets overkomt, is het wel een ervaring die onlosmakelijk verbonden is met het wonen in Latijns-Amerika, werkelijk iedereen hier heeft er de meest waanzinnige verhalen over. Gelukkig is Costa Rica, zoals ik weleens als grapje zeg, Latijns Amerika-Light (zeg maar, ook geschikt voor beginners en watjes) want als je hetzelfde in pak 'm beet Mexico of Colombia meemaakt, dan kan het allemaal veel lelijker aflopen...duizenden dollars boete, nepaanklachten, verdwijnen in een duister cachot...en dat is geen grap! Daarom wonen we dus hier en niet daar, ook al staat de Costaricaanse minister van Veiligheid (chef van alle politiekorpsen) van de week op CNN glashard te liegen dat Tico politie-agenten helemaal niet corrupt zijn. Dat zijn ze dus wel, net als dat alle politici hier mentiroso (leugenachtig) zijn, misschien is dat Zuid-Amerikaanse cultuur, maar vermoedelijk is het in de rest van de wereld niet heel veel beter gesteld.
Trouwens, terugdenkend aan NL, schiet me te binnen dat verkeersboetes daar er ook heel hard in kunnen hakken....zelf heb ik er nooit een gekregen (kon me geen gemotoriseerd vervoer veroorloven daar, dat scheelt) maar bijna iedereen die met de auto bij ons op bezoek kwam in Purmerend, kreeg wel een of meer flitspaalboetes van € 200 op de deurmat, vanwege het net te laat door oranje stoplicht crossen of 7 km/u te hard of allebei...of ouders die hun scooter even op het gras bij de basisschool parkeerden, die kregen dan meteen twee of drie boetes, naast motorvoertuig in plantsoen dan ook nog wegens geen identificatiebewijs op zak en brutale mond tegen Oom Agent, da's dan € 300...ik heb het allemaal meerdere keren zien gebeuren daar.
Al met al is NL veel meer een politiestaat dan CR, al was het maar omdat elektronische surveillance hier totaal onbekend is, nergens heb je hier flitspalen of bewakingscamera's...er zijn niet eens straatnamen of huisnummers hier! Iedereen doet lekker waar hij of zij zin in heeft hier en vrijheden worden nog met een hoofdletter geschreven....maar af en toe heb je dan wel de pech zo'n corrupte verkeersagent te treffen, maar gelukkig niet al te vaak en de bedragen zijn ook lang niet zo exorbitant als in Europa. Al doe ikde boodschappen voorlopig maar even op de fiets, totdat Pasen voorbij is en we die stomme marchamo eindelijk betaald hebben.
Iets heel anders is dat het aan de Caribische kust van Panama nu kennelijk zo wemelt van de toeristen, dat het de Spaanse Costa del Sol wel lijkt! Dat schreef Christiaan op zijn site www.bicycleproject.org en hij vond het helemaal niks, was binnen twee dagen van Bocas del Toro vertrokken, lekker fietsen door de verlaten binnenlanden van Panama. Het vreemde is dat hier vlakbij Panama, aan de Costaricaanse Caribe Sur al een maand of acht haast geen mens meer komt, zou CR zich uit de markt geprijsd hebben soms? In tijdens van crisis kiezen mensen heel rationeel voor de goedkoopste bestemming, als ze al op vakantie gaan en voor de Yank en de Canadees is dat these days...Panama (voor de Eurozonianen geldt dat trouwens niet, geen enkele bestemming op het Amerikaanse continent kan op prijs concurreren met Turkije of Mallorca, al was het maar vanwege de afstand en de ticketprijzen). Intussen zijn, ook hier de prijzen van hotelkamers flink aan het dalen ($ 15 voor een leuke tweepersoonskamer) en er wordt gestunt bij het leven, om de verliezen maar te beperken. Alleen, als je eenmaal de naam hebt van duur, kom je daar niet zo een-twee-drie meer vanaf, jammer maar helaas voor Costa Rica hebben ze dit jaar bijna 20 % minder bezoekers dan vorig jaar. Maar misschien heeft dat ook wel met hun steeds slechtere reputatie te maken, de waargebeurde verhalen op die eerder
genoemde travelsites, over Oom Agent die toeristen leegschudt en dergelijke, de Tico's mogen wel oppassen...als dat zo doorgaat komen straks de mensen helemaal niet meer!
donderdag 19 maart 2009
Blauwe luchten
Sinds een dag of vijf hebben we hier prachtig warm weer, met heel veel zon en blauwe luchten. Ook de Caribische zee is eindelijk mooi kalm en blauw, geschikt om te zwemmen en te snorkelen, heerlijk.
Gisteren werden we blij verrast door de postman op zijn motor, die een pakketje uit Nederland kwam bezorgen, van ons nichtje Kim (10 jaar) uit Gouda! Ze heeft een geweldig werkstuk gemaakt over Costa Rica! En er zat ook een leuke, lange brief bij en foto's en voetbalplaatjes....dank je wel, lieve Kim!
Ook gisteren is Tygo uit het klimrek bij school gevallen en hij heeft zijn elleboog gebroken! Tygo en Ramona spelen soms 's middags samen bij school, waar een aantal speeltoestellen staan....en er brak zomaar een stang af van het klimrek! Da's nou weer typisch Costaricaanse slonzigheid (in de rest van Latijns Amerika is het nog veel erger trouwens) ...alles doe je hier At Your Own Risk, nergens staan waarschuwingsborden en onderhoud van speeltoestellen hoef je ook al niet te verwachten. Maar van de Zwitserse privéschool valt me dat wel een beetje tegen, omdat er zoveel expats opzitten had ik zo'n ongeluk eigenlijk niet verwacht. Nou wordt deze school bestuurd door een vereniging van ouders, allemaal vrijwilligers...totaan de directrice aan toe. Financieel staan ze er niet zo best voor, er zijn onlangs twee klaslokalen bijgebouwd en nu is dan blijkbaar het geld op. Met het organiseren van feestjes, loterijen en rommelmarkten (waar wij ook aan meehelpen) proberen ze het hoofd boven water te houden...want het schoolgeld kan niet verhoogd worden...het maandbedrag is voor veel mensen al nauwelijks op te brengen, vooral niet als je er al je vijf kinderen heenstuurt zoals sommige dorpsgenoten doen. Van het schoolgeld worden de leerkrachten betaald, voor al het overige zoals onderhoud aan de gebouwen, moeten aparte fondsen geworven worden. Wat dat betreft is er niet heel veel verschil met de openbare scholen in Costa Rica, behalve dat hun gebouwen doorgaans helemaal op instorten staan. Costa Rica zou nodig meer moeten investeren in onderwijs! Wij vinden eigenlijk dat goed onderwijs openbaar en gratis zou moeten zijn, maar nadat Ramona hier een jaar op de openbare school heeft gezeten, zijn we van gedachten veranderd. Nu gaat ze naar een privéschool voor de elite, anders zou er van haar opleiding niks terechtkomen, helaas. Het is niet anders, en natuurlijk hebben wij het geluk dat we ons dat kunnen veroorloven, zij het ook maar net.
Goed nieuws op dat front is dat de euro, voor het eerst in acht maanden, weer aan het stijgen is...dat merken wij namelijk direct in de portemonnee. De reden is schijnbaar dat de VS er deze week een triljard dollar heeft bijgedrukt, om aan het noodlijdende bedrijfsleven daar uit te delen.
Nou heb ik van economie niet veel kaas gegeten, maar zomaar de geldpers aanzetten lijkt me wel heel onverstandig, dat is funny money zonder waarde toch? Nou ja, voor ons persoonlijk pakt het niet slecht uit, als je straks twee dollar voor een euro krijgt, maar voor die Amerikanen lijkt het me een nachtmerrie. Had eigenlijk van Barack Obama en Joe Biden verstandiger besluiten verwacht, maar goed die hebben die hele financiële crisis ook maar geërfd van hun Republikeinse voorgangers en moeten nu het land weer uit de blubber trekken, ga er maar aan staan!
Volgende week meer nieuws uit de prachtige, zonovergoten Caribe!
Gisteren werden we blij verrast door de postman op zijn motor, die een pakketje uit Nederland kwam bezorgen, van ons nichtje Kim (10 jaar) uit Gouda! Ze heeft een geweldig werkstuk gemaakt over Costa Rica! En er zat ook een leuke, lange brief bij en foto's en voetbalplaatjes....dank je wel, lieve Kim!
Ook gisteren is Tygo uit het klimrek bij school gevallen en hij heeft zijn elleboog gebroken! Tygo en Ramona spelen soms 's middags samen bij school, waar een aantal speeltoestellen staan....en er brak zomaar een stang af van het klimrek! Da's nou weer typisch Costaricaanse slonzigheid (in de rest van Latijns Amerika is het nog veel erger trouwens) ...alles doe je hier At Your Own Risk, nergens staan waarschuwingsborden en onderhoud van speeltoestellen hoef je ook al niet te verwachten. Maar van de Zwitserse privéschool valt me dat wel een beetje tegen, omdat er zoveel expats opzitten had ik zo'n ongeluk eigenlijk niet verwacht. Nou wordt deze school bestuurd door een vereniging van ouders, allemaal vrijwilligers...totaan de directrice aan toe. Financieel staan ze er niet zo best voor, er zijn onlangs twee klaslokalen bijgebouwd en nu is dan blijkbaar het geld op. Met het organiseren van feestjes, loterijen en rommelmarkten (waar wij ook aan meehelpen) proberen ze het hoofd boven water te houden...want het schoolgeld kan niet verhoogd worden...het maandbedrag is voor veel mensen al nauwelijks op te brengen, vooral niet als je er al je vijf kinderen heenstuurt zoals sommige dorpsgenoten doen. Van het schoolgeld worden de leerkrachten betaald, voor al het overige zoals onderhoud aan de gebouwen, moeten aparte fondsen geworven worden. Wat dat betreft is er niet heel veel verschil met de openbare scholen in Costa Rica, behalve dat hun gebouwen doorgaans helemaal op instorten staan. Costa Rica zou nodig meer moeten investeren in onderwijs! Wij vinden eigenlijk dat goed onderwijs openbaar en gratis zou moeten zijn, maar nadat Ramona hier een jaar op de openbare school heeft gezeten, zijn we van gedachten veranderd. Nu gaat ze naar een privéschool voor de elite, anders zou er van haar opleiding niks terechtkomen, helaas. Het is niet anders, en natuurlijk hebben wij het geluk dat we ons dat kunnen veroorloven, zij het ook maar net.
Goed nieuws op dat front is dat de euro, voor het eerst in acht maanden, weer aan het stijgen is...dat merken wij namelijk direct in de portemonnee. De reden is schijnbaar dat de VS er deze week een triljard dollar heeft bijgedrukt, om aan het noodlijdende bedrijfsleven daar uit te delen.
Nou heb ik van economie niet veel kaas gegeten, maar zomaar de geldpers aanzetten lijkt me wel heel onverstandig, dat is funny money zonder waarde toch? Nou ja, voor ons persoonlijk pakt het niet slecht uit, als je straks twee dollar voor een euro krijgt, maar voor die Amerikanen lijkt het me een nachtmerrie. Had eigenlijk van Barack Obama en Joe Biden verstandiger besluiten verwacht, maar goed die hebben die hele financiële crisis ook maar geërfd van hun Republikeinse voorgangers en moeten nu het land weer uit de blubber trekken, ga er maar aan staan!
Volgende week meer nieuws uit de prachtige, zonovergoten Caribe!
donderdag 12 maart 2009
Alles goed hier
We hebben het bloggen even een weekje overgeslagen, maar no worries: alles gaat prima hier. Ramona moet in haar nieuwe klas volop aan de bak om mee te komen: moeilijke rekensommen, Spaanse grammatica, Engels en Frans, zelfs Computación en Psicología krijgen de kinderen al in de derde klas hier. Maar dat is alleen maar goed voor haar, het is veel meer een uitdaging dan vorig jaar, toen ze al slapend alleen maar negens en tienen haalde.
Ook met huis en de dieren gaat alles goed, gelukkig...Mayah en haar nepkindje Mambo (4 maanden intussen) zijn echte buitenhonden die heel goed het terrein bewaken, terwijl Mezcla in een soort salonpoedel veranderd is die het liefst altijd binnen blijft om op de bank te liggen TV te kijken (behalve om af& toe een strandwandeling te maken, dat blijft altijd leuk natuurlijk).
Kater Simba (9 maanden alweer) is met honden opgegroeid waardoor hij nu ook macaroni lust, dapper meedoet met blaffen bij het hek en zelfs dikke maatjes is geworden met de Duitse herder van de buurman.
De laatste dagen hadden we hier bezoek van Christiaan, die hier even een welverdiende pauze kwam nemen van zijn Panamerican fietstocht (nou ja, van California naar Venezuela dan) en het was heel gezellig! Hoewel we hem alleen via-via van internet kenden, bleek al heel snel dat we heel wat gemeenschappelijke kennissen uit Nederland hebben....bijvoorbeeld The Bucket Boyz, het countrybilly bandje dat op onze trouwdag gespeeld heeft, die kent hij ook, sterker nog...diezelfde avond, vrijdag 1 juni 2007, zouden de Boyz nog een optreden doen in Utrecht en daar zat Christiaan maar te wachten tot ze eindelijk veel te laat kwamen opdraven...het is een kleine wereld, echt waar! Geloof dat Cahuita hem wel goed beviel, morgen klimt hij weer op zijn fiets voor de etappe naar Sixaola/ Changuinola (Panama) om daar allereerst de Caribische eilandjes Bocas de Toro te bezoeken. Erg druk zal het daar niet zijn, want terwijl het in het Noorden nu zo zoetjes aan lente begint te worden, loopt hier het toeristen-hoogseizoen op zijn eind. En het was helemaal geen goed seizoen voor de Ticos hier, niet alleen hadden we veel te veel regen en koufronten, maar met een jaar vertraging beginnen ze hier ook de gevolgen van de globale financiële crisis goed te voelen. De vraag naar ananassen en bananen neemt sterk af en tripjes naar de tropen zijn natuurlijk pure luxe, zo ongeveer het allereerste waarop mensen massaal bezuinigen als het economisch tegenzit. De toeristen die nog wel komen, houden de knip op de beurs en dat merken de restaurants en souvenirwinkels ...sommigen zijn al failliet gegaan, de rest heeft niets te doen. Als gevolg hebben de locals ook geen geld meer om naar hun stamkroeg te gaan...zodat als een soort neerwaartse spiraal, tenten als de Reggaebar en de Cocosbar het nu ook heel moeilijk hebben. Brigitte moet haar beste paard verkopen, omdat die business ook helemaal niet goed meer loopt...ze heeft 13 paarden en maar 2 klanten per dag, als het tenminste niet regent. Maar we merken het zelf ook: we willen best naar de kroeg of een strandrit te paard maken, of gaan snorkelen bij het rif of Tortuguero bezoeken, of Bocas de Toro....maar daar is gewoon simpelweg geen geld voor. Andere dingen hebben prioriteit, zoals rekeningen en boodschappen betalen en goed onderwijs voor Ramona. Zo maakt iedereen er het beste van om de eindjes aan elkaar te knopen in moeilijke tijden. Van Christiaan hoorden we dat de prijzen in Nederland het laatste jaar ontzettend gestegen zijn...hijzelf heeft dan ook al plannen gemaakt om naar dit continent te emigreren. Niet vanwege de prijzen, meer omdat hij in Oaxaca (Mexico) een vriendin ontmoet heeft en daarginds meer toekomst ziet dan op het Oude Continent, wat hij dus de rug gaat toekeren ...net zoals wij dat ruim anderhalf jaar geleden deden en vele andere met ons.
Ook met huis en de dieren gaat alles goed, gelukkig...Mayah en haar nepkindje Mambo (4 maanden intussen) zijn echte buitenhonden die heel goed het terrein bewaken, terwijl Mezcla in een soort salonpoedel veranderd is die het liefst altijd binnen blijft om op de bank te liggen TV te kijken (behalve om af& toe een strandwandeling te maken, dat blijft altijd leuk natuurlijk).
Kater Simba (9 maanden alweer) is met honden opgegroeid waardoor hij nu ook macaroni lust, dapper meedoet met blaffen bij het hek en zelfs dikke maatjes is geworden met de Duitse herder van de buurman.
De laatste dagen hadden we hier bezoek van Christiaan, die hier even een welverdiende pauze kwam nemen van zijn Panamerican fietstocht (nou ja, van California naar Venezuela dan) en het was heel gezellig! Hoewel we hem alleen via-via van internet kenden, bleek al heel snel dat we heel wat gemeenschappelijke kennissen uit Nederland hebben....bijvoorbeeld The Bucket Boyz, het countrybilly bandje dat op onze trouwdag gespeeld heeft, die kent hij ook, sterker nog...diezelfde avond, vrijdag 1 juni 2007, zouden de Boyz nog een optreden doen in Utrecht en daar zat Christiaan maar te wachten tot ze eindelijk veel te laat kwamen opdraven...het is een kleine wereld, echt waar! Geloof dat Cahuita hem wel goed beviel, morgen klimt hij weer op zijn fiets voor de etappe naar Sixaola/ Changuinola (Panama) om daar allereerst de Caribische eilandjes Bocas de Toro te bezoeken. Erg druk zal het daar niet zijn, want terwijl het in het Noorden nu zo zoetjes aan lente begint te worden, loopt hier het toeristen-hoogseizoen op zijn eind. En het was helemaal geen goed seizoen voor de Ticos hier, niet alleen hadden we veel te veel regen en koufronten, maar met een jaar vertraging beginnen ze hier ook de gevolgen van de globale financiële crisis goed te voelen. De vraag naar ananassen en bananen neemt sterk af en tripjes naar de tropen zijn natuurlijk pure luxe, zo ongeveer het allereerste waarop mensen massaal bezuinigen als het economisch tegenzit. De toeristen die nog wel komen, houden de knip op de beurs en dat merken de restaurants en souvenirwinkels ...sommigen zijn al failliet gegaan, de rest heeft niets te doen. Als gevolg hebben de locals ook geen geld meer om naar hun stamkroeg te gaan...zodat als een soort neerwaartse spiraal, tenten als de Reggaebar en de Cocosbar het nu ook heel moeilijk hebben. Brigitte moet haar beste paard verkopen, omdat die business ook helemaal niet goed meer loopt...ze heeft 13 paarden en maar 2 klanten per dag, als het tenminste niet regent. Maar we merken het zelf ook: we willen best naar de kroeg of een strandrit te paard maken, of gaan snorkelen bij het rif of Tortuguero bezoeken, of Bocas de Toro....maar daar is gewoon simpelweg geen geld voor. Andere dingen hebben prioriteit, zoals rekeningen en boodschappen betalen en goed onderwijs voor Ramona. Zo maakt iedereen er het beste van om de eindjes aan elkaar te knopen in moeilijke tijden. Van Christiaan hoorden we dat de prijzen in Nederland het laatste jaar ontzettend gestegen zijn...hijzelf heeft dan ook al plannen gemaakt om naar dit continent te emigreren. Niet vanwege de prijzen, meer omdat hij in Oaxaca (Mexico) een vriendin ontmoet heeft en daarginds meer toekomst ziet dan op het Oude Continent, wat hij dus de rug gaat toekeren ...net zoals wij dat ruim anderhalf jaar geleden deden en vele andere met ons.
Abonneren op:
Posts (Atom)