Alles goed hier

We hebben het bloggen even een weekje overgeslagen, maar no worries: alles gaat prima hier. Ramona moet in haar nieuwe klas volop aan de bak om mee te komen: moeilijke rekensommen, Spaanse grammatica, Engels en Frans, zelfs Computación en Psicología krijgen de kinderen al in de derde klas hier. Maar dat is alleen maar goed voor haar, het is veel meer een uitdaging dan vorig jaar, toen ze al slapend alleen maar negens en tienen haalde.
Ook met huis en de dieren gaat alles goed, gelukkig...Mayah en haar nepkindje Mambo (4 maanden intussen) zijn echte buitenhonden die heel goed het terrein bewaken, terwijl Mezcla in een soort salonpoedel veranderd is die het liefst altijd binnen blijft om op de bank te liggen TV te kijken (behalve om af& toe een strandwandeling te maken, dat blijft altijd leuk natuurlijk).
Kater Simba (9 maanden alweer) is met honden opgegroeid waardoor hij nu ook macaroni lust, dapper meedoet met blaffen bij het hek en zelfs dikke maatjes is geworden met de Duitse herder van de buurman.
De laatste dagen hadden we hier bezoek van Christiaan, die hier even een welverdiende pauze kwam nemen van zijn Panamerican fietstocht (nou ja, van California naar Venezuela dan) en het was heel gezellig! Hoewel we hem alleen via-via van internet kenden, bleek al heel snel dat we heel wat gemeenschappelijke kennissen uit Nederland hebben....bijvoorbeeld The Bucket Boyz, het countrybilly bandje dat op onze trouwdag gespeeld heeft, die kent hij ook, sterker nog...diezelfde avond, vrijdag 1 juni 2007, zouden de Boyz nog een optreden doen in Utrecht en daar zat Christiaan maar te wachten tot ze eindelijk veel te laat kwamen opdraven...het is een kleine wereld, echt waar! Geloof dat Cahuita hem wel goed beviel, morgen klimt hij weer op zijn fiets voor de etappe naar Sixaola/ Changuinola (Panama) om daar allereerst de Caribische eilandjes Bocas de Toro te bezoeken. Erg druk zal het daar niet zijn, want terwijl het in het Noorden nu zo zoetjes aan lente begint te worden, loopt hier het toeristen-hoogseizoen op zijn eind. En het was helemaal geen goed seizoen voor de Ticos hier, niet alleen hadden we veel te veel regen en koufronten, maar met een jaar vertraging beginnen ze hier ook de gevolgen van de globale financiële crisis goed te voelen. De vraag naar ananassen en bananen neemt sterk af en tripjes naar de tropen zijn natuurlijk pure luxe, zo ongeveer het allereerste waarop mensen massaal bezuinigen als het economisch tegenzit. De toeristen die nog wel komen, houden de knip op de beurs en dat merken de restaurants en souvenirwinkels ...sommigen zijn al failliet gegaan, de rest heeft niets te doen. Als gevolg hebben de locals ook geen geld meer om naar hun stamkroeg te gaan...zodat als een soort neerwaartse spiraal, tenten als de Reggaebar en de Cocosbar het nu ook heel moeilijk hebben. Brigitte moet haar beste paard verkopen, omdat die business ook helemaal niet goed meer loopt...ze heeft 13 paarden en maar 2 klanten per dag, als het tenminste niet regent. Maar we merken het zelf ook: we willen best naar de kroeg of een strandrit te paard maken, of gaan snorkelen bij het rif of Tortuguero bezoeken, of Bocas de Toro....maar daar is gewoon simpelweg geen geld voor. Andere dingen hebben prioriteit, zoals rekeningen en boodschappen betalen en goed onderwijs voor Ramona. Zo maakt iedereen er het beste van om de eindjes aan elkaar te knopen in moeilijke tijden. Van Christiaan hoorden we dat de prijzen in Nederland het laatste jaar ontzettend gestegen zijn...hijzelf heeft dan ook al plannen gemaakt om naar dit continent te emigreren. Niet vanwege de prijzen, meer omdat hij in Oaxaca (Mexico) een vriendin ontmoet heeft en daarginds meer toekomst ziet dan op het Oude Continent, wat hij dus de rug gaat toekeren ...net zoals wij dat ruim anderhalf jaar geleden deden en vele andere met ons.