Naar Punta Uva

Ramona was uitgenodigd op de verjaardag van een klasgenootje, een Canadees meisje genaamd Maya Robinson. Die familie woont in Punta Uva, zo´n 30 km hier vandaan op een smalle landpunt die eigenlijk in Panama ligt, maar het is nog net Costa Rica. Omdat er maar 1x per dag een rammelkast van een bus heengaat, moest ik wel mee naar het feestje...om te wachten tot om 5 uur de enige bus weer terug zou rijden naar Cahuita. Gelukkig was het een heel aardige familie en voor mij een goede gelegenheid om de stranden en het natuurschoon voorbij Puerto Viejo eens te bekijken, daar was ik namelijk nog niet eerder geweest...Ramona trouwens wel, die was in de kerstvakantie een paar daagjes meegeweest om vakantie te vieren met onze ex-buurtjes op Punta Uva, oftewel Grape Point (de oude creools-engelse naam). Mijn indrukken: allereerst, wat een roteind met die bus is dat, het duurt minstens een uur voor je er bent en in die weg zitten meer kraters dan op de maan....en dan te bedenken dat dat arme schaap van een Maya (en vele kids met haar) die rotrit elke dag moeten maken om naar school te gaan! Wij wonen dus vlak naast de school en dan krijgen we het af en toe nog voor elkaar om te laat te komen (nou ja, als de stroom weer eens midden in nacht is uitgevallen waardoor de wekkerradio niet afgaat) terwijl die bus met kinderen uit de Panamese jungle wel altijd keurig op tijd is, hmmm.
Voorbij Puerto Viejo is het landschap woest, verlaten ....en beeldschoon, perfecte witte palmenstranden, blauwe zee, weelderige donkergroene jungle erlangs....dit stukje Talamanca is zo exotisch en wild als het eiland van Robinson Crusoe (zoals ik me dat dan voorstel), jammer salleen dat er geen winkels en scholen zijn, anders had ik er zo willen gaan wonen! Het feestje van Maya was erg gezellig, ze hebben mooi huis aan het strand en er ze hadden een barbecue georganiseerd. Met een zak van een kilo snoep erin gingen we later huiswaarts, en dus nogal misselijk kwamen we in Cahuita de bus weer uit! Maya´s ouders zijn makelaars, Caribe Sur heet hun bedrijf en dat kenden we al van internet, leuk om ze eens in real life te ontmoeten, het zijn erg aardige mensen...net als de meeste Canadezen trouwens, er wonen hier nogal wat en het zijn opvallend geschikte lui vaak, veel sympatieker dan de Yankees in ieder geval.
Over Yankees gesproken, er was een zangkoor uit Boston op toernee hier (niet in Limon overigens) en meerdere mensen daarvan hadden de Noordamerikaanse mensengriep/ Influenza A /H1N1 2009 onder de leden en die hebben letterlijk honderden Tico´s aangestoken!!! Die zitten allemaal in quarantaine nu, en de eerste dode is ook algevallen: een muzikant van 53 is doodgegaan aan de complicaties (longonsteking) van die akelige griep! Dus er is nogal veel paniek in het land en op TV enzo, want dat koor heeft meer dan 20 steden en dorpen aangedaan. Maar hier zijn ze dus niet geweest waardoor wij ons nergens druk om hoeven te maken. Gelukkig maar.