Te paard naar Alta Talamanca

Zaterdag hebben we (Ramona, Kylie en Natasha) een lange paardrijtocht gemaakt door de jungle, naar een waterval in de bergen. Het was een ontzettend leuke dag, al was het fysiek heel zwaar en heb ik nu overal spierpijn en pijn in m´n rug (de meisjes hadden nergens last van en gingen na afloop nog uren zwemmen in zee). Het paardenverhuurbedrijf is dus van Kylie´s moeder en tante, vandaar dat zij ook gezellig meeging. We hebben altijd al een goed contact gehad met deze mensen (dit stukje wordt op hun computer op internet gezet) dus we kregen ongevraagd 40 dollar korting en mochten zelf een paard uitkiezen. Costaricaanse paarden zijn ibero-amerikaans, ook wel Criollo genaamd: kruisingen van Spaanse en inheemse rassen. Heel sterke, geharde paardjes zijn het! Natasha koos Alaska, een schimmeltje (kruising arabier en appaloosa), Ramona Yayo (kruising andalusiër en mustang) en Kylie koos haar lieveling Rubio (ook een kruising van arabier). Yayo heeft die gekke naam te danken aan het feit dat Kylie en haar nichtje Chonta vroeger als peuters geen ´caballo´ (paard) konden zeggen, maar ´yayo´ zeiden, vandaar dat ze dit paard maar zo genoemd hebben...hij is trouwens de stamvader van een groot deel van de kudde. Goed, we gingen op pad...het dorp uit en het bos in, over heel smalle paadjes door het oerwoud, daarna de bergen in. David, de jongen die de rit begeleidde (op een andalusiër genaamd Talamanca), hakte met zijn machete allemaal overhangend groen weg....ze maken deze rit niet zo heel vaak namelijk. Na een paar uurtjes steil bergop lopen, lieten we de paarden achter bij een finca om te rusten.....dat was wel nodig ook, want het was een enorme inspanning voor ze om daar te komen. Wij gingen zelf te voet verder, door een beschermd tropisch regenwoud naar de waterval, ongeveer 45 minuten lopen....het was heel mooi in het bos, waar enorme woudreuzen groeien en allemaal beekjes overgestoken moesten worden via stapstenen. Eindelijk kwamen we bij die waterval, waar je ook kon zwemmen...de meisjes hadden reuzenpret! David had ook een lunch meegebracht, tamales met rijst en bonen, heerlijk smaakte dat! Natasha wilde wel een siësta houden daarna, maar Kylie en Ramona begonnen haar met van alles en nog wat te bekogelen, dus na een uurtje ofzo gingen we maar weer eens terug naar de paarden. Eerst nog even dat hele bos door, wat echt heel zwaar en vermoeiend was! Heuveltje op, heuveltje af....waarbij je uit moest kijken om niet uit te glijden in de blubber! Gelukkig konden we daarna weer opstijgen om de berg af te gaan, wat ook nog wel spannend was omdat sommige stukken loeisteil zijn! Toen we weer bij het strand kwamen, deden we nog een paar galopjes...daarna was het het tijd om terug te gaan (we waren in totaal 7 uur lang op pad geweest). David zette de paarden een voor een onder de koele waterstraal, wij verdwenen al snel naar de zee om te zwemmen....en daarna een lekker koel biertje, en voor de meisjes een fantaatje, in de reggaebar....