dinsdag 29 september 2009
Break even...
Levert dat nou wat op, zo´n internetcafé in de Caribe Sur? Niet echt dus. In ieder geval niet in deze tijd van het jaar. Na drie weken zijn de onkosten eruit, dat wel, en een paar biertjes in de Reggaebar zaten er ook in. Oktober wordt naar alle waarschijnlijkheid ook een relatief slappe maand, maar in november zouden de zaken aan moeten trekken. Dan vindt namelijk in Limon een grote zeilrace plaats die duizenden toeristen aantrekt. Ook in Cahuita zijn veel hotels volgeboekt, dus dat levert dan ook meer klanten op voor deze tent. In december begint dan het hoogseizoen. Dan zouden de zaken goed moeten lopen tot mei. Als niet een nieuwe crisis of andere sores roet in het eten gooit...
Nederlandse tourgroepen
Sommige clichés over Ollanders zijn helaas waar. Gisteren arriveerde weer zo´n groep, 30 stuks bij elkaar. Tegen zevenen liepen die langs de Reggaebar, maar naar binnen durfden ze niet. Ze stonden op de weg apies te kijken. Een van de gasten vroeg waarom ik mijn landgenoten niet naar binnen riep. ¨Ben jij helemaal op je achterhoofd gevallen???¨ ¨Gaan ze met z´n allen de barman om korting aan z´n kop zeuren!¨ Na vijf minuten staren liep de kudde weer verder. Vanmorgen zaten zes van die gasten voor de deur van het internetcafé te wachten. En warempel, ze wilden korting... Later op de dag arriveerden nog twee Ollanders, en die waren beledigd dat ik geen dollars kon wisselen. Hallo, de munteenheid is hier de colon, verdorie. Ja maar, daar en daar accepteren ze de dollar wel. Da´s dan mooi, mogen die in de rij gaan staan bij de bank om ze te wisselen voor colones, mij niet gezien. Oh.
donderdag 24 september 2009
Bodegas en bombas
Na twee jaar Costa Rica zou je toch denken een aardig woordje Spaans te kunnen babbelen, of in ieder geval te verstaan. Nu, dat is ook wel zo al maken de Ticos het mij niet altijd even gemakkelijk. Een ¨bodega¨ is nomalerwijze een opslagplaats ondergronds, een kelder dus, en dan natuurlijk liefst een wijnkelder. Maar een bodega is ook, in ieder gevl hier, een schuur. Een tijdje geleden stond Pete, de huisbaas, voor de deur en vroeg om de sleutel van de bodega, en ik had geen flauw idee waar die het over had. Waar is hier een kelder? Nee, de schuur, ik kom namelijk de tuin doen. Nu weet ik dus wat de bodega is, de schuur. Daar liggen de tuinspullen en staat de waterpomp die het huis vanuit de put met water voorziet. Heerlijk water overigens, maar af en toe begeeft de waterpomp het en dat is lastig, dan werkt namelijk niks meer, de douche niet, de plee niet, en koken zonder water is ook best lastig. Gisteren was het weer eens zo ver, pomp met een electrisch probleem, geen water. Pete probeerde de plaatselijke monteur te bereiken, maar die nam z´n mobiel niet op. Pete en de Bushdoctor zeulden vervolgens wat watertanks naar ons huis zodat we in ieder geval konden koken en de plee konden doorspoelen. Vanmorgen stond de monteur voor de deur, ola, buenas, waar is de bomba? Oei, wat bedoelt die man? Een bomba is hier namelijk van alles: een tankstation, een gasfles, een bom, een lekker ding – mannelijk of vrouwelijk – , en dus blijkbaar ook een waterpomp. Elke dag leren we er weer wat bij en morgenvroeg, hopelijk niet al te vroeg, staat de Venezuelaanse monteur voor de deur met een gereviseerde bomba. Hopelijk dan maar.
woensdag 23 september 2009
Met Ray-ban op Facebook...
De gejatte Ray Ban van Wouter Bos is terecht! Hij lag bij de Chino hier in het dorp. De Chino is geen afhaalchinees maar de ¨supermarkt¨ in het dorp. Met de komst van de Pali in Hone Creek is de Chino een hoop klanten kwijtgeraakt, want de Pali is toch al gauw 20 procent goedkoper... Maar ja, je gaat geen 12 kilometer rijden voor een pak koffie, dus we doen nog wel wat boodschappen bij de Chino. Van de week overhandigde het kassameisje Natasha een Ray Ban. ¨Ja maar, die is helemaal niet van mij!¨ ¨Nee, maar nu wel. Een toerist heeft hem laten liggen, en hij ligt er al een week, dus nu is ie van jou¨. Dus nu loopt Natasha met een Wouterbril door het dorp...
Oja, we zitten nu ook op Facebook...nu we opeens alle tijd hebben om op internet rond te klooien. Snappen hoe het werkt doen we nog niet helemaal, maar dat komt vast vanzelf al doende. We willen best cybervriendjes met jullie worden hoor, zoek ons maar ff op! En binnenkort hebben we ook Skype (goedkoop overzee bellen met beeld) als Noël tenminste de CD kan vinden waarmee de koptelefoon/ microfoon geinstalleerd moet worden....
zondag 20 september 2009
Kerk & voetbal
Dat Costa Rica naar het WK in Zuid-Afrika gaat wordt met de dag onwaarschijnlijker. Na drie nederlagen op rij, tegen Honduras klop met 4-0, tegen Mexico 3-0, en tegen voetbaldwerg El Salvador 1-0, is Costa Rica gezakt van de eerste naar de vierde plaats in de poul. Er resten nog twee wedstrijden, uit tegen de VS en thuis tegen Trinidad & Tobago. Tegen de VS wordt het geheid weer een nederlaag en met een hoop mazzel wordt er nog wel gewonnen van Trinidad & Tobago zodat het een vierde plek blijft. Dan zou Costa Rica twee beslissingswedstrijden moeten spelen tegen de nummer 5 van Zuid-Amerika en dat lijkt vrij hopeloos. De nationale coach, Kenton, na de eerste vijf wedstrijden de hemel ingeprezen als een ongekend voetbalgenie wordt nu verweten dat hij er totaal niks van kan. Waren de Ticos er twee maanden geleden nog rotsvast van overtuigd dat de Sele in Zuid-Afrika de wereld eens zou laten zien hoe voetbal echt gespeeld moet worden, nu roept men de selectie toe het maar te houden bij bejaardenzwemmen... Het falen van de selectie is voor de Ticos een ware ramp want in dit land zijn twee dingen heilig: voetbal en de kerk. Voor het opknappen van scholen hebben ze zogenaamd geen geld, voor voetbalstadions en het restaureren van kerkgebouwen schijnen er onuitputtelijke fondsen te zijn. Nu verdedigt de regering dat laatste met een verwijzing naar de grondwet die de papenkerk een speciale plaats toekent. Nu wordt onderwijs ook uitdrukkelijk in de grondwet genoemd maar daar gelden blijkbaar toch andere regels voor. Dat is een aantal politici van verschillende partijen in het verkeerde keelgat geschoten en die hebben nu een initiatiefwet ingediend om de papenreligie uit de grondwet te schrappen, Costa Rica zou nu eindelijk eens een normale seculiere staat moeten worden. De reactie van de bisschoppen was voorspelbaar: woedend zijn ze en Costa Rica wacht Hel en Verdoemenis. Het aantal echtscheidingen gaat drastisch toenemen, zeggen ze, de criminaliteit gaat stijgen en het homohuwelijk, abortus en euthanasie staan voor de deur... Oscar houdt zich in de secularisatiediscussie gedeisd maar zijn eventuele opvolgers hebben zich allemaal uitgesproken voor een wijziging van de grondwet, het land telt allang niet alleen maar katholieken, er zijn protestanten van allerlei slag, boedhisten, joden, wellicht nog een aantal moslims en natuurlijk een groeiend aantal agnosten en atheisten en waarom zouden die allemaal moeten meebetalen voor het opknappen van wat kathedralen, dat kan de Kerk best zelf en anders stoppen die vrome kerkgangers maar wat meer in het collectemandje.
Costaricaans gefeest
In Cahuita was de Onafhankelijkheidsdag, zoals gezegd, een beetje een sof. In andere delen van het land was het daarentegen een groot succes. In Desamparados, een gruwelijke sloppenwijk bij San José, ging de optocht niet door, officieel vanwege de zwijnengriep, maar toch vooral omdat het feest vorig jaar compleet uit de klauwen liep: de scholieren werden vanaf de daken bekogeld met bierblikjes, leeg natuurlijk, en een om 8 uur ´s ochtends al liederlijk bezopen menigte begon in de lucht te schieten, met scherp. Bang dat het dit jaar nog gekker zou worden, besloot men dit jaar er maar helemaal vanaf te zien, en daarbij kwam de gripe als geroepen... In Heredia, een grote stad ten noorden van de hoofdstad, gingen de tochten wel door. Traditioneel komen ´s lands leraren daar bijelkaar voor een eigen optocht. Dit jaar zetten ´s lands fijnste zonen en dochters het om half acht al op een zuipen en tegen tienen ontaarde de optocht in een massale knokpartij met de politie. Dat leverde de leraren in hoop kritiek op in de pers: wat voor een voorbeeld moest dat voorstellen voor de jeugd? Gaan ze daar een beetje inhakken op die integere agenten. Nou, met dat ¨integer¨ valt het wel mee, gisteren liep de complete top van de anti-drugsbrigade in Puntarenas tegen de lamp, die verkochten namelijk opsporingsinformatie aan Colombiaanse kartelleiders en hielpen hoogstpersoonlijk mee bij de begeleiding van coke-transporten vanaf de haven naar het binnenland. Daarbij werden ze geholpen door het complete team van de toeristenpolitie... ¨Zorgwekkend¨, vond de procureur-generaal, de volgende regering moest meer inzetten op beter opgeleide en beter betaalde agenten die bovendien beter gescreend moesten worden. Wat betreft de huidige regering betreft, daar had ie de moed opgegeven. Die kijkt nergens meer van op en vindt de gang van zaken volkomen normaal. De agenten die een tijdje geleden werden opgepakt bij Golfito omdat ze 400 kilo coke hadden gestolen uit de rechtbank zijn inmiddels alweer op vrije voeten...
donderdag 17 september 2009
Onafhankelijkheidsdag
De viering van de Onafhanelijkheid viel dit jaar lelijk in het water. Er heerstte alom onduidelijkheid of de optochten etc. dit jaar wel door zouden gaan i.v.m. de zwijnengriep. De minister was daar uiterst vaag over, eerst ging het allemaal niet door, daarna sommige dingen weer wel, of misschien ook wel niet... Daarbij kwam dat die mevrouw luidkeels beweerde dat Talamanca het grootste aantal griepgevallen kende, dat klopt dan wel van geen kant, maar het hield wel veel mensen weg... De feestelijkheden begonnen maandagmiddag met een traditionele loop van Bordon naar Cahuita. Scholieren uit het dorp brengen dan de Torcha, de toorts, naar het dorp. Dit jaar waren er maar zes scholieren omdat de scholieren van de openbare school wegbleven. Omdat Ramona de jongste van de zes deelnemers was, mocht zij de Torcha dragen, geëscorteerd door twee motoragenten. Verder reden er een aantal volgwagens van waaruit de lopers werden besproeid met water, en als laatste een ziekenauto uit Limon. ´s Avonds zou er een fakkeloptocht door het dorp worden gehouden. Dit jaar had echter door de ongewisheid zich niemand bezig gehouden met de organisatie. Gevolg: slechts een klein groepje kinderen kwam opdraven en de optocht werd een optochtje... De optocht in het dorp op Onafhankelijkheidsdag zelf was dit jaar een sof, omdat volkomen onduidelijk was of die wel door zou gaan, besloot de Complementaria het geheel dan maar op het eigen schoolterrein te organiseren. Het begon met het zingen van de maar liefst vijf volksliederen, gevolgd door een aantal patriottische toespraken, compleet met een lofzang op de Centraalamerikaanse eenheid. De directeur van de school hield een woedende toespraak over de chaos qua organisatie dit jaar en gaf daar het ministerie de schuld van. Na deze zogeheten Acta Civica trommelde de schoolband op het sportveld en werd in de verschillende klaslokalen uitleg gegeven over het volkslied, de vlag en de geschiedenis. Daarna was het tijd voor koek en limo. Geheel verrassend dook tegen het eind de banda van de dorpsschool op. De optocht in het dorp was namelijk niet doorgegaan en toen ze in het dorp hoorden dat de Complementaria wel wat georganiseerd, besloten ze zich daar dan maar bij aan te sluiten, hadden ze tenminste de afgelopen 5 maanden niet voor Jan Lul geoefend. Ook commercieel was het dit jaar een grote sof, normaal komen elk jaar duizenden mensen, vooral oud-Cahuitianen, naar het dorp om mee te feesten en na elven zet men het dan op het zuipen en vreten. Dit jaar geen bezoekers, geen eetstalletjes, en de kroegen bleven leeg... Dat alles dan door een mevrouw minister die suggereert dat het gevaarlijk is om naar Talamanca te gaan vanwege al die griepgevallen. Nu zijn er in Alta Talamanca inderdaad relatief veel griepgevallen, hoewel eigenlijk niemand weet om welke griepvariant het daarbij gaat. De minister beweert dat het ¨potentieel¨ om de zwijnengriep zou kunnen gaan, kan ze naderhand, als blijkt dat het de ¨gewone griep¨ was altijd leuk beweren dat ze nooit heeft beweerd dat het om de AH1N1 ging... De gewone leek let niet op die nuances, die hoort zwijnengriep en blijft thuis... Hoezo ze in Alta Talamanca relatief veel griepgevallen hebben komt door de bevolkingssamenstelling: (bijna) uitsluitend Bribri-indianen. De inheemse bevolking in Centraal-Amerika blijkt nog steeds bevattelijker voor de griep dan de ¨Europeanen¨. Maar ze gaan er niet meer massaal dood van, integendeel, bijna alle dodelijke gevallen van die griep waren in de Centrale Vallei. Daar hoor je mevrouw dan weer niet over, en ze maakt ook geen onderscheid tussen Alta Talamanca en Baja Talamanca (waar de griep NIET heerst), nee, zij kakelt Talamanca en dus blijven de nationale toeristen massaal weg, die denkt immers: aha, Talamanca is gevaarlijk, Cahuita, Puerto Viejo en Manzanillo liggen in Talamanca, dus ik ga naar Puntarenas. Daar loopt ie dan wel kans de veel gevaarlijkere denguekoorts op te lopen, maar daar hoor je mevrouw ook niet over. Het lijkt wel of ze de pik heeft op Limon, en Talamanca in het bijzonder... Misschien heeft dat mens wel hotelbelangen aan de Pacifico en zag ze de afgelopen tijd met lede ogen aan dat steeds meer Ticos liever de voorkeur geven aan de rustigere en goedkopere Atlantico, en dan vooral de kust van Talamanca. Hier geen dubbele prijzen in het hoogseizoen, hier geen 10 dollar entree voor het Nationale Park...
woensdag 16 september 2009
maandag 14 september 2009
Over rapporten en fakkels
Het is half september en dat zijn de dagen dat men hier de onafhankelijkheid viert. En is het gelijk het einde van het tweede schooltrimester. Ramona kwam tijdens de middagpauze naar huis gerend en schreeuwde: ¨Papa, je moet NU naar school om mijn rapport op te halen!¨ ¨O, waarom hoor ik dat nu pas, en kunnen ze je dat rapport niet gewoon meegeven?¨ ¨Nee, je moet NU mee!¨ Naar de school dan maar, en daar zaten de klassejuffen achter een lange tafel om de ouders te wijzen op de tekortkomingen van hun kroost. Gelukkig was ik snel klaar, want bij Ramona had de juf niks te klagen. ¨Ramona es muy intelligente!¨, zei ze en gezien de cijferlijst valt daar weinig aan af te dingen:
Estudios Sociales 88, 80
Ciencias 97,00
Español 87,52
Matematica 78,80
Frances A-
Ingles 97,00
Psicologia 85,00
Manualidades 100
Musica 97,00
Educación Fisica 85,00
Computación 88,00
Caligrafia 86,70
Conducta 90,00
Best een aardig lijstje, niet?
Op dit moment rent Ramona met haar hele klas over de snelweg van Bordon naar Cahuita, met fakkels in hun knuisten, ter gelegenheid van de Onafhankelijkheid. Ze maken de kinderen hier wijs dat 180 jaar geleden een meneer met een fakkel door het hele land rende om kond te doen van de onafhankelijk van Spanje. Allemaal larie, die meneer reed op een ezel, en had helemaal geen fakkel... Vanavond moeten we dan naar het dorp voor een fakkeloptocht, deelname is patriottische plicht, en morgenvroeg wordt de vlag gehezen en trommelen de kinderen wat rondjes door het dorp. Ook verplicht, niet deelnemen betekent 20 strafpunten...
donderdag 10 september 2009
De belastingdienst
De centrale overheid zag een aantal maanden geleden uiteindelijk zelf ook in dat het overgeburocratiseerde belastingapparaat niet functioneert. Tot voor kort moesten ambtenaren vanuit San José door het land om overal de waarde van huizen te bepalen om zo te kunnen bepalen hoeveel de eigenaren jaarlijks moesten afdragen aan de overheid. Daar had de Belastingdienst helemaal het personeel niet voor, de dienst heeft wel veel mensen op de loonlijst maar dat zijn allemaal directeuren en managers, daadwerkelijke inspecteurs hebben ze nauwelijks. Dat leidde ertoe dat de Dienst dan maar formulieren naar de eigenaren ging sturen, of die zo vriendelijk wilden zijn om zelf even de waarde van hun huis en grond aan te geven. De uitkomst liet zich raden, de onroerende zakenbelasting leverde bijna niks op. Toen ging er bij de Dienst een licht op: waarom laten we gemeentes niet niet de waarde bepalen en die centjes innen, die kunnen dan zelf bepalen wat ze met dat geld willen doen. Zijn wij van dat gezeur af en kunnen we vrolijk verder vergaderen! Zo gezegd, zo gedaan. Sommige gemeenten storten zich op hun nieuwe taak want ze zagen een geldschip binnenkomen, andere gemeenten waar de rijkeren het voor het zeggen hebben, vonden het eigenlijk niet zo nodig en deden er alles aan om de boel te traineren. De gemeente Talamanca zit er zo´n beetje tussenin, maar nu heeft die gemeente dan ook een eigen dienst die ijverig aan de slag gaat. Vanmorgen stonden vier ambtenaren voor de deur die mij wilden spreken. Ze waren van de muni en wilden weten of ik kon aantonen of ik de impuesto ZMT had betaald. Wat is dat, meneer? Da´s de belasting die je moet betalen als je in de Maritieme Zone woont. Woont of een huis bezit? Dat laatste, meneer. Welnu, ik ben niet de eigenaar, bij mij ben je aan het verkeerde adres. Wie is dan de eigenaar? Da´s Pete en die woont ergens in het dorp. O, ergens in het dorp... Juist ja, ergens in het dorp. En U bent echt niet de eigenaar? Nee hoor, echt niet. Helaas. O.k., fijne dag nog! En fluks dook het belastingteam de dure auto in om zich naar de buren te begeven. Die krijgen waarschijnlijk allemaal de schrik van hun leven, want die hebben nog nooit een cent ZMT-belasting betaald...
Luchtfoto
Op Google Earth zijn de luchtfoto´s van Cahuita vernieuwd: niet langer de meer dan 10 jaar oude foto´s waar het halve dorp niet op stond. Straks even kijken of het lukt om een foto van G.E. te plukken, in het midden ervan, dat kleine blauwe rechthoek, da´s dan het dak van ons huis en linksonder zijn de gebouwen van het colegio zichtbaar. Als het goed is zie je helemaal onder de breedtegraad enzo. Al met al hebben jullie dan een beetje een indruk waar we verzeild zijn geraakt en als je zelf de data ingeeft bij Google Earth, dan kan je allerlei foto´s aanklikken, krijg je een nog beter idee. Diegene onder jullie die al hier waren hebben natuurlijk al een idee, maar voor alle anderen, waarvan er wellicht ook een aantal met het idee spelen om eens langs te komen, is het misschien doorslaggevend om het definitief toch maar NIET te doen .
p.s. De exacte data om ons huis te vinden zijn trouwens: 9´44´53´08 N en 82´51´30´18´ W.
woensdag 9 september 2009
Cometh the taxman
We waren tot voor kort in de veronderstelling dat het vast goed business doen is in een land als Costa Rica; dat nog minder dan 2% inkomstenbelasting heft- en van vennootschaps- en vermogensbelasting hebben ze hier zelfs nog nooit gehoord. Maar goed, uiterlijke schijn bedriegt vaak en de werkelijkheid zit meestal veel gecompliceerder in elkaar dan je in eerste instantie denkt... daar kom je dan langzaam maar zeker na een paar jaar achter. Nu we goeie vriendjes zijn geworden met zowel Alfred en Andrea als met Brigitte en haar zus, allemaal mensen uit Cahuita die een eigen bedrijf in de toeristische sector hebben, zijn ons wel een paar dingen duidelijk geworden. Als je denkt dat Europa in het algemeen en Nederland in het bijzonder, teveel regeltjes heeft en overgeburocratiseerd is: het kan elders op de wereld allemaal nog veeeeel erger!!!! In Costa Rica bijvoorbeeld, waar de burocratie zulke kafka-eske proporties aanneemt, dat het op het zelf-destructieve af is (maar dat schijnt dan weer cultureel bepaald te zijn). Twintig langjarige en peperdure procedures voor een simpele bouwvergunning, bij evenzoveel hardnekkig langs elkaar heen werkende overheidsinstellingen, dat is hier de norm. Vandaar dat dagblad La Nación nu een prijsvraag heeft uitgeroepen van: ¨Wat is de meest absurde trámite (procedure) van het land?¨ Waarvoor moet je met de meest overbodige, dure en moeilijk verkrijgbare documenten om 3 uur ´s nachts al in de rij gaan staan om nog geholpen te worden (ik overdrijf het niet) op dezelfde dag? Denk dat Migración dan wel een goede kans maakt om die prijs te gaan winnen, maar zo zijn er tal van overheids-instellingen meer: op het gebied van onderwijs, gezondheidszorg, woningbouw, telecom, wegen etc. etc., die de concurrentie makkelijk aankunnen. De burocratie en horror-papierwinkel die in dit land overal voor nodig schijnt te zijn, werkt ronduit verlammend en de economische ontwikkeling, altijd al zorgelijk in dit deel van de wereld, heeft daar enorm onder te lijden. Gevolg is dat veel burgers en bedrijven de overheid dan maar negeren en gewoon doen wat ze willen, zonder vergunningen en ander duur en omslachtig gedoe. Dat kan heel lang goed gaan, als je dan maar de juiste inspecteur geregeld genoeg flappen toeschuift, zo werkt dat hier nu eenmaal. Ook dat, die zogenaamde informele economie, met bijbehorende corruptie, is cultureel bepaald en erg uitgebreid hier, misschien nog wel groter dan de officiële economie. Om een voorbeeld te geven: een Costaricaanse alcoholvergunning kost omgerekend € 12.000 en er worden er, in een soort loterij-systeem, maar heel weinig afgegeven elk jaar. Maar ja, de meeste hotels e.d. willen hun gasten wel een flesje bier kunnen bieden, dus hebben ze dat gewoon in de koelkast staan, zonder eerst zo´n dure kroegvergunning te kopen. Nu gaat het ook maar om verkoop op heel kleine schaal; om een paar flesjes die in de koelkast liggen, meer is het niet. Maar geheid dat ze dan een heerschap van de Municipalidad, da´s de gemeente, over de vloer krijgen die alle koelkasten in het pand komt inspecteren (echt waar). Als hij dan clandestien bier vindt, is hij als een kind zo blij, want dat betekent dat hij zijn karige salaris met een flinke maandelijkse ´mordida´ (letterlijk: een hapje) kan komen aanvullen. Elk restaurant of hotel, waar geen lichtbak van de brouwerij buitenhangt, is in hun optiek een clandestien drankhol en da´s een goede reden om elke maand een deel van de (vermeende) omzet op te komen stofzuigeren! Bijna elke ondernemer in de toerisme-branche heeft wel last van dergelijke afpersingspraktijken, die hier overigens niet gepleegd worden door de mafia, maar gewoon door uw eigen overheid...zowel door personeel van gemeenten, kantons, provincies, politiekorpsen en de diverse ministeries met steeds weer nieuwe regels en voorschriften (zo bizar heb je ze zelfs in Europa niet) ....en allemaal willen ze geld zien. Want diezelfde overheid heeft namelijk geen geld om hun personeel een fatsoenlijk salaris uit te betalen, dat is weer een indirect gevolg van die fantastische 1,8% inkomstenbelasting. Toch moeten ze hun gezin onderhouden in het relatief dure Costa Rica, dus dan krijg je vanzelf dit soort praktijken, allemaal heel erg logisch, als je er eventjes over doordenkt.
Mede een reden dat horeca-bedrijven die de Tico´s zelf runnen, vaak alcoholvrij zijn: de zogenaamde Soda-restaurantjes...de naam zegt het al, daar kun je slechts frisdrank bij je eten bestellen. Dat lijkt de enige manier om de informele Taxman te slim af te zijn. Klagen bij de chef in de trant van: ¨uw personeel perst mij af!¨ helpt niet, omdat chef op zijn beurt ook weer zijn ´mordida´ krijgt. Daarbij is bier verkopen zonder vergunning illegaal en strafbaar; in ieder geval heb je geen poot om op te staan bij het klagen. Verspilde moeite om naar het gemeentehuis, 20 km verderop in ons geval, te rijden. Zucht. De Reggaebar heeft uiteindelijk maar een drankvergunning gekocht (waar de eigenaar overigens jaren voor moest werken en sparen in Italië) want daar gebeurt de verkoop gewoon openlijk aan het strand en ze werden daar dus constant en van alle kanten belaagd door allerlei parasiterende overheidsdienaren. Alfred en Andrea hebben hun bier verstopt in een watergekoelde bak op wieltjes en alcoholica staan niet op de kaart daar (maar ze verkopen ze wel). Brigitte heeft haar hele koelkast uiteindelijk maar weggedaan, want al die ´mordidas´ waren gewoon niet meer op te brengen uiteindelijk. Toen meneer Taxman daarna zijn maandelijkse hapje kwam innen, keek hij lelijk op zijn neus dat de koelkast weg was en hij was dan ook bepaald niet blij. Er volgde een plotselinge inspectie van hun nieuwe Infowinkel aan Black Beach, waarbij alle kasten en koelkasten opengetrokken werden door het heerschap van de ´Muni´...zonder huiszoekingsbevel of wat dan ook, mind you. Maar in heel het pand werd geen druppel alcohol aangetroffen, helaas voor hem...maar gelukkig voor de dames dan. Hoewel, een dag of wat later reed ik met Brigitte mee om een aantal paardrijklanten op te halen in een luxe yoga-resort in de jungle....toen we door het dorp terugreden met de klanten in de SUV, werd ze staande gehouden door de Taxman. En een half uur lang doorgezaagd in de brandende zon, waar de drie Amerikaanse dames natuurlijk niets van verstonden of begrepen...maar goed, daar had hij natuurlijk geen boodschap aan. Wel had ik de gelegenheid om hem eens goed te bekijken: een verzuurde engerd van het zuiverste water; net de Library Policeman (voor wie bekend is met het oeuvre van Stephen King): vadsig met hebberige varkensoogjes en een vreemd slissend splaakgeblek. Maar hoewel B. hem uitnodigde om er eens in alle rust over te komen praten, bleef hij ontevreden en boos. Paar dagen later: Infowinkel aan Black Beach door de Municipalidad verzegeld (gesloten) met stickers op ramen en deuren waarop stond: ¨Wie deze zegels weghaalt, hangt een gevangenisstraf van 3 maanden tot 2 jaar boven het hoofd¨(ja echt.) B. flink over de rooie plankgas naar Bri Bri gescheurd (daar huist de Muni Talamanca, waar Cahuita onder valt) om te vragen wat hier nou weer de bedoeling van was? Ja, mevrouw B., onze inspecteur heeft geconstateerd dat uw nieuw geopende inrichting (waar alleen informatie verstrekt wordt) niet aan onze zonerings- en bestemmingsplan-voorschriften voldoet. Daarom is hij nu verzegeld (jaja) maar u mag bij ons een paar boetes betalen en nieuwe trámites opstarten (procedures dus)...van zoveel honderd dollar per stuk, dan halen we vandaag nog die zegels weer weg. Zo gezegd, zo gedaan. Dat is het verschil tussen belastingheffing in NL en CR...daarginds krijg een fijne, blauwe envelop met een hoge, maar onpersoonlijke aanslag. Hier betaal je officieel een fooi, maar dan....cometh the Taxman, hoogstpersoonlijk bij u in de keuken. Betalen moet je eindelijk toch, want overal op de wereld wordt de bevolking geplukt en dat was ook altijd al zo (lees maar eens iets over de geschiedenis van belastingheffing, heel verbijsterend allemaal!). Brigitte (en vele anderen met haar) zou eigenlijk voet bij stuk moeten houden. Immers, het geven van informatie en het verstrekken van drukwerk- dat is wat ze doet in de Infoshop aan Black Beach- is in een democratisch bestuurd land (en dat is Costa Rica, dat roepen ze tenminste altijd om het hardst) bij Grondwet geregeld , vrijgesteld van vergunningsplicht en belastingheffing. Ze zou het eigenlijk hogerop moeten zoeken en aanvechten, want ze heeft het gelijk en de wet aan haar zijde. Maar ja, ¨Go with the flow´is hier het devies, die stofzuigerende ambtenaartjes moet je niet teveel tegen de haren instrijken blijkbaar, anders kun je je business in Costa Rica wel sluiten. En inpakken en wegwezen. Leuk dan.
zaterdag 5 september 2009
On line!
Alweer sinds een paar maanden staat Natasha elke dag vroeg op om zich urenlang te bemoeien met een stuk of 12 paarden en een paar toeristen die zonodig met zo´n beest op stap willen. Da´s mooi voor mij, want nu hoef ik niet meer zo vroeg uit de veren om Ramona naar school te sturen. Echter ook aan mijn nu twee jaar durende vakantie is abrupt een einde gekomen, vanaf vandaag moet ik elke dag naar het internetcafé van Playa Negra om daar de tent draaiende te houden. Daar draaiden alle vijf de pc´s vorige week in de soep en vloog de internetverbinding eruit... Nu draait de tent op twee kompoes, waarvan een van mij zelf. Aanstaande maandag gaan twee andere bakken naar San José in de reparatie, dat kunnen ze blijkbaar hier in de provincie niet en dan moeten vanaf woensdag weer 4 pc´s online zijn. Goed, het is nu september en tot en met november komt er zowat geen toerie meer deze kant op, dus erg druk zal ik het de komende maanden niet hebben :-) Rijk zullen we niet van worden, weliswaar, maar we zijn in ieder geval weer online. En omdat er waarschijnlijk toch geen klant meer komt deze dag, gooien we de tent maar vroeger dicht om maar niks te hoeven missen van de thriller Costa Rica – Mexico...
woensdag 2 september 2009
Het image van Nederland overzee
Hierboven een verjaardagsportret van Natasha met paardje Tilano en een foto van de dorpsstraat van Cahuita, waar net een reggaeband uit Limón bij de Cocosbar arriveert. De tekst hieronder hebben we al een week op stok, oud nieuws dus maar we publiceren het toch maar.
Nederland haalt niet zo vaak het Tico-nieuws en als dat al gebeurt is het meestal niet positief. De afgelopen twee dagen krabt menig Tico zich aan zij hoofd bij het zien van een 3-kazenhoog 13-jarig wicht uit NL, ene Laura Dekker, die in d´r uppie de wereld rond wil zeilen. Pa en ma schijnen dat wel o.k. te vinden. Kind komt thuis van de brugklas, zegt: ¨Mama, paps, ik wil in m´n eentje met m´n bootje de wereld rondzeilen, lijkt me wel geil, mag dat?¨ Een normaal mens barst natuurlijk in lachen uit en vraagt aan dochterlief of ze op d´r achterhoofd gevallen is, maar niet pa en ma Dekker: ¨Natuurlijk Laura, ga maar alvast wat oefenen op het Veluwemeer, wij bellen wel effe de directeur dat je twee jaar vrij neemt¨. Nu schijnt er in Nl een discussie uitgebarsten te zijn of de ouders wel of niet uit de ouderlijke macht ontzet mogen worden. Wat een ongein, die lui hebben toch overduidelijk een ongeneeslijke zonnesteek opgelopen? Maar ja, het zou me nu ook weer niets verbazen dat een Nederlandse rechter de ouders gelijk geeft, als Lauralief maar belooft tijdens haar zeiltochtje vlijtig haar huiswerk te maken en netjes elke avond haar tandjes poetst... En nu is het wachten op 11-jarige Klaasje Roodeveen, vijfde klas Eigenwijs, die van pa en ma een vliegticket Nepal eist omdat ie de Mount Everest wil beklimmen, in z´n uppie en zonder zuurstoffles, lijkt ´m namelijk wel toppie. Een gemiddelde Tico zal zijn prins of prinsesje niet snel iets verbieden of ontzeggen maar een Tico die het wel okay vindt dat z´n dochter op zee zelfmoord wil plegen zal je echt niet snel vinden, en mocht je hem vinden, geheid dat de PANI, de Kinderbescherming hier, ingrijpt, het kind naar oma stuurt en de ouders in een gesloten inrichting stopt. Het zou natuurlijk ook kunnen dat de Tico-tv hier een vertaalfout heeft gemaakt en het niet over de wereldzee gaat maar over de Waddenzee, maar anderzijds zou het me niet verbazen als het verhaal klopt en een of andere eigenlijk failliete bank al klaar staat om die kul te sponsoren. ¨Met de ABN-Amro Kinderspaarrekening de wereld rond!¨, zo iets. En straks allemaal Dappere Lauraatje uitzwaaien in Zierikzee... Allemaal volstrekt normaal, maar wat kun je ook verwachten van een land waar het normaal gevonden wordt dat je je kind niet laat inenten en naar een ¨school¨ stuurt waar het niets leert maar lekker de hele dag mag kleien, knutselen en computerspelletjes spelen. Probeer dat maar eens een Tico uit te leggen, onbegonnen werk. Je kind NIET inenten? Ben jij gek geworden? Een school waar je niks hoeft te leren? Ga weg man, maak dat de kat wijs! Goed, het homohuwelijk vinden ze hier wel een beetje raar, al wordt wel een afgezwakte vorm hier overwogen, abortus en euthanasie, dat moeten die Ollanders dan maar zelf weten, maar dat komt hier de komende twee eeuwen niet in, dat marihuana in NL min of meer legaal is vinden ze hier eigenlijk wel een goed idee, in Argentina mag het sinds kort immers ook, een naaktstrand zouden de Tico stiekempjes wel tof vinden, maar is volstrekt ondenkbaar. Nee, die Ollanders kunnen geweldig dijken bouwen en de snelwegen zijn uitstekend, dat weet elke Tico, maar voor de rest is het maar een raar volkje. Liggen de hele dag in hun nakie in de zon te bakken, blowen zich een ongeluk, hebben de euthanasiepil op het nachtkastje liggen, stemmen op een of andere nazi, maar goed, ze kunnen goed voetballen, hebben uitstekende voetbaltrainers, al bakt Louis er in München niet veel van, voor de rest zijn ze niet goed snik. Een kind in d´r uppie de zee opsturen? Haha, van Lotje getikt, geef dat kind een Barbie! O jee, stel je voor dat ik daar straks door een Tico op wordt aangesproken... Hé, jij bent toch een Ollander? Heb je al gehoord van die Laura en d´r bootje van acht meter? Nou nee, Pete, eigenlijk ben ik een Belg, die Ollanders waren eigenlijk altijd al een beetje zot. Verder, op een kwart na, vrij ongevaarlijk, tenminste voor derden. Goed, ze maken elke zomer de Europese snelwegen onveilig met hun sleurhutten, gedragen zich bijna net zo ploerterig als Engelse hooligans op Kreta, hebben absoluut geen gevoel voor humor, hun keuken is allerberoerst, maar daarentegen is die Nederweet ongeëvenaard. En wie weet, stopt die rechter er morgen nog een stokje voor...
Abonneren op:
Posts (Atom)