Na twee jaar Costa Rica zou je toch denken een aardig woordje Spaans te kunnen babbelen, of in ieder geval te verstaan. Nu, dat is ook wel zo al maken de Ticos het mij niet altijd even gemakkelijk. Een ¨bodega¨ is nomalerwijze een opslagplaats ondergronds, een kelder dus, en dan natuurlijk liefst een wijnkelder. Maar een bodega is ook, in ieder gevl hier, een schuur. Een tijdje geleden stond Pete, de huisbaas, voor de deur en vroeg om de sleutel van de bodega, en ik had geen flauw idee waar die het over had. Waar is hier een kelder? Nee, de schuur, ik kom namelijk de tuin doen. Nu weet ik dus wat de bodega is, de schuur. Daar liggen de tuinspullen en staat de waterpomp die het huis vanuit de put met water voorziet. Heerlijk water overigens, maar af en toe begeeft de waterpomp het en dat is lastig, dan werkt namelijk niks meer, de douche niet, de plee niet, en koken zonder water is ook best lastig. Gisteren was het weer eens zo ver, pomp met een electrisch probleem, geen water. Pete probeerde de plaatselijke monteur te bereiken, maar die nam z´n mobiel niet op. Pete en de Bushdoctor zeulden vervolgens wat watertanks naar ons huis zodat we in ieder geval konden koken en de plee konden doorspoelen. Vanmorgen stond de monteur voor de deur, ola, buenas, waar is de bomba? Oei, wat bedoelt die man? Een bomba is hier namelijk van alles: een tankstation, een gasfles, een bom, een lekker ding – mannelijk of vrouwelijk – , en dus blijkbaar ook een waterpomp. Elke dag leren we er weer wat bij en morgenvroeg, hopelijk niet al te vroeg, staat de Venezuelaanse monteur voor de deur met een gereviseerde bomba. Hopelijk dan maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten