Het is alweer bijna mei (jullie vieren nu zo ongeveer het jaarlijkse oranjefestijn) en ik zag dat we in april nog maar een (1) stukje op dit blog geschreven hadden. Voorgaande jaren schreven we weleens twintig stukjes per maand, maar daar is na bijna drie jaar wonen in Costa Rica wel een beetje de klad ingekomen. Eerst is het allemaal exotisch en nieuw, het wonen in zo'n ver tropisch land....maarrr na een jaartje of wat alledaagse besognes, wordt het eigenlijk ook weer heel gewoon, echt waar. En om nou om de paar dagen een stukkie te schrijven over het weer en onze huisdieren? Zelfs de meer bizarre kantjes van Latino-folklore zijn intussen allemaal al eens aan bod geweest. En dorpsroddel zal jullie vast niet kunnen boeien, omdat jullie die mensen toch niet kennen. Ook de nieuwe sociale netwerken als Facebook, Twitter, Skype en de diverse internetforums blijken niet echt bevordelijk te werken op het regelmatig bijhouden van dit blog. Maar goed, we zullen ons best blijven doen;-)Daar gaattie dan:
De wasbak was dus uit de muur gevallen (echt waar) maar datis intussen weer gerepareerd. Ramona wordt de laatste tijd steeds voor allerlei feestjes uitgenodigd, waaronder een pyama-party met nog 8 meisjes...waarbij ze allemaal geen oog dicht gedaan hadden, ahem. En Kelly, de rastafari-barman van Chao's heeft nu verkering met Brigitte...en ze zijn echt een schattig paartje samen. Met onze hondjes gaat alles goed (zelfs die zwarte is weer beter geworden) en het weer is prachtig zonnig: bloedheet, dat dan weer wel...maar in de rest van Costa Rica is nu de regentijd begonnen en spoelen de berghellingen weer als vanouds naar beneden. In Cahuita is het supermooi weer, maar beide toegangswegen zijn dus geblokkeerd, waardoor de toeristen hier niet meer kunnen komen, echt handig is dat. En dat duurt nu al dagen, want Tico's zijn zeker de vlotste niet en zelfs een simpel klusje als het opzij shovelen van wat puin op de snelweg moet hier blijkbaar altijd wekenlang duren.
Intussen ben ik maar begonnen met het trainen van Brigitte's jongste paard Eclipse, want die is ontzettend woest en haalt constant allemaal rare streken uit: hekken kapotmaken of eroverheen springen en door het dorp gaan rennen, om maar wat te noemen. Bloemperkjes leegvreten en kapottrappen zodat de buren overspannen opbellen. De deur van de schuur forceren en vervolgens de hele voerton leegslobberen. Ontzettend bijten en trappen naar de andere paarden. Pubergedrag wat nodig gecorrigeerd moet worden! Maar hij is erg slim en sterk en staat nu al zo ongeveer bovenaan de bijtorde in de groep, samen met zijn mama Luna dan. Eclipse is intussen 2jaar en 3 maanden oud (hij is geboren in de nacht van de maansverduistering in feb. 2008, wel bijzonder als je moeder ook nog Maan heet) maar dat is nog te jong om mensen op zijn rug rond te kunnen dragen; eerst moet het beendergestel goed uitgehard zijn en dat is meestal niet voor de derde verjaardag, hoewel de paarden hier wel iets vroeger 'rijp' dan in Europa. Dus ik ga nu elke dag wandelen met Eclipse, zodat hij leert netjes naast me te lopen, te stoppen op commando en een stapje achteruit te doen. En hij draaft rondjes door een afgezet stukje paddock. Dat gaat goed, tot het meneertje zich begint te vervelen, dan springt hij over het hek en rent naar de andere paarden toe. Maar, hij is erg slim en leert snel, dus ik moet er maar voor zorgen dat hij zich niet gaat vervelen. Volgende week mag hij mee op een strandtour, met mama Luna en aan een touw...dan kan hij vast veel dingen leren en ook wat conditie en kracht opdoen.
Met een van de andere paarden, Tilano, gaat het intussen erg slecht...hij is broodmager geworden en heeft al een paar maanden niet meer gewerkt. Het lijkt wel of hij elk moment dood om kan vallen, zo slecht gaat het met hem! Nu is er bloed afgenomen om te laten onderzoeken op Equine Infectieuze Anemie, dat dacht de dierenarts dat het was. Ik wist niet wat dat was maar heb het uitgezocht op internet en het is een retrovirus, overgebracht door horzels en dazen (dat zijn die nare grote, bloedzuigende vliegen). Dat virus is dus nauw verwant aan het Aidsvirus, zoals dat voorkomt bij mensen, apen, koeien en katten...alleen dan veel besmettelijker, 30 % van de wilde paarden populatie wereldwijd is er al mee besmet en vele huispaarden intussen ook! Als hij dat inderdaad heeft is het einde verhaal: Sacrificio (afmaken dus, de Spaanse taal heeft voor de meest erge dingen nog een mooi woord) of anders zou hij zou voor de rest van zijn leventje in quarantaine moeten. Nou zou ik Tilano best bij ons in de tuin willen neerzetten, maar jammer genoeg was Noel het daar helemaal niet mee eens: 'Weet jij wel hoeveel een paard kost in onderhoud? En de medicijnkosten? En je hebt er helemaal geen moer aan!'
Dus dat ging helaas niet door, nou ja...hij heeft wel gelijk want dat kunnen we echt helemaal niet betalen. Maar zielig is het allemaal wel, hoewel we de uitslag van die bloedtest eerst maar even rustig moeten afwachten....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten