Migración, revisited

Dinsdag 21 september was het dan zover, we moesten opdraven in het nieuwe bijkantoor van de Immigratiedienst in provinciehoofdstad Limón, dit om onze verblijfsvergunning te laten verlengen. De Costaricaanse overheid heeft in twee jaar tijd blijkbaar een grote sprong voorwaarts gemaakt, qua serviceverlening aan burgers op dit gebied. Moesten we twee jaar terug nog helemaal naar San José (200 km) gaan, om half gek te worden de hele dag in de brandende zon, in een rij met zo ongeveer 2000 Nica's en Colombianen....Nu konden we dan bij een plaatselijk filiaal van de Banco de Costa Rica terecht, waar we exact op tijd te woord gestaan werden door een vriendelijke jongedame genaamd Lindsy Chavez (mensen uit Limon hebben vaak Engelse voornamen, maar dan fonetisch opgeschreven, dus dan heten ze dus Maycol of Jayson. Of Lindsy.) Aan haar overhandigden we onze papieren (verzekeringspapieren van de Caja Costaricense de Seguro Social, bewijzen van goed gedrag, onze oude cédulas ofwel plastic ID kaartjes) alsook een slordige $ 400 voor drie nieuwe kaartjes, wel geldig tot najaar 2012...dat dan weer wel. Intussen heeft ook in deze uithoek van de wereld de Gobierno Digital (digitale overheid) zijn intrede gedaan want al onze papieren werden ingescand en naar de Migra gemaild. Inclusief onze digitale vingerafdrukken, foto's en handtekeningen. op 22 oktober kunnen we onze pasjes gaan afhalen bij het postkantoor van Cahuita, wat een service...in elk geval zijn we weer voor ruim twee jaar helemaal legaal in het land en da's toch wel een heel goed gevoel.

189 jaar CR

September is hier Mes de la Patria, dan hangt het land een maand lang vol met grote Ticovlaggen overal. De 15e is het grote feest van de Onafhankelijkheid, waarvoor de kinderen maandenlang oefenen met trommelen en marcheren. Het feest begint al de dag ervoor met de Antorcha dat is dat, in 1821 dus, de fakkel van de Onafhankelijkheid door het land gedragen werd. Voor zover wij weten heeft die fakkel onze verre uithoek Talamanca nooit bereikt, maar dat mag de pret niet drukken.De kinderen rennen met een vlag en een fakkel over de snelweg in de brandende zon van Bordon (dat is het volgende dorp) naar Cahuita. Dat gaat onder politiebegeleiding en er is ook een ambulance bij, voor mocht er iemand omvallen van alle inspanning in die hitte hier. Ramona was heel trots dat ze voor de tweede keer voorop mocht rennen met die fakkel! 's Avonds verzamelen alle schoolkinderen zich, van de vier scholen die dit dorp rijk is, voor de fakkeltocht door de donkere straten van Cahuita. Leuke traditie, altijd leuk en gezellig. De volgende ochtend begint dan het lawaaispektakel met de grote drums en de tamboerijnen en de dansmeisjes, op z'n reggaeton gaat dat laatste hier overigens. Daarvoor zijn er allemaal ellenlange speeches over de wonderschone geschiedenis van Costa Rica, gevolgd door de Acta Civica, dat is het zingen van het volkslied met zijn allen onder de grootste Ticovlag van het dorp. Het is een mooie traditie en we vinden het leuk om hem alweer voor de vierde keer mee te maken.

September I'll remember

Goh, inmiddels zijn we al het vierde jaar hier in Costa Rica ingegaan! Nog geen spijt van onze verhuizing naar ver overzee, want het is hier erg mooi en we hebben altijd lekker warm weer. Aan de Caribische kust, waar we nu op de kop af twee jaar wonen, hebben we het enorm naar onze zin. Momenteel passen we een beetje op de toko van Brigitte,samen met de collega's die daar werken...want zij is met haar zus, dochter en nichtje voor drie weken naar Zwitserland gevlogen. Maar half september zijn ze alweer terug, daarbij is het hier momenteel erg rustig qua bezoekers, omdat de scholen e.d. net weer begonnen zijn. Over twee weken moeten we in Limon komen opdraven om onze verblijfsvergunning te verlengen. Gelukkig niet meer in San Jose, waar we twee jaar geleden waren, want daar was het destijds enorm druk. Nu hebben ze 32 bijkantoren in alle uithoeken van het land geopend, zodat er altijd wel eentje in de buurt is. Wij blijven waarschijnlijk voor altijd in Costa Rica, maar van de tien andere Nederlanders, die we hier in Cahuita kennen, zijn of gaan er vijf weer terug naar Nederland. Twee mogelijk voor tijdelijk, om te werken en geld te sparen om terug te keren...maar het racistische Vlaams/ Hollandse zakenliedenstel, waarvan het zoontje bij Ramona in de klas zit, houden het na 8 jaar definitief voor gezien hier en keren z.s.m. terug naar Nederland. Waarom? Ze hebben toch een prachtige villa met zwembad aan Playa Grande en vier bedrijven in het dorp? Nou, volgens eigen zeggen 'wonen hier teveel zwarten en het is te arm, dus die bedrijven lopen allemaal niet goed'. Sjee, ik zal ze niet missen, moet ik zeggen, al hoorde ik wel op van hun plannen. Nu schijnt de helft van de Nederlandse emigranten binnen 10 jaar weer terug te keren, dus ze zijn bepaald de enigen niet. Emigreren vraagt ook wel wat van je aanpassingsvermogen en je moet goed met tegenslagen kunnen omgaan en ook een beetje pit en doorzettingsvermogen laten zien. De culturele smeltkroes die Caribe heet is leuk en interessant, maar niet iedereen voelt zich hier echt op z'n plek. Talamanca is inderdaad een verre uithoek van de armste provincie van het land (Limon). Van oudsher is het hier een piraten/ en smokkelaarsnest en dat is niet iedereen zijn kopje thee. Wij hebben ons hier wel altijd prettig gevoeld hoor, maar sommigen staan raar te kijken, als bijvoorbeeld de burgemeester na een woeste achtervolging op de snelweg, in de gevangenis eindigt (wegens het plunderen van de gemeentekas). Of als een nieuw hoofdstuk van de Amerikaanse War on Drugs zich bij jou op de stoep voltrekt. De Costaricaanse kustwacht heeft hier namelijk maar een (1) patrouilleboot, da's lang niet genoeg om alle smokkelaars te vangen. Dus daarom zijn de Amerikanen ze nu te hulp geschoten met 46 marine schepen, waaronder de USS Iwo Jima, dat is een vliegtuigdekschip dat in Limon afgemeerd ligt. Vandaaruit stijgen dagelijks 15 helicopters op, om drugsboeven te vangen. In Cahuita zie je ze regelmatig overvliegen, het zijn blauwe lawaaibakken waar op de onderkant "POLICE" staat, daaraan kun je zien dat het de Amerikanen zijn. Never a dull moment, hmmm.