Dinsdag 21 september was het dan zover, we moesten opdraven in het nieuwe bijkantoor van de Immigratiedienst in provinciehoofdstad Limón, dit om onze verblijfsvergunning te laten verlengen. De Costaricaanse overheid heeft in twee jaar tijd blijkbaar een grote sprong voorwaarts gemaakt, qua serviceverlening aan burgers op dit gebied. Moesten we twee jaar terug nog helemaal naar San José (200 km) gaan, om half gek te worden de hele dag in de brandende zon, in een rij met zo ongeveer 2000 Nica's en Colombianen....Nu konden we dan bij een plaatselijk filiaal van de Banco de Costa Rica terecht, waar we exact op tijd te woord gestaan werden door een vriendelijke jongedame genaamd Lindsy Chavez (mensen uit Limon hebben vaak Engelse voornamen, maar dan fonetisch opgeschreven, dus dan heten ze dus Maycol of Jayson. Of Lindsy.) Aan haar overhandigden we onze papieren (verzekeringspapieren van de Caja Costaricense de Seguro Social, bewijzen van goed gedrag, onze oude cédulas ofwel plastic ID kaartjes) alsook een slordige $ 400 voor drie nieuwe kaartjes, wel geldig tot najaar 2012...dat dan weer wel. Intussen heeft ook in deze uithoek van de wereld de Gobierno Digital (digitale overheid) zijn intrede gedaan want al onze papieren werden ingescand en naar de Migra gemaild. Inclusief onze digitale vingerafdrukken, foto's en handtekeningen. op 22 oktober kunnen we onze pasjes gaan afhalen bij het postkantoor van Cahuita, wat een service...in elk geval zijn we weer voor ruim twee jaar helemaal legaal in het land en da's toch wel een heel goed gevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten