Vakantie in Nederland (2)

Vandaag is het de laatste dag van onze vakantie in Amsterdam, morgen nemen we het vliegtuig alweer terug naar Costa Rica. De weken zijn werkelijk omgevlogen, want helemaal gevuld met leuke afspraken en het weerzien met mensen na 5 jaar buitenland was intens en emotioneel, maar op een positieve manier. Onze Nederlandse familie & vrienden zijn zo leuk en ze hebben ons zoveel gegeven, waarvoor we enorm dankbaar zijn! Met iedereen pakten we ook zo de draad weer op, waar we in 2007 gebleven waren, dat vonden we ook erg bijzonder om te ervaren. We hebben teveel gezien en meegemaakt om het allemaal tot in detail op te schrijven hier, dan zou ik de hele dag zitten te typen, maar vandaag hebben we ook nog het een en ander te doen. Niet in de plaats het inpakken en wegen van de koffers, om te zorgen dat we niet boven de 21 kilo per stuk komen...wat nog moeilijk is, omdat we veel boeken willen meenemen (gelukkig mogen we nog 10 kilo p.p. handbagage meenemen, zodat we totaal 62 kilo mogen verstouwen). Maar goed dat papa Noel ons straks bij het vliegveld in San Jose staat op te wachten, want da's wel erg veel om te sjouwen! Vandaag gaan we voor de laatste x op bezoek in het VU MC (familie-omstandigheden, waarover ik met het oog op de privacy niet teveel mag uitweiden) en 's avonds hebben we nog een gezellig afscheidsetentje met de familie. Van enkelen van hen zie je hierboven wat fotootjes staan, gemaakt in de tuin van mijn moeder. Het is hoogzomer in Nederland, maar het is erg fris en bij vlagen ook zeer regenachtig geweest, op twee dagen na die we met onze jongste broer en zijn gezinnetje op de camping in Petten hebben doorgebracht; die dagen deden qua temperatuur en rustgevendheid niet onder voor Cahuita. Voor de rest is Nederland, zoals ik in de vorige blogbijdrage al aangaf, behoorlijk hi-tech geworden met werkelijk overal camera's die iedereen constant filmen...wat voor ons toch wat onwerkelijk en een beetje intimiderend overkomt. Maar gelukkig zijn de mensen daarachter dan wel weer heel vriendelijk, van de uniformen van het GVB (het Amsterdamse vervoerbedrijf)en de NS, waar we heel wat mee te stellen hebben gehad bij het rondreizen door Nederland de afgelopen weken; tot de bijzonder lieve medewerk(st)ers van het reusachtige maar werkelijk fantastische VU MC. Spijtig genoeg konden we niet iedereen bezoeken die we op het lijstje hadden staan, met name de mensen uit de regio Den Haag en Rotterdam, dat was helaas een reis te ver in de gelimiteerde tijd die we hadden deze vakantie. Maar we dragen jullie in het hart en we zullen elkaar zeker ooit weerzien. Rest het me om mijn lieve zus en zwager te bedanken, die ons 24 lange dagen supergastvrij en liefdevol in hun huis hebben gehad, terwijl dat hartstikke lang en intens is geweest. We houden van jullie en ook van iedereen waarmee we zo een ontzettend fijne tijd doorgebracht hebben. De volgende blogbijdrage komt weer gewoon uit de tropische bush van de de Costaricaanse Caribe.

Vakantie in Nederland

En toen zaten de bushmeisjes plotsklaps in een hypermodern vliegtuig, om via Houston, Texas naar Amsterdam af te reizen. Wat allemaal prima verlopen is, het was een heel avontuur en op Schiphol stond onze familie om ons af te halen, wat een geweldig weerzien was! Absoluut geweldig om elkaar na 5 jaar buitenland weer in de armen te sluiten!
Toen de jetlag eenmaal uitgeslapen was, konden we voorzichtig onze eerste stapjes in Amsterdam zetten, wat flink wennen was voor mij (Natasha, want Ramona voelde zich meteen als een visje in het water). Ten eerste weet ik niet meer goed de weg in mijn geboortestad...nou is er ook wel veel bijgebouwd en mijn zus , waar we logeren, woont in Nieuw-Sloten, aan de westelijke stadsrand waar ik eigenlijk niet heel goed bekend mee ben. Hoe de trams, bussen en metro's precies rijden weet ik ook al niet meer. Daarbij is het openbaar vervoer met de komst van de OV-chip nogal veranderd: er is een onbegrijpelijke automaat met een touchscreen en een ingewikkeld keuzemenu en allemaal sleuven, waar je dan je kaartjes doorheen moet halen (die we niet hebben, haha). Met een kwartier wanhopig klungelen kreeg ik er een paar (peperdure) enkeltjes uit, die je zowaar contant kon betalen. Iedereen betaalt geloof ik alles met plastic kaartjes tegenwoordig, behalve wij. Vervolgens moet je je door een elektronisch hekwerk heenwerken, waardoor je net de tram mist als je uit de metro komt! Maar toen de volgende dan na 7 minuten ofzo kwam, zei de typisch Amsterdamse bestuurder: oe, wat kijken jullie streng! Daarop konden we wel lachen allebei, die vertrouwde humor is tenminste niet verloren gegaan in de technotoop waarin de Nederlandse samenleving anno 2012 blijkbaar langzamerhand veranderd is. Ik heb geloof ik een lichtelijke Reversed Culture Shock, heb moeite te wennen in mijn eigen land, waar ik notabene 38 jaar gewoond heb! Fietsen is ook een beetje eng, door het drukke verkeer...met Ramona achterop een geleende Batavus met een zwabberend achterwiel. En boodschapjes doen in de supermarkt hier, da's ook een tijdrovende expeditie, want je moet door een zee van produkten waden, enorm zoeken en steeds keuzes maken...in Costa Rica ben ik altijd in drie minuten de minimarkt weer uit. Maar hier heb je dan wel allemaal lekkere hapjes, als chevre, framboosjes, pure chocolade en nog vele dingen meer...dus culinair gezien is het zeker genieten hier! Al doet een bakje prefab salade met chemische dressing (niet dat we dat kopen hoor, ik hak en zaag zelf mijn groente wel) bijvoorbeeld tegenwoordig 4,99 euro, da's dan 12 oudhollandse pieken, ktsjing kassa!
Wel ligt Nederland er opvallend welvarend bij, alle gevels zijn netjes gezandstraald, de mensen hebben bijna allemaal designkleren aan en hebben allerlei dure gadgets bij zich. Waar ik ook al niet zoveel van snap eerlijk gezegd, we hebben een mobiele telefoon te leen gekregen en het beltegoed raakte op. Mama snapte niet hoe dat weer aan te zuiveren, maar gelukkig kan mijn kleine dochter dat wel, net als het scrollen door onbegrijpelijke keuzemenu's als je een simpel telefoontje wilt plegen. Ha ha, ik ben natuurlijk ook wel een 44-jarige ouwe taart geworden intussen, die in de bush in een ver ontwikkelingsland woont, waar werkelijk alles simpel en overzichtelijk is! Gelukkig heb ik Ramona bij me, om me te helpen en ook de andere familieleden doen erg hun best om het ons naar de zin te maken!
We hebben al veel leuke dingen gedaan: een rondvaart door de Amsterdamse grachten (beeldschoon), terrasje gepakt, Ramona is met mijn broer naar Duinrell pretpark geweest, we zijn met mijn andere broer naar de camping aan zee in Petten geweest (waar we de Atlantische oceaan weer eens van deze kant bewonderd hebben), we zijn bij vrienden in Alkmaar geweest op een leuke kinderverjaardag (de kinderen zijn allemaal 30 cm de hoogte ingeschoten, ook een aparte gewaarwording) en we gaan ook zeker nog naar Purmerend en naar Landgraaf, bij Noels ouders op bezoek. Het is zo gezellig allemaal, net een warm bad! Volgende week vertel ik er meer over!