Schoolpret ondanks bureaucratentuig

Ramona gaat dus naar school. En da´s maar goed ook. Acht maanden vrij was een beetje teveel van het goede. Ze begon zich op het eind lichtelijk te vervelen. Na de eerste paar dagen school zijn de eerste schoolkinderen hier al komen spelen. Goed voor haar, en ook goed voor het onder de knie krijgen van het Spaans, de Costaricaanse variant althans want die is toch een behoorlijke tik anders. Veel woorden die de Tico gebruikt klinken wel Spaans, staan echter in geen enkel Castilliaans-Spaans woordenboek... Om haar op de plaatselijke school te krijgen was weer eens een typische Tico-bureaucratische bedoening. Ergens in november vorig jaar vertelde de directrice dat Ramona in december kon worden ingeschreven. Ze had wel Ramona´s laatste Nederlandse rapport nodig. Natascha aan het vertalen geslagen omdat de directrice natuurlijk de Nederlandse taal niet machtig is. Ook niet de Engelse trouwens, maar dat geldt evengoed voor degene die op Ramona´s school Engels geeft want hoewel die taal wel op het schoolprogramma staat heb ik nog geen enkel kind in dit dorp begrijpelijk Engels horen praten... Midden december dus maar naar de school om Ramona in te laten schrijven. Niemand te bekennen en tot 8 februari jongstleden ook niemand die daar de telefoon opnam. Vrijdag 8 februari was er zowaar een juf op school. Inschrijven? Kom maandag als het schooljaar begint een half uurtje eerder. Geen probleem. Als een Tico/Tica ¨no hay problemas¨ zegt, dan ben je gewaarschuwd... Maandagmorgen brengt Natasha Ramona naar school. Ik ga Ramona inschrijven, zegt de directrice. Je moet alleen even naar de Dienst Buitenlandse Schoolkinderen in Alajuela. Nee, papieren etc. waren allemaal niet nodig. Alleen het rapport uit Nederland, dan zou die dienst wel bepalen in welke klas Ramona terecht zou komen. Bij de Dienst een hele rij Colombianen en Nica´s. Gewoon een kwestie van voordringen... Nou vanwege ¨geen papieren nodig¨. Rapport uit Nederland moest tig keer overge-authenticeerd worden. Door het Nederlands ministerie van Onderwijs, de CR-consul in Den Haag etc. etc. Dat kan helemaal niet, we zitten in nu in Ticoland, verdad? Ja maar, dat is de Wet! Ja, dat zal allemaal wel, maar we kunnen niet terug, wat denk je wel wat dat kost? Had die consul in Den Haag dat vorig jaar zomer maar moeten zeggen! Eh, er is een hardheidsclausule in de wet. Artikel 19 van wet nr. zoveel. Als je niet terug kan om de papieren te regelen, dan mag de directeur/directrice van school in kwestie de test afnemen. Ga maar weer terug en zeg dat maar tegen de directrice. Okay, zegt de juf. Dan gaat Ramona nu gewoon 6 maanden meedraaien om het Spaans onder de knie te krijgen en dan neem ik in juli een test af. Mooi zo, had je dat niet vanmorgen om 7 uur kunnen uitvogelen? Lang verhaal kort: Ramona gaat weliswaar naar school, maar ze zit er officieel-juridisch niet op. Ingeschreven wordt ze pas na de test. Kan ze gelijk door naar groep 9 of zo. Rekenen kan ze nu al beter dan de gemiddelde Tico-middelbare scholier... Vind het ook helemaal niet erg dat ze niet officieel is ingeschreven, scheelt weer wat matricula-geld. Natasha schreef een blog of 2 geleden dat nogal wat mensen uit de stad hun kroost de berg op sturen omdat de school zo goed zo zijn. Die bewering behoeft enige nuancering. Als deze school zo goed zou zijn, dan wil ik niet weten wat de kwaliteit van het onderwijs elders is... De metropolenmens (die het geld heeft voor de schoolbus) stuurt zijn kroost de berg op omdat de omgeving beter is. Rustiger, veiliger. Geen dope-dealers aan de schoolpoort. De metropolenmens die geen geld heeft voor de schoolbus stuurt zijn kroost, als ie ze al naar school stuurt, naar de plaatselijke opleiding voor toekomstige crack-dealers... Hoe het ook zij, Ramona vindt het prachtig dat ze nu naar school mag in haar uniform, net als de andere kinderen uit het dorp. Hele dorp/klas kende haar trouwens al, dat kind van die mensen met die twee grote witte honden.