Agente Scully in da house!

Tijd voor weer een update uit het zonnige Costa Rica. Ramona heeft een nieuw idool: FBI Special Agent Dana Scully van de jaren ´90 tv-serie The X-files, waarvan hier elke werkdag herhalingen worden uitgezonden. Ze heeft zelf een FBI-badge in elkaar geknutseld en loopt hier rond als Agent Scully; da´s een heel slimme dame, dus er zijn ergere rolmodellen denkbaar. Alleen dat ´later gaan werken voor de FBI´ praten we haar hopelijk nog wel een keer uit het hoofd, waar moet ze dan immers haar zelfontworpen vliegtuig van 17 verdiepingen laten?
Met de nieuwe hond gaat het goed; hij is al wat aangekomen en z´n vacht begint te glimmen. Hij is erg dankbaar voor onze goede zorgen en accepteert dat pup Maiah de baas over hem speelt. Grappig genoeg luistert hij wel naar haar naam en naar het commando ´venga´ (´kom´) maar nog niet naar z´n eigen naam, Marcosito. Dat komt later nog wel. Verder nog nieuws? Jawel! We hebben onze woning in Nederland opgezegd, woongroep 8 mag dus nieuwe bewoners gaan zoeken voor ons voormalige appartementje in het woonkollektief Purmerend. Laatste brug verbrand! Daarnaast zullen we ook San Isidro de Alajuela over een maand of drie gaan verlaten. De hooglanden in het binnenland bevallen ons op zich wel goed, maar landerijen zijn hier helaas onbetaalbaar (met dank aan allerlei stomme Yankees die bereid zijn tot $ 200 per vierkante meter neer te tellen). We gaan ons maar eens oriënteren op de provincies Limón en Cartago (Caribische kust & Talamanca-gebergte) in de zuid-oost hoek van Costa Rica. Daar doet een hectare land ongeveer $ 5000, dus reken het verschil maar uit. Deze week gaan we weer op een korte vakantie naar de kust bij Cahuita en Puerto Viejo, waarbij we gelijk even de Panamese grens zullen aandoen, om het visum weer eens te verlengen. Kunnen we meteen wat rondkijken naar boerderijtjes enzo. Hopelijk krijgen we dan in juni onze verblijfsvergunningen; Migración schijnt momenteel met een kapotte plastificeer-machine te zitten. Vandaar de vertraging: ze kunnen nu even geen plastic ID-kaartjes produceren. Tja, alles gaat hier op z´n elfendertigst en superlangzaam, maar als je hier een poosje zit erger je daar niet eens meer aan. Als je je Hollandse haast-attitude maar laat varen, kun je er nog wel om lachen ook.
In juli krijgt Ramona de toets om haar niveau te bepalen, daarna volgt een korte zomervakantie van drie weken. Dan willen we dus verhuizen naar de zuid oost hoek van het land. Vooralsnog nemen we weer een huurhuis met (grote) tuin: eerst maar eens zien of het ons ook wel bevalt op de wat langere termijn. Als je meteen een huis koopt, is de kans namelijk groot dat je daar niet meer van af kunt komen, als je dat zou willen. Er staat hier heel veel te koop en er wordt eigenlijk maar bar weinig verkocht.Wat zou moeten betekenen dat de prijzen zullen gaan zakken, dat wachten we dan ook nog even rustig af. Daarnaast is het nog niet eens helemaal uitgesloten dat we alsnog naar een ander Midden-Amerikaans land verhuizen; we zijn daar nog niet helemaal uit en een stuk land kopen is dus behoorlijk definitief, ook wij kunnen ons geld immers maar één keer uitgeven...
Volgende week volgt hier het reisverslag, we hebben min of meer besloten om het bloggen op deze site te beperken tot één update per week. Heeft diverse redenen; veel mensen lezen het maar sporadisch en reageren er amper op, dus het interactieve gehalte valt een beetje tegen. Maar wie meer contact wil kan ons altijd een persoonlijk mailtje sturen, dat wordt hier enorm gewaardeerd. Tot slot nog wat grappigs: wij rijden hier rond op een machien (motorscooter)die tegenwoordig in de Amsterdamse volksmond raceplee of pleemobiel wordt genoemd, ook wel tupperware-bakkie. Lol, leuk bericht in de online-versie van het Parool! ¡Hasta la proxima!