Naar San José en Migración

Dinsdag was het dan zover: een trip naar de hoofdstad met een tweedaags verblijf om een bezoek aan Migración, de vreemdelingendienst, te brengen. Alles is voorspoedig verlopen en de papieren zijn helemaal rond...over drie weken kunnen we de plastic kaartjes bij het postkantoor in Cahuita gaan ophalen! Zomaar wat indrukken van San José; het is echt een grote stad met veel hoge gebouwen en tienbaans autowegen en heel veel mensen en drukte en lawaai. Iets wat wij niet meer zo gewend zijn, omdat we toch alweer een poos in een klein dorpje omringd door bos & strand wonen. Het hotel had allemaal veiligheidsdeuren met sloten erop en je mocht nergens roken, het leek de States wel...dat hele San José heeft trouwens wel iets weg van de VS, als je het mij vraagt, met z'n vele shoppingmalls en hamburgerketens enzo. Alles ligt ver uit elkaar en het is er erg duur! Maar goed, we hebben het weer overleefd, zelfs het bezoek aan Migración liep min of meer voorspoedig. Bij de aanblik van een stuk of tweeduizend Colombianen en Nica's, wachtend in lange rijen al om 8 uur 's morgens, zonk mij enigzins de moed in de schoenen...maar omdat we een afspraak hadden waren we binnen een redelijke tijd aan de beurt om onze foto's en vingerafdrukken te laten nemen en stonden we zowaar om 13 uur weer buiten. De bus van 14 uur naar Cahuita genomen, waar we snel iets gegeten hebben en daarna naar huis. Home sweet home! Cahuita voelt echt helemaal als thuis voor ons inmiddels. Terwijl we in San José waren, hebben N&H op ons huis gepast en onze dieren verzorgd. Dat hebben ze heel goed gedaan! Ze waren al een paar daagjes eerder naar Cahuita gekomen en hebben in totaal vier nachten bij ons gelogeerd. Volgens mij hebben ze wel een goede tijd gehad hier, lange wandelingen door het Nationaal Park gemaakt, gezwommen en gespeeld in zee, een lange paardrijtocht over Playa Grande gemaakt, reggaeconcert gezien...wat ze denk ik erg goed bevallen is allemaal. Vanmorgen hebben ze heel vroeg de bus gepakt om in één keer door te reizen naar Osa Peninsula, het zuidelijkste punt van de Pacifische kust....een monsterrit van 13 uur, van de ene uithoek van het land naar de andere, maar dan wel via San José...deze route neemt bijna geen enkele toerist, maar het is de moeite meer dan waard omdat Osa echt een grote wildernis is met een verbazingwekkend diverse flora en fauna.
Zelf zouden we Osa ook graag eens bezoeken, maar voorlopig zal dat er waarschijnlijk niet van komen... wel gaan we weer lekker aan de gang in huis en tuin in Cahuita. Noël is gelukkig weer bijna 100% beter, daar zijn we allemaal heel erg opgelucht over.