ICE deel zoveel (wordt vervolgd)

April is een prachtige maand hier, warm en droog, en net als in Europa heb je deze maand heel veel bloesems in de bomen en struiken....dat is genieten van de felgekleurde jacarandas en bougainvilleas en de heerlijk zoetgeurende ylang-ylang en wilde jasmijn.
Maar daar gaat deze bijdrage verder niet over en ook niet over ijsjes, ICE is hier de afko van de Institución Costarricense de Electricidad. We wonen nu alweer zo´n 7 maanden in Cahuita, maar zonder telefoon en internet. Dat is vaak onhandig en duur, om van de telefooncel in de straat (vaak kapot) en het internetcafé (waar je niks mag, behalve te veel betalen) afhankelijk te zijn...je kunt niet zo goed contact houden met vrienden en familie als dat je eigenlijk zou willen.
Normaal gesproken regelt de huisbaas alle nutsvoorzieningen voor zijn huurders, zo gaat dat in Costa Rica. Dus huisbaas Pete ging maanden geleden al op weg naar het dichtsbijzijnde ICE kantoor in Bri bri, 18 km van Cahuita. [Helemaal terzijde: Pete is toevallig de zoon van de grootste beroemdheid die deze streek heeft voortgebracht: calypsozanger Walter ´Gavitt´ Ferguson , die is intussen alweer 92 jaar oud, maar hij maakt nog steeds muziek.]
Anyway, de ICE in Bri bri stuurde Pete door naar het hoofdkantoor in Limón, 43 km van Cahuita. Na uren wachten daar stuurden ze hem doodleuk terug naar het kantoor in Bri bri...en toen had Pete er dus geen zin meer in. Dus gingen we zelf maar eens rondvragen bij mensen in het dorp: waar heb jij je telefoon aangevraagd, in Limón of Bri bri? Zonder uitzondering had iedereen dat in Limón gedaan, dus ging ikzelf maar eens op pad met de bus en de taxi, naar het provinciale hoofdkantoor van de ICE, dat trouwens pal naast het ziekenhuis bleek te liggen waar Noël nog onvrijwillig de kerstvakantie had doorgebracht. Dat bleekeen enorme hal met honderden in de vloer vastgeschroefde kuipstoeltjes en evenzoveel wachtenden en een airco die veel te hard stond. En ja hoor, na uren wachten werd ook ik naar Bribri gestuurd! Dus de volgende dag vol goede moed op pad naar de miniversie van Tico-burocratie : de ICE in Bri bri, een piepklein kantoortje, waar de airco zo mogelijk nog harder stond. Lang verhaal kort: we moesten nog een keer terugkomen voor een kleinigheid (en opnieuw beginnen omdat ze onze aanvraag maar vast geannuleerd hadden) en Noël en ik hadden allebei een flinke loopneus opgelopen van die vervelende ´give your germs to everyone´airco, maaarrr voor 20 mei moeten we een vaste telefoon en een 1 mb Adsl-verbinding hebben thuis!!!! Joepie hoera, dat is 20 keer sneller dan die afgeknepen 56 kb die we op de berg hadden (die ook nog eens 200 dollar per maand kostte) en dat voor een flat fee, dus onbeperkt....kunnen we eindelijk Skypen met een webcam en filmpjes bekijken! En alle honderden Zingende Hamsters (forward mails met grappig bedoelde plaatjes en filmpjes) die jullie ons de afgelopen maanden opgestuurd hebben en die onbekeken in het archief opgeslagen zitten, gaan bekijken! En weer kranten en tijdschriften volgen, Uitzending Gemist kijken en posten op onze favoriete forums, we hebben het echt gemist! Nou maar hopen dat het ICE installatie-karretje snel aan ons hek verschijnt en dat ze woord houden, want dat valt- net als veel in dit land- nog maar te bezien. We houden jullie op de hoogte!