Hoewel ik eigenlijk een honden- en paardenmens ben, hebben katachtigen ook een heel speciaal plekje in mijn hart. Toen ik een klein meissie was sliep onze huiskat altijd op mijn bed en later heb ik nog twee jaar met veel plezier gewerkt als kattenverzorgster in het Amsterdamse dierenasiel. In Nederland had ik een kat genaamd Ninja (haar foto hangt hier aan de muur in de woonkamer) en hier heb ik precies zo´n zelfde tijgertje, genaamd Simba. Maar goed, ik wou het vandaag over Panthera onca hebben, oftewel de jaguar (dat is zijn Indiaanse naam, op dit continent was hij de heilige koning va de jungle)...El Tigre noemden de Spanjaarden hem. Hij was altijd gevreesd omdat hij makkelijk een mens kan doden en door de eeuwen heen is hij fel bejaagd om zijn prachtige gouden pels met zwarte rozetten. Nu is hij gelukkig beschermd door de Costaricaanse wet en hij staat allang op de rode lijst van CITES (International Convention on the Trade in Endangered Species). Hij komt voor in dit deel van Costa Rica, in het Talamanca hooggebergte is een enorm natuurgebied, La Amistad (de Vriendschap, zo genoemd omdat er aan de Panamese kant van de grens een even immens stuk natuur beschermd is). Dat heeft hij wel nodig ook, hij heeft een enorm aaneengesloten jachtgebied nodig om tekunnen overleven. Intussen planten ze zich zo goed voort dat ze geregeld buiten de natuurparken worden aangetroffen, waar ze veehouders grote schrik en schade bezorgen met het doden van koeien. Een volwassen mannetjesjaguar weegt zo´n honderd kilo, maar hij is in staat om met zijn sterke kaken een kalf van 300 kilo in een boom te hijsen! Ze leven overgens veelal in bomen, waar ze normaal gesproken aapjes, luiaards en andere kleine zoogdieren verschalken. Ze kunnen zo goed klauteren, dat ze zelfs in staat zijn met hun kop naar beneden uit een boom af te dalen (kijk, dat doet een huispoes niet....die laat zich achterover zakken of miauwt klaaglijk dat de brandweer hem moet komen redden). De jaguar is een woest en levensgevaarlijk dier, maar aan de andere kant is hij ook schuw en nachtactief. Hij staat aan de top van de voedselketen in de jungle. We kennen mensen die hier een paar kilometer hoger in de Talamanca bergen wonen, die durven ´s nachts niet naar buiten te gaan omdat er soms jaguars rondlopen, op zoek naar prooi. Alhoewel ikzelf eerder denk dat dat mountain lions, ofwel poema´s zijn, die zijn veel talrijker dan jaguars en vertonen zich dicht bij menselijke nederzettingen, daar zijn jaguars doorgaans te mensenschuw voor.
Deze dieren zijn prachtig en ik wens jullie allemaal de kans toe om een keer naar de Amerikaanse tropen te komen, om ze te bewonderen...al is dat dan in een Tico dierenpark...want in het wild zie je ze bijna nooit (ze slapen en rusten overdag, hoog in het bladerdek). Speaking of which, op het moment dat ik dit stukje intik bevinden onze vrienden T. en S. zich hoog boven de Atlantische oceaan, op weg naar Costa Rica...morgenkomen ze in Cahuita aan...en een weekje later komen nog drie familieleden & vrienden, waardoor we plotklaps vijf bezoekers hebben hier!!!!
Zal jullie op dit blog op de hoogte houden hoe gezellig we het hier hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten