Costa Rica bevalt uitstekend! Zie hierboven het uitzicht van het balkon van de plaatselijke Mc Do, over het park van Alajuela vol grote mango- en bananenbomen, dadelpalmen,heliconia's en andere uitbundige tropische planten die in Nederlandse huiskamers meestal maar een kwijnend bestaan in de vensterbank leiden. We zitten nog steeds in pension Alajuela, met aan vier kanten uitzicht op de montane nevelwouden ( wolkenbossen noemt Ramona ze) van de Meseta Central, welbekend van documentaires op Discovery en National Geographic Channel. Voor degenen die hier lang geleden geweest zijn: San José, Alajuela, Heredia en talloze dorpen eromheen zijn anno 2007 helemaal aan elkaar gegroeid tot één groot stedelijk gebied (kijk maar op Google Earth) wat een erg levendig en kleurrijk geheel is, maar ook een zware impact heeft op het milieu in de vorm van zwarte dieseldampen en constant toeterlawaai, totdat de dagelijkse stortbuien (moessons!) iedereen naar binnen jagen en alle viezigheid van de straten afspoelen.
Inmiddels hebben we onze advocaat in San José bezocht en het ziet er naar uit dat onze verblijfsvergunning in orde zal komen, al kan dat nog zes tot acht maanden gaan duren. Onze advocaat woont in de sjieke diplomatenwijk Rohrmoser, in wat zij zelf het communistenstraatje noemt, namelijk precies tussen de ambassade van China en die van Cuba, terwijl de broer van Daniel Ortega (president van Nicaragua) de buurman is.
Het centrum van San José hebben we dezelfde dag bezocht; een erg drukke stad maar ook mooi; met oude koloniale gebouwen en overal palmbomen.
Tegenover het Teatro Nacional (een gebouw dat in Rome niet zou misstaan) hebben we op het terras van het Grand Hotel Costa Rica (een sjiek hotel a la het Amstel, wat voor staatsbezoeken en dergelijke gebruikt wordt) geluncht, waarbij we ook nog een aardige Nederlander die hier al twee jaar woont, ontmoet hebben. Die pakjes zware shag van Noël werken hier wel als een magneet voor Nederlanders, zeg!
Verder zijn we druk op zoek naar een leuke huurwoning voor de komende tijd, want om nog veel langer in het hotel te blijven wordt toch wel wat prijzig; al zijn de lekkere ontbijtjes en de schone handdoeken wel erg prettig. Het huisje in Sacramento wat we op het oog hadden is helaas al verhuurd, maar niet getreurd: er staan hier duizenden woningen te huur.
Misschien maar beter om niet op 2200 meter te gaan wonen, het is namelijk erg vochtig en fris in het wolkenbos. We zoeken nu een plekje tussen de 1100 en 1500 meter, met een zacht klimaat: niet te warm, niet te koud, maar precies goed. Ramona heeft inmiddels vriendjes gemaakt met de kinderen van de plaatselijke Chinees waar we elke dag heerlijke, verse gezonde maaltijden eten voor een zacht prijsje. Elke dag leert ze er wat Spaanse woordjes bij (en wij trouwens ook) zodat we alledrie langzaam maar zeker integreren in de Costaricaanse maatschappij....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten