Twee weken.

Nog ruim twee weken. Dan is het zover. Drukke weken, dat wel. Al weer dik een week bezig om de nieuwe laptop in te richten. Vista voorgeprogrammeerd, en daar word je niet vrolijk van. Traag is niet eens het juiste woord... Ergens in november komen ze met een servicepack. Zal wel weer een paar gig groot zijn en mag ik in Costa Rica ergens op een berg met een inbelmodem dan gaan downloaden. Dus maar niet. Gewoon terug naar XP en Ubuntu erbij. Ach ja, houdt je lekker van de straat... En dan is er nog de afscheidstour. Bij voorbaat excuses aan een aantal mensen, want het gaat niet lukken om nog even bij iedereen langs te komen. Maar niet getreurd, er komt nog een afscheidsfeestje. Toch kan je niet zomaar iedereen van het lijstje schrappen. Kan natuurlijk wel, maar niet met goed fatsoen :-) Familie bijvoorbeeld. Kom je niet onder uit. Mijn tak hebben we in juli al gehad en gisteren was het tijd voor een gedeelte van de tak van mijn media naranja (in Costa Rica wordt in tegenstelling tot andere Spaanstalige landen de echtgenote niet betiteld als mujer, wordt gezien als een grove belediging. Een prostituee, die noem je mujer. Maar als je je echtgenote niet als hoer wil betitelen, wat zeg je dan? Je beschouwt een echtpaar als sinasappel, naranja, en de twee partners als elk de helft ervan, media. Ergo, medio naranja). Maar goed, gisteren waren de zussen, de zwagers, het kroost en de schoonmoeder aan de beurt. Etentje bij ma, de hele bups in een keer. Scheelt toch alweer twee treinreizen. Tja, hoe gaat zo'n familievisite. De ene keer beter geslaagd dan de andere. Gisteren viel duidelijk onder de categorie beter geslaagd. Klets, eet en drink, et voila: huiswaarts. Vanmiddaq langs bij voormalige buren die van de week verhuisd zijn. Van de week maar even een lijstje “onvermijdelijk”maken... Afgezien van mensen die je nooit meer zal zien, of in ieder geval een hele tijd niet, zijn er ook nog zaken als bijv. een paard... Paulyna, oude friese knol, ooit gered van de paardenslager. Ooit het leasepaard geweest van media naranja. Nooit geweten dat je ook knollen kon leasen, zo leer je nog eens wat. Media naranja fietst nog steeds een paar keer per week 't pokkeneind naar Landsmeer om het beest te verzorgen. En ook daar moet je dan afscheid van nemen. Nou ja, media naranja, ik niet. En zoals gezegd, er zijn een aantal mensen waarbij het niet zal gaan lukken. Geen tijd, druk druk druk. En dan ook nog een paar mensen die we gewoon ''vergeten'', en geen enkel excuus daarvoor. Resteren nog twee weken om een aantal bergingen en kasten op te schonen en een hoop door de jaren heen vergaarde of bewaarde ouwe zooi bij de vuilnis te zetten. Boeken, cassettes, papieren, computer randapparatuur waar ze in het Computermuseum blij mee zouden zijn, niet te geloven wat 'n mens bewaart... En dan moeten we ook nog wat gaatjes vinden om nog een keer op het terras van de molen te gaan zitten, nog een keer langs wippen bij de Bierkoning, nog een keer naar het muziekcafe en de ierse pub, de enige twee kroegen in Purmerend die halfweg de moeite waard zijn... U ziet, een drukke agenda.