Tabe´s Gastcolumn

Vorige week maandag, al weer meer dan een week geleden, van Frankfurt vertrokken naar Costa Rica. Om 23.50 vertrokken voor een vlucht van bijna 14 uur die grotendeels in het donker plaats vond. Na ongeveer 12 uur, vlak voor Santa Domingo een spectaculaire zonsopkomst mee gemaakt. In Santa Domingo een tussenstop gemaakt van ongeveer een half uur. Om 7 uur aangekomen op vliegveld San Juan, Costa Rica, waar ik werd opgewacht door Noël, Natasha, Ramona en Roy, een huisvriend van NNR die, heel handig, taxichaufeur is. Eerst even naar een grote supermarkt gegaan. Natasha gevraagd of zij Roy wilde uitleggen dat het niet mijn gewoonte is om bier te drinken zo vroeg in de morgen, maar dat het voor mijn bio-klok al 16.30 was. Daarna een rit naar hun huisje en ik was ¨thuis¨. Een efficiënt heerlijk koel huis, met oud spaanse kasten, twee slaapkamers, een grote keuken en hun twee honden, Maya en Sabu. Een soort poolhonden met 6 tenen aan hun achterpoten. Heel jong en heel speels, waakhonden van niks ;). Het vrouwtje, Maya, weet niet dat ze vandaag over een week haar baarmoeder gaat verliezen, het arme beest.
De 1e twee dagen was ik ´s avonds nog wel moe, het was per slot van rekening al 05.30 in Amsterdam toen ik ging slapen. De 1e morgen meteen met Ramona de deur uitgegaan naar de locale ¨pulperia¨, een soort kiosk met brood, fruit etc. om met mijn roestige spaans van meer dan 25 jaar geleden, brood te halen. Dat ging heel goed. Het was een zeer aangename ervaring om s´morgens vroeg in de brandende zon te lopen.
De 1e paar dagen niet veel gedaan, ontbeten met ananas, papaya en fantastische koffie, geluierd, door Alajuela gesjokt, chinees gegeten, in een 2e hands boekhandel gehangen waar ze ook bier verkopen en internet hebben. De enorme, jaren 50, vrachtauto´s bewonderd en me vergaapt aan de grootste brandweerauto die ik ooit in mijn leven heb gezien. Een zonnebril en een mooi petje gekocht. Erg genoten van de sneeuwstorm en het kloteweer in Nederland, typische touristenlol en heerlijk lui geweest, veel gelezen.
Op donderdag vertrokken we voor een busrit van 10 uur naar Granada, Nicaragua, waar we vijf dagen gaan verblijven. De binnenstad van Granada staat op de UNESCO lijst van werelderfgoed. Het was de eerste vestiging van de spaanse kolonialisten en als je er door heen loopt lijkt het net alsof je door een of ander oud spaans stadje met gekleurde gebouwen loopt. Veel rustiger dan Costa Rica, en heel authentiek. Wat ook genieten was, was de anti-imperialistische atmosfeer. Hier en daar rood-zwarte vlaggen, veel anti-Bush, Che stickers op auto´s. Het stadje had een oud fort waar in de tijd van de door de USA gesteunde fascist, Somoza mensen werden gefoltert. Gewoon in de openlucht op de grote binnenplaats. Als je naast dat fort woonde moet je dagelijks de afschuwelijkste geluiden hebben gehoord. Het was een bevestiging van de haat die ik voel tegen het USA imperialisme met haar steun voor de meest fascistsiche Junta´s die dit continent in de zeventiger jaren in bloed hebben doordrenkt, die ontelbare mensen hebben (dood) gemarteld, laten verdwijnen, uit helicopters hebben gegooid of op andere manier hebben vermoord, alleen omdat ze in opstand kwamen tegen de uitbuiting, de onrechtvaardigheid en de schendigen van de mensenrechten ten behoeve van de USA-multinationals. God wat schaam ik me soms voor het feit dat ik uit een land kom wat die amerikaanse misdadigers klakkeloos volgt en ondersteunt, waarvan de kroonprins de verhalen van de Dwaze Moeders uit Argentinie af heeft gedaan als ¨één kant van het verhaal¨. De misdadigers uit die tijd, Kissinger, Negro Ponte etc lopen nog steeds vrij rond en hebben zelfs aanzien binnen de huidige criminele Bush regering, ze spelen vandaag de dag weer een rol in de criminele oorlog in Irak die naar het schjnt al een miljoen Irakezen het leven heeft gekost. Voor wat mij betreft verdienen ze het zelfde lot als Sadam en Ceaucescu. Ze hebben het leven van miljoenen mensen verwoest.
Anyway, we verbleven in een backpackershotel genaamd ¨The Bearded Monkey¨ een absolute aanrader voor iedereen die die kant op wil gaan. Heerlijk eten, gratis koffie, thee en internet, super relaxte atmosfeer. Als gevolg van het USA imperialisme zijn de mensen daar veel armer als in Costa Rica, dat zo ongeveer als enige land in het continent gevrijwaard is gebleven van amerikaanse inmenging. Dat betekent naast het feit dat het onderwijs en de medische zorg daar veel slechter is, ook dat alles daar veel goedkoper is.
´S morgens ontbijten met een fruitschotel bestaande uit Bananen, papaya (Hmmmm!), ananas en meloen, alles vers, overgoten met heerlijke yogurt. Echt een paradijselijk ontbijt. Op de markt 3 obligate tshirts, een portemonee en een hangmat voor A. aangeschaft.
´S zondags vertrokken voor 2 dagen relaxen aan het meer ¨Laguna de Apoyo¨. Een enorme vulkaan krater van 8 bij 4 kilometer die 20.000 jaar geleden is volgelopen met water. Spectaculair en oogverblindend mooi. Er zijn nog steeds heet water bronnen onder water. Het schijnt het mooiste plekje van Nicaragua te zijn, iets wat ik direct aanneem. Heerlijk gezwommen en gekanood in lekker warm water. Eén nachtje was echter mooi genoeg vwm betreft om 9 uur ´s avonds ging de muziek uit en was het pikdonker. In het gastenboek stonden veel verhalen van mensen die ´s nachts gingen zwemmen maar helaas hadden wij geen maanlicht en was dat te gevaarlijk ivm gebrek aan zicht.
Nadien nog 1 nachtje in de Bearded Monkey en toen de terug reis naar Costa Rica. De taferelen bij de grens zijn moeilijk uit te leggen aan iemjand die het nog nooit heeft gezien denk ik. Twee maal controle, honderden mensen in de rij in de brandende zon voor een stempel in het paspoort en een bagage controle die niets voor stelde. Alles puur formalisme en tijdrovende onzin.
De komende dagen gaan we land bekijken dat NN&R eventueel aan gaan schaffen. Ze gaan hun eigen huis ontwerpen en bouwen op die grond waar ze hout gaan verbouwen. Donderdag gaan we naar een Karaoke bar met vrienden van NN&R, iets waarover ik heb getwijfeld of ik dat zou opschrijven :) . Het is zaak om dan nuchter te blijven ben ik bang opdat ik me niet onsterfelijk belachelijk maak. We gaan nog naar een werkende vulkaan, de Turrialba en maandag as. brengen we Ramona voor het eerst naar school. 3 dagen daarna ga ik weer terug naar ons koude kikkerlandje.
Tot zover.
Tabe