Na een rustige reis kwamen we in Costa Rica aan. Noël en zijn chauffeur Roy stonden buiten te wachten want ze mochten er niet in: hier is schijnbaar geen aankomsthal. Theo zag Noël meteen staan, ik was te moe om uit de ogen te kijken. Maar ondanks mijn vermoeidheid zag ik meteen de prachtige natuur. Na een goede nachtrust en een hele dag niksen zag ik het prachtige uitzicht vanaf m´n stoel: bergen, uitgewerkte vulkaan: waanzinnig mooi.
We zijn een paar keer naar het stadje geweest: alles kleine gezellige winkeltjes en kroegjes. Je kunt er heerlijk eten (hierover straks meer) en in een piepklein 2e hands boekenwinkeltje kun je ook iets drinken, maf hè? Met lopen moet je goed uitkijken: de stoep is namelijk geen stoep maar een valkuil...Noël en Natasha stappen er met hun lange stelten lustig op los; Theo en ik moesten rennend uitkijken naar gaten, stoepranden van 60 cm hoogte en grote open putten: maar toch wel leuk.
We zijn ook naar de vulkaan Poás geweest, de busreis is al de moeite waard: helemaal door de bergen, schitterend.
De koffieplantage die we bezocht hebben was ook erg interessant: Theo dacht dat hij een paardenstal zag; maar het was de behuizing van de Nica-koffieplukkers...schande, hoe arm deze mensen zijn...en dan zie je pas hoe rijk wij eigenlijk zijn.
We zijn ook in een dierentuin geweest waar zieke en gewonde dieren verzorgd worden en daarna weer in de natuur teruggezet worden. Theo raakte niet uitgekeken op de bamboe: groot en dik. Het pretpark mocht ook niet ontbreken, Ramona ging in alles, de meest enge apparaten....kotsmisselijk maar voldaan gingen we met de taxi naar huis.
En dan een van de vele hoogtepunten: de stille Oceaan: mooi weer, zwart zand, carnaval...het was de zware busreis waard.
En dan nog iets over het eten: het is goed en heel smaakvol, maar mijn arme darmen kunnen het vet niet verdragen...alles wordt namelijk met reuzel gebakken. Niet slecht, maar veel te zwaar voor mijn zieke darmen. Voor ik het wist lag ik in de ambulance richting ziekenhuis. Na alle onderzoeken en 5 uur infuus mocht ik naar huis, na 4 dagen in bed met 24 uur per dag braakneigingen kwam ik langzaam bij. Na 7 dagen ging het weer, net op tijd om naar de reggae-kust te gaan, want dat was al geboekt voor ik ziek werd...dus Cahuita stond op ons te wachten. We hadden 2 huisjes, alles van mahoniehout, ook de meubels. Douche met warm en koud water, lekker dikke handdoeken en dan het zwembad naast de deur....genieten en nog eens genieten. ´s Morgens hing er een grote tros bananen voor onze deur, Theo dacht: ´wat aardig van het hotel´dus hij at 4 bananen, lekker zoet, zei hij. Maar de zoete bananen waren voor de brulapen die voor onze huisjes zaten.
In Cahuita hebben wat souvenirs gekocht en lekker gegeten: geen gebakken vlees maar grote garnalen in boter, een bord vol voor $6, en die US-dollar is niks waard.... Na 4 dagen kwam Roy de taximan ons alweer ophalen...bij elkaar op schoot en over elkaar heen 5 uur in de taxi terug naar Alajuela.
Nog een dag, dan gaan we weer naar ons koude kikkerlandje. Maar eerst zijn Theo + Noël nog naar de match van de week, hier zal Noël nog verslag van doen.
Wij hebben genoten van CR, van onze kinderen en vooral van onze mooie Ramona; de verwendste snaak van San Isidro.
Theo heeft ook last van de reuzel gehad, hij heeft drie dagen de schijterij gehad. En nog iets heel belangrijks: Noël is niet van de computer af te slaan om de koers van de US- dollar in de gaten te houden...en dan hoor je een gebrul:´de dollar is weer gezakt!´. Hij beweert dat hij hier slapend rijk wordt.
Wij danken Natasha en Noël voor deze fijne vakantie, en vooral Natasha voor de goede zorgen toen ik ziek was.
5 opmerkingen:
FF een reactie of twee. Roy is ¨mijn¨ chauffeur niet. Al wordt ik hier slapend rijk, zo erg is het nu ook weer niet en dat moet je ook niet willen :-)
Zit ook niet de hele dag achter de compoe om de dollar te bekoekeloeren. Sta wel verbaasd over hoe snel die in zo´n korte tijd implodeert...
Zo, nu ga ik weer verder met slapend rijk worden :-)
nu niet zo onzeker ik denk dat oma limburg ontzettend genoten heeft (op het ziekenhuis bezoek na)
kleindochter-- zoon hoe die zich gaan settelen in cr.
opa genieten van het locale bier, naar ik begrijp had die dus geen uitdroging verschijnselen.
kijk mannen anticiperen gewoon wat sneller op warmpte.
zij doen dus de gehele dag niets meer maar rennen wel weer naar de eerste de beste sloeperplaats.
en daar word je ook nog niet eens oud mee althans Limburgse neurologen
want die maken zich weer zorgen over het het drink gedrag van jongeren bij het Limburgse carnaval.
nu helaas cahves is weer helemaal uit nu is het de Tibetaans gebeuren weer hele maal hot in het kl holland maar ja dat mijn marokaanse
buurman word weg gesaneerd dat om dat hij de huur niet kan betalen ,daar hoor je minder van.
pvv 17-03-2008
Ach, dat bier slempen tijdens het carnaval is zo oud als het carnaval zelf, anders is er helemaal geen zak aan :-)Opa loopt alweer tegen de 80, dus die neurologen kunnen het dak op.
Altijd gedacht dat een lama een Peruaanse spugende berggeit was, blijkt het een stokoude Tibetaan te wezen waarvan iedereen denkt dat ie een pacifistische heilige is. Moeten ze toch eens Dalai Lama - Hitler opgoogelen...
Jaja, ¨stadsvernieuwing¨ op z´n Hollands: huren verdubbeld, hoe je het betaalt zoek je zelf maar uit, anders verhuis je maar naar een gribusbuurt....
ja nu wist ik ook niet dat jouw vader tegen leeftijd van tachtig liep
dan ga je toch hijgen als tegen die
berg op loopt op zo-n leeftijd.
okee jullie lekker slapen
en zij morgen vroeg weer thuis/dan ga
ik net weer naar mijn werk als zij landen op schip -hol
20-55 uur 17 mrt 2008
18 maart hoor ik dat die d lama de pijp aan maarten wil geven als het geweld tegen zijn land genoten door gaat pvv. 18;12
Een reactie posten