Soms lijkt het wel alsof dit land van de schandalen aan elkaar hangt. Nu blijkt dat het landelijk pensioenfonds, gerund door de Caja, er helemaal niet zo florissant bijstaat als de Caja aldoor beweerde. Die hield, en houdt, vol dat er genoeg geld in de kas zit om de uitkeringen voor ouderen, invaliden, weduwen en wezen te garanderen. Nu hebben speciaal daarvoor ingehuurde Mexicaanse accountants de boeken van de Caja eens gecontroleerd en die komen tot de conclusie dat de Caja vanaf 2015 gaat interen op de reserves en in 2023 is de pot helemaal leeg. De knopentellers van de Caja hebben namelijk vergeten de inflatie mee te rekenen en lieten gemakshalve ook maar even buiten beschouwing dat het aantal bejaarden de komende jaren fors gaat toenemen. Toen het pensioenfonds zestig jaar geleden werd opgericht waren er op elke bejaarde 13 werknemers die premies betaalden, tegenwoordig zijn dat er 7, en over een jaar of 15 zijn dat er 3,5. Bovendien, aldus de Mexicanen, gaat de Caja uit van volkomen onrealistische rendementen op hun beleggingen. Bovendien gaat de Caja uit van reëele inkomstenstijgingen in het verleden terwijl de inkomsten in werkelijkheid zijn gedaald... Allemaal niet waar, aldus de Caja, die Mexicanen liegen! Krijg nou wat, aldus de Mexicanen, die knopentellers van de Caja hebben dat zelf in een gesprek onder vier ogen allemaal toegegeven, ze zijn in 2023 failliet. Dat kan niet waar zijn, beweert de Caja, zoiets zouden we nooit van ons leven toegeven, en al helemaal niet op papier! Nee, we hebben het helaas niet op papier, betreuren de Mexicanen, maar neem maar van ons aan dat de hoofdknopenteller van de Caja de fouten heeft toegegeven. Bewijs dat maar!, roept de Caja, bewijs dat maar! Op de een op andere rare manier ben ik dan toch geneigd de Mexicanen te geloven... De boeken van de Caja gaan nu naar de ILO, de Internationale Organisatie voor Arbeid, die uitkomst moet geven. Of dat de echte boeken zijn of uit de duim gezogen verhalen moet dan nog maar blijken... De gemiddelde Tico zal het verder allemaal worst wezen, als ie al iets van de materie snapt weet ie ook verdomd goed dat de uitgekeerde pensioenen belachelijk laag zijn en dat ie, met een beetje pech, ook nog eens twintig jaar moet wachten voordat zijn pensioenaanvraag wordt gehonoreerd... Tja, da´s niet onze schuld, zegt de Caja, het wil nu eenmaal niet zo vlotten met de automatisering. Maar beloofd, we gaan eraan werken. Het komt allemaal in orde! Da´s vast een hele geruststelling voor de premiebetalers...
Een schandaal van een geheel andere orde komt, hoe kan het anders, uit de koker van Oscar. Die had, geheel volgens de verplichting van de wet, een gebied aan de Pacifico aangewezen als Nationaal Zeeschildpaddenpark. Amerikaanse investeerders hebben daar echter, geheel in strijd met de wet, peperdure strandvilla´s uit de grond gestampt en die willen nu geld zien, ook al wisten ze verdomd goed dat ze daar helemaal niet mochten bouwen. Oscar, een groot vriend van investeerders, wist daar wel wat op: ik ga de wet veranderen, die schildpadden moeten maar een beetje inschikken, die villa´s blijven, jullie investering is zeker. Hoho, zei het Constitutioneel Hof, jij kan die wet helemaal niet veranderen, beste Oscar, want jij hebt allerlei internationale verdragen getekend en daar ben je aan gebonden. Krijg nou wat, vond Oscar, wat nu? Geen probleem, zei zijn adviseur, jij hoeft die wet niet te veranderen, je kan het per decreet doen. O ja? Hoe dan? Nou kijk, je verandert per decreet gewoon de omvang en grenzen van het park zodat de villa´s er buiten vallen. Die paar lapjes grond die over blijven zijn dan het nieuwe Nationale Zeeschildpaddenpark. Die paar lapjes grond zijn echter veel te klein om de zeeschildpadden effectief te beschermen en bovendien is het niet eens een aaneengesloten gebied. Alle internationale milieuorganisaties, die jaarlijks een niet onaanzienlijk bedrag overmaken naar de Costaricaanse overheid, staan nu op hun achterste poten, voor de zoveelste keer blijken de groene beloftes van Oscar slechts holle frasen, en Oscar heeft haast, die wil zijn decreet er snel doorheen jassen vóór de verkiezingen want je weet maar nooit. De vijftien internationale milieuorganisaties die hier zijn gevestigd zijn nu een handtekeningcampagne begonnen om de Permanente Milieucommissie van het parlement te alarmeren, die heeft namelijk de bevoegdheid om het decreet te torpederen, mits ze op tijd wakker zijn en eventjes opletten bij de hamerstukken. En laat het Ramona niet horen, die snode plannetjes van Oscar, Ramona is namelijk dol op schildpadden, die heeft een tijdje geleden zo´n pas uit het ei gekropen padje uit de vreetgrage bek van een gier gered en het padje terug gezet bij zijn broertje. Dat doen hier wel meer mensen, schildpadden redden. Hele hordes vrijwilligers uit de VS en Europa besteden hun vakantie om ´s nachts pasgeboren schildpadjes naar zee te dragen. Normaal gesproken haalt net één padje van een nest de zee, de rest wordt te grazen genomen door de gieren... De ene pad is niet genoeg om het overleven van de soort te garanderen, daarvoor zijn het er te weing ondertussen. Ook zijn er hier in het dorp, en ook elders, mensen die die schildpadden kweken en als ze wat groter zijn uitzetten. Kijk, dat vindt Oscar nu geweldig, het kost hem allemaal niks, integendeel, die vrijwilligers geven hier hun geld uit, én hij kan er goeie sier mee maken...
Wat Oscar c.s. bezielt, het blijft me een raadsel. Costa Rica moet het juist hebben van de ¨groene¨ toeristen die er niet voor terugdeinzen om 100 dollar uit te trekken voor een tripje naar Tortuguero, of nog liever 2000 dollar voor een duiktrip bij Isla de Cocos... Die toeristen komen niet helemaal hier naar toe om een pompeuze roze strandvilla van een smakeloze Yank te bewonderen, die zien liever een tweetenige luiaard in de boom hangen... En ik kan het weten, we hebben al herhaaldelijk toeries hier in de tuin gehad die zo´n beest kwamen bewonderen. Nu ik erover nadenk, ik had er entree voor moeten vragen... Maar dat is wel wat de gemiddelde toerist naar Costa Rica trekt, de Poas, Manuel Antonio, Monteverde, de schildpadden in Tortuguero en een paar dagen strand en wiet, en niet die walgelijke casino´s in de 5-sterrenhotels van San José... Die dreigen trouwens nu ermee om de boel te verkassen naar Panama-Stad nu Financiën een minimale winstbelasting voor de gokpaleizen wil invoeren. Nou fijn, hoepel maar op, en neem gelijk dat andere slag toeries mee die hier alleen komen voor de hoeren en om te gokken. De milieuorganisatie zijn het ondertussen zat, die willen van de komende regering daden zien i.p.v. woorden, anders gaan hun miljoenendonaties naar projecten in andere landen. Kun je ze niet kwalijk nemen ook als de heren zo roekeloos met ¨hun¨ natuurschatten omgaan. Het zou wel jammer zijn voor al die duizenden vrijwilligers, uit binnen- en buitenland, die zich hier voor de goede zaak inzetten en die wel in de gaten hebben dat niet elke investering noodzakelijkerwijs ontwikkeling betekent. i.t.t. een aantal zaagselhoofden in de hoofdstad die dromen van een Cancunisering van de Pacifico, open goudmijnen in de rimboe en luxe cruiseschepen in Limon. Gelukkig ziet niet iedereen ze hier vliegen en zit een nieuwe generatie eraan te komen die het anders wil. En gelukkig hebben we een Sala IV, het Constitutioneel Hof, die de meest desastreuze besluiten van regering en parlement weer ongedaan maakt.
Zo, nu moet ik even aan mijn oude dag gaan denken want die Donner gaat m´n AOW door m´n neus boren en van de Caja, tja de Caja... De kliniek in Hone Creek werkt efficiënt, eerlijk is eerlijk, we stonden van de week binnen een uur weer buiten na het afgeven van een potje pies en wat buisjes bloed. Waarom ze dat allemaal nodig hebben voor het verstrekken van een leesbril is mij verder een raadsel maar je schijnt hier ook een bloedtest te moeten ondergaan voor een rijbewijs, dat zegt nu eenmaal de wet, maar soit de kliniek ziet er verder goed uit, dat is wel aan de Caja besteed, maar met pensioenen moeten ze zich liever niet bemoeien. Maar zo gaat dat in dit land, de electraboer bemoeit zich met internet, het ziekenfonds met de pensioenen en het ministerie van Milieu met de telecom en dus werkt het allemaal voor geen meter...
Een schandaal van een geheel andere orde komt, hoe kan het anders, uit de koker van Oscar. Die had, geheel volgens de verplichting van de wet, een gebied aan de Pacifico aangewezen als Nationaal Zeeschildpaddenpark. Amerikaanse investeerders hebben daar echter, geheel in strijd met de wet, peperdure strandvilla´s uit de grond gestampt en die willen nu geld zien, ook al wisten ze verdomd goed dat ze daar helemaal niet mochten bouwen. Oscar, een groot vriend van investeerders, wist daar wel wat op: ik ga de wet veranderen, die schildpadden moeten maar een beetje inschikken, die villa´s blijven, jullie investering is zeker. Hoho, zei het Constitutioneel Hof, jij kan die wet helemaal niet veranderen, beste Oscar, want jij hebt allerlei internationale verdragen getekend en daar ben je aan gebonden. Krijg nou wat, vond Oscar, wat nu? Geen probleem, zei zijn adviseur, jij hoeft die wet niet te veranderen, je kan het per decreet doen. O ja? Hoe dan? Nou kijk, je verandert per decreet gewoon de omvang en grenzen van het park zodat de villa´s er buiten vallen. Die paar lapjes grond die over blijven zijn dan het nieuwe Nationale Zeeschildpaddenpark. Die paar lapjes grond zijn echter veel te klein om de zeeschildpadden effectief te beschermen en bovendien is het niet eens een aaneengesloten gebied. Alle internationale milieuorganisaties, die jaarlijks een niet onaanzienlijk bedrag overmaken naar de Costaricaanse overheid, staan nu op hun achterste poten, voor de zoveelste keer blijken de groene beloftes van Oscar slechts holle frasen, en Oscar heeft haast, die wil zijn decreet er snel doorheen jassen vóór de verkiezingen want je weet maar nooit. De vijftien internationale milieuorganisaties die hier zijn gevestigd zijn nu een handtekeningcampagne begonnen om de Permanente Milieucommissie van het parlement te alarmeren, die heeft namelijk de bevoegdheid om het decreet te torpederen, mits ze op tijd wakker zijn en eventjes opletten bij de hamerstukken. En laat het Ramona niet horen, die snode plannetjes van Oscar, Ramona is namelijk dol op schildpadden, die heeft een tijdje geleden zo´n pas uit het ei gekropen padje uit de vreetgrage bek van een gier gered en het padje terug gezet bij zijn broertje. Dat doen hier wel meer mensen, schildpadden redden. Hele hordes vrijwilligers uit de VS en Europa besteden hun vakantie om ´s nachts pasgeboren schildpadjes naar zee te dragen. Normaal gesproken haalt net één padje van een nest de zee, de rest wordt te grazen genomen door de gieren... De ene pad is niet genoeg om het overleven van de soort te garanderen, daarvoor zijn het er te weing ondertussen. Ook zijn er hier in het dorp, en ook elders, mensen die die schildpadden kweken en als ze wat groter zijn uitzetten. Kijk, dat vindt Oscar nu geweldig, het kost hem allemaal niks, integendeel, die vrijwilligers geven hier hun geld uit, én hij kan er goeie sier mee maken...
Wat Oscar c.s. bezielt, het blijft me een raadsel. Costa Rica moet het juist hebben van de ¨groene¨ toeristen die er niet voor terugdeinzen om 100 dollar uit te trekken voor een tripje naar Tortuguero, of nog liever 2000 dollar voor een duiktrip bij Isla de Cocos... Die toeristen komen niet helemaal hier naar toe om een pompeuze roze strandvilla van een smakeloze Yank te bewonderen, die zien liever een tweetenige luiaard in de boom hangen... En ik kan het weten, we hebben al herhaaldelijk toeries hier in de tuin gehad die zo´n beest kwamen bewonderen. Nu ik erover nadenk, ik had er entree voor moeten vragen... Maar dat is wel wat de gemiddelde toerist naar Costa Rica trekt, de Poas, Manuel Antonio, Monteverde, de schildpadden in Tortuguero en een paar dagen strand en wiet, en niet die walgelijke casino´s in de 5-sterrenhotels van San José... Die dreigen trouwens nu ermee om de boel te verkassen naar Panama-Stad nu Financiën een minimale winstbelasting voor de gokpaleizen wil invoeren. Nou fijn, hoepel maar op, en neem gelijk dat andere slag toeries mee die hier alleen komen voor de hoeren en om te gokken. De milieuorganisatie zijn het ondertussen zat, die willen van de komende regering daden zien i.p.v. woorden, anders gaan hun miljoenendonaties naar projecten in andere landen. Kun je ze niet kwalijk nemen ook als de heren zo roekeloos met ¨hun¨ natuurschatten omgaan. Het zou wel jammer zijn voor al die duizenden vrijwilligers, uit binnen- en buitenland, die zich hier voor de goede zaak inzetten en die wel in de gaten hebben dat niet elke investering noodzakelijkerwijs ontwikkeling betekent. i.t.t. een aantal zaagselhoofden in de hoofdstad die dromen van een Cancunisering van de Pacifico, open goudmijnen in de rimboe en luxe cruiseschepen in Limon. Gelukkig ziet niet iedereen ze hier vliegen en zit een nieuwe generatie eraan te komen die het anders wil. En gelukkig hebben we een Sala IV, het Constitutioneel Hof, die de meest desastreuze besluiten van regering en parlement weer ongedaan maakt.
Zo, nu moet ik even aan mijn oude dag gaan denken want die Donner gaat m´n AOW door m´n neus boren en van de Caja, tja de Caja... De kliniek in Hone Creek werkt efficiënt, eerlijk is eerlijk, we stonden van de week binnen een uur weer buiten na het afgeven van een potje pies en wat buisjes bloed. Waarom ze dat allemaal nodig hebben voor het verstrekken van een leesbril is mij verder een raadsel maar je schijnt hier ook een bloedtest te moeten ondergaan voor een rijbewijs, dat zegt nu eenmaal de wet, maar soit de kliniek ziet er verder goed uit, dat is wel aan de Caja besteed, maar met pensioenen moeten ze zich liever niet bemoeien. Maar zo gaat dat in dit land, de electraboer bemoeit zich met internet, het ziekenfonds met de pensioenen en het ministerie van Milieu met de telecom en dus werkt het allemaal voor geen meter...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten