Reggaeton rage

Helemaal vergeten te melden, maar een paar weken geleden werd Ramona op school door een slang gebeten, en met haar nog vier kinderen. De kinderen speelden in het gras en daar zie je zo´n gifgroen beest snel over het hoofd. De biologieleraar kwam erbij, zag dat het geen giftig exemplaar was en smeet het beest over het hek, in de tuin van de buren. De wondjes werden verzorgd met jodium en een pleister en klaar was kees. In het begin schrik je nog wel van zo´n dier, maar na een tijdje raak je er min of meer aan gewend. We wonen immers min of meer in het oerwoud, en daar horen die dingen gewoon bij. Als je daar niet tegen kan moet je in de stad gaan wonen en daar moeten we echt niet meer aan denken. Ik zou geen enkele reden kunnen bedenken om in een stad te gaan wonen. ¨Vanwege het culturele aanbod¨, zei vorig jaar onze advocaat. We wonen nu twee jaar in Costa Rica en wat dat culturele aanbod dan zou moeten zijn is me nog steeds een groot raadsel. Tico-cultuur, da´s reggaetonwedstrijden en voetbal. Bij de reggaetonwedstrijden gaat het niet om de muziek maar om de billen- en tietenschuddende meisjes. Die worden elke avond live uitgezonden op de katholieke familiezender Teletica en ze schijnen razend populair te zijn. Wie kijkt daar nou naar?, zou je denken, een halfweg normaal mens kijkt toch liever naar wat anders? Nou, hier niet. Gevraagd naar wat ie de hele week gedaan had tijdens zijn griepje, en of ie nog informatieve programma´s had bekeken op tv, verklaarde DE intellectueel van het land, Oscar, dat ie elke avond naar het rakketonprogramma had gekeken. En in plaats dat ´m het schaamrood naar de wangen steeg, zat de Nobelprijswinnaar daarbij te glunderen... Ook in het nabije buitenland vinden ze de reggaetonrage in Costa Rica maar raar. Voor de interland Honduras-Costa Rica gaf een Hondureze sportjournalist een aantal tips om het Tico-elftal te ontrgelen: Stuur een stuk of wat reggaetondanseresjes in de avond naar het hotel van de Ticos en we lopen er morgen overheen. Of die tip inderdaad werd opgevolgd is niet bekend, maar Costa Rica verloor met 4-0... Die uitslag was voor alle Ticos een grote schande en de nationale coach kreeg de volle laag, die had namelijk allemaal krukken opgesteld. Waarom had ie niet Brian Ruiz opgesteld, Costa Rica´s beste spits? Ik had nog nooit van die man gehoord, maar elke Tico weet ondertussen waar Enschede ligt en hoe FC Twente het doet in de eredivisie en het Europese voetbalgebeuren. Ruiz heeft namelijk deze week twee keer gescoord voor de Tukkers en is daarmee hier een nationale held. En FC Twente is in de ogen van de Tico-sportdeskundigen natuurlijk een absolute wereldclub. Brian werd door ALLE tv-zenders telefonisch geinterviewd om verslag te doen van zijn fenomenale optreden en om trots te verklaren dat ie nu speelde voor een topclub in een topcompetitie. Vanaf nu kunnen we hier wekelijks gaan genieten van de live-wedstrijden van de Nederlandse wonderclub... en als de Kenton, de nationale coach, Ruiz niet opstelt wordt ie vast gelyncht... De Tico-selectie, volkomen van het veld gespeeld door de Hondurezen, zijn ondertussen zwaar beledigd. Hoe durfden ze, de journalisten, om kritiek te hebben op hun spel? Goed, ze trapten over de bal, de schoten op doel belandden ergens bij de cornervlag, het middenveld had net zo goed in de kroeg kunnen gaan zitten en de verdedigers hadden ze ook kunnen vervangen door een paar lantaarnpalen, misschien dat de doelman dan de ballen WEL had zien aankomen..., maar waag het niet om daar wat van te zeggen... Want dat is ook Tico-cultuur, ze kunnen hier absoluut niet tegen kritiek. Het ergste wat je een Tico kan aandoen is hem te bekritiseren of, nog erger, zijn woorden te betwijfelen. Flik je dat, heb je er een een levenslange erfvijand bij... En dat leidt ertoe dat ze hier de grootst mogelijke lariekoek gewoon slikken. Politici en bestuurders komen hier gewoon weg met aperte leugens, en niemand die er wat van durft te zeggen. Een voorbeeld: het nieuwe spoorlijntje van San José naar Heredia, 9 kilometer lang en tien jaar bouwtijd, functioneert nu net een week. Het treintje is ondetussen zo´n 20 keer op en neer gereden tussen de twee steden. Gelukkig rijdt het treintje nergens harder dan 15 km per uur want er zijn in die week al twee auto´s tegen het ding geknald en van de 20 ritjes eindigden twee in een ontsporing. Dat was natuurlijk aanleiding om de directeur van Incofer, de Tico-NS, te interviewen: hoe kan dat nou, Don Spoorlijn? Tja, allemaal de schuld van anderen, wellicht vandalen, of anders de gemeente. In ieder geval valt Incofer niets, maar dan ook helemaal niets te verwijten, die heeft puik werk geleverd. Ondertussen filmde de camera een stuk rails, helemaal scheef en verzakt... Wa´s dat, Don Spoorlijn? Tja, kijk, dat komt door de overvloedige regen van de afgelopen tijd, daar kunnen WIJ helemaal niks aan doen. Nee, natuurlijk niet, Don Spoorlijn, bedankt voor de medewerking! Con Mucho Gusto! Dat het met die ¨overvloedige regenval¨ dit jaar wel meevalt door El Niño, zeker in de Centrale Vallei, zag de verslaggever gemakkelijkheidshalve maar even over het hoofd... Een ander voorbeeld, een paar weken geleden schoot een lijnbus richting San Isidro El General van de weg en belandde dertig meter lager in een beek. Woedende buurtbewoners, het busbedrijf rijdt met allemaal ondeugdelijke bussen. Helemaal niet waar, beweerde de directeur, kijk maar, hier zijn de technische rapporten van de Tico-APK: allemaal 100% in orde. Eh ja, maar die banden van die bus hebben nul komma nul profiel, hoe kan dat? Geen idee, de APK zegt dat het allemaal o.k. is, en daar gaat het om! Juist ja, maar een medewerker van uw bedrijf beweert dat U de slechte banden voor de keuring wisselt voor dat ene paar goeie en na de keuring de slechte er weer opgooit. Wie zegt dat, briest de directeur, vuile leugenaar! Tja, de medewerker wil anoniem blijven, bang voor represailles. Tja, daar kan ik niks mee, met anoniem, nergens voor nodig ook want wij zijn een goudeerlijk bedrijf en wij staan altijd open voor constructieve kritiek, echt waar. Nou, bedankt dat u de zaak heeft opgehelderd voor de kijkers en de kijkers kunnen ervan op aan dat u de voortreffelijke dienstverlening voortzet? Ja natuurlijk, Con Mucho Gusto!

Oeps, Natasha klaagt dat ik ook eens wat positiefs moet melden. Goed dan, de bussen van San José naar Cahuita hebben wel profiel en belanden hoogst zelden in een beek. Het bananenspoorlijntje naar Limon ontspoort nooit en er zijn maximaal twee aanrijdingen met dat ding per jaar. De ICE is dan wel uiterst incompetent maar de stroomprijs gaat met 7% omlaag, kom daar in NL maar eens om. Goed, de AYA wil de waterprijs met 30% verhogen, maar daar heeft in Cahuita niemand last van, hier heeft iedereen een eigen put en het water is hier zo kalkhoudend dat je de fluitketel elke twee weken moet ontkalken, dus voor osteoporose hoeft hier niemand te vrezen. Kijk, in een paar regeltjes zo maar liefst 4, 5 positieve dingen. En ik wil ook nog wel iets positiefs zeggen over Oscar, ik heb nog nooit een president of premier met zoveel overgave en enthousiasme mooie vrouwen zien kussen bij een lintjesknipperijgebeuren als de onze. Wellicht met uitzondering van billenknijper Ruud Lubbers en hoerenlopende Berlusconi maar die hebben dan weer geen Nobelprijs en Oscar is niet getrouwd, heeft momenteel ook geen vriendin, dus dat vindt hier verder niemand een probleem, dat ie een oog heeft voor vrouwelijk schoon. Verder is het hier elke dag 31 graden, rijpen de ananassen, de tomaten, de limoenen, sinasappels en advocado´s en hebben we helemaal niks te klagen, dat lijkt maar zo. Verder wonen we nu, eergisteren op de kop af, alweer twee jaar in dit land en met doorgaans met veel plezier, oftewel con mucho gusto!