Bij de enige geldautomaat in het dorp, en de verre omtrek – de volgende is 30 km. verderop – hing een affiche met de oproep voor een bijeenkomst over de stijgende criminaliteit in Cahuita. Er zijn de afgelopen tijd nogal wat inbraken geweest, in huizen van rijke Yankees maar ook bij ¨gewone¨ Ticos. Ook Playa Negra heeft last gehad van ongevraagd bezoek, maar wij gelukkig niet. Wij zien er namelijk niet uit alsof hier wat te halen valt, haha, en als buurman Bushdoctor ziet dat iemand ongezonde interesse heeft voor de school of de huizen van zijn buren, dan zwaait er wat. Nu heeft het geboefte geen behoefte aan extra lood tussen de oren, dus zoeken ze gemakkelijker prooi. De bijeenkomst zou plaatsvinden in de pizzeria, een paar honderd meter verderop en ik dacht: ¨laat ik eens een kijkje nemen¨. Dus sjokte ik gisterenmiddag om drie uur over Black Beach Road op weg naar de Italiaan, een echte overigens. Daar zaten een stuk of 30 mensen waarvan ik de meerderheid nog nooit gezien had, maar er waren ook nogal wat bekenden. Aan de ¨voorzitterstafel¨ zaten een uniform van de Fuerza Publica, een luidruchtige Amerikaanse dame met een knot op d´r kop, en nog wat vage figuren met laptop. Het uniform bleek de plaatselijke politiecommandant te zijn die een verhaal afstak over de wet, over drugs, toeristen en het feit dat de Fuerza Publica er alleen is voor preventie, niet voor repressie. De ministra van Veiligheid Del Vecchio, de mafioos jaja, had gelden ter beschikking gesteld voor een cursus criminaliteitspreventie en dat had de sergeant in de aanbieding voor de buurt, mits die 15 mensen wist op te trommelen, een ruimte ter beschikking kon stellen, een TV en een dvd- speler. Het uniform sprak natuurlijk Spaans en Knotje begreep er geen snars van en vroeg luidruchtig om een vertaling. Auwa, dat begint al goed dacht ik, en nam plaats aan de bar. Het uniform eindigde zijn verhaal met het erkennen dat de criminaliteit in CR steeg, en jawel, nogal wat agenten zijn corrupt. Woorden die zijn opperste bazin niet echt zullen bevallen, die ontkent dat namelijk allemaal. Het uniform ging weer zitten en het woord was nu aan een van de heren en dame achter de laptop. Dat bleken drie mensen te zijn van de OIJ uit Bribri. De OIJ (Organismo de Investigación Judicial) is een soort recherche en het kanton Talamanca telt maar liefst 5 rechercheurs. Die zijn verantwoordelijk voor een gebied ter grootte van Noord-Holland en Utrecht bij elkaar. Maar liefst 60 procent van het kantonale korps was uitgerukt voor de buurtvergadering.... De OIJ-chef begon een lang verhaal over flexibele wetten, de taken van de OIJ, de Fuerza Publica (de politie) en de Fiscalia (het Openbaar Ministerie). Jawel, de criminaliteit bleek de afgelopen tijd te stijgen, zo bleek uit de statistieken in zijn laptop en daarom moest iedereen aangifte doen, want dan kreeg ie misschien meer middelen uit San José. Een aantal aanwezigen begon met de oren te klapperen want Costa Rica bleek andere wetten te hebben dan de VS! Weer anderen werden een beetje kwaad. ¨Verdomme, moet ik eerst aangifte doen bij de Fuerza in Cahuita en vervolgens nog een keer bij de OIJ in Bribri?¨ ¨ Jawel, dat zegt nu eenmaal de wet¨, zei de OIJ-baas. ¨Waarom geeft de Fuerza de aangifte niet zelf door aan de OIJ?¨ ¨Wettelijk gezien is een aangifte bij de Fuerza geen aangifte maar een rapportage, voor een aangifte is een handtekening nodig bij de OIJ en anders doen we niks¨. De paar aanwezige Ticos en Afro-Caribs werden allengs bozer en bozer. ¨Waarom nemen die uniformen in het dorp nooit de telefoon op? Waarom spreken die lui geen woord Engels?¨ ¨De wet zegt dat de taal hier Spaans is¨, zei de chef. ¨ Ja lekker, Talamanca is van oudsher Engelstalig!¨, riep de Afro-Cariba. Knotje, de voorzitster, begreep er geen hout meer van, de vertaling voor haar klopte voor geen meter, en de verwarring werd alleen maar groter en groter... Toen nam een dame het woord, dat bleek de voorzitster te zijn van de Kamer van Toerisme Caribe Sur, en die hadden een petitie opgesteld waarin gepleit werd voor het instellen van een snelrechter in het kanton. Want als het zo verder ging, dan bleven de toeristen weg en dan was het afgelopen met Talamanca. De OIJ-chef en het uniform knikten serieus, Knotje keek verwilderd om zich heen en ik bestelde een biertje bij de Italiaan. Er ging een handtekeningenlijst rond voor de Crimi-preventiecursus, bij de Afro-Cariba kwam de stoom inmiddels uit d´r oren, en bij de OIJ-chef begon het mobleltje te rinkelen. Hij bleek ¨Paint it Black¨ van de Stones als ringtone te hebben, ik stikte zowat in mijn Imperial en mijn buurvrouw viel zowat van d´r stoel. De OIJ-chef bedankte de aanwezigen, het uniform steeg op zijn moto en Knotje sloot de bijeenkomst gillend af: ¨YESS, WE´VE GOT 15 SIGNATURES!!!!! I´VE DONE IT!!!!!¨ Ze besloot met de opmerking dat als er niets gaat veranderen, zij zou verkassen naar Panama ofzo, zij was immers rijk zat. Ik dacht bij mezelf: ¨Wat een verwend wijf, hopelijk breken ze bij haar in nu ze voor een tijdje naar de US vertrekt, net goed¨. Eind juli begint de Cursus Crimi-preventie en dan komt de OIJ-chef verder uitleg geven over de filosofie achter de Tico-wetgeving. Na afloop van die cursus heet de buurt dan officieel een georganiseerde barrio en krijgen we een paar mooie bordjes met de tekst ¨Barrio organizado, Seguridad comunitaria¨ erop, dat moet dan de boeven afschrikken. Op de een of andere manier heb ik toch meer vertrouwen in het jachtgeweer van Bushdoctor Lenny...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten