Nooit meer oliebollen :-)

De vraag wat we hier zoal uitspoken op een dag heb ik eergisteren beantwoord. Voor ons geen existentieel geploeter meer om de financiële eindjes aan elkaar te knopen. Dat was niet DE reden om Nederland gedag te zeggen, maar het speelt wel een aanzienlijke bijrol, dat een maand niet meer een dag of vijf teveel heeft... Geen slecht betaald uitzendwerk meer wat erop neer kwam dat ik allerlei mensen en bedrijven telefonisch op de wekker moest vallen met meestal stompzinnige vragen. ‘Hoe vaak gaat u per week onder de douche meneer?’ ‘En uw vrouw?’ ‘O, u heeft geen vrouw, maar u gaf aan een partner te hebben?’ ‘Juist, hoevaak gaat uw vriend dan onder de douche?’ Verbazingwekkend genoeg werden de meest impertinente vragen ook nog beantwoord... Nee, voor mij geen ‘Goedendag mevrouw Janssen, is uw man aanwezig?’ ‘O, die is dood.... Neemt mij niet kwalijk...’ meer. Nee, allemaal verleden tijd. We worden hier ook niet telefonisch lastig gevallen met aanbiedingen. Niks geen winstverdriedubbelaar of ‘heeft u interesse in een alarminstallatie?’ meer. En zo zijn er nog wel een aantal zaken die niet meer hoeven. Natuurlijk houden we het nieuws uit Nederland bij en vinden we het onrustbarend hoeveel mensen achter Wilders en Verdonk aan lijken te hobbelen. Zotte onderwijshervormingen, Uruzgan etc., we volgen het wel maar het is aan jullie om daar wat aan te doen. Wij mogen ons nu druk maken, en boos, over wat ze HIER allemaal bekokstoven en uitvreten. En dat is meer dan genoeg... Maar warempel, het lijkt erop dat in ieder geval één probleem aangepakt gaat worden, de open riolen. De directeur van ´s land waterbedrijf is het wachten op de heren politici beu (hij vernam dat Honduras – traditioneel beschouwd als het achterblijvertje in de regio – op het gebied van waterzuivering veel verder is dan het o zo moderne Costa Rica en besloot dat het zo niet langer kan) en is zelf maar naar een Japanse investeringsbank gestapt om geld los te peuteren voor een giga-waterzuiveringsinstallatie. Op de vraag waarom de regering er niets aan doet antwoordde de man dat de heren het geen sexy onderwerp vinden en het zo ook geen biet kan schelen dat het land op een sanitaire tijdbom zit. Maar goed, de eerste schep gaat binnenkort de grond in en over een jaar of wat moet er een state-of-the-art installatie staan. Diana kan na het afstuderen dus meteen aan de slag. En warempel, ook het pesticidenprobleem bleek gisteren nieuws. Blijkbaar begint het besef door te dringen dat het spul ongezond is. Weliswaar wordt maar over één mogelijk risico gesproken, longen definitief naar de haaien, en wordt de aandoening eufimistisch als ¨allergische astma¨ omschreven, het heeft in ieder geval nu de aandacht.
Terug naar Nederland: ook de meer aangename zaken uit Nederland zijn niet meer. Geen snel internet (snik!), geen IJ-molen, geen Bierkoning meer en vrienden en familie op afstand... O, en geen zware Van Nelle... Zeker, er waren ook zaken en mensen die het leven in Nederland nog bijna draaglijk maakten en die we missen. Maar niet getreurd, het zijn de jaren vijftig niet en er is regelmatig contact met vrienden en familie. Het terras van de IJ-molen hebben we ingeruild voor een tafeltje buiten in de boekwinkel want behalve boeken hebben ze daar ook fris en bier. Leuke boekwinkel kan ik jullie verzekeren! Laatst zaten we daar, zegt het dienstdoende meisje opeens ‘Jullie wonen in San Isidro!’ Hoe weet die dat nou? Blijkt het meisje hier in het dorp te wonen en ziet ze ons regelmatig voorbij wandelen, op weg naar Schildpadje... Het Costaricaanse wereldje is warempel klein en overzichtelijk... Nee, geen Bierkoning hier met bijna 1000 soorten bier. Hier moeten we het doen met 3 Tico-bieren (Imperial, Pilsen en Bavaria) plus wat Mexicaanse import. En eens in de drie maanden Nica-bier, natuurlijk. En ach, daar is mee te leven... En met een beetje mazzel brengt de postbode straks een pakje shag+vloei. En met nog meer mazzel zijn ze straks bij de ICE eindelijk in de jaren ’90 aanbeland en maken ze me blij met Minder Traag Internet!
Nee, ook geen oliebollen hier. DAAR ga ik zeker geen traan om laten, wat een ongelooflijk smerige dingen... Mogen jullie zelf oppeuzelen... Oud en Nieuw dus. Wat wij vanavond gaan doen, geen idee, hopelijk hoeven we niet naar een schuilkelder... Goede voornemens voor 2008? Eh, nee! Plannen? Meer dan genoeg. 2008 wordt een beslissend jaar. Wat gaat het worden? La Tigra? Andere regio in CR? Toch Nicaragua? Een belangrijke beslissing en zaak om alle voor en na´s goed af te wegen. De vraag of we al dan niet naar Nederland terugkeren, een vraag die formeel pas van de zomer beantwoord zou moeten worden, die vraag is, zoals bekend, allang geen vraag meer. De laatste bijdrage van dit jaar wordt afgesloten met een welgemeend Feliz Año Nuevo 2008! voor iedereen die we missen...

p.s. De Stadsverwarming stuurde vandaag een excuus-mail! Ja, tuurlijk hadden we gelijk... Geld wordt teruggestort.

p.p.s. Octopootje is niet meer.... Opgegeten, slachtoffer geworden van de razende moordzucht van Mayah...

Nogmaals: een Feliz Año Nuevo 2008! van ons alledrie!

O.k., speciaal voor Renate :-)

Wat we hier zoal doen de hele dag, hoe het met het spaans gaat en of Ramona al vriendjes heeft, wil Renate weten. Beginnen we bij het laatste en zo terug. Yep, Ramona heeft al vriendjes, de kinderen van de buren en kinderen uit de straat. De buren hebben ooit geld bijelkaar gelegd en daar een kinderschommel van gekocht. Als je namelijk wacht op de gemeente om een speelplaats aan te leggen, kun je lang wachten. In die gevallen dat ze er toch geld voor gevonden hebben doen ze vervolgens niets aan onderhoud en veranderen de toestellen binnen de kortste keren in dodelijke construCties. Af en toe komen de kinderen bij ons in de tuin ravotten. Met het Spaans van Ramona gaat het goed vooruit, ook al omdat ze met de kinderen hier wel Spaans MOET praten, anders blijft het bij gebarentaal. Het Spaans van Natasha gaat goed, ze kreeg gisteren nog een compliment van de buren. Ze had zich namelijk verontschuldigd voor haar ¨slechte¨ Spaans wat haar vervolgens op verbaasde blikken kwam te staan... Ze konden het namelijk allemaal goed volgen. Het Spaans van mij is een stuk minder. De Tegenwoordige Tijd gaat nog wel, en de Zelfstandige Naamwoorden gaan met de dag beter. Komt ervan als je alleen Spaanstalige TV hebt en een Spaanstalige courant. Voordat ik de Verleden Tijdsvormen onder de knie heb zal het nog wel even duren. De Spanjaarden hebben namelijk besloten dat ze daar een ontelbaar aantal van hebben met nog meer ontelbare en onlogische vervoegingen. Ach, kan me verstaanbaar maken. Heb gisteren de buren dus uitgelegd wat een polder is, en ze begrepen het, al zouden ze er voor geen goud willen wonen...
Komen we bij wat we hier zoal de ganse dag doen. Eerst staan we natuurlijk op. Koffie en de nodige teerstengels. Vervolgens gaat een van ons naar de super om al dan niet met een krant terug te komen. Schildpadje heeft namelijk niet elke dag de krant. Dan spellen we al dan niet de krant en is het tijd voor het nieuws op de buis. Wat we ´s middags doen, is afhankelijk van of we al dan niet naar de stad gaan. Gaan we niet, dan voeren we de rest van de dag geen ene moer uit. Niet waar, de boodschappen moeten gehaald, het huishouden moet gedaan, de honden moeten worden uitgelaten voordat van het achtertuintje helemaal NIETS meer resteert, dan is het lezen geblazen, al dan niet iets aan het blog doen, muziek downloaden, al dan niet interessante webpagina´s doorspitten, af en toe door de omgeving van het dorp gassen, verveeld voor de buis hangen. Slaapjes e.d. doen. Een paar keer per week gaan we naar de stad. Boekwinkel plunderen, naar de Chinees, en hopla weer de berg op. Zo heel af en toe wordt het dus ´s avonds de karaokebar, gaan we bij iemand op bezoek of komt er bezoek. Een enkele keer gaan we naar San José als er wat officieels afgehandeld moet worden i.v.m. de paperassen. Eigenlijk is dat nu allemaal zo goed als rond en is het alleen nog afwachten voordat ze bij Migracion weer energie hebben om weer eens wat dossiers af te handelen... Het aantal bezoeken aan de hoofdstad zal daardoor dalen tot praktisch nul, want wat een halfweg normaal mens daar te zoeken heeft, mij een raadsel... We zijn nu in het ´droge´ seizoen beland en dat betekent dat we er af en toe op uit trekken om eens wat van het land te gaan bekijken. Tot nu toe zijn we niet verder gekomen dan de Poas en La Tigra, maar het ligt wel in de bedoeling daar de Barva,Turrialba, Siquirres, Golfito en ooit Tortuguero aan toe te voegen (voordat de zeeschildpadden helemaal verdwenen zijn :-( ...). Met de Barva beklimmem wachten we nog even tot Sander hier opduikt, die schijnt wel van een stevige wandeling te houden. Kan ie daar z´n lol wel op, schijnt nogal een aardig eind klauteren te wezen door de jungle naar de krater. Qua vulkaan is het niet de meest spectaculaire (hij is namelijk dood), maar de natuur op de hellingen overtreft die van alle anderen in dit land bijelkaar. Gaan we dus doen, definitivamente (geen idee of dat wel Spaans is, maar vanaf vandaag dus wel). Dan hebben we nog de minder alledaagse zaken zoals hypotheken uitzoeken, onderhandelen over huizenprijzen etc., maar hopelijk is dat eenmalig en worden de dagtaken daarna aangevuld met paarden verzorgen, de moestuin verzorgen, boompjes planten. Zover is het evenwel nog niet, al gaat dat zeker geen eeuwigheid meer duren. Dan moet verder Ramona vanaf februari naar school en zal een van ons er ´s ochtends om 6 uur (!) uitmoeten om haar te brengen, ze hebben in hun onmetelijke wijsheid bedacht dat de lessen om 7 uur beginnen (vloek)... Eens in de drie maanden hebben we dan nog het verplichte tripje over de grens. En dat is geen straf want Granada is prachtig. Zo´n oude koloniale stad is in Costa Rica nergens te vinden, die zijn er gewoon niet. Van het bezoek aan de Noorderburen maken we natuurlijk dankbaar gebruik om de Yankees in het backpackershotel de imperialistische huid vol te schelden. Nee hoor, dat is namelijk niet eens nodig, doen ze namelijk zelf, de masochisten... Dat is het wel zo´n beetje, Renate. Je ziet, geen strand (en je weet waarom niet) en ook geen palmbomen en cocktails. Maar ook dat komt nog wel. Wellicht al in februari als de eerste bezoekers uit Nederland zich hier melden. Die zullen wel naar het strand willen, logisch ook want als je al de moeite neemt om de oceaan over te steken dan wil je natuurlijk ook wat van het land zien. Doen we dat toch, al gaan we niet de zee in en zullen de Tico´s wel raar opkijken van twee strandgasten met een gasmasker op :-) ! O ja, helemaal vergeten dat Natasha urenlang op het balkon ligt te bakken, de luie donder wil namelijk een kleurtje...

p.s. Sorry, af en toe is er toch nog wat ´politieks´ doorheen geglipt. Excuses, echt waar!

'Dijken? Wie gaat er nou achter een dijk wonen?'

Vrijdagavond, 8 uur. Zitten naar het journaal te kijken. Niets dan doffe ellende: nog meer overstromingen in Limon, opgeblazen lui in Pakistan etc. Klop, klop. De buurman staat voor de deur. ‘Buenas noches, wij gaan zo barbecuen. Hebben jullie zin om erbij te komen zitten en een hapje mee te eten?’ ‘Bedankt buurman, we hebben net gegeten maar bedankt voor de uitnodiging’. ‘Ah, maar we hebben ook bier!’, zegt de buurman die de fles bier op tafel ziet staan. ‘In dat geval komen we er zo aan’. Buurman knikt en gaat verder met de halve huisraad de tuin in te slepen. Tien minuten later arriveren de gasten: zijn drie dochters en twee novio’s. Kip en rund op de barbecue, olijven, nootjes, wijn en bier op tafel. Een van de dochters, Diana, kennen we al. Die regelt voor de familie de zakelijke beslommeringen van het zakenimperium (finca, restaurant, her en der wat huizen), zo ook de levering van water, electra en internet voor ons. ‘Hé Diana, waar blijft het ‘snelle’ internet?’ Diana schat in dat het nog twee weken gaat duren. De mannetjes van ICE liggen namelijk allemaal op het strand. Na de vakantie moet het lukken. ‘Dus dat wordt isdn en een fikse telefoonrekening’. ‘Isdn is het wel, maar met een ‘flat fee’. Je kan onbeperkt internetten, is niet snel, maar muziek en zo kan wel’. ‘Muy bien!’ Of we asjeblieft Engels met haar willen praten. De zussen verstaan het wel, pa enigzins, en de zussen tolken wel voor de novio’s. Natasha zegt liever Spaans te praten om te oefenen. Diana zegt toch de voorkeur te geven aan Engels, ook zij wil oefenen want ze wil in april naar de States om af te studeren. ‘Mooi, dan praat ik Engels en Natasha Spaans, goed?’ Goed. ‘Wat studeer je dan?’ ‘Scheikunde’. ‘En kun je dan niet afstuderen in Costa Rica?’ ‘De richting die ik wil, die niet. Daarvoor moet ik naar de States. En ik wil persé die richting’. ‘Zo, en wat mag dat wezen’. ‘Milieutechniek’. I´m impressed en flap er pardoes uit: ‘Dat hebben ze hier ook hard nodig, tyfus wat een vervuiling!’ Ai, wat zeg ik nou weer, Tico´s houden in het algemeen niet van kritiek op hun land. Oké, over de belabberde toestand van de wegen mag je zeggen wat je wil maar voor de rest zijn ze doorgaans nogal snel op de tere teentjes getrapt. Enigzins verrassend knikken de disgenoten instemmend. ‘Klopt, de Rio Tarcoles is een open riool en bij Jaco zwem je in de pies. In het Noorden gaat het nog wel, maar iemand die bij Jaco gaat zwemmen is niet goed snik’. Ik sta perplex want heb net op de blog een stukje gezet met identieke inhoud. Alsof ik woordelijk word geciteerd... Gerustgesteld dat ik hun avond nog niet prematuur heb verstierd wil ik ook meteen weten hoe het met de pesticiden en herbiciden zit. ‘Schrikbarend’, zegt Diana, ‘die boeren hier weten niet wat voor troep ze op het land flikkeren. In de States is dat spul allang verboden. Dus exporteren ze het voor een spotprijs naar Costa Rica. En die boeren gebruiken het massaal. Zonder bescherming’. Zou die Diana mijn blog hebben gelezen? Kan niet, ze kan immers geen Nederlands? ‘Ze, en zeker de oudere generatie, zijn, eh kom niet op het Engelse woord, niet stom of zo maar eh..?’ ‘¿Ignorant’? ‘¡Juist! Ignorant, ze hebben het gewoon nooit geleerd en weten niet beter’. ‘Opa trouwens ook niet. Wat die allemaal niet op de koffiestruiken gooit!’ ‘Ga verder’. ‘Nou, laatst kwam ie met een grote zak chemicaliën aanzetten. Heel goedkoop en hartstikke goed, zei die. Ik heb die zak bekeken en hij zat vol met allerlei gif, onder andere arsenicum!’ Zussen, novios en pa knikken hoofdschuddend... ‘Maar hij leert het wel, tegenwoordig laat ie de stekelvarkens met rust. Vroeger maakte hij ze allemaal af’. ‘Waarom, wat is er nou schadelijk aan een stekelvarken?’ ‘Nou, de honden gingen erachter aan en kregen dus allemaal stekels in hun neus!’ ‘Leren ze het wel af, toch?’ ‘Precies, heb ik opa ook gezegd en nu laat ie ze met rust’. ‘En die zak arsenicum?’ ‘Ik heb hem uitgelegd wat voor rotzooi dat is en hij heeft de zak laten staan’. ‘Maar er is toch wel een milieuwetgeving?’ ‘Ha, wetgeving, tuurlijk hebben we wetgeving maar daar trekt niemand zich iets van aan’. Mijn klomp is definitief gebroken... ‘Dus de regering doet niets?’ ‘De vorige regering deed niets, deze doet niets en de volgende ook niet’. ‘Daarna zijn wij aan de beurt’. De zussen, novios en pa knikkend instemmend. ‘Dus daarom wil ik naar de States, afstuderen, weer terug en er iets aan gaan doen. De boel opruimen middels moderne technieken. Hier weten ze daar niets vanaf’. ‘Die Tarcoles, die is echt smerig, maar er zwemt wel van alles in. Koelkasten, autowrakken, dooien’, grapt Diana. ‘En krokodillen, maar die voeren ze kip, die eten geen vis!’. Pa besluit een poging te wagen om het imago van Costa Rica nog enigzins te redden. ‘Nou, het is niet overal zo erg. Tuurlijk, de Tarcoles is ontieglijk smerig maar er zijn ook nog wel schone rivieren. Bij Sarapiqui bijvoorbeeld. Zussen en novio’s knikken instemmend. De familie blijkt namelijk een buitenhuis aan de rivier aldaar te bezitten, midden in het tropisch regenbos. ‘Als jullie willen neem ik jullie een weekend mee, kan je het zelf zien, en raften kan je er ook!’ ‘Nou buurman, je zegt het maar wanneer je er weer naar toe gaat’. ‘Deal’. Of we al in Turrialba zijn geweest, wil Diana weten. Nee dus. ‘Moeten jullie echt naar toe. Vlakbij ligt Guayabo Nationaal Park, de enige antieke indianenruine van het land. Acht kilometer antieke weg en aquaducten. Maar slechts twee kilometer zijn beschermd. De andere zes gaan langzaamaan verloren. Hebben ze weer eens geen geld voor, natuurlijk. Particulier inititief moet de zaak redden voordat het definitief te laat is. Bossen, idem dito. Daar moeten ze subiet mee stoppen, met die houtkapperij. Herbebossen, dat moeten we gaan doen’, besluit Diana. Ik geloof m’n oren niet...
De zussen stellen de rest van de avond allerlei vragen over Europa want daar willen ze allemaal graag eens naar toe. ‘Nederland exporteert tulpen’, zegt de buurman. ‘Ook, en marihuana en’ ‘Meta-amphitamine’, vult een van de novio´s aan. Ik besluit de rest van de avond nergens meer raar van op te kijken. Nederland staat er weer gekleurd op. Van de rest van Europa weten ze niet veel, maar dat weten ze uitgerekend weer wel... ‘Polders hebben ze daar, toch?’, vraagt de novio. ‘Polders, klopt’. ‘En dat was vroeger zee?’ ‘Jawel, zee’. ‘Hoe werkt dat, een polder, hebben ze het land opgehoogd?’. ‘Nee hoor, ligt gewoon onder zeeniveau. Eerst leg je een dijk aan in zee. Vervolgens hevel je het water over naar de andere kant van de dijk. Net zolang tot de zaak droog staat’. ‘Dat kan niet, dan loopt het toch onder?’. ‘Nou, die dijken zijn redelijk stevig hoor’. ‘Dijken? Wie gaat er nou achter een dijk wonen? Levensgevaarlijk. Als die wegspoelen gaan de Nederlanders er allemaal aan. En dan die klimaatverandering.... Als ik Nederlander was zou ik maken dat ik wegkwam. Ik zou er voor geen goud willen wonen’, besluit de nuchtere novio. De ietwat aangeschoten novio nr.2 sluit zich daarbij aan. ‘Lijkt me niks, een dijk. Maakt niet uit hoe hoog of dik die is, het blijft een dijk’, en hij trekt nog een biertje open. ‘Borracho’ (zuipschuit), grapt Diana. Novio nr. 2 grinnikt, evenals de disgenoten. ‘Ebrio’ (aangeschoten, dronken), opper ik mild. ‘Tuurlijk, aangeschoten’, zegt Diana. ‘Hij woont overigens in Heredia’. ‘Wat? Moet ie nog naar Heredia?’ ‘Jawel, maar zus rijdt. Hij niet natuurlijk’. ‘Heredia de stad, of de bergen?’ ‘De stad’, zegt de novio. ‘Haha, liegbeest. Hij woont gewoon in de bergen. Maar dat zeggen ze hier allemaal, dat ze in de stad wonen want anders denken de mensen dat je een domme boer bent!’, zegt Diana die de fles wijn behoorlijk weet te raken en klaarblijkelijk de genen van pa heeft geërfd die ook wel een glas lust maar er wel tegen kan... Of ik nog een biertje wil, of anders een tequilla. ‘Bedankt buurman, maar we gaan naar binnen, kind moet naar bed’. Zussen en novio´s kijken eens op de klok. Half een. Tijd om te gaan. Vijf minuten later zijn de auto´s vertrokken en heeft buurman de huisraad weer binnengezet. Gelukkig, er zijn dus ook Tico´s/Tica´s die zich terdege bewust zijn van de problemen en er iets aan willen doen. Nog hoeven we alle hoop niet te laten varen en is Costa Rica niet verloren...

Lekker zwemmen in zee?

Zo, de kerst hebben we ook weer overleefd. Kerstboom is weer waar ie thuishoort (in een plastic zak), daar hebben we lang genoeg tegenaan gekeken. De kerstdagen gebruikt om weer wat muziek in huis te halen (wat niet erg hard gaat met deze ‘verbinding’) en nu schalt Burning Spear over de koffievelden. Estoy muy feliz! Nog wat The Man in Black, Bob en Ministry downloaden, kunnen we weer een tijdje vooruit totdat de nieuwe externe harde schijf uit Europa arriveert. Burning Spear en Bob kunnen de buren nog wel pruimen, Ministry daarentegen is weer andere koek. Voor wie het niet kent, probeer ‘Rio Grande Blood’ of anders ‘The Last Sucker’ te downen, luister en begrijp waarom de buren niet-begrijpend het hoofd schudden. Natasha vindt het ook zenuwschurende pokkeherrie maar ik wordt er nu eenmaal vrolijk van. En de voorganger van de kerk hiernaast, eigenlijk is het meer een houten keet, vanavond weer te keer gaat ga ik ´m mooi terugpesten. Oud&Nieuw komt eraan en dat betekent naar de stad om explosieven in te slaan want bij de jaarlijkse wedstrijd gaten in de weg blazen en buurmans ramen aan gort helpen kunnen we natuurlijk niet achterblijven. Afgezien van het vuurwerk, en je kan hier werkelijk alles kopen – zelfs spul wat zelfs de Belgen te gortig is – is het lekker rustig op de berg. De Tico´s die het zich kunnen permitteren liggen namelijk op het strand. Niet dat ze gaan zwemmen, dat kunnen de meeste Tico’s namelijk niet. Het blijft bij pootjebaden. Trouwens als je hier in zee wil zwemmen mag je wel uitkijken waar je dat doet. Als je bij Jaco of Tamarindo het water in gaat zwem je in het afvalwater van de grote stad. Het desbetreffende ministerie beweert wel dat het zeewater schoon is, maar dat is larie. In november nog alarmerende berichten in de krant over het gehalte ziekteverwekkende bacteriën (e-coli), en nu – 4 weken later en met honderdduizenden Yankees in het land – zou het water opeens van prima kwaliteit zijn. Er is geen enkele zuiveringsinstallatie bijgekomen en de Tico´s gaan, neem ik even aan, nog steeds naar de plee. Die zullen toch niet 4 weken lang de boel ophouden om de toeries een lol te doen. Gewoon geklets van het ministerie. Tot en met november rode vlaggen op het strand, niet vanwege gevaarlijke stroming of zo maar dus vanwege de e-coli. De vliegtuigen met zonaanbidders komen eraan en binnen een mum van tijd zijn de rode vlaggen vervangen door groene. Ze gaan natuurlijk niet het toeristenseizoen om zeep helpen, daar moet immers een groot deel van het land het van hebben, nee, zou houden liever de mythe in stand van het schone, groene, milieubewuste en CO-2 neutrale Costa Rica. Moest er nog bijkomen dat de verantwoordelijk minister een liter ‘zeewater’ gaat drinken voor lopende camera om te ‘bewijzen’ dat het ‘water’ schoon is! (net als die Franse hotemetoot die destijds bij Mururoa vlak na een atoomtest het water in ging om te ‘bewijzen’ dat het niet radio-actief was. Die heeft daarna wel een week onder de douche gestaan om met een staalborstel de rotzooi van zich af te schrobben...). Natuurlijk zijn er ook stranden te vinden met schoon water maar dan moet je naar het noordelijk deel van Nicoya en niet naar de Centraal-Pacifische kust waar de open riolen die ze hier ‘rios’ noemen hun monding hebben en hun lading mensen- en veefecaliën in zee lozen. En dan zijn die vriendelijke e-colii nog vrij onschuldig... Waar chipsfabricant INTEL (de grootste processorenfabriek staat in lagelonenland CR, en niet in de VS zoals menig Amerikaan abusievelijk denkt) zijn chemisch afval verwerkt? Ga ermaar gevoegelijk van uit dat het spul gewoon in de rivier wordt gedumpt. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de immense hoeveelheden pesticiden en herbiciden die ze hier kwistig over de koffievelden en bananenplantages gooien. Ook niet over de manier waarop ze hier onkruid in de tuinen en parken te lijf gaan. Wieden? Ben je belazerd! Er komt een mannetje met een plastic tank op z’n rug die de ‘mala hierba’ om zeep helpt met een duivelse cocktail van chemicaliën. En dat doet dat mannetje zonder enige vorm van bescherming. Niks masker, ben je mal. Spoelt uiteindelijk ook allemaal de zee in... DDT, daar zijn ze wel mee gestopt. Maar wel te laat, decennia lang hebben ze tonnen van dat spul over het land geflikkerd, vooal in Guanacaste en het Noordelijk Laagland. Waar de meeste misvormde kinderen ter wereld komen in dit land? Waar het percentage mismaakte baby´s schrikbarend stijgt? Ja mag twee maal raden... Jawel, er zijn ook ecologisch verantwoorde koffiebonen en bananen maar dat is marginaal want duurder, en daar wil de doorsnee-yank en doorsnee- europeaan niet voor betalen. Het aandeel verantwoorde producten groeit wel, maar traag en op een gegeven moment is de groei er helemaal uit. Het merendeel van de Yanken en Europeanen drinkt en eet nu eenmaal liever troep. Ze weten niet beter en het is lekker goedkoop. De Yank die met hevige aanval van buikloop weer huiswaarts gaat, denkt natuurlijk dat ie een verkeerd stuk kip heeft gegeten, u en ik weten wel beter...

Stier pest terug

Kerst in Costa Rica voelt heel wat luchtiger dan in Nederland, natuurlijk door de brandende tropenzon en doordat de winkels en café´s gewoon open zijn deze dagen. Onze binge-drinkende Costaricaanse buren hielden in de tuin naast ons het festijn van het jaar (waarbij hun kids midden in de nacht om Ramona riepen, die lag echter lekker te slapen) daarnaast worden er in alle steden Topes gevierd: is in Mexico een tope een heftige betonnen verkeersdrempel in de middle of nowhere (hier heten die dingen in de volksmond ´muerto´oftewel dood) in Costa Rica is de tope een cowboyfeest als de Ferias in Spanje, gemixt met een beetje Amerikaanse rodeo: dus met stieren en dansende paarden. De grootste is de Tope van San José, traditioneel op 2e kerstdag en live uitgezonden op televisie, net als de topes in kleinere steden trouwens. Omdat de kerst-lamlendigheid er bij mij weer eens flink inhakte, heb ik er maar eens wat uurtjes naar zitten kijken. Een immens populair feest, vooral voor de rijkere klasse en veeboeren uit Guanacaste met witte cowboyhoeden op die allemaal samenkomen in de stierenvechtarena van de hoofdstad: een ronde zandbak met hoge tribunes eromheen. Voor de minder rijken is het oppassen geblazen als ze bij de bushalte uitstappen om de 100 meter naar de arena te lopen: de verzamelde boeven van de Gran Area Metropolitana (grootstedelijke agglomeratie) liggen daar allemaal op de loer om hun beurs te roven of te rollen en de politie zit binnen tamales te eten en mee te feesten. Het festijn begon met een orkest van vijftig muzikanten in lichtblauwe pakjes die het volkslied speelden, omgeven door Miss San-José, een rondrennende als stier verklede vent en diverse cameraploegen. Vervolgens een behoorlijk tenenkrommende act van drie te blote en te dikke meisjes die een hitsig dansje deden: niet synchroon en uit de maat, maar wel op en top Tica (veel vrouwen hier wringen zich in te strakke rokjes en hesjes en te krappe schoenen waar hun vetrollen aan alle kanten uitpuilen, maar dat wordt in dit land nou eenmaal sexy gevonden, tja). Toen ging de party echt loos want de stieren werden een voor een losgelaten om te dollen met de mensen. Bij een stierengevecht in Costa Rica hebben alleen de Tico´s pijn (gelukkig maar, want jullie weten wel wat voor dierenvriendin ik ben, toch?) en dan bedoel ik ook echt PIJN. Een kudde jongemannen-soms een enkele daredevil van een cowgirl- gaan in de zandbak om de stier op te fokken en hun mannelijkheid te bewijzen. Nummer één was slechts een uit de kluiten gegroeid stierkalf maar het zijn wel longhorns hier, dus toen een zatte Tico hem genoeg had gesard werd zijn mannelijkheid pardoes aan aan de horens geregen. De jonge stier rende minuten lang zo rond en de arme jongeman gilde als een varken wat gekeeld wordt; of die ooit nog nageslacht zal verwekken valt serieus te betwijfelen. Daarna kregen we nog een lange serie echte volwassen stieren in de arena te zien, prachtige beesten trouwens: gitzwart en met lange horens als die sherry-stier van Osborne. Tussendoor kregen we filmpjes voorgeschoteld: ´we schakelen nu over naar Guanacaste, naar de ranch van stier nummer zeven!´ waarje dan een veeboer in een weiland koeien hoort opscheppen over het nageslacht van zijn prijsbeest, dat trouwens jaar na jaar komt opdraven bij de tope om dronken Tico´s aan zijn horens te rijgen, dus zo zielig zijn ze gelukkig niet. Dat zijn de overmoedige knullen die met een ambulance afgevoerd worden om hun wonden te laten hechten wel. Het lijkt wel een beetje op het rennen met de stieren in Pamplona, alleen kunnen deze mensen geen kant op en ze worden dan ook geregeld geplet tegen de boarding onder de tribunes. Hoort er allemaal bij, net als de lassogooi-acts en rodeo-shows waarbij de cowboys door woest bokkende stieren met een grote boog in het zand gelanceerd worden....daarna dan weer een gezellig filmpje vol interviews met zwaargewonde jongemannen in het ziekenhuis. In de straten van San José zie je tijdens de tope vele dansende paarden met grote zonnebrillen op en pimpelpaars beschilderde hoeven, bereden door macho veeboer in een Spaans feestpak OF door een bimbo in bikini gevuld met grote siliconenbulten. Heel elegante beesten verder, deze Criollos de Paso ofwel, voor de kenners: bastaard-Andalusiërs met de gangen van een Hackney, voor zover er tenminste niemand afdondert of ze op hol slaan omdat iemand vuurwerk naast ze afsteekt....het vuurwerk van de tope is trouwens bijzonder: echt schitterende pyrotechnics. Daarnaast is er in de stad een grote kermis waar je je eens flink door elkaar kan laten schudden in allerlei woeste machines. Gecombineerd met allemaal traditionele vette happen en ongelooflijke hoeveelheden sterke drank is dit echt het feest van het jaar, waarvan iedereen moet bijkomen tot Oud & Nieuw. Dan gaat men opnieuw loos met de fijne combi van te heftig vuurwerk en teveel drank....om in het gekrakeel meteen nog even wat oude vetes en burenruzies te beslechten, want in het geknal valt een geweerschot meer of minder ook niet echt op...kerstvakantie in Latijns-Amerika is een flashback naar de Wild West, zoals wij die eigenlijk alleen maar kennen van de kijkbuis...

Uit de Sloot!

Niets blijft de arme krantenlezer in dit land bespaard... Ook niet dat Prins Pils en zijn prijsgekroonde fokzeug M. in de Patagonische provincie Neuquén zijn aangekomen en dat ZKH. B. zich een dezer dagen ook naar Argentinië zal begeven om pa Z. de groeten te doen. Terwijl ma B. samen met pa Z. onder de kerstboom Germaanse strijdliederen zingen, werken P.P en M., afgesloten van de buitenwereld, aan nog meer koninklijke uitkeringsgerechtigden. Humor hebben ze wel, die Oranjes, om dat in een provincie te gaan doen met een toepasselijke naam... Of prinses Mabel in Chili zit om Charlie da Silva de groeten te doen, staat dan weer niet in de krant... Niet dat ik iets tegen de O´s heb, verre van dat al mogen ze van mij net zo goed tegen de muur, een land dat de republikeinse staatsvorm gedag zegt om zich vrijwillig te laten knechten door een indirecte nazaat van een frans-sprekende Duitser verdient nu eenmaal niet beter. Tuurlijk, het kost allemaal een lieve duit, maar daarvoor mogen jullie op Koninginnedag allemaal naar Amsterdam om met een oranje opblaaskroontje op het hoofd het beest uit te hangen. Wij zijn gestopt met het financieren van de almaar uitdijende koninklijke familie en voor straf mogen we nu niet meer op 30 april naar Uit de Sloot! in de Soundgarden, helaas. Terwijl ik dit schrijf ben ik by the way ¨UDS live in de pits¨ aan het downloaden en ben daarmee meer dan waarschijnlijk de eerste die zulks doet vanuit Costa Rica (en wie weet heel Latijns-Amerika). De buurman weet straks niet wat ie hoort... Tja, de externe harde schijf vol met herrie, films en Lara Croft is niet meer en nu ben ik dus bezig de muziekjes weer aan te vullen, uiterst traag allemaal en omdat het via een inbelverbinding moet zijn we dus telefonisch ook nog eens onbereikbaar. De Kerstboodschap van Hare Majesteit hebben we ook al moeten missen maar daarvoor kregen we Oscar voorgeschoteld die zalvende woorden sprak over christelijke naastenliefde en Kindeke Jezus. Het geheel was gefilmd met een soft focus lens waardoor Oscar eruit zag als een heilig boontje. Deed me op de een of andere manier denken aan Janmaat indertijd in de Uitzending voor Politieke Partijen met zijn armzalig bloemstukje. Waarom me dat aan Janmaat deed denken, geen idee, dat heb ik nu eenmaal bij alle politici op TV behalve bij Jan Marijnissen, dan zie ik opeens een maoistische rozenkrans in een worstfabriek voor me, en ook niet bij Femke, dan verschijnt subiet een stout gymnasiummeisje op mijn netvlies, stiekem een joint rokend in het fietsenhok. Hallucinerend allemaal. Bij Woutertje Bos, dhr. Rouwvoet en Pechtold moet ik ook niet direct aan Janmaat denken, eerder al palingen in een emmer snot... Nee, politici op de buis, en dan vooral Nederlandse, dat is niet goed voor me. Behalve hallucinaties krijg ik ook nog eens een aanval van Gilles de la Tourette... Bij Oscar blijft het gelukkig beperkt tot meewarig hoofdschudden en roept Ramona nu ¨Daar heb je Flapdrol weer!¨ als ie weer eens de huiskamer binnenzalft... En ¨flapdrol¨ is zo´n erge kwalificatie nog niet, geef toe, daar is mee te leven. Dat ik gisteren trouwens Octopootje het leven heb gered (Mayah had trek in een harig hapje), staat ook niet in de krant, maar nu wel op internet!

Nog een huisdier!

Behalve Sabuh de Klotskop en Mayah en wat vliegen van de koe van de buurman hebben we nog een schattig huisdier. Die groeit ook als kool want regelmatig vinden we de oude huid van het beestje als ie weer eens heeft zitten vervellen. Geen idee hoe groot ie uiteindelijk wordt maar nu is een een centimeter of 10 groot, onze spin. Wat voor soort het is, geen idee, maar het is een primitief soort want een web maakt ie niet en eigenlijk is het geen echte spin maar een voorloper ervan, net als de Tarantula. Overdag zit ie in een hoekje en ´s nachts gaat ie op jacht om de vliegen ´ns even wat gif in te spuiten en te verpeuzelen. Of ie ook mensen bijt, geen idee, in ieder geval schijn je geen al te giftige spinnen in dit land te hebben. Zolang Octopootje zich beperkt tot de vliegen mag ie blijven. Af en toe kruipt er verder nog een mij onbekend insect over de vloer. Een schorpioen is het niet, maar hij heeft wel zo´n akelige stekel in plaats van een staart. Zo nu en dan gaan de honden erachteraan en behalve een dood insect levert dat een pijnlijke hondenneus op. Maar die vliegende mieren, ca. 2 cm. groot, die zijn pas lastig. Venijnige bulten leveren de kl....beesten op. Daar heb je dagenlang lol van. Hier zitten er niet zoveel, in La Tigra daarentegen des te meer. Natasha lusten ze niet, Ramona en mij des te meer... Dat worden dus horren en zo´n geinig apparaat dat allerlei kruipend en vliegend tuig aantrekt en electrocuteert. Goed voor 100 vierkante meter. Schijnt een Amerikaanse vinding te zijn. Er komen dus ook wel goede dingen uit dat land, net als de Ramones, Bataillon of Saints en Angela Davis trouwens.

Gelukkig nieuwjaar dan maar

‘Het Kindeke Jezus brengt ons beter weer’, kopt de krant. Nou bedankt Kindeke Jezus, het is koud en het regent. Het dorp lijkt wel uitgestorven, op een eenzame amateurwielrenner na die de Poas tracht te beklimmen, is niemand op straat te bekennen. Dat is niet zo heel gek want de dorpsbewoners slapen een gat in de dag. Gaan ze normaliter met de kippen op stok, vannacht hebben ze tot in de kleine uurtjes Feliz Navidad zitten slempen. Ben ik normaal gesproken degene die in dit dorp het licht uit doet, vannacht waren dat de buren die om 4 uur ´s ochtends nog op de kinderschommel flessen bocht soldaat zaten te maken. Schildpadje zal zich wel zitten te vervelen in de super want het gaat nog wel even duren voordat de eerste houten kop zich daar vertoont om de voorraad guaro aan te vullen. Goed, ook in Costa Rica loopt het jaar ten einde en dat is ook hier tijd voor een jaaroverzicht en bespiegelingen over het komende jaar. Zijn in Nederland waarzegsters een zaak voor de Telegraaf en vreemde damesbladen, hier is dat een serieus nieuwsonderwerp. Wordt op andere dagen het nieuws gevuld met verkeersongelukken, elkaar doodschietende drugsdealers en een lintenknippende Oscar, met de Kerst krijg je een mevrouw met een glazen bol voorgeschoteld die een half uur lang het hemd van het lijf wordt gevraagd door een journalist waarvan ik tot gisteren toe aannam dat ie toch op z’n minst halfweg rationeel door het leven ging... ‘Wat staat ons in 2008 aan rampen te wachten, Señora?’ ‘Aardbevingen, overstromingen en vulkaanuitbarstingen!’ Aardbevingen zijn hier aan de orde van de dag, overstromingen zijn in het regenseizoen eerder regel dan uitzondering en de Arenal spuwt elke dag vuur, dus dat was niet zo moeilijk. ‘En gaat er volgend jaar nog een belangrijk iemand dood?’, wil de journalist weten. ‘Jawel, een heel belangrijk iemand gaat dood en heel veel mensen zullen daar verdriet om hebben!’, kakelt de mevrouw. Wie er precies dood gaat en in welk land vertelt ze er niet bij, dus ook dat had ik zelf wel kunnen bedenken. ‘Wat staat ons te wachten met de TLC?’, vraagt de journalist, want dat wil iedereen wel weten. ‘Of de TLC nu doorgaat of niet, voor veel Costaricanen is dat goed nieuws!’, spreekt het orakel. Juist ja, als ie niet doorgaat is dat vreugdevol nieuws voor Tico-modaal, als ie wel doorgaat springen de rijke stinkerds een gat in de lucht, zo lust ik er nog wel een. ´Wordt Hillary de nieuwe president van de VS?’, dat zouden ze in huize Clinton ook graag willen weten. ‘Nou, dat zou goed kunnen maar het wordt wel moeilijk, jawel moeilijk’, zucht de mevrouw. ‘Muchas gracias voor uw inzicht, nu weten we waar we aan toe zijn’, kakelt de zot geworden ‘journalist’, ‘terug naar de studio voor een live-optreden van de a-capella groep New Hope, maar eerst even boodschappen’. Het reclameblok is gevuld met oproepen om een horoscooplijn te bellen a 1 dollar per minuut en een tarotkaartenbandje voor hetzelfde bedrag... Of iemand die ongein gelooft? Je moet ze de kost niet willen geven... Een beter opgeleide Tico zal vanzelfsprekend ontkennen dat ie die kul gelooft en met een beetje mazzel ontkent ie ook het bestaan van god, stiekem - als niemand het ziet - prevelt ie snel een schietgebedje en belt ie even met een glazenbollenlijn, want je weet maar nooit... We zijn in een magisch-realistisch land beland.

Bah, kerst...

Blijkbaar is het ook oogsttijd voor de ananassen want de buren komen om de haverklap met die dingen aanlopen. ‘Asjeblief buurvrouw, een ananas voor jou!’ ‘Nou, bedankt hoor!’ Er is niet tegenaan te eten. Ikzelf lust die dingen amper, ben nu eenmaal niet als fruitvliegje ter wereld gekomen. Natasha en Ramona lusten het spul wel, maar dat zijn dus geen fruitariërs en zelfs voor een fruitariër zijn twee ananassen per dag op den duur niet te doen. De dingen stapelen zich nu dus op in de koelkast en ik moet naarstig op zoek naar een ananaswijnrecept. Het enige wat ik tot nu toe heb gevonden is een fruit-rum recept. Je gooit de stukken ananas in een stenen pot en overgiet het spul met rum (moet wel 48% alcohol zijn of meer). De stukjes ananas zuigen zich vol met drank en je giet er nog meer rum over tot dat de stukjes ananas weer onder staan. Dat herhaal je gedurende twee maanden, net zolang tot de stukken ananas niet meer kunnen. Schijn je apezat van te worden.
Behalve ananasoogsttijd is het dus ook nog eens kersttijd. In Purmerend betekende dat massa´s boodschappen in huis halen want de supermarkten zijn dan immers minimaal twee dagen dicht, idem dito voor alle andere vermaledijde christelijke hoogtijdagen. In Costa Rica hebben ze nog nooit gehoord van een Winkelsluitingstijdenbesluit en de winkeliers beslissen zelf of en wanneer hun zaak open en dicht gaat. Op zondag zijn de meeste winkels derhalve gewoon open op een enkele zaak na waarvan de eigenaar ter kerke gaat. De super hier in het dorp heeft nog nooit gehoord van een bordje met daarop de openingstijden. Ook geen aankondiging wanneer de tent dicht is vanwege de ‘feest’dagen. Dus maar even aan de kassajuffrouw gevraagd. ‘¿Señora, wanneer zijn jullie van de week dicht?’ ‘Woensdag zijn we open van 10 tot 8’. ‘Muy bien, ¿en op dinsdag zijn jullie dicht?’ ‘Op dinsdag zijn we open van 8 uur ´s ochtends tot 11 uur s´avonds’. ‘¿Wat? ¿Niet vrij met de kerst?’ ‘¡Nee hoor!’ Verwacht je toch niet van een land waar het katholicisme officieel staatsgodsdienst is en tachtig procent van de dorps- en stadsnamen begint met San of Santa. Maar goed, we hoeven dus niet voor tig dagen boodschappen in te slaan want het Schildpadje moet werken. ‘Schildpadje’ is Natasha’s bijnaam voor het kassameisje, want behalve vriendelijk is het meisje ook nog eens erg sloom. Kun je het wicht ook niet kwalijk nemen, zou me ook niet het vuur uit de naad werken bij een werkdag van 12 uur, 6 dagen in de week... Zoals eerder vermeld doen we niet aan kerst. De Tico natuurlijk wel, die grijpt de kans om het eens flink op een zuipen te zetten. Een kerst zonder emmers rum, wodka of guaro (een gemeen brouwsel van suikerriet dat wordt verkocht in plastic 1/3 literflesjes waarvan de super een enorme voorraad heeft: 4 vierkante meter op de meest prominente plek in de winkel met honderden flesjes, en niet aan te slepen want immens populair bij de Tico en Nica want naar verhouding spotgoedkoop – net zo ‘duur’ als een blikje bier – en uiterst effectief als het erom gaat je comateus te zuipen en je het niet erg vindt om tienduizenden hersencellen om zeep te helpen) is geen kerst, ook al voert de regering al jarenlang campagne om de Tico aan te zetten tot een wat gematigder inname. ‘Sociaal drinken’ is in dit land een onbekend fenomeen, feest betekent zuipen tot de Tico/Tica erbij neervalt, na een tijdje overeind krabbelt om echtgenote of echtgenote en kroost vervolgens eens in elkaar te gaan slaan. ‘Feest’ betekent ook ongehoorde hoeveelheden vuurwerk afsteken met een dronken kop zodat ze in de ziekenhuizen de specialisten inzake het er weer aannaaien van de ledematen weer aan het werk kunnen zetten. ‘Feest’ betekent natuurlijk ook dronken achter het stuur, daar hadden we het al eens over. ‘Gewetenloos’ noemt de opperbaas van de Verkeerspolitie vandaag het gedrag van de automobilisten. Tja, een boete van 10.000 colon (klinkt veel, is echter maar 13 euro plus wat muntjes) voor dronken koetsieren zal niet echt bijdragen bij het aankweken van geweten. Kerst, voor ons betekent dat oordopjes in en na zonsondergang niet meer de straat op. Ging gisteren by the way even met de moto naar de super, Ramona achterop want die vindt dat geweldig. Heen in de schemer, terug in het donker (want Schildpadje zat achter de kassa en dan moet je geen haast hebben, dat moet je hiero sowiso niet hebben want dat heeft geen enkele zin). Vijf auto´s en moto´s tegengekomen, waarvan drie zonder licht. Ramona vond het rijden in het donker geweldig, maar in het vervolg doe ik de boodschappen wel met daglicht. En nu kan ik wel een potje gaan zitten foeteren op die Tico´s zonder helm, zonder nummerplaat, zonder verzekering etc., iets wat ik dus niet doe, uitfoeteren, zelf ben ik geen haar beter. Ik rij hier ook gewoon rond zonder rijbewijs en zonder verzekering, noodgedwongen weliswaar want zonder cedula geen rijbewijs en nul verzekering. Nummerplaat heb ik ook niet, die is nog ergens in San Jose in de maak en dat kan nog wel een maand duren... Ik heb tenminste wel een helm op, kruip niet bezopen op dat ding, en scheur ook niet met 100 km. per uur de berg op en af waar je 25 mag (vanwege de school). Is natuurlijk allemaal welbegrepen eigenbelang, want ik hoef niet zonodig aangehouden te worden door de plaatselijke Bromsnor wiens kantoortje pal tegenover de super ligt. Bromsnor heeft ons al tig keer aanzien komen rijden zonder nummerplaat maar Bromsnor is liever lui dan moe en houdt het bij een vriendelijk knikje. De taak van Bromsnor is eigenlijk ook alleen maar een oogje in het zeil houden voor de super zodat de eigenaar veilig met de centjes naar huis kan en Schildpadje niet wordt lastig gevallen door incoherent brabbelende Tico-pubers in verregaande staat van dronkenschap. Want jong geleerd is oud gedaan, ook hier. Welnu jongens en meisjes, hou jullie een beetje in met de veelvreterij tijdens de ‘feest’dagen, over kalm aan met de drank hoef ik natuurlijk niet te beginnen want jullie zijn allemaal van de blauwe knoop, dat weet ik ook wel. Ga zo even Schildpadje Feliz Navidad wensen, of wellicht morgen, ik heb geen haast.

Vuelta

Vrijdagochtend vroeg opgestaan (voor ons dan, de Tico had er al een halve werkdag opzitten ;-)) om een vroege bus naar San Carlos te halen. We wilden namelijk dezelfde dag 3 huizen + lapjes grond gaan bekijken. Helaas pindakaas waren alle zitplaatsen al bezet en mocht ik de hele reis gaan staan (Natasha en Ramona konden zitten omdat een Tico zo vriendelijk was zijn zitplaats af te staan). De bus had een sta-hoogte van 1.85m zodat ik gedwongen was krom te staan. Ach, wat zou ´t, over drie uur zouden we immers in San Carlos zijn om de aansluiting naar La Tigra te halen. Om een uur of 11 zette de chauffeur de bus pardoes aan de kant. Hij stapte uit en ging eens naar de weg zitten staren. Uitleg? Nix ervan. Ook maar even de bus uit om de kijken wat er aan de hand was. Af en toe kwam er een politiemotor aanscheuren van de andere kant, zwaailicht en sirene. Op een verdwaalde boerenkar met kippen was er geen normaal verkeer, alleen politiemotoren. Na een minuut of twintig scheurden er een aantal reclame-auto´s langs. Verrek, de Ronde van Costa Rica! Tien minuten later flitste een eenzame koploper voorbij. Zo snel dat niemand kon navertellen of het nu een Cubaan was, een Tico of een Zwitser. Twintig minuten na de koploper verschenen nr. 2 en 3, gevolgd door het halve peloton. Weer een half uur later kwam de andere helft langs en nog wat later de achterblijvers. De koploper was waarschijnlijjk al lang en breed in Alajuela, als ie tenminste niet in een ravijn was gekukeld. De chauffeur besloot dat de kust veilig was en stapte weer in. Tweehonderd meter zette ie de bus weer aan de kant, nog meer motoren, één coureur op anderhalf uur achterstand, gevolgd door de bezemwagen. Wie de bergetappe gewonnen heeft, geen idee, de verzamelde Tico´s waren eensgezind van mening dat een Cubaan de Vuelta zou gaan winnen, die hebben immers veel meer karakter dan hun landgenoten die worden gesponsord door PizzaHut.... Lang verhaal kort: aansluiting in San Carlos gemist, totale reisduur: 6 ½ uur! Nekkramp... Eenmaal in La Tigra begon het ook nog eens keihard te plenzen. Echt weer om lapjes grond te gaan bekijken. Tegen half vijf werd het halfweg droog en reden we met Olga naar object nr. 1. Een hectare oerwoud, 1 bijna redelijk huis, een tweede bijna-bouwval, en een soort kippenhok dat werd bewoond door een familie Nica´s die het ‘onderkomen’ huurden van de eigenaresse. Object 1 viel eigenlijk al meteen af omdat het opknappen van het huis te duur zou worden en we ook geen zin hadden om de Nica´s op straat te gooien. Object nr. 2 was een soort Zwitsers chalet. Met het huis op zich was niets mis, het lag alleen pal aan de hoofdweg met nul komma nul privacy. Bovendien was het bijbehorend lapje grond wel erg aan de kleine kant. Op naar object nr. 3, net buiten het dorp. Ietsje van de weg af, lap grond groot genoeg voor de beestenboel etc., huis in redelijke staat. Er zou alleen een extra slaapkamer gebouwd moeten worden op de plek waar nu de bij-bijkeuken staat, that´s it. Ramona had overduidelijk haar zinnen gezet op object nr.1, dat had immers een riviertje in de tuin. Desnoods kon nr.2 haar goedkeuring nog net wegdragen, want ook dat lag aan een rivier. Met enige moeite konden we haar aan het verstand peuteren dat als het dan toch La Tigra zou worden, het object nr.3 zou moeten zijn en wel om de volgende redenen: prijs, kwaliteit, oppervlakte, voorzieningen, nabijheid scholen, winkels etc. Goed, we hadden in een recordtempo de finquita´s bekeken en lieten ons door Olga afzetten bij een van de plaatselijke kroegen. Eigenaar van het etablissement was druk in de weer om de stereo-installatie aan de praat te krijgen. Natasha maakte zich op om naar het damestoilet te gaan. Verschrikt riep de eigenaar ‘¡No, no, vies! In het restaurant hiernaast, veel beter!’ ‘Goed, mag ik dan 2 bier en een cola?’ ‘¿Cola?, hiernaast in het restaurant’ ‘Dan maar een appelsap en 2 bier’. Geen probleem. Eigenaar weer aan de slag met zijn stereo-installatie die groot genoeg was voor een zaal als de Melkweg. Om half 6 knalde de muziek uit de gigantische boxen en ging de lichtinstallatie aan. Weekend! Enige biertjes later om de rekening gevraagd. Vier mil, meer dan redelijk. Asjeblief, een briefje van 10 mil. ‘Eh, dat kan ik niet wisselen’, zei het barmeisje dat heel vriendelijk was maar ook uiterst traag. ‘Oké, dan ga ik wel even wisselen bij de super aan de overkant, goed?’ ‘Ah! Por supuesto!’ Met de piratentaxi naar Bob en z’n familie. Na het eten de juridische en financiële details doorgesproken. Komt er nu op neer dat we met onze NV achter een financiering aan moeten. Gezien het bedrag zou dat eigenlijk geen onoverkomelijke problemen moeten opleveren (de ‘pre-qualification’ op diverse sites van hypotheekbemiddelaars komt erop neer dat de hypotheekboeren ons dolgraag meer willen lenen dan we nodig hebben) en komen we uiteindelijk uit op vaste maandlasten (aflossing, water, electra, belasting, internet en telefoon) van iets meer dan 1/3 van wat we in P´rend kwijt waren/zijn en houden we genoeg over om ruim van te leven en af en toe de plaatselijke horeca te ondersteunen. Over een week of drie (met de kerst en oud-en-nieuw ligt alles plat) zouden we de financiering rond moeten hebben, aldus de inschatting van de makelaar). Dan doen we een eindbod, gaat de eigenaresse daar op in, volgt nog een week of wat van juridische rimram en paperassen. Dan zullen we nog afspraken moeten maken over de datum van oplevering. Komt erop neer dat we, mits we tot een deal komen, ergens in februari of maart eigenaren zouden moeten zijn van een Tico-finca. Zal wel maart worden, aangezien we in februari ook weer een tijdje naar Nicaragua moeten voor wat nieuwe stempels en we wellicht bezoek krijgen uit Nederland. De busreis terug naar Alajuela op zaterdag verliep voorspoedig. Geen Vuelta, wel een zitplaats, geen aansluiting gemist. Drieeneenhalf uur. Hondjes blij.

¿Kerst tussen de Rednecks?, ¡jaah doei!

Volgens Google.cr. vriest het in Amsterdam e.o. Een witte (pre)kerst gaat daarmee aan onze neus voorbij... Of een van die vrachtvliegtuigen richting Little Rock, Arkansas, zou zijn lading Columbiaans exportproduct nr. 1 net hier boven de berg moeten verliezen... Dat zal wel niet zo snel gebeuren want de jongens en meisjes van de CIA weten na al die jaren echt wel hoe je de zakken vastsjort. Geen witte kerst voor ons. We zouden natuurlijk op een wit strand kunnen gaan liggen maar daar liggen al allemaal Amerikanen, en om de een of andere reden heb ik daar niet zo´n trek in. Het toeristisch hoogseizoen is aangebroken, en voor de hoteliers, restaurants, café´s én plaatselijke supermarkten aan de kust was dat het teken om de prijzen eens flink omhoog te gooien. Voor de doorsnee redneck is dat geen probleem, die ligt beschonken en/of stoned op het strand en heeft geen flauw idee wat er om hem heen gebeurt. De niet-Amerikaanse ex-pats én de Tico´s schreeuwen echter moord en brand. Vooral de Tico´s, want die weten immers verdomd goed wat een brood of een biertje ´n maand geleden kostte en die weten wél hoeveel 850 colon voor een blikje Imperial of Pilsen is. De redneck niet, die betaalt 10 dollar voor z´n sixpack of informeert eens wat de meisjes moeten kosten.... Officieel mogen dat soort prijsverhogingen in de supermarkten niet (in de toerie-tenten wel natuurlijk, het immers Hoogseizoen en dan moet de dollar rollen...), want ook de Tico´s zijn van die supermarkten afhankelijk. Maar van prijscontroles en ingrijpen is vanzelfsprekend geen sprake... En wie denkt dat de supermarktprijzen na het hoogseizoen wel weer zullen zakken heeft het natuurlijk mis. De kustgebieden van Guanacaste en Puntarenas maken effectief geen deel meer uit van Costa Rica. De grond-, horeca- en winkelprijzen zijn op VS-nivo en daarmee voor een doorsnee-Tico onbetaalbaar. Die worden uit hun eigen land verjaagd. De gemeentes aan de kust innen de OZB. Basis voor de OZB vormt de vierkante meter prijs voor de grond. Dat is altijd 10 dollar geweest. Daar wordt dan door de gemeente 0,25% belasting over geheven. Stel de Tico heeft een perceel van 1000 m2. Waarde: $10.000 x 0.25%= $25 p.j. Dat is te doen, ook voor de gemiddelde Tico. De redneck, die niet beter weet, of het zelfs een koopje vindt, is/was bereid $250 per m2 te betalen en toen zagen de gemeentes hun kans schoon. ¨Hé, laten we de grond eens gaan herwaarderen! Levert vast een mooie colon op!¨ Gevolg: de Tico krijgt opeens van de gemeente te horen dat ie op een lap grond woont ter waarde van $250.000! Of ie daar maar even $625 p.j. voor wil afdragen. Dat is meer dan anderhalf maandloon en dat kan de gemiddelde Tico niet ophoesten. Gevolg: bijna elke Tico gooit/gooide z´n lapje grond in de verkoop in de hoop zo kwart-miljonair te worden en vertrekt/vertrok richting Centrale Vallei. Maar ook het aantal gestoorde Rednecks is beperkt en bijna niemand is nog bereid dergelijke bedragen neer te tellen. Ja Mel, die wel... Positief gevolg: de meterprijzen dalen weer (ook door de VS-huisgemaakte hypotheekcrisis). De gemeentes BLIJVEN echter van die inmiddels fictieve $250 uitgaan, zo staat het immers genoteerd in het gemeentelijk kadaster. En dat veranderen ze dus niet. De goudkoorts is voorbij, alleen de gemeentes weten het nog niet, of willen het niet waar hebben... En zo wordt de Tico door zijn eigen incapabele en kortzichtige gemeentebestuur uit z´n eigen gemeente verdreven... En maar hopen dat er toch nog een halve zool uit de VS de beurs wil trekken... Kijkend naar hoelang de perceeltjes al te koop staan: ijdele hoop! Guanacaste, Puntarenas en de Centrale Vallei definitief verpest en Oscar kijkt er glunderend bij... De klimaatverandering, hoe rampzalig voor landen als Tuvalu, Bangladesh etc. dan ook, gaat op termijn wel één positief resultaat opleveren (nee, geen palmbomen in Zandvoort, droom verder....): de strandvilla´s spoelen de zee in en de rednecks keren hoofdschuddend en nietbegrijpend VS-waarts... En wie nu denkt: ¨Bah getver, weer zo´n zwartgallisch negatief stukje, zo´n vaart zal het wel niet lopen, toch?¨, die is ongeneeslijk ziek want behept met het GeorgeBush-Syndroom :-) Een fijne kerst allemaal (voor wie eraan doet), wij gaan met de kerst doen wat we altijd het liefst al deden: Niets. Afwachten tot ie weer voorbij is...

De Paap krijgt een douw!

Pater Minor Calvo mag de komende 15 jaar zijn zegenrijke werk voortzetten, en wel in de gevangenis. Betrokkenheid bij de moord op de onderzoeksjournalist Parmenio achtten de rechters onvoldoende bewezen, maar de brave man achtte men wel schuldig aan het verduisteren van schenkingen aan Radio Maria. Daarvoor krijgt de Paap de maximumdouw. Ach, hij mag zijn cel delen met drie mannelijke medegevangenen, dus de man hoeft zich niet te vervelen, ook al zijn de celgenoten qua leeftijd niet helemaal naar zijn smaak. Het is nu eenmaal geen jeugdgevangenis. Twee mede-aangeklaagden kregen 30 resp. 47 jaar om de oren. Daarmee is de grootste rechtszaak uit de Costaricaanse geschiedenis voorlopig beëindigd, al wordt verwacht dat het O.M. en de verdediging in cassatie gaan. De broer van de pater liep na afloop van het voorlezen van het vonnis schuimbekkend en tierend het gerechtsgebouw uit. Zijn broer was natuurlijk volkomen onschuldig, allemaal een Grote Samenzwering van de Protestanten tegen de Heilige Roomse Kerk, geniaal!
Voorlopig hoeven we CR dus niet te verlaten, in ieder geval niet voor wat deze zaak betreft, al moeten we natuurlijk de cassatie nog even afwachten...

Zonnepanelen

Aanstaande vrijdag gaan we weer eens naar La Tigra, huisjes en lapjes kijken. En meteen maar even checken hoe het weekeindelijkse uitgaansleven er aan toe gaat. Of het uiteindelijk ook La Tigra gaat worden, hangt natuurlijk van meerdere zaken af, en of het überhaupt Costa Rica blijft trouwens ook. Vanmiddag om half 4, CR-tijd, wordt het vonnis bekend gemaakt in de zaak tegen de homohatende maar knapen toegedane priester die van alles op z´n roomse kerfstok heeft, waaronder dus moord. De laatste dagen is de conservatieve pers een campagne begonnen ten faveure van die drol. Onschuldig zou ie zijn, zielig verkommerend in een cel... Driftig wordt erop los gespeculeerd dat ie ervan af zou komen met een voorwaardelijke straf voor het verduisteren van geld. Als Costa Rica een land blijkt te zijn waar papen wegkomen met moord, dan wordt de kans dat het uiteindelijk toch Nica wordt aanzienlijk groter. Dat Oscar het land het liefst veranderd ziet in een Chinees industrieterrein, de renminbi-tekens al flonkerend in zijn oogjes, helpt ook al niet. Maar ach, het zou niet het eerste plannetje zijn wat hier de mist in gaat of waarvan de verwezenlijking anders uitpakt dan gedacht. Want zoals bekend zijn natuurreservaten hier geen natuurreservaten maar houtwinningsgebieden, scholen geen scholen maar een soort voor- en naschoolse opvang, wegen geen wegen maar grond waar geen bomen staan, pinautomaten geen pinautomaten maar peeshokjesen breedband-internet geen breedband... Diana, de dochter van de huisbaas is bezig met het aanvragen van een 128Kb-lijntje, dat noemen de koekebakkers van de ICE ¨hoge-snelheidsinternet¨. Het downloaden van films en muziek laat dus nog even op zich wachten, ook al omdat ze bij ICE en Racsa nog nooit van binaire nieuwsgroepen hebben gehoord... Ach, alles went en nog even en ik weet niet eens meer wat MB betekent.
Gisteren een mail ontvangen van A. te C. Even sloeg mij de schrik om het hart toen ie begon over bidden. ¿¡Wat!?, A. is gelovig geworden? Dat kan niet waar wezen, en bleek gelukkig ook niet waar. A. meende dat IK maar eens moest gaan bidden... Wees gerust A, ik bid elke dag, echt waar, dat Fidel 100 moge worden en dat zijn geadopteerde zoon Hugo de Satan op z´n knieen dwingt. En het lijkt erop dat de laatste dagen van het Rijk van het Kwaad zijn geteld, al is het natuurlijk een aanfluiting dat ze op de milieutop in Bali toch weer hun zin hebben gekregen. Vrolijk gaan ze in de VS verder met het verkloten van het milieu, want na ons de Zondvloed... In Europa zijn ze ook geen haar beter trouwens, van CO-2 reductie is helemaal geen sprake, wel van het opkopen van de CO-2 rechten van industriële grootmachten als Bhutan, Nepal en Botswana... Nu we toch bij het milieu zijn aanbeland, ben op zoek gegaan naar zonnepanelen voor het opwekkken van electra want dat leek me wel een goed idee, zon genoeg hier, zelfs in het regenseizoen. Zijn in het land dus niet te krijgen, wel zonnecollectoren voor het verwarmen van je swimming pool (wat natuurlijk een bezopen idee is, het is hier 25 tot 35 graden, dus dat water wordt vanzelf wel warm, malle Yankees...). Dat ze geen panelen voor electra hebben schijnt iets te maken te hebben met, vreemd genoeg, de zon. Die zou namelijk te fel zijn en de collectoren zouden binnen de kortste keren doorbranden. Iets zegt me dat dat niet waar kan zijn, dat iemand daar toch allang iets op gevonden moet hebben. Nu schijnen ze in Californië panelen te hebben ontwikkeld in de vorm van een soort aluminiumfolie, zou uiterst effectief én goedkoop moeten zijn, maar of het spul al op de markt is? Lijkt me tof, zelf electra opwekken, en niet meer afhankelijk van de ICE-mafia die gewoonlijk in april, mei en juni driekwart van het land op stroom en waterrantsoen zet opdat de dames en heren Hollywoodsterren in Guanacaste (Gringolandia) in het kunstlicht en de verwarmde pool kunnen blijven baden... Sommige zaken hebben nu eenmaal prioriteit en als Mel en Pink hun pool willen opwarmen tot 40 graden, dan moet dat kunnen, toch? In april t/m juni is het trouwens voor de Tico verboden om de auto te wassen of het gazonnetje te besproeien, kan je een fikse boete opleveren. Dat geldt vanzelfsprekend niet voor Pink en Mel, die mogen gewoon hun SUV´s (laten) wassen en hun enorme gazon (laten) besproeien, al zijn ze van plastic...
Zo, nu maar weer eens gaan uitzoeken wat er in Nica-land loos is. Daniel heeft het er flink aan de stok met de oppositie i.v.m. zijn Burgercomité´s. Hij maakt de oppositie uit voor hondsdolle renegaten, zij maken hem daarentegen weer uit voor een volslagen gek die uit het ambt gezet moet worden... Moeten we toch in de gaten blijven houden, want wie weet of het ooit ¨NNR-Nicaragua.blogspot.com¨ wordt... Of ze die Paapse moordenaar laten lopen en wat de eventuele gevolgen daarvan zijn, dat komt later. Toedeloe.

Zes plus zeven is?

Jawel, (semi)-overheidsinstellingen in Costa Rica werken traag en zijn inefficiënt want immers bevolkt door een horde semi-alfabeten die een rekenmachientje nodig hebben om 2 plus 3 uit te rekenen. Geen wonder, het onderwijs stelt alleen op papier iets voor. Nee, dan Nederland... Eind augustus de eindstand van de Stadsverwarming doorgegeven. Mevrouwtje aan de telefoon zegt dat ze subiet de eindafrekening gaat regelen. Onderhuurders zetten vervolgens Stadsverwarming op hun eigen naam. Klaar is Kees? Nee dus.... Stadsverwarming blijft rekeningen sturen..., plus dreigbrieven. Wat is er loos, Stadsverwarming? Jawel, ze hebben de eindstand genoteerd, doen er echter al 4 maanden over om de afrekening voor elkaar te krijgen. Of je ff zo gehoorzaam wil zijn om elke maand een fictief bedrag over te maken voor iets wat je niet gebruikt, dan zijn ze eventueel wel genegen om dat geld weer terug te storten als ze ergens in 2008 klaar zijn met rekenen. Purmerend telt ca. 80.000 inwoners, dat zijn grofweg 25.000 huishoudens (die lang niet allemaal op de Stadsverwarming zijn aangesloten, maar soit...). Stel dat de gemiddelde Purmerender eens in de vijf jaar verhuist, dan zijn dat 5.000 mutaties per jaar, afgerond komt dat neer op 500 per maand (2 maanden vakantie, ook ruim) ergo 125 per week, 25 per werkdag. Werkdag van 7 uur: nog geen 4 sommetjes per uur. Dat krijgen de bollebozen van de Stadsverwarming dus niet voor elkaar.... Wel keurig de compu fictieve rekeningen laten versturen, dat kunnen ze dan weer wel. En wat denken de heren en dames Stadsverwarming dan te gaan doen als we niet betalen wat we niet verbruiken, gaan ze dan de onderhuurders in de kou zetten die gewoon betalen wat ze verbruiken? Ze kunnen de al dan niet verwarmde pot op, het stelletje halve zolen met hun in elkaar geknipte en geplakte diploma´s. Het is nu wel duidelijk hoe ze ten stadhuize hun jaarbegroting in elkaar knutselen, je laat je inwoners maandenlang betalen voor iets wat ze niet afnemen, trekt daar maandenlang rente van, en stuurt de centjes (zonder rente) weer terug.... Ach, een wonder is het niet, Ramona had op haar school een juf die beweerde dat zes plus zeven twaalf is en dat Costa Rica in Spanje ligt, namelijk bij de Costa del Sol.... Je HOEFT ook niet te weten wat 6 plus zeven wel is, dan heb je echter niets VOOR de klas te zoeken, eerder erin... Je HOEFT ook niet te weten waar Costa Rica ligt, al kijk je dan wel raar op je neus als je de auto neemt, door België en Frankrijk hobbelt en in de buurt van Barcelona eens de kaart erbij neemt om de kijken waar die Costa nou eigenlijk ligt omdat je TomTom het ook niet weet... Nederland Kennisland! Innovatieplatform onder leiding van Jan-Peter! Om jaloers op te worden... Maar gelukkig hebben wij Oscar, die zoals eenieder weet briljant is en het land naar een schitterende toekomst leidt!

Cajeros de amor

Voor de Tico-kindertjes is vandaag de grote zomervakantie begonnen. Dat betekent stratenlange rijen voor de geldautomaten van Alajuela, ook al omdat vrijdag betaaldag is in dit land. We gingen Chinees eten in de stad en Ramona vroeg zich af waarom zoveel Tico´s tegelijk geld wilden pinnen. ´Nou kijk, de kinderen hebben vrij, dus de ouders halen geld van de bank om ze op vakantie te sturen´ (wie het kan betalen stuurt hier z´n kroost wekenlang naar een kinderkamp). ¿Waarom? vroeg Ramona daarop.
´Dan hebben de ouders even rust om tijd voor elkaar te hebben´ meende Noël. ¿Hoezo, tijd voor elkaar, waar is dat nou goed voor? ´Eh, nou ja bijvoorbeeld om eens lekker uit te rusten en misschien een nieuw baby´tje te maken´ bedacht Noël. Ongeloof en afgrijzen bij Ramona: ¿ Ajakkie, hoe gaat dat dan papa? Zucht, ze is bijna acht jaar, voor deze generatie kids is dat tijd voor seksuele voorlichting. Summier maar to-the-point vertelde Noël over het ontstaan van baby´tjes. Grote hilariteit bij Ramona:
¡ Getsiedemme, jullie doen dat toch zeker niet?! ¡Bah! Waarna ze onder het eten een slappe-lach aanval kreeg, zo grappig zijn die malle grote mensen!
Toen we weer buitenkwamen stond er nog steeds een stratenlange rij Tico´s voor de flappentap, geen idee of het nog steeds dezelfde waren, hopelijk voor hun was dat niet het geval. Een geldautomaat hier is een glazen hokje, of in sommige gevallen voorzien van aan één kant ondoorzichtig glas, welke laatste zorgden voor het nieuwste Schandaal van de Week en algehele hilariteit in het land: los Cajeros de Amor, losjes vertaald als de Liefdes-flappentappen. Het geval wil dat heel wat Tico-setjes graag met elkaar zouden willen seksen, maar dat kan thuis niet omdat ze nog bij papa & mama wonen. Dus huren ze een kamer voor een uurtje in een hotel van twijfelachtig allooi (da´s een hele industrie hier, inmiddels) of als ze dat niet kunnen betalen zoeken ze een plekje buiten, in een donker park ofzo.
Zo kwamen de geld-o-maten met getint glas aan de buitenkant in trek bij deze jeugdige avonturiers: minder last van slecht weer, mierenbeten en zulk ongerief meer. Wat ze even vergeten waren, was dat elke bank continu (24x7) opnames maakt met een verborgen camera. De security-knorretjes die deze beelden beroepshalve bekijken hadden, nadat ze vermoedelijk van de pret en verbazing bekomen waren, de beelden massaal doorverkocht aan Repretel, de nationale commerciële TV hier. Waardoor heel preuts (want katholiek) Ticoland getrakteerd werd op beelden van o.a. twee Latino-jongens die de herenliefde bedreven en uiteraard ook een heleboel blote damesbillen en –borsten...de consternatie is enorm, vooral ook omdat Repretel zo vriendelijk is geweest om de ogen van de boosdoeners maar met een piepklein zwart balkje af te dekken, zodat ze nog gewoon herkenbaar zijn voor vrienden, kennissen en familie. Dat zal wat pijnlijk-komische confrontaties opleveren in de huiskamers en personeelskantines in den lande hier....en hoe en of we dit aan Ramona moeten uitleggen; we doen er denk ik maar wijselijk het zwijgen toe...

Neerlands trots in bange daguh

Goeiemogguh! Mag je niet zegguh als je ´n willekeuriguhh kroeg binnen stapt, weet maar nooit of je niet in elkaar wordt geslaguh door een Mongool... Dat haalt dus mooi de wereldpers.... Goed, het is zes uur ´s ochtends, 30 graden celsius boven nul. Zag gisterenavond dat het 3 plus was in Amsterdam en trok meteen een warme trui aan. Buiten zitten bij de Molen zit er dus niet in... Pobrecitos! De vrachtwagens met Nica-koffieplukkers rijden af en aan terwijl ik mij de 1820 hooglandkoffie goed laat smaken. Mocht iemand daar interesse in hebben, laat maar weten. Schijnt de beste koffie van Costa Rica te zijn, en daarmee dus van de wereld. De beste xtc komt daarentegen weer uit Nederland, zijn jullie toch nog ergens goed voor... 2500 kilo van het spul hebben ze eergisteren onderschept in de haven van Limon. Als ´geneesmiddel´ bedoeld voor Honduras verscheept uit de Lage Landen... Prompt verschijnt een deskundologe van de drugsvoorlichtingsdienst op de buis die de grootst mogelijke onzin weet te beweren over Nederlands grootste exportproduct (op de wiedewiedewiet na). Na wat bakerpraatjes over hartaanvallen en wat dies meer zij, mondt het als waarschuwing bedoelde praatje uit in een niet te overtreffen reclameverhaal: ja –zegt de mevrouw, je kan er urenlang op doorfeesten en beesten, vooral op rave-parties. Wat zijn dat, rave-parties?, wil de journalist weten. Heel populaire dansfeesten in Europa, elke jongere gaat erheen, zegt de mevrouw. Beeld van stuiterende en vreemd uit hun doppen kijkende kaaskoppen, spijkerharde gabberhouse. Mooi, nu weet dus elke Tico-jongere wat de nieuwste mode is en is Neerlands chemische kleinindustrie weer verzekerd van een nieuwe afzetmarkt... Ach ja, altijd nog beter dan de crack die ze hier roken alsof hun leven ervan hangt, wat het uiteindelijk ook doet...
Genoeg over doop. Op bijgevoegde foto zien jullie de vulkaan Barva waar ik nu zonovergoten tegenaan kijk. Ergens bovenaan ligt de karaoke-bar waar Natasha gisterenavond maar liefst acht liedjes wist te produceren. Looooolaaaah, ooooh ooooh Loooolaaaaaaahhaaaahaaa. House of the Rising Sun en de Rivers of Babylon. ¨Nederlands liedje¨, maakte Natasha de verzamelde Ticos wijs. ¨Maar dat is een Neger!, toch?¨, vroeg er een. ¨Jawel, een Nederlandse Neger!¨, was mijn commentaar. ¨Grote hit in Costa Rica¨, zei de Tico die nu denkt dat Nederland in Zuid-Afrika ligt... Liters vuurwater gingen erdoor heen, iedereen had grote lol (vooral de eigenaar), bestelde nog maar een rondje, en kroop vervolgens achter het stuur, richting huis, ziekenhuis of mortuarium. Wat het geworden is lezen we straks wel in de krant, wij zijn in ieder geval weer heelhuids thuis gekomen en gaan straks naar de stad, even bruin worden in het park, eekhoorntjes voeren, een paar boeken, biertjes en een chinees skoorruh. Later!

Indianenverhalen

Costa Rica is weer een religieuze gek rijker: Mel Gibson heeft zichzelf een landgoed van ruim 100 ha. kado gedaan en maakt nu de wegen van Guanacaste onveilig. Hier kan ie rustig stomdronken achter het stuur kruipen, geen haan die ernaar kraait. Vorige week werd Mel welkom geheten door zowat het voltallige kabinet, mooie foto-opportunity voor de Broertjes! Mel beuzelde wat over de stabiliteit van het land, de aardige mensen en de lekkere koffie. De pers noteerde het allemaal braaf. De Broertjes hadden een grote smile op hun smoel. Mel orakelde nog wat over het misschien opzetten van een Costaricaanse filmindustrie. Nog grotere smile bij het illustere Tweetal. Als Mel het daarbij had gelaten, was het allemaal volledig naar wens van de heren gelopen, Mel wilde echter nog kwijt dat hij had gehoord van de belabberde situatie van de Indianen in het hoogland van Talamanca. De smile begon rare trekjes te vertonen... ¨Ik wil de Indianen helpen en graag geld geven zodat de regering er bruggen, scholen enz. kan bouwen¨, zei Mel (Mel heeft namelijk nog niet zolang geleden een film gemaakt over de Azteken. Het kunnen ook de Maya of Inca zijn geweest, daar wil ik even vanaf zijn, de Indianen werden in de film echter afgeschilderd als bloeddorstige kannibalen en dat werd Mel niet door iedereen in dank afgenomen. Dus Mel wilde wel even laten zien dat hij helemaal geen racist was. Vandaar het aanbod). Een normaal mens zou verwachten dat het Tweetal een gat in de lucht zou springen en zou roepen ¨Kom maar op met de poen, we hebben plannen zat!¨. Niet dus... De Chef keek eens bedenkelijk, mompelde wat over ¨goed idee¨, en verklaarde vervolgens: ¨Ehh, dat gaat lastig worden. U moet maar eens gaan praten met een stichting of een NGO of zoiets, wij als Regering gaan daar namelijk niet over¨. In een normaal land zijn onderwijs, gezondheidszorg en infrastructuur klassieke overheidstaken, zelfs in het land van de Satan, maar hier dus niet. In ieder geval in Talamanca niet. Nu heeft de Chef op de recente Ibero-Amerikaanse Top mooie woorden gesproken over armoedebestrijding en solidariteit. Maar blijkbaar geldt dat allemaal niet voor Talamanca. Trouwens ook niet voor het Noordelijk Grensgebied. De overheid laat het er glorieus afweten... Het particulier initiatief moet het maar doen. In dit geval een commerciële TV-zender die de kijkers in het kader van een goede daad in de Kersttijd oproept geld te storten voor de aanleg van wat hangbruggen zodat de Indianen niet meer over een boomstam de kolkende rivier over hoeven te klauteren. Electriciteit is er in het gebied niet, geen wegen, geen scholen. Absoluut niets. Er valt voor de heren namelijk niets te halen in Talamanca. Hun vriendjes hebben er geen bananenplantages, dus waarom zou je er wegen aanleggen? Tja, als ze ongelukkigerwijs olie in het gebied zouden aantreffen, dan zou dat de zaak natuurlijk veranderen. Dan zouden de Indianen subiet uit hun reservaten worden geknikkerd om de boel daar eens milieutechnisch grondig te verzieken... Als ze toch niets voor het Noorden en Talamanca willen doen, dan kunnen ze het Noorden net zo goed aan Nicaragua kado doen, en Talamanca aan Panama. Niet dat die landen bijster veel voor de inheemse volkeren doen, maar die hebben hun bek tenminste niet vol met prietpraat en gezwollen geneuzel voor de leuk. ¨We hebben nu eenmaal de financiële middelen niet¨, klept de vice-minister van Onderwijs. Dat is klets. Dank je de koekoek dat je geen geld hebt als je 235 dooien op je loonlijst hebt staan. Ambtenaar overleden, Personeelszaken betaalt jarenlang zijn salaris door... 1000 miljoen colones zoek, o.k., dat is net €1,3 miljoen, een schooltje moet er toch vanaf kunnen. ¨In 2009 heb ik een systeem klaar om het beter te kunnen controleren, dan kunnen we ook de verantwoordelijken achterhalen¨, o.h.´t de vice-minister. M.a.w.: die dooien blijven dus gewoon nog twee jaar op de loonlijst staan, en waarschijnlijk nog langer, want de vice-minister weet heel goed dat 2009 het laatste jaar is van zijn ambtstermijn. Er gaat gewoon helemaal niets gebeuren en iemand anders mag dan in 2010 de verziekte boel overnemen. En maar zwatelen over de Rechten van het Kind, het recht op goed onderwijs, het recht op gezondheidszorg, allemaal vastgelegd in verdragen, allemaal netjes ondertekend door de overheid. ¨Mooi, da´s dan ook weer geregeld, ¿waar is de champagne?¨ En de Tico in de straat dan? Die staat nergens verbaasd van. Die weet dat de overheid er eigenlijk alleen maar is voor zichzelf, die regelt zijn zaakjes zelf zo goed of kwaad als het kan. De politiek wil niet, en komt daar rond voor uit, de ambtenaren kunnen gewoon niet. Nog een voorbeeldje: in een week tijd 5 doden door stomdronken automoblisten. Oppositie dient motie in om daar een gevangenisstraf op te zetten. Minister van Justitie weigert motie uit te voeren onder het mom van ¨We moeten het Strafrecht niet als instrument tegen de burgers gebruiken¨. Costa Rica is daarmee het enige land ter wereld waar het Strafrecht niet gebruikt mag worden tegen burgers die de wet moedwillig overtreden, als je de minister moet geloven. Apekool van de bovenste plank. De minister kakelt bewust onzin, ook hier zitten de gevangenissen vol met gasten tegen wie het strafrecht is gebruikt. De minister heeft er gewoon geen zin in en orakelt dat iedereen gerust 5 biertjes moet kunnen drinken en gerust drie keer zo hard mag rijden als toegestaan. Dat de dorstige Tico zich dat geen twee keer laat zeggen en gewoon met 20 biertjes op achter het stuur kruipt, wat zou het? Je krijgt een boete die je gewoon niet betaalt. En daarmee kom je gewoon weg want de Hermandad weet sowiso niemand te vinden met al die malle adresaanduidingen. ¨Waar woont U señor?¨, vraagt de diender. ¨2000 meter ten westen van de kerk van Jesus de Corazon¨, antwoordt de lallende automobilist. Die boete komt dus nooit aan... Nee, Mel kan gerust z´n fles Bourbon leegklokken en gas geven, hier heeft ie niets te vrezen...

Moet je nou weer het land afkraken, zegt Natasha. Ik kraak het land helemaal niet af. Land en overheid zijn twee verschillende dingen. Het land is prachtig, nog wel, en om de overheid kun je alleen maar lachen. En het heeft ook wel wat, zo´n overheid die weigert overheid te zijn. Alleen moeten de bewoners het dan wel zelf doen, het milieu redden, de inheemsen steunen. En dat gebeurt ook meer en meer. De enige beschermde natuurgebieden die de naam ¨beschermd¨ daadwerkelijk verdienen, zijn particulier initiatief. Daar komt geen ´overheid´ bij kijken. Idem dito voor de medische post in Talamanca: privé-initiatief, geen ambtenaar die er zich mee bemoeit. Terugtredende overheid, noemen de neo-liberalen dat. En eigenlijk is het meer dan dat, de overheid hier hoeft nergens terug te treden, ze zijn er immers niet...

Over bomen, haaien en hersenloze graaiers.

In sommige opzichten lijkt Costa Rica net Nederland. Neem nou de politiek in dit land, dezelfde hersen- en gewetenloze leugenachtige zichzelfverrijkende boeventronies, alleen dan met een andere naam... Vriendjes de handen boven het hoofd houden en belastinggeld toeschuiven en maar leuteren over hoe succesvol hun ´beleid´ wel niet is. ´Sociaal´ en ´solidair´, de woorden liggen de politici alhier op de lippen bestorven. Het lijken Bos en Balkenende wel. Zouden die lui bij elkaar in de leer zijn geweest? En maar mythes de wereld instrooien... Nederland is decennia lang goed geweest in het fabeltje verspreiden dat het een tolerant land was en dat iedereen in WO II in het verzet zat. Het feit dat Anne Frank gewoon aan de Nazí´s werd verkocht, wist Nederland om te buigen in een heldenepos over onderduikers en dappere helpers... Dat traditionele beeld ligt onderhand wel in duigen. Costa Rica is heel lang goed geweest in het rondstrooien van de mythe dat het een milieubewust land is, een soort sociaal-democratisch Zwitserland met hart voor de natuur. ¨Grootste percentage beschermde natuurgebieden¨, ¨grootste dieren- en plantendiversiteit¨, dat soort werk. Die mythe heeft wel degelijk gewerkt: tienduizenden toeristen komen op de reservaten af en het eco-toerisme bloeit als nooit tevoren. Dat het met ´ecologisch´ weinig tot absoluut niets te maken heeft, soit... Buitenlandse overheden en ngo´s hebben Costa Rica miljoenen kado gedaan om de natuur te beschermen. Wat er met die poen gebeurd is, Joost mag het weten, de ´bescherming´ bestaat alleen op papier... Citaten uit de courant van gisteren: ¨Is Costa Rica echt een land van natuurbehoud of is dat niet meer dan een publicitaire slogan? (...) Enige cijfers: De FAO schat dat de omvang van de jaarlijkse ontbossing in de periode 1976-1980 3,2% bedroeg, oplopend naar 3,29% in 1999. Op wereldschaal wordt Costa Rica alleen voorbijgestreeft qua ontbossing door Vierde Wereldlanden als de Filipijnen (3.87%) en El Salvador (3,81%). (...) Gebaseerd op satellietbeelden kwam de onderzoeker Arturo Sanchez op vergelijkbare cijfers: ontbossing in de periode 1986-1991: 4,2% of tewel 450 km2 bos per jaar! (...) Het meest paradoxale en betreurenswaardige aan dit alles is dat de verslechtering op milieugebied voor een groot deel het product was van het briljante beleid van de Staat gedurende de jaren ´70 tot ´90, een situatie die hedentendage ook niet wezenlijk anders is. Het kan ook niet anders want als de geschiedenis ons iets leert is het wel dat ¨geld meer vermag dan duizend wetten, decreten en verdragen¨. En nu met het ondertekenen van het TLC ziet het beeld er nog duisterder uit. Wat zijn de mogelijkheden om aan deze situatie iets te veranderen? Een ding is overduidelijk, van de traditionele politiek is het meer dan illusoir om een significante verandering op milieugebied te verwachten. Een verandering kan alleen vanuit de samenleving komen, van de denkende klasse, van al die eerlijke en geschoolde Costaricanen wier levensideaal verder gaat dan het vulgaire snelle geldschrapen, van hen die genoeg kennis hebben om te weten dat menselijk welzijn zonder een gezond milieu niet meer is dan een hersenschim, een vorm van langzaam sterven.¨ Einde citaat. De woorden zijn overigens van ene Oscar Chaves, van het Instituut voor Natuurbehoud en Duurzame Ontwikkeling. Zelfde krant, zelfde pagina, ander artikel. Over de film Sharkwater, hoe Costa Rica toestaat dat de haaien in ´hun´ zee massaal worden afgeslacht en in CR zelf worden verwerkt... Citaat: ¨Wij doen ons publiekelijk voor als een ecologisch land, als liefhebbers van de natuur, als respectvol voor de natuur. Maar, zoals overduidelijk blijkt uit de achteruitgang van de haaien, om de een of andere reden doen we hetzelfde met alle natuurlijke rijkdom, we vernietigen de haaien, net als onze rivieren, de wetlands, de bossen... (...) Jazeker, wij houden ons alleen maar bezig met praten, en niets meer, passiviteit en praten, praten en passiviteit. Passief zijn we, en maar kletsen. (...) En wat de ecologie betreft, moeder Natuur, we hebben haar in handen gegeven van de handel, want Handel is Handel! En maar kletsen en houthakken¨ Einde citaat. Het is allemaal van dezelfde treurigheid als waarmee we Nederland hebben volgeplempt met asfalt, industrieparken en boortorens. Goed, nog is alle hoop niet verloren. Er is wel degelijk een politiek alternatief in dit land die wel oog heeft voor de ontwikkelingen (al was het maar uit welbegrepen eigenbelang: zonder natuur immers geen toeristen, weg poen, weg banen...). Ze staan klaar in de startblokken om in 2010 een eind te maken aan de heersende politieke kaste die alleen de belangen van de 600 Families dient, families die hun fortuin maken in de export van gifbananen, gifkoffie en tropisch hardhout. En 2010, dat is geen dag te vroeg. Zoals bekend, we gaan ons kleine beetje bijdragen aan het natuurbehoud, om het niet bij praten alleen te laten. Met politiek in de zin van politieke partijen etc. mogen we ons als ´resident´ niet bezig houden. En daar heb ik ook nul komma nul behoefte aan. Een mening erover hebben, dat mag dan weer wel...

Leuke dingen voor de mensen...

Leuke en zinnige plannetjes hebben ze in Costa Rica genoeg. De 60.000 leraren in het land zouden allemaal een gesubsidieerde computer mogen aanschaffen en de ICE zou dan zorgen voor een snelle internetverbinding. De minister wees een aantal winkelketens aan die de spullen dan zouden leveren. Leraren enthousiast naar de winkels, meeste winkeliers weet vervolgens van niets... Gelukkig wisten 2 ketens wel van het programma en drie maanden na de introductie van het programma zijn er maar liefst 200 pc´s verkocht. Daarvan wist de ICE er maar 80 aan een aansluiting te helpen, en nog een slome ook... Wanneer zijn die beloofde 36 centrales klaar?, wilde de krant weten (de centrales hadden maanden geleden al operationeel moeten zijn. De ICE geeft niet thuis. Mooie plannetjes ook in het kader van de Digitale Overheid, heel ambtenarenapparaat voor op poten gezet, maar geen aansluitingen door de ICE... De dochter van de ICE (RACSA, een techneutenclub van 300 man) dacht vervolgens in het gat te kunnen duiken en lanceerde twee maanden geleden een ambitieus plan: 360.000 nieuwe aansluitingen op een nieuw glasvezelnetwerk van grens tot grens. 20 Mb downloadsnelheid. $300 miljoen moest het project kosten, en de banken beloofden enthousiast het geld te zullen fourneren. Contracten getekend, en nu aan de slag. Dat was dus buiten de waard gerekend... De ICE-directeur onstak namelijk in grote woede en verbood het dochterbedrijf om een concurrerend netwerk aan te leggen. De burgerij en de overheid moeten het maar doen met de ¨service¨ die zij verlenen. Maximaal 4 Mb levert de ICE, en alleen in een heel beperkt gebied van het land. De rest moet het doen met 56 kb, en soms 128 kb, en dat noemt de directeur ¨ hoge snelheid¨...¨Het is toch juist goed dat RACSA wil helpen, de ICE – dat weet immers het hele land – is veel te traag¨, vond de journalist. ¨Dat accepteer ik niet¨, briestte de hoogbejaarde directeur. ¨RACSA moet zich maar bezig houden met applicaties van toegevoegde waarde, wij zijn er voor het net, daar hebben wij de administratieve kennis voor in huis!¨ ¨Wat mag dat zijn, die applicaties van toegevoegde waarde?¨ ¨Internetgokken en een database voor boeren¨, vond de directeur. ¨Maar het is toch juist prachtig als er een snel net komt voor het hele land?, opperde de journalist nog maar eens. ¨Daar komt niets van in, dat wil ik niet hebben, ik verbied dat gewoon, de internetklanten van RACSA moeten worden overgeheveld naar de ICE, ik duld geen concurrentie, en als ze bij RACSA niet willen luisteren dan ontsla ik ze allemaal. Ik heb genoeg van hun ongehoorzaamheid. Er is er maar een de baas, en dat ben ik! Punt uit!¨, tierde de directeur. De geriatrisch patient schijnt niet te beseffen wat hem met de opening van de internetmarkt volgend jaar te wachten staat. De Vodafonen, UPC´s en AOL´s van de wereld staan gereed in de startblokken. Die hebben geld zat om zelf een snel netwerk op poten te zetten en dan is de ICE-directeur zijn klanten dus kwijt en mag ie al zijn ambtenaartjes ontslaan... Spreek met een Tico met een pc over de kwaliteit en de kennis bij ICE, en de Tico schudt meewarig zijn hoofd... ¨Nog een half jaar, dan zijn we hopelijk van die gedwongen winkelnering af¨. En de politici dan, grijpen die dan niet in? Vergeet het maar, Arias geeft openlijk toe dat ie van de hele materie niets snapt. ¨De ICE-directeur moet het maar regelen, die is immers ingenieur en weet vast alles van snel internet. En de ICE is immers de trots van het land, ons cultureel erfgoed!¨ Dat z´n Culturele Erfgoed een verzameling incompetente burocraten zijn die in het Digitale Stenen Tijdperk zitten, hij wil het niet weten. Ook de parlementsleden snappen er niets van. Twee wetten hebben ze deze week aangenomen in het kader van de opening van de telefoniemarkt. Eén wet bepaalt dat de markt voor vaste telefonie wordt opengebroken en de ICE ook daar het monopolie verliest, de andere wet (je raadt het al) bepaalt exact het tegenovergestelde: de ICE behoudt wél het monopolie op de kopertelefoon.... Welke wet nu geldt?, geen hond die het weet... Dat het TLC overduidelijk bepaalt dat de markt open MOET, en Costa Rica een boete van honderden miljoenen boven het hoofd hangt als ze het tegenhouden, Arias doet alsof z´n neus bloedt. Dat het land met het TLC feitelijk zijn soevereiniteit heeft ingeleverd en de multinationals naar het nieuw op te zetten Arbitrair Hof stappen (en dat Hof staat boven de Costaricaanse wet) en het land gewoon dwingen om de zaak open te breken, Arias ontkent dat ijskoud. Dat kan ie zich blijkbaar permitteren, want bijna niemand heeft het honderden pagina´s dikke Vrijhandelsverdrag gelezen, ook de parlementsleden niet, die weten geeneens waar ze voor of tegen stemmen... Tcoh staat het er allemaal duidelijk in. Het ICE-monopolie gaat eraan, de torenhoge invoerrechten (die de landbouw en plaatselijke industrie uit de wind houden): ze gaan eraan. De Wet op het Intellectuele Eigendom die de nitwits hebben aangenomen houdt in dat de Monsanto´s (de zaaigoed en bestrijdingsmiddelen-giganten) van deze wereld de Costaricaanse boeren een gepeperde rekening gaan presenteren omdat zij het DNA- patent hebben op de tomaten, de aardappelen, de bananen en de ananassen. Arias liegt glashard en ontkent van alles. ¨Onze Grondwet blijft!¨, zegt ie. Jawel, da´s waar, alleen geldt ie niet meer op die punten die in het TLC worden geregeld... De Amerikanen zouden natuurlijk knettergek zijn als het TLC alleen gunstig zou uitpakken voor Costa Rica en niet voor de Amerikaanse multi´s en vleesexporteurs. Over tien jaar is er geen koe meer in Guanacaste te vinden en ligt er alleen nog Amerikaans hormonenvlees in de schappen, en hebben de Amerikaanse trawlers de 200 mijlszone leeggevist (want ook die gaat eraan, ook al ontkent Arias dat natuurlijk ook weer). Dat rampscenario valt natuurlijk wel te voorkomen maar dan zal het land wel snel tot bezinning moeten komen. Maar of dat gebeurt? Your guess is as good as mine... ¨Ja maar, daar heb ik niet voor gestemd¨, piepte gisteren een parlementslid van de Libertairen toen hem werd uitgelegd wat er nou precies in de Wet Intellectueel Eigendom stond. Jawel, da´s nou exact waar ie voor had gestemd. Hij wist het alleen niet... Dat ie gestemd had voor een loonsverhoging van 10% voor de parlementsleden, dat wist ie natuurlijk wel... $4000 per maand gaan de heren en dames politici verdienen, 10 keer modaal. Niet slecht betaald voor af en toe een vingertje opsteken als Arias dat zegt, al heb je geen flauw benul waar het over gaat... En dan krijgen we nog de Wet Bescherming Eigendommen Buitenlanders. ¨Dan komen er meer investeerders, goed voor het land¨, jubelt de president. Reken maar dat er meer investeerders komen, tienduizenden hectares grasland en bos gaan ze opkopen om er biodiesel op te verbouwen voor de Amerikaanse markt en het halve land wordt voor een habbekrats uitverkocht. ¨Er is maar één uitweg, en dat is de vrije markt, de globalisering¨, roept Arias, en dat zal ie volhouden tot ie er dood bij neervalt, over een jaar in twintig in Miami...

Luxeprobleem

Heb ik weer een belachelijk luxeprobleem: een fonkelnieuwe motor voor de deur, maar ik durf er niet op! Nou ja, wel rondjes op het gazon van de buurman (5 km /h) maar niet op de Ruta Nacional 130, hier voor het huis. Enorme vrachtwagens, razende pick-up trucks, auto´s, bussen, busjes en talloze daredevils op motoren.....Noël en Ramona gaan er vrolijk samen op naar de supermarkt enzo, maar ik ben daar vooralsnog te schijterig voor....nou ja, nog 2 maanden om te wennen en te oefenen: vanaf februari moet Ramona elke dag naar school gebracht en gehaald worden, juist ja, met dat ding. Wonen in San Isidro is wennen aan de herrie van Tico-land, niet alleen van de tientonners die soms het huis laten schudden alsof er een aardbeving is, maar ook van de buren. Woon je tussen inmense koffieplantages, de huizen staan allemaal gezellig op een kluitje bij elkaar. Iedereen houdt hier kippen, hanen en paar valse keffertjes: dus als er één begint te blaffen, kakelen of kraaien doet de rest van de straat ook mee, vooral midden in de nacht. Bij het ochtendgloren beginnen de vogeltjes (die van de buurvrouw in kooitjes en de wilde) ook luid te kwinkeleren en niet lang daarna zet de buurman zijn compressor en cirkelzaag aan: om 7 uur begint hier immers de werkdag en zijn bedrijfswerkplaats ligt pal achter ons huis.
Een van de buren houdt ook nog een kalf in de schuur, klaaglijk geloei is ons deel...maar da´s tenminste overdag. Het is hier trouwens de gewoonste zaak van de wereld om koeien in je tuin te houden; sommige mensen hebben een tuintje ter grootte van een postzegel, maar dan wel met een kolossaal koebeest erin.
Dan hebben we nog de reli-disco naast de deur.....een onduidelijke sekte waar op zondagmiddag eerst een heerschap urenlang in een microfoon brult, waarna tot zonsondergang de dansmuziek door onze tuin schalt... op zaterdagmiddag ook, maar dan zonder preek vooraf: de koffieplukkers zijn er dol op. Percussielessen geven ze daar ook, door de week, met z´n twintigen spelen ze dan urenlang hetzelfde ritme....oordoppen!
Gelukkig is onze naaste buurman annex huisbaas een hele rustige man: hij is bijna altijd naar zijn werk (als chef van een wasmachinewinkel) of uit met zijn vriendin. Alleen op zondag is hij er, dan poetst hij zijn wagenpark: 3 patserbakken van het Hummertype en een antieke Landrover. Ondanks deze rijkdom is het wel een echte Tico: zijn mama maakt het huis schoon, papa houdt de tuin bij en zijn vriendin is van de leeftijd van zijn dochter....Maar nu genoeg geroddeld over de buren, weer even een korte update over de Tico TV (te ontvangen met een antenne en altijd met een boel sneeuw en ruis): het is kersttijd en het Grote Consumeren is losgebarsten. Alle banken promoten luidkeels hun creditcards: ´Wil je deze kerst echt losgaan? Neem dan nu een Mastercard, want het leven is NU!´ Denk niet aan later! Auto´s, motoren, de meest fantastische apparaten: koop ze nu!!!!
Dat hoef je een Tico geen twee keer te zeggen, ze bestormen nu massaal de winkels in de stad, al dan niet op de pof tegen een woekerrente: dat zien ze in januari dan wel weer. ¡Feliz Nuevo Año! Op de TV heb je nu ook elke dag allemaal tarot waarzeggers en horoscopen: de zotste is Señora Walter, een opgemaakte vent in een rood fluwelen gewaad in een kamer met allemaal kaarsen, wierook en kristallen bollen die in de sterren kijkt en allemaal malle dingen zegt als: voor de boogschutter zie ik Mucho Amor, als je maar wel oppast met de drank! Enzovoort. De ergste zotteklap kwam deze week echter toch weer van Tico-telsell: hun nieuwste frats is een enorme plastic zweetzak waar je in moet gaan zitten, met alleen je hoofd er nog uit. De Personal Sauna heet het ding en ze zweren dat je ervan afslankt als een tierelier....
Boerenbedrog voor 200 dollar, het wordt allemaal gretig gekocht...

Klaas en andere Sinten

Had ik me gisteren nog zitten te beklagen over de service van de ICE, prompt hield de telefoon ermee op. Maandag was bij de supermarkt een boom op de telefoonleiding gevallen, maar de leiding was nog heel en het dorp had telefoon. Gisteren verschenen er twee mannetjes van de ICE die de boom kwamen weghalen, is immers geen gezicht. Prompt vernielden ze bij die actie dus de leiding. Geen nood, de mannetjes hadden een tang en een ladder en maakten zich op om de draadjes weer aan elkaar te knutselen. Moeder Natuur besloot het daarop om het op een hoosbui te zetten en de mannetjes vluchtten de supermarkt in. Nog net op tijd hield Moeder Natuur het voor gezien (de mannetjes waren hun spulletjes al aan het pakken, de werkdag zat er immers bijna op), en konden de mannetjes verder met knopen. Wonder boven wonder bleken ze de goede draadjes aan de goede draadjes te hebben geknoopt en had het dorp weer telefoon. Een applaus voor de ICE-mannetjes! Prompt besloten de Broertjes daarop de ICE te belonen met een belastingkadootje van tig miljoen (geen colones maar dolares). Dat noemden ze de Wet Versterking Telefoonwezen en is officieel bedoeld voor het verbeteren van de infrastructuur, het geld vloeit natuurlijk rechtstreeks in de geheime verkiezingskas van de ICE-directeur opdat alles bij het oude en vertrouwde blijft. Tico´s houden nu eenmaal niet van veranderingen, laat staan revoluties. En waarom zou je eigenlijk iets werkelijk goed opknappen, daar word je alleen moe van. Maanden geleden waren ze in het Parque Central bezig met onduidelijke werkzaamheden waarbij dus de waterleiding werd vernield. Stopverf erop, klaar is Kees. Het lekt dus nog steeds.... Daar kun je je natuurlijk over opwinden, maar dat heeft zoals bekend geen enkele zin. Gewoon blij zijn dat er 22 uur per dag stroom is, er het grootste gedeelte van de dag water uit de kraan komt, de krant af en toe in de super ligt, en de bierwagen en de postbode toch nog regelmatig San Isidro weten te vinden. Dat is trouwens nog knap lastig want je hebt hier honderden San Isidro´s. Zelf had ik nog nooit van de Heilige Isidro gehoord, maar hier heeft elke provincie wel een tiental gehuchten, wijken, dorpen of steden, vernoemd naar die meneer. San Isidro El General, San Isidro de Heredia, San Isidro de Alajuela, San Isidro de La Tigra, etc. Etc. Over heiligen gesproken, bij jullie is natuurlijk de Klaastijd weer aangebroken. Hier hebben ze nog nooit van die Turk gehoord, hier is het al maanden Kerst. De Tico´s kopen massaal de winkels leeg, allemaal op de pof natuurlijk. Carpe Diem! De winkels kunnen de kerstverlichting niet aanslepen, dol zijn de Tico´s op de lampjes, al of niet voorzien van een gekmakend orgeldeuntje. Ze hebben becijferd dat het stroomverbruik in de maanden november en december verdrievoudigd, alleen door de lampjes. Ach, wat zou het, het is zomer, het Feest van het Jaar staat voor de deur, en je leeft maar een keer. Over levenden gesproken, Walsje, ¿ben je d´r nog? ¡Reageer eens op je mail, man!

Breedband, ho maar.

Snel internet blijkt na 2 maanden dus onmogelijk hier op de berg. Ook al ligt de stad op nog geen 10 km. afstand, ICE heeft de ¨centrales¨ nog niet weten aan te passen voor adsl (en zolang ze het monopolie houden op het netwerk en de vaste telefonie zullen ze daar ook geen haast mee maken, waarom zouden ze de melkkoe slachten?), kabel ligt er niet en de laatste optie, satellietinternet werkt de helft van de tijd niet vanwege de regen en voor een schotel die enigzins voldoet vragen ze al snel 3.500 dollar. Daar komt dan nog eens $100 per maand bovenop voor een 1 Mb verbinding. Tja, een 128 Kb inbelverbinding kan ICE leveren. Ik heb niet eens de moeite genomen om te informeren wat de heren daar voor willen hebben. Als er nou allemaal rijke yanken op de berg zouden wonen, of de broertjes Arias zelf, dan zou ICE wel genegen zijn om de ¨centrale¨ aan te passen... Helaas is het enige positieve onderdeel van het TLC, het openbreken van het ICE-monopolie, gisteren definitief gesneuveld. In landen als Mexico en Colombia zijn het de cocainekartels die de dienst uitmaken, hier is het de ICE die presidenten maakt of breekt, ook al doen de kartels hun uiterste best om ook hier de lakens uit te delen... In La Tigra is de situatie idem. 128 Kb max. Gezien het ¨tempo¨ waarmee de ICE het netwerk moderniseert zijn we al gauw vijf jaar verder voordat het wat wordt. In Cartago had de ICE een proefproject opgezet voor breedbandinternet via het stopcontact. Na maanden gehannes concludeerde de ICE dat het niet werkte, de stroomdraden waren namelijk al 40 jaar oud... Dat wisten ze natuurlijk verdomd goed voordat ze eraan begonnen... En voordat er hier iemand aan de macht komt die het lef heeft de bezem door de verstofte ICE-kast te halen, waarschijnlijk telen ze tegen die tijd sinasappels in Groenland... Er gloort echter enige hoop. Het monopolie op satelliet-TV en satellietinternet raken ICE/Racsa wel kwijt in maart. Dan zullen de prijzen voor de schotels waarschijnlijk een flink stuk dalen en is Voip, internet-TV etc. wellicht toch nog mogelijk. Moet je wel een schotel van 3 a 4 meter doorsnee in je tuin zetten... Dat schijnt in de afgelegen gebieden van Belize goed te werken. Daar zijn bedrijfjes opgezet die zo´n joekel van een schotel kopen, bandbreedte inslaan en vervolgens redelijk snel internet voor een acceptabel bedrag aanbieden aan bedrijfjes, instellingen en particulieren in de omgeving. Even uitzoeken of het loont internetboertje te worden. Er moeten dan wel genoeg gegadigden in de buurt zijn die behoefte hebben aan zo´n service. De gemiddelde Tico zal het allemaal worst wezen, die heeft helemaal geen pc of laptop. Internet is hier meer een zaak voor bedrijven, instellingen, scholen, expats en freaks. Waar een compu goed voor is, de Tico zou het niet weten. Ja, dat je er illegaal kopietjes van cd´s en dvd´s mee kan branden, dat weet ie... Makkelijker is het waarschijnlijk om eens op bezoek te gaan bij de ICE-directeur, hem ´n machete op z´n strot te zetten, en hem vriendelijk te verzoeken eens een beetje op te schieten. Ik vrees dat dat echter illegaal zal blijken te zijn. Ach, anders klooien we gewoon zo verder en blijft internet beperkt tot mail lezen en sturen en af en toe een foto te uploaden. Twintig minuten voor één foto. Daarom staan er ook niet zoveel op het blog... Iemand stuurde van de week een mailtje met 5 scans als bijlage. Die bleken echter van posterformaat. Een uur lang heb ik luidkeels achter het scherm zitten vloeken... Tot zover de technologische ¨vooruitgang¨ in Costa Rica. Eigenlijk is het op allerlei gebieden hetzelfde. De voorstelling van zaken blijkt hemelsbreed te verschillen van de werkelijkheid. Officieel krijgen alle Tico-kindertjes op de middelbare school les in Engels, wiskunde etc. Het Engels wat ze daar opdoen is echter van het nivo wat een vier-jarig kaaskopje ook spreekt die genoeg afleveringen van Dora heeft gezien. Optellen gaat nog enigzins, zij het met grote moeite of een relenmachine, een staartdeling, dat is Chinees... De helft van de Tico-kindertjes heeft tegen de tijd van de diploma-uitreiking nog nooit een boek gelezen... Ja, de Donald Duck. Aangelokt door het gunstige belastingklimaat én de belofte van goed geschoold personeel, hebben zich tientallen Yankee-callcenters in de Vallei gevestigd. Steen en been klagen ze nu dat ze geen Tico/Tica kunnen vinden die het Engels genoeg machtig is om de Yankee-klanten te woord te staan. Daar worden dus nu Europeanen en Amerikanen voor ingehuurd... Nee, het zal zaak zijn om ervoor te zorgen dat we onderwijs van Ramona tegen die tijd zelf bijspijkeren. Het zijn niet alleen de Yanks en de Europeanen die hun kinderen naar privé-scholen of bijspijkercursussen sturen, ook de Tico-ouder die het wel belangrijk vindt dat de spruit niet eindigt als semi-analfabeet stuurt z´n blaag na schooltijd naar extra-les. De beste afgestuurde student van de Universiteit van Costa Rica 2007: juist, een Yank die z´n middelbare school in de States had afgemaakt.... 2, 3 en 4 waren bijgespijkerde Tico´s, dat dan weer wel... Wie weet, misschien wordt het ooit nog eens wat met breedband in Costa Rica en is internet-onderwijs een optie. Dat is er namelijk al wel, zij het dat je dan in de Vallei zelf moet wonen. Juist, vanwege de ¨lideres en internet¨...