Over bomen, haaien en hersenloze graaiers.

In sommige opzichten lijkt Costa Rica net Nederland. Neem nou de politiek in dit land, dezelfde hersen- en gewetenloze leugenachtige zichzelfverrijkende boeventronies, alleen dan met een andere naam... Vriendjes de handen boven het hoofd houden en belastinggeld toeschuiven en maar leuteren over hoe succesvol hun ´beleid´ wel niet is. ´Sociaal´ en ´solidair´, de woorden liggen de politici alhier op de lippen bestorven. Het lijken Bos en Balkenende wel. Zouden die lui bij elkaar in de leer zijn geweest? En maar mythes de wereld instrooien... Nederland is decennia lang goed geweest in het fabeltje verspreiden dat het een tolerant land was en dat iedereen in WO II in het verzet zat. Het feit dat Anne Frank gewoon aan de Nazí´s werd verkocht, wist Nederland om te buigen in een heldenepos over onderduikers en dappere helpers... Dat traditionele beeld ligt onderhand wel in duigen. Costa Rica is heel lang goed geweest in het rondstrooien van de mythe dat het een milieubewust land is, een soort sociaal-democratisch Zwitserland met hart voor de natuur. ¨Grootste percentage beschermde natuurgebieden¨, ¨grootste dieren- en plantendiversiteit¨, dat soort werk. Die mythe heeft wel degelijk gewerkt: tienduizenden toeristen komen op de reservaten af en het eco-toerisme bloeit als nooit tevoren. Dat het met ´ecologisch´ weinig tot absoluut niets te maken heeft, soit... Buitenlandse overheden en ngo´s hebben Costa Rica miljoenen kado gedaan om de natuur te beschermen. Wat er met die poen gebeurd is, Joost mag het weten, de ´bescherming´ bestaat alleen op papier... Citaten uit de courant van gisteren: ¨Is Costa Rica echt een land van natuurbehoud of is dat niet meer dan een publicitaire slogan? (...) Enige cijfers: De FAO schat dat de omvang van de jaarlijkse ontbossing in de periode 1976-1980 3,2% bedroeg, oplopend naar 3,29% in 1999. Op wereldschaal wordt Costa Rica alleen voorbijgestreeft qua ontbossing door Vierde Wereldlanden als de Filipijnen (3.87%) en El Salvador (3,81%). (...) Gebaseerd op satellietbeelden kwam de onderzoeker Arturo Sanchez op vergelijkbare cijfers: ontbossing in de periode 1986-1991: 4,2% of tewel 450 km2 bos per jaar! (...) Het meest paradoxale en betreurenswaardige aan dit alles is dat de verslechtering op milieugebied voor een groot deel het product was van het briljante beleid van de Staat gedurende de jaren ´70 tot ´90, een situatie die hedentendage ook niet wezenlijk anders is. Het kan ook niet anders want als de geschiedenis ons iets leert is het wel dat ¨geld meer vermag dan duizend wetten, decreten en verdragen¨. En nu met het ondertekenen van het TLC ziet het beeld er nog duisterder uit. Wat zijn de mogelijkheden om aan deze situatie iets te veranderen? Een ding is overduidelijk, van de traditionele politiek is het meer dan illusoir om een significante verandering op milieugebied te verwachten. Een verandering kan alleen vanuit de samenleving komen, van de denkende klasse, van al die eerlijke en geschoolde Costaricanen wier levensideaal verder gaat dan het vulgaire snelle geldschrapen, van hen die genoeg kennis hebben om te weten dat menselijk welzijn zonder een gezond milieu niet meer is dan een hersenschim, een vorm van langzaam sterven.¨ Einde citaat. De woorden zijn overigens van ene Oscar Chaves, van het Instituut voor Natuurbehoud en Duurzame Ontwikkeling. Zelfde krant, zelfde pagina, ander artikel. Over de film Sharkwater, hoe Costa Rica toestaat dat de haaien in ´hun´ zee massaal worden afgeslacht en in CR zelf worden verwerkt... Citaat: ¨Wij doen ons publiekelijk voor als een ecologisch land, als liefhebbers van de natuur, als respectvol voor de natuur. Maar, zoals overduidelijk blijkt uit de achteruitgang van de haaien, om de een of andere reden doen we hetzelfde met alle natuurlijke rijkdom, we vernietigen de haaien, net als onze rivieren, de wetlands, de bossen... (...) Jazeker, wij houden ons alleen maar bezig met praten, en niets meer, passiviteit en praten, praten en passiviteit. Passief zijn we, en maar kletsen. (...) En wat de ecologie betreft, moeder Natuur, we hebben haar in handen gegeven van de handel, want Handel is Handel! En maar kletsen en houthakken¨ Einde citaat. Het is allemaal van dezelfde treurigheid als waarmee we Nederland hebben volgeplempt met asfalt, industrieparken en boortorens. Goed, nog is alle hoop niet verloren. Er is wel degelijk een politiek alternatief in dit land die wel oog heeft voor de ontwikkelingen (al was het maar uit welbegrepen eigenbelang: zonder natuur immers geen toeristen, weg poen, weg banen...). Ze staan klaar in de startblokken om in 2010 een eind te maken aan de heersende politieke kaste die alleen de belangen van de 600 Families dient, families die hun fortuin maken in de export van gifbananen, gifkoffie en tropisch hardhout. En 2010, dat is geen dag te vroeg. Zoals bekend, we gaan ons kleine beetje bijdragen aan het natuurbehoud, om het niet bij praten alleen te laten. Met politiek in de zin van politieke partijen etc. mogen we ons als ´resident´ niet bezig houden. En daar heb ik ook nul komma nul behoefte aan. Een mening erover hebben, dat mag dan weer wel...