Wat we hier zoal doen de hele dag, hoe het met het spaans gaat en of Ramona al vriendjes heeft, wil Renate weten. Beginnen we bij het laatste en zo terug. Yep, Ramona heeft al vriendjes, de kinderen van de buren en kinderen uit de straat. De buren hebben ooit geld bijelkaar gelegd en daar een kinderschommel van gekocht. Als je namelijk wacht op de gemeente om een speelplaats aan te leggen, kun je lang wachten. In die gevallen dat ze er toch geld voor gevonden hebben doen ze vervolgens niets aan onderhoud en veranderen de toestellen binnen de kortste keren in dodelijke construCties. Af en toe komen de kinderen bij ons in de tuin ravotten. Met het Spaans van Ramona gaat het goed vooruit, ook al omdat ze met de kinderen hier wel Spaans MOET praten, anders blijft het bij gebarentaal. Het Spaans van Natasha gaat goed, ze kreeg gisteren nog een compliment van de buren. Ze had zich namelijk verontschuldigd voor haar ¨slechte¨ Spaans wat haar vervolgens op verbaasde blikken kwam te staan... Ze konden het namelijk allemaal goed volgen. Het Spaans van mij is een stuk minder. De Tegenwoordige Tijd gaat nog wel, en de Zelfstandige Naamwoorden gaan met de dag beter. Komt ervan als je alleen Spaanstalige TV hebt en een Spaanstalige courant. Voordat ik de Verleden Tijdsvormen onder de knie heb zal het nog wel even duren. De Spanjaarden hebben namelijk besloten dat ze daar een ontelbaar aantal van hebben met nog meer ontelbare en onlogische vervoegingen. Ach, kan me verstaanbaar maken. Heb gisteren de buren dus uitgelegd wat een polder is, en ze begrepen het, al zouden ze er voor geen goud willen wonen...
Komen we bij wat we hier zoal de ganse dag doen. Eerst staan we natuurlijk op. Koffie en de nodige teerstengels. Vervolgens gaat een van ons naar de super om al dan niet met een krant terug te komen. Schildpadje heeft namelijk niet elke dag de krant. Dan spellen we al dan niet de krant en is het tijd voor het nieuws op de buis. Wat we ´s middags doen, is afhankelijk van of we al dan niet naar de stad gaan. Gaan we niet, dan voeren we de rest van de dag geen ene moer uit. Niet waar, de boodschappen moeten gehaald, het huishouden moet gedaan, de honden moeten worden uitgelaten voordat van het achtertuintje helemaal NIETS meer resteert, dan is het lezen geblazen, al dan niet iets aan het blog doen, muziek downloaden, al dan niet interessante webpagina´s doorspitten, af en toe door de omgeving van het dorp gassen, verveeld voor de buis hangen. Slaapjes e.d. doen. Een paar keer per week gaan we naar de stad. Boekwinkel plunderen, naar de Chinees, en hopla weer de berg op. Zo heel af en toe wordt het dus ´s avonds de karaokebar, gaan we bij iemand op bezoek of komt er bezoek. Een enkele keer gaan we naar San José als er wat officieels afgehandeld moet worden i.v.m. de paperassen. Eigenlijk is dat nu allemaal zo goed als rond en is het alleen nog afwachten voordat ze bij Migracion weer energie hebben om weer eens wat dossiers af te handelen... Het aantal bezoeken aan de hoofdstad zal daardoor dalen tot praktisch nul, want wat een halfweg normaal mens daar te zoeken heeft, mij een raadsel... We zijn nu in het ´droge´ seizoen beland en dat betekent dat we er af en toe op uit trekken om eens wat van het land te gaan bekijken. Tot nu toe zijn we niet verder gekomen dan de Poas en La Tigra, maar het ligt wel in de bedoeling daar de Barva,Turrialba, Siquirres, Golfito en ooit Tortuguero aan toe te voegen (voordat de zeeschildpadden helemaal verdwenen zijn :-( ...). Met de Barva beklimmem wachten we nog even tot Sander hier opduikt, die schijnt wel van een stevige wandeling te houden. Kan ie daar z´n lol wel op, schijnt nogal een aardig eind klauteren te wezen door de jungle naar de krater. Qua vulkaan is het niet de meest spectaculaire (hij is namelijk dood), maar de natuur op de hellingen overtreft die van alle anderen in dit land bijelkaar. Gaan we dus doen, definitivamente (geen idee of dat wel Spaans is, maar vanaf vandaag dus wel). Dan hebben we nog de minder alledaagse zaken zoals hypotheken uitzoeken, onderhandelen over huizenprijzen etc., maar hopelijk is dat eenmalig en worden de dagtaken daarna aangevuld met paarden verzorgen, de moestuin verzorgen, boompjes planten. Zover is het evenwel nog niet, al gaat dat zeker geen eeuwigheid meer duren. Dan moet verder Ramona vanaf februari naar school en zal een van ons er ´s ochtends om 6 uur (!) uitmoeten om haar te brengen, ze hebben in hun onmetelijke wijsheid bedacht dat de lessen om 7 uur beginnen (vloek)... Eens in de drie maanden hebben we dan nog het verplichte tripje over de grens. En dat is geen straf want Granada is prachtig. Zo´n oude koloniale stad is in Costa Rica nergens te vinden, die zijn er gewoon niet. Van het bezoek aan de Noorderburen maken we natuurlijk dankbaar gebruik om de Yankees in het backpackershotel de imperialistische huid vol te schelden. Nee hoor, dat is namelijk niet eens nodig, doen ze namelijk zelf, de masochisten... Dat is het wel zo´n beetje, Renate. Je ziet, geen strand (en je weet waarom niet) en ook geen palmbomen en cocktails. Maar ook dat komt nog wel. Wellicht al in februari als de eerste bezoekers uit Nederland zich hier melden. Die zullen wel naar het strand willen, logisch ook want als je al de moeite neemt om de oceaan over te steken dan wil je natuurlijk ook wat van het land zien. Doen we dat toch, al gaan we niet de zee in en zullen de Tico´s wel raar opkijken van twee strandgasten met een gasmasker op :-) ! O ja, helemaal vergeten dat Natasha urenlang op het balkon ligt te bakken, de luie donder wil namelijk een kleurtje...
p.s. Sorry, af en toe is er toch nog wat ´politieks´ doorheen geglipt. Excuses, echt waar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten