Gelukkig nieuwjaar dan maar

‘Het Kindeke Jezus brengt ons beter weer’, kopt de krant. Nou bedankt Kindeke Jezus, het is koud en het regent. Het dorp lijkt wel uitgestorven, op een eenzame amateurwielrenner na die de Poas tracht te beklimmen, is niemand op straat te bekennen. Dat is niet zo heel gek want de dorpsbewoners slapen een gat in de dag. Gaan ze normaliter met de kippen op stok, vannacht hebben ze tot in de kleine uurtjes Feliz Navidad zitten slempen. Ben ik normaal gesproken degene die in dit dorp het licht uit doet, vannacht waren dat de buren die om 4 uur ´s ochtends nog op de kinderschommel flessen bocht soldaat zaten te maken. Schildpadje zal zich wel zitten te vervelen in de super want het gaat nog wel even duren voordat de eerste houten kop zich daar vertoont om de voorraad guaro aan te vullen. Goed, ook in Costa Rica loopt het jaar ten einde en dat is ook hier tijd voor een jaaroverzicht en bespiegelingen over het komende jaar. Zijn in Nederland waarzegsters een zaak voor de Telegraaf en vreemde damesbladen, hier is dat een serieus nieuwsonderwerp. Wordt op andere dagen het nieuws gevuld met verkeersongelukken, elkaar doodschietende drugsdealers en een lintenknippende Oscar, met de Kerst krijg je een mevrouw met een glazen bol voorgeschoteld die een half uur lang het hemd van het lijf wordt gevraagd door een journalist waarvan ik tot gisteren toe aannam dat ie toch op z’n minst halfweg rationeel door het leven ging... ‘Wat staat ons in 2008 aan rampen te wachten, Señora?’ ‘Aardbevingen, overstromingen en vulkaanuitbarstingen!’ Aardbevingen zijn hier aan de orde van de dag, overstromingen zijn in het regenseizoen eerder regel dan uitzondering en de Arenal spuwt elke dag vuur, dus dat was niet zo moeilijk. ‘En gaat er volgend jaar nog een belangrijk iemand dood?’, wil de journalist weten. ‘Jawel, een heel belangrijk iemand gaat dood en heel veel mensen zullen daar verdriet om hebben!’, kakelt de mevrouw. Wie er precies dood gaat en in welk land vertelt ze er niet bij, dus ook dat had ik zelf wel kunnen bedenken. ‘Wat staat ons te wachten met de TLC?’, vraagt de journalist, want dat wil iedereen wel weten. ‘Of de TLC nu doorgaat of niet, voor veel Costaricanen is dat goed nieuws!’, spreekt het orakel. Juist ja, als ie niet doorgaat is dat vreugdevol nieuws voor Tico-modaal, als ie wel doorgaat springen de rijke stinkerds een gat in de lucht, zo lust ik er nog wel een. ´Wordt Hillary de nieuwe president van de VS?’, dat zouden ze in huize Clinton ook graag willen weten. ‘Nou, dat zou goed kunnen maar het wordt wel moeilijk, jawel moeilijk’, zucht de mevrouw. ‘Muchas gracias voor uw inzicht, nu weten we waar we aan toe zijn’, kakelt de zot geworden ‘journalist’, ‘terug naar de studio voor een live-optreden van de a-capella groep New Hope, maar eerst even boodschappen’. Het reclameblok is gevuld met oproepen om een horoscooplijn te bellen a 1 dollar per minuut en een tarotkaartenbandje voor hetzelfde bedrag... Of iemand die ongein gelooft? Je moet ze de kost niet willen geven... Een beter opgeleide Tico zal vanzelfsprekend ontkennen dat ie die kul gelooft en met een beetje mazzel ontkent ie ook het bestaan van god, stiekem - als niemand het ziet - prevelt ie snel een schietgebedje en belt ie even met een glazenbollenlijn, want je weet maar nooit... We zijn in een magisch-realistisch land beland.