Bah, kerst...

Blijkbaar is het ook oogsttijd voor de ananassen want de buren komen om de haverklap met die dingen aanlopen. ‘Asjeblief buurvrouw, een ananas voor jou!’ ‘Nou, bedankt hoor!’ Er is niet tegenaan te eten. Ikzelf lust die dingen amper, ben nu eenmaal niet als fruitvliegje ter wereld gekomen. Natasha en Ramona lusten het spul wel, maar dat zijn dus geen fruitariërs en zelfs voor een fruitariër zijn twee ananassen per dag op den duur niet te doen. De dingen stapelen zich nu dus op in de koelkast en ik moet naarstig op zoek naar een ananaswijnrecept. Het enige wat ik tot nu toe heb gevonden is een fruit-rum recept. Je gooit de stukken ananas in een stenen pot en overgiet het spul met rum (moet wel 48% alcohol zijn of meer). De stukjes ananas zuigen zich vol met drank en je giet er nog meer rum over tot dat de stukjes ananas weer onder staan. Dat herhaal je gedurende twee maanden, net zolang tot de stukken ananas niet meer kunnen. Schijn je apezat van te worden.
Behalve ananasoogsttijd is het dus ook nog eens kersttijd. In Purmerend betekende dat massa´s boodschappen in huis halen want de supermarkten zijn dan immers minimaal twee dagen dicht, idem dito voor alle andere vermaledijde christelijke hoogtijdagen. In Costa Rica hebben ze nog nooit gehoord van een Winkelsluitingstijdenbesluit en de winkeliers beslissen zelf of en wanneer hun zaak open en dicht gaat. Op zondag zijn de meeste winkels derhalve gewoon open op een enkele zaak na waarvan de eigenaar ter kerke gaat. De super hier in het dorp heeft nog nooit gehoord van een bordje met daarop de openingstijden. Ook geen aankondiging wanneer de tent dicht is vanwege de ‘feest’dagen. Dus maar even aan de kassajuffrouw gevraagd. ‘¿Señora, wanneer zijn jullie van de week dicht?’ ‘Woensdag zijn we open van 10 tot 8’. ‘Muy bien, ¿en op dinsdag zijn jullie dicht?’ ‘Op dinsdag zijn we open van 8 uur ´s ochtends tot 11 uur s´avonds’. ‘¿Wat? ¿Niet vrij met de kerst?’ ‘¡Nee hoor!’ Verwacht je toch niet van een land waar het katholicisme officieel staatsgodsdienst is en tachtig procent van de dorps- en stadsnamen begint met San of Santa. Maar goed, we hoeven dus niet voor tig dagen boodschappen in te slaan want het Schildpadje moet werken. ‘Schildpadje’ is Natasha’s bijnaam voor het kassameisje, want behalve vriendelijk is het meisje ook nog eens erg sloom. Kun je het wicht ook niet kwalijk nemen, zou me ook niet het vuur uit de naad werken bij een werkdag van 12 uur, 6 dagen in de week... Zoals eerder vermeld doen we niet aan kerst. De Tico natuurlijk wel, die grijpt de kans om het eens flink op een zuipen te zetten. Een kerst zonder emmers rum, wodka of guaro (een gemeen brouwsel van suikerriet dat wordt verkocht in plastic 1/3 literflesjes waarvan de super een enorme voorraad heeft: 4 vierkante meter op de meest prominente plek in de winkel met honderden flesjes, en niet aan te slepen want immens populair bij de Tico en Nica want naar verhouding spotgoedkoop – net zo ‘duur’ als een blikje bier – en uiterst effectief als het erom gaat je comateus te zuipen en je het niet erg vindt om tienduizenden hersencellen om zeep te helpen) is geen kerst, ook al voert de regering al jarenlang campagne om de Tico aan te zetten tot een wat gematigder inname. ‘Sociaal drinken’ is in dit land een onbekend fenomeen, feest betekent zuipen tot de Tico/Tica erbij neervalt, na een tijdje overeind krabbelt om echtgenote of echtgenote en kroost vervolgens eens in elkaar te gaan slaan. ‘Feest’ betekent ook ongehoorde hoeveelheden vuurwerk afsteken met een dronken kop zodat ze in de ziekenhuizen de specialisten inzake het er weer aannaaien van de ledematen weer aan het werk kunnen zetten. ‘Feest’ betekent natuurlijk ook dronken achter het stuur, daar hadden we het al eens over. ‘Gewetenloos’ noemt de opperbaas van de Verkeerspolitie vandaag het gedrag van de automobilisten. Tja, een boete van 10.000 colon (klinkt veel, is echter maar 13 euro plus wat muntjes) voor dronken koetsieren zal niet echt bijdragen bij het aankweken van geweten. Kerst, voor ons betekent dat oordopjes in en na zonsondergang niet meer de straat op. Ging gisteren by the way even met de moto naar de super, Ramona achterop want die vindt dat geweldig. Heen in de schemer, terug in het donker (want Schildpadje zat achter de kassa en dan moet je geen haast hebben, dat moet je hiero sowiso niet hebben want dat heeft geen enkele zin). Vijf auto´s en moto´s tegengekomen, waarvan drie zonder licht. Ramona vond het rijden in het donker geweldig, maar in het vervolg doe ik de boodschappen wel met daglicht. En nu kan ik wel een potje gaan zitten foeteren op die Tico´s zonder helm, zonder nummerplaat, zonder verzekering etc., iets wat ik dus niet doe, uitfoeteren, zelf ben ik geen haar beter. Ik rij hier ook gewoon rond zonder rijbewijs en zonder verzekering, noodgedwongen weliswaar want zonder cedula geen rijbewijs en nul verzekering. Nummerplaat heb ik ook niet, die is nog ergens in San Jose in de maak en dat kan nog wel een maand duren... Ik heb tenminste wel een helm op, kruip niet bezopen op dat ding, en scheur ook niet met 100 km. per uur de berg op en af waar je 25 mag (vanwege de school). Is natuurlijk allemaal welbegrepen eigenbelang, want ik hoef niet zonodig aangehouden te worden door de plaatselijke Bromsnor wiens kantoortje pal tegenover de super ligt. Bromsnor heeft ons al tig keer aanzien komen rijden zonder nummerplaat maar Bromsnor is liever lui dan moe en houdt het bij een vriendelijk knikje. De taak van Bromsnor is eigenlijk ook alleen maar een oogje in het zeil houden voor de super zodat de eigenaar veilig met de centjes naar huis kan en Schildpadje niet wordt lastig gevallen door incoherent brabbelende Tico-pubers in verregaande staat van dronkenschap. Want jong geleerd is oud gedaan, ook hier. Welnu jongens en meisjes, hou jullie een beetje in met de veelvreterij tijdens de ‘feest’dagen, over kalm aan met de drank hoef ik natuurlijk niet te beginnen want jullie zijn allemaal van de blauwe knoop, dat weet ik ook wel. Ga zo even Schildpadje Feliz Navidad wensen, of wellicht morgen, ik heb geen haast.