Geely

Maandag arriveerden de eerste loge´s hiero in CR. Geen mensen uit Kikkerland, maar twee mensen die we tegen het lijf liepen in de Baardaap. Aardige lui, leuk om over de vloer te hebben. Ze zitten nu in Ecuador en willen via de Amazone naar Colombia, dwars door guerrilla-land... De knul had wat zaken te regelen aan de universiteit in San Jose, en de meid hebben we op sleeptouw genomen naar Alajuel alwaar we een motorscooter hebben aangeschaft. Niet dat we in het bezit zijn van een motorrijbewijs, dat komt nog als de residencia geregeld is, maar hier in het dorp is dat geen probleem. Het is een 125cc Chinees ding, en knaloranje... En zij heet Kiara... De eerste post uit Nederland is gearriveerd, Donald Ducks voor Ramona, helaas geen zware Van Nelle met Blauwe Rizla... (Hint!) Vandaag gaan we wat oefenen met de nieuwe aanwinst (allebei in geen twintig jaar meer op een motor gezeten) en dan gaan we de Ruta 130 nog onveiliger maken dan ie al was. Zaterdag gaan we richting Bosque Eterno de los Niños, kijken naar een kleine finca. Mocht het zijn wat we in ons hoofd hebben, dan verkassen we binnen afzienbare tijd en gaan we doen wat we van plan waren, bomen planten, eigen groenten verbouwen, wat kippetjes erbij, een varken en wat veulens. Maar dan moet de plek wel zijn wat we willen. Dat horen/lezen jullie later nog wel. Voor de rest eigenlijk weinig nieuws, de zomer is aangebroken, de colon is opgewaardeerd ten opzichte van de dollar (sneu voor de yanken, voor ons maakt het niet uit) en de Tico´s willen nu massaal van hun gespaarde dollars af en Euro´s kopen... Het schijnt dat de inflatie door die opwaardering gehalveerd gaat worden, en dat is eigenlijk alleen maar goed nieuws. Het zou het voor de Tico en voor ons wat goedkoper moeten maken, niet voor de Yank, die ziet de capriolen van de dollar en his Imperial Highness met angst en beven tegenmoet...

Granada, Nicaragua

We zijn weer terug in Rijke Kust en de telefoon & Internet doen het zowaar weer (huisbaas was even vergeten ons de rekeningen te geven en dan ben hier je dus BAM: afgesloten en volslagen incomunicado). Ik vond de drie dagen in Granada, Nicaragua erg indrukwekkend, het land is prachtig. De stad is net een bijkantoor van Andalucía in Zuid-Spanje: niet alleen de naam is een kopie maar ook de architectuur
( met binnenplaatsen en prachtige ornamenten ) , de vergane glorie, de hitte en zelfs het Spaans wat gesproken wordt klinkt hetzelfde: Andalusisch, men slikt de helft van alle woorden in, het restant letters wordt op een zangerig-mompelende manier uitgesproken. Heel charmant, maar niet zo makkelijk te verstaan voor buitenlanders. Dat je niet in Europa, maar in een van de armste landen van het westelijk halfrond bent merk je aan van alles, zelfs met Costa Rica zijn de verschillen groot. Is het in de Centrale Vallei van CR druk, bedrijvig en lawaaierig, in Granada is het rustig en stil, voor een stad dan. In plaats van een constant luid toeterend verkeersinfarct, hoor je het geklepper van paardenhoeven in de smalle straten. Men verplaatst zich hier met koetsjes en houten karretjes, met een of twee –vaak broodmagere- paardjes ervoor. Bussen zie je ook wel: 50 jaar oude Amerikaanse schoolbussen met de kop van Che voorop en die van Jezus achterop, met teksten als : ´God zegene de greep´ eronder en op de zijkanten geschilderd. Onderwijs en gezondheidzorg zijn hier niet zo vanzelfsprekend als in Costa Rica. Veel jonge kinderen moeten werken als schoenenpoetser of als sigarettenverkoper (da´s verboden in CR) en gaan helemaal niet naar school. Het is hier normaal om 8 tot 12 kinderen te hebben (tegen 2 of 3 in CR), zonder de middelen om ze te onderhouden, heel triest. Uitgeteerd mager zijn ze vaak, ook zie je veel mensen rondlopen met oogkwalen, misvormde botten door de Engelse ziekte en met bijna geen tand meer in hun mond. Toch heb je ook steenrijke families in Nicaragua, miljonairs met kasten van huizen: de rijkdommen zijn in dit land bizar oneerlijk verdeeld. Meer dan 50.000 Nicaraguanen zijn vermoord in de burgeroorlog en een veelvoud van dat aantal is naar het buitenland, vaak naar Costa Rica, geemigreerd om de ellende in eigen land te ontvluchten en te proberen een betere toekomst op te bouwen. Bijvoorbeeld in San Isidro de Alajuela, dat Costaricaanse bergkoffiedorpje waar wij nu wonen, waar tijdens de oogsttijd meer dan de helft van de inwoners uit Nicaraguanen bestaat.
Dat verklaart wel een beetje waarom het zo heerlijk rustig was in Granada, echt een heel ontspannen mini-vakantie was het voor ons, we komen er graag een keer terug.
Hotel de Baardaap was wel weer een verhaal apart: zo´n typische backpackers-hangout die je over de hele wereld kunt aantreffen, een soort zeepbel die met de plaatselijke cultuur niets van doen heeft. Wat Noël al schreef: een hele meute jongeren in een uniforme dracht van afritsbroeken, slobber T-shirts en klittenbandsandalen die allemaal naar Nica komen omdat het er zo goedkoop is. De stapelbeddenslaapzaal hing vol met vermanende briefjes als: ´verboden de plantenpotten als asbak of pispot te gebruiken´ en ´verboden te blowen, dit is Amsterdam niet!´. Toch had deze plek een gezellige sfeer en zijn we ook wel wat leuke mensen tegengekomen, wie weet komen we er nog eens terug. Als we ons visum in februari weer moeten vernieuwen, bijvoorbeeld. Zelf ben ik echt zwaar gecharmeerd geraakt van Nicaragua en wie weet gaan we er nog wel eens wonen ook. Het platteland is heel dunbevolkt en een hectare grond kost hier eentiende of minder dan in Rijke Kust, alwaar ze nu een vastgoedhype doormaken en soms meer vragen per vierkante meter dan in de Kalverstraat of Manhattan, New York (niet overal, maar wel in de zogenaamde hotspots). Dus we gaan ons maar eens gedegen inlezen over ons buurland en kijken wat er allemaal voor praktische bezwaren en verschillen met Costa Rica zijn. We gaan er echt niet hals over kop naar toe verkassen, dus schrik maar niet. Het plan is vooralsnog om een aantal plekken in Costa Rica te gaan bekijken, waaronder als eerste een lap grond met een paarse blokhut erop, in La Tigra vlakbij het Bosque Eterno de los Niños (het Kinderbos wat altijd zal blijven bestaan). Nu Internet het weer doet, zullen we binnenkort eens contact leggen met de plaatselijke makelaar daar, naar La Tigra afreizen en eens kijken wat die plek ons allemaal te bieden heeft.

Nicaragua

We moesten dus even het land uit in verband met de visa. Panama en Nicaragua liggen voor mensen die in deze situatie verkeren het meest voor de hand, dat zijn immers de buurlanden. Nu zijn we wel iemand uit Nederland tegengekomen die herhaaldelijk naar Havana vloog, maar dat werd betaald door de werkgever in kwestie, en dan wordt het natuurlijk een ander verhaal... Nicaragua lag voor ons het meest voor de hand, dat ligt het dichtst bij en leek ons ook interessanter. Dus op maandagmorgen naar de bushalte van Transnica in Alajuela. Stipt op tijd draaide de bus de hoek om. Een medewerker bekeek de kaartjes en controleerde de namen op een lijstje. Koffer in het laadruim en instappen maar. We kregen elk een 4-tal formulieren uitgereikt (waarvan 3 identiek, op de kleurtjes na), of we die even wilden invullen. Naam, voornamen, geboortedatum, geboorteland, land van residentie, land van herkomst, land van bestemming, soort reisdocument, nummer van reisdocument, beroep, geslacht, aantal koffers, aantal gezinsleden, $10.000 of meer op zak in cash, dieren mee, belastingplichtige goederen, doel van reis, datum, handtekening, allemaal in piepkleine lettertjes in te vullen in een wiebelende bus. Na een uur of drie was de bus klaar met de afdaling uit de Centrale Vallei en reden we door Guanacaste. Het ene weiland na het andere, en duidelijk een droger stuk land. Bij de tussenstop in Liberia stapte een geldwisselaar in de bus. Of we colones of dollars wilden ruilen voor cordobas. De koers was redelijk, dus doet U maar. Kunnen we ook colones wisselen tegen dollars? Nee. Kun je bij de grens de uitreisbelasting dan betalen in colones? Nee. Dan moeten we dus dollars hebben. Juist, ik heb wel dollars... Geldwisselaar weer de bus uit. Medewerker van Transnica bus liep de bus door om een deel van de formuliertjes op te halen. He, de grens. We passeerden een enorme rij vrachtwagens. De douane. Allemaal uitstappen, bagage bleef in de bus. Het duurde wat lang, maar uiteindelijk hadden we een uitreisstempel. Weer de bus in. De medewerker haalde de paspoorten op en 8 dollar per persoon en verdween richting kantoor van Migracion. Wij reden ondertussen door naar het Nicaraguaanse douanekantoor. Nu moesten de koffers er wel uit (de Costaricanen hadden niet de moeite genomen er naar te kijken...) en we mochten met onze spullen in de rij gaan staan in de buitenlucht. Daar stond een ambtenaar naast een stokoud gammel tafeltje voorzien van een drukknop die in verbinding stond met een soort stoplicht, rood en groen. De man zette een krabbel op het ingevulde douaneformulier (waar hij verder niet naar keek) en zei ¨Push¨, wijzend naar de knop. Groen. O.K., doorlopen maar. Nu had Rood ook niets uitgemaakt want bij een deel van de passagiers ging het licht op Rood maar ook die werden doorgewuifd. Blijkbaar diende het stoplicht als steekproef en had de ambtenaar eigenlijk de bagage moeten controleren, maar daar had ie overduidelijk geen zin in. Goed, de koffers konden het ruim weer in. Wachten op de man met de paspoorten. Die kwam na een tijdje aanlopen, vergezeld van een meneer van de Nicaraguaanse migracion die zich posteerde bij de ingang van de bus. De man riep de naam van de bezitter van elk paspoort die vervolgens het ding kreeg uitgehandigd en kon instappen. De laatste drie waren van ons. We waren de enige niet-Nica of niet-Tico´s. De Transnica-man kwam met mijn wisselgeld. Ik had ´m 40 dollar gegeven, gepast had ik het niet. Hij overhandigde mij 8 dollar. Bien? Nee, da´s niet bien. 3 keer 8 is 24, 40 min 24 is 16, juist? Is dat zo? Jawel. Hij telde nog eens 8 dollar af. Bien? Bien. Nog even nog een papiertje en weer een andere meneer afgeven, en instappen maar. In de bus werden vervolgens de tickets ingenomen en werd geinformeerd naar de bestemming. Granada. Goed. Er werd een of andere jaren 60 comic uit Mexico vertoond op de drie schermpjes in de bus. Op het ene scherm was het uniform van de vuilnisman geel, op het andere oranje en op het derde knalrood. Het platteland van Nicaragua leek precies op dat van Guanacaste, alleen de onderkomens waren duidelijker een stuk ¨eenvoudiger¨. Toen werd het donker en zagen we een hele tijd niets. He, een stad. Zou dat Granada zijn? Even vragen aan een medepassagier. Die dacht van wel. Is dit Granada, Transnica-meneer? Verschrikt keek de man op en haastte zich naar de chauffeur. Stoppen! We waren de officiële halte al gepasseerd en stopten nu bij een kruising. Een zestal reizigers stapte opgelucht uit, nam de koffers in ontvangst, en een opgeluchte Transnica-meneer stapte weer in. Een Geslaagde Missie. De derde taxi die we probeerden, stopte inderdaad. Waar gaat het heen? 14de September Avenue, bij de brandweer. We passeerden wat kerken, sloegen ergens linksaf, en stopt U maar, dat is het. Betalen (een drol) en hopla, naar de Baardaap. The Bearded Monkey bleek vol te zitten met grotendeels backpackers. De 2 en 3 persoonskamers bleken al bezet, ze hadden nog wel plek in een slaapzaal. Bagage weggestopt, op naar de bar. Aan de lopende band werden bestellingen voor de keuken doorgeseind die een kleine drie kwartier later door het keukenpersoneel werden gebracht. Laten we maar wat bestellen. Wil je een rekening openen Arnold?, vroeg het meisje achter de bar. Ja, doe maar. Maar niet op die naam. Ze bekeek even het paspoort. O, snap ´m al. Joseph dus. Nee, al helemaal geen Joseph. Doe maar op naam van Noël. Enigzins verbaasd overhandigde Laura mij een papiertje, wil je dat even opschrijven? Natuurlijk. Noël. Had ik het toch goedverstaan. Wat mag het zijn. Doe Ramona maar een bord patat en een glas jus en ons een liter Victoria, we eten later wel. Goed, het bier staat in die koelkast, dat mag je zelf pakken, dan maak ik ´m open en schrijf ik ´m op de bon. Een tijdje later had Ramona wel zin in een cola. Goed meid, mag je zelf pakken uit de kleine koelkast, dan geef je ´m aan Laura en zegt: ¨la cuenta de papa Noël¨. Ramona liep naar de koelkast, pakte wat ze wou, en liep naar de bar. ¨Cuenta de papa Noël¨ Daar moest Laura wel om lachen en de resterende dagen is het bij ¨Papa Noël¨ gebleven. De volgende ochtend bleek bij het ontbijt dat er een kamer was vrijgekomen. Of we die wilden hebben. Natuurlijk. ´s Middags door Granada gelopen, wat de oudste koloniale stad in Latijns-Amerika schijnt te zijn. Het centrum staat inderdaad vol met kerken, kathedralen en oude koloniale herenhuizen, waarvan de Baardaap er een is. Buiten het eigenlijke centrum wordt dat al snel een ander verhaal, daar zijn de zijstraten niet meer verhard en zijn de onderkomens een stuk armoediger. Eerst naar het Transnica kantoor gelopen om de terugreis te reserveren. Dicht. ¨La Joven¨ is even naar de bank, zie de oude buuf. Is om twee uur weer terug. Goed, dan lopen we nog maar een uurtje door de stad. Bij terugkomst bij het kantoor bleken de vroegste bussen al helemaal bezet. De laatste, die van 11, dat kan wel. Doe die dan maar. Goed, paspoorten ajb. Heb alleen die van de dames, mijnes ligt in het hotel. De gegevens van de paspoorten werden minitieus overgepend in een blok. Van mij hoefde de Joven, die inderdaad erg jong was, alleen de geboortedatum te weten... Wat die computer daar in dat kantoor deed, geen idee, alles ging met pen, papier en carbonpapier. Vervolgens liepen we naar de malecon aan het Lago Cocibolca, passeerden een klerenwinkel waar we wat spulletjes voor Ramona insloegen, pakten een winderig terrasje waar wat koeien passeerden en twee agenten met een Kalashnikov, maakten een rondje en keerden hotelwaarts want lopen in de snikhete zon maakt dorstig. De Baardaap zat stampvol met jonge en oudere backpackers. Veel Hollanders en Brabanders, Amerikanen, Canadezen, Engelsen en andere Europeanen, Aussies en wat Israelies. De backpackers bleken stuk voor stuk al maanden onderweg, waren allemaal op dezelfde plekken geweest (of gingen daar nog naar toe) en zaten op die plekken ook allemaal in dezelfde hotels. Ze gaan namelijk allemaal op reis gewapend met dezelfde reisgidsen, de Rough Guide of de Lonely Planet. De gesprekken tussen de backpackers gingen allemaal over hetzelfde, welk hotel was waar het goedkoopst, was het ¨dure¨ Belize nu wel of niet de moeite waard, etc. Gelukkig waren er ook wat uitzonderingen op de regel, een drietal Aussies bijvoorbeeld. Schuddebuikend van het lachen vertelden ze hoe in Guatemala (Panajachel) bij de enige pinautomaat hun pasjes blijkbaar waren gekopieerd. De een bleek later 600 dollar kwijt, de ander 6000. Geen probleem, dat betaalt die bank maar lekker terug, zij konden immers aan de hand van de vliegtickets en stempels in de paspoorten bewijzen dat ze op de dagen dat er in Guatemala met ¨hun¨ pasjes werd gepind, al lang en breed het land uit waren. Goeie vorm van ontwikkelingshulp vonden ze het eigenlijk wel. Half 11, laatste ronde. 11 uur, licht uit. Maar weer naar bed. Dag 3. Eigenlijk hetzelfde. Beetje door de stad lopen, veel muren volgekalkt met leuzen voor Daniel en het FSLN, zwartrode vlaggen. Terug naar de Baardaap, Ramona achter de pc, krant lezen, praten met een Zwitser over de grondprijzen in Nicaragua en zijn voornemen om af te reizen naar Colombia, FARC-country nog wel. Een ouder Amerikaans stel neemt naast mij plaats aan de bar. Een biertje wil de man. Dat kan, zelf pakken en aan mij geven, zegt Laura. Als je wil, maak ik een bon. Excellent system vindt de man. Vervolgens begint hij een heel verhaal tegen zijn vrouw over zijn aandelenportefeuille, dat ie net op tijd zus en zo had gedumpt, en dat ie een heel goed boek had gelezen over de Grote Proletarische Revolutie in China. Wat het een met het ander te doen had, geen idee. Ramona wil achter de pc, en vraagt ¨Papa, mag dat?¨. Ja natuurlijk, wel ff plaatsmaken als iemand zijn mail wil lezen. De vrouw vraagt aan de man, wat voor taal spreekt die meneer. Geen idee, zegt de man. Die van daarnet sprak redelijk Engels, maar deze kan ik niet verstaan. Ik besluit de man te vragen naar zijn mening over de dollar-euro koers. De dollar gaat eraan, zegt de man. De Chinezen hebben ons bij de strot en die stomme Amerikanen hebben geen flauw idee wat er met de dollar aan de hand is. Ja, schelden op de oliemaatschappijen dat een vat 100 dollar doet, dat het aan de zwakke dollar ligt, daar hebben ze geen benul van, die stomme Amerikanen met hun stomme regering, zegt de Amerikaan. Waar kom jij vandaan en wat zijn je plannen. Tegenwoordig Costa Rica en daar willen we aan herbebossing gaan doen, als het lukt. Ah, teak! Nee, niks teak, allerlei inheemse soorten door elkaar. Makes sense, vindt de man. Hoe ga je dat dan betalen. Nou, met Euro´s. Euro´s? Heb jij even mazzel, voor jou wordt het hier met de dag goedkoper, en Amerika, ach met Amerika is het afgelopen. We´re doomed. Well, we´re off. Have a nice day, and good luck with your trees. Amerika vervloekend, loopt de man de bar uit, vergezeld van zijn enigzins verwarde vrouw. Echt, are we doomed? Ik loop naar de koelkast en pak een liter Victoria en gebaar tegen Laura, die het druk heeft met een bestelling, dat ik de fles zelf wel openmaak met de aansteker. Todo bien, papa Noël. De twee vrijgekomen barkrukken worden ingenomen door een stel, een Engelse en een Duitser. Waar dat boek over gaat, wil de Duitser weten. Over de strijd van de Chileense textielarbeiders in de jaren ´70. Interessant vindt Florian, hij blijkt namelijk politicologie te studeren en gaat voor drie maanden in Colombia werken voor een af ander Duits wetenschappelijk instituut, gelieerd aan de SPD. Zijn vriendin, Aisha, blijkt hetzelfde te doen, politicologisch onderzoek, maar dan voor de Labour Party. Huis en haard hebben ze opgegeven in Berlijn. Ze zien wel waar ze terechtkomen als ze wie weet wanneer weer in Berlijn zijn. Ze blijven nog een paar dagen in Granada en gaan in het weekend naar Costa Rica, eind volgende week gaat namelijk het vliegtuig van San Jose naar Bogota. Waar kunnen we het best naar toe in SJ. Ik heb niet zo´n trek in die platgetreden paden. Welnu, je moet helemaal niet naar SJ, het vliegveld ligt namelijk in Alajuela. Daar pak je de bus en gaat de bergen in. Kunnen jullie bij ons logeren in koffieland, geen backpacker te bekennen. Dat lijkt Aisha wel een tof idee, weten we dat wel zeker. Tuurlijk weten we dat zeker. Half elf. Laatste Ronde.
Dag 4. Wekker gezet. We hoeven weliswaar pas om 10 uur de deur uit, maar je wil toch nog ff ontbijten en wakker worden. Koffer gepakt. Nog even met Aisha babbelen, hup naar de bus. Aangekomen bij het buskantoor blijken we weer dezelfde papiertjes in te moeten vullen, maar nu voor het instappen. De bus komt precies op tijd, naar de grens. In de bus blijkt het steenkoud. De airco loeit. De busmeneer neemt alle paspoorten in en de 3 dollar p.p. voor de uitreisbelasting. In deze landen moet je namelijk betalen om een land uit te mogen... Bij het douanekantoor wordt het vervolgens heel lang wachten voordat de man terug is met de paspoorten. Het was loeidruk in het kantoor van Migracion. De koffers blijven gewoon in de bus. Een douanebeambte overhandigt de passen en iedereen kan plaatsnemen. Naar de Costa Rica kant. Daar blijken ze haast te hebben, er staan namelijk nog een hele rits bussen te wachten en de grens sluit om 4 uur. De directeur van Migracion had trouwens bevolen niet moeilijk te doen bij de grens dus iedereen staat binnen een mum van tijd weer buiten. Koffers uit de bus. Koffers op een lange bank buiten het kantoor. Een douanier opent de koffers en kijkt er eens in. Ik wil de koffer voor hem openen maar hij gebaart dat dat nergens voor nodig is, laat maar dicht. Naar de bus. Bij de bus papiertjes inleveren en het ticket. Naar Alajuela aub. Door Guanacaste gaat het in een rotvaart, de chauffeur wil blijkbaar tijd inhalen. Dan gaat het de bergen in en gaat alles heel traag. Stokoude vrachtwagens sjokken de bergen op en alles gaat stapvoets. Mag ik even uw mobieltje lenen, busmeneer?, vraagt Natasha. Tuurlijk mevrouw. Hoe laat zijn we in Alajuela? Half acht, mas o menos. Even Roy bellen dat we laat zijn. Om acht uur arriveren we bij het vliegveld. Roy staat aan de overkant. Even pinnen en winkelen. Dan de berg op. Ik ga de hondjes halen en breng ze zo langs. Om negen uur zijn Sabu en Maiah er weer. Internet ligt er weer eens uit. En vandaag, vrijdag, eveneens de telefoon. Zijn de ICE en de Racsa al aan het staken geslagen i.v.m. de voorgenomen privatisering in het kader van de TLC? We zijn weer in Ticaland, met stempel.


De baart aap.

Bij de baart aap heb ik een paar nederlanse vierinden ge maakt.
En daar hat ik mee ge speelt.
De bus heete TRANSNICA
Het duurde een dag voor dat we in niceragua zijn.
In nicecagua is het 30 graade

Maandag naar de buren.

Dat reserveren van buskaartjes via het net, daar was ik niet echt gerust op. Reageren op een mailtje, dat zit er niet in, en de telefoon opnemen op kantoor, ho maar. Dus toch maar snel naar San Jose gereisd om bij Transnica in de rij te gaan staan. Dat ging op zich nog allemaal vrij vlot. Het had allemaal wat sneller gekund, want waar het nou goed voor is om al je paspoortgegevens op het kaartje te zetten, geen flauw idee. Maar goed dat ik de kopieën van de paspoorten maar voorzichtigheidshalve had meegenomen, anders had ik onverrichterzake keerom kunnen maken en hadden we een andere manier moeten zoeken om bij de Nicaraguaanse grens te geraken. De bus was namelijk al bijna volgeboekt... Maar goed, binnen een half uur stonden we weer buiten, alleszins snel voor Costaricaanse begrippen. Trouwens niet alleen aan de Nica-kant leeft een hele bedrijfstak van de ¨toeristen¨ die verplicht voor drie dagen daar verblijven. Duizenden Amerikanen en Europeanen moeten om de drie maanden eventjes verhuizen, en van die duizenden hebben er heel wat huisdiertjes. Wij ook, en het gaat trouwens heel goed met de twee reuzen. Okay, we gaan dus even naar Nicaragua, maar waar laten we die twee. Stop ze in de achtertuin, dan kom ik wel elke dag even langs om ze eten en water voor te zetten, opperde Roy. Dat leek ons niet zo´n heel goed idee. De gevolgen zouden namelijk voorspelbaar zijn. Klotskop zet het de hele dag op een verschrikkelijk gejank en het tuintje zou binnen drie dagen zijn veranderd in een gatenkaas met tientallen drollen en de enige plant die er staat zou het niet overleven... Laten we maar eens uitzoeken of ze hier aan dierenopvang doen. Warempel, op de berg aan de overkant hebben ze een dierenopvang, genaamd Pets Paradise. Helemaal gericht op de niet-Tico met daarbijbehorende niet-Tico prijzen. Acht US-dollar per dag, zelf eten meenemen. Kunnen we de beesten zondagmiddag langsbrengen? Natuurlijk, dat zijn dan vijf dagen! Hoezo, maandagmiddag is 1 dag, dinsdag 2, woensdag 3 en donderdag zijn precies 4 keer 24 uur verstreken, toch? Nee, echt waar, het zijn vijf dagen. Dus die grap kost 80 dollar... Nou nee, dat is te gek vond ook Roy. Ik neem ze wel die paar dagen, ik heb nog een hok in de tuin, die haal ik dan wel leeg. Komt wel goed. Maandagochtend gaan de hondjes logeren en nemen wij de bus, gewapend met een dikke trui want de airco staat natuurlijk op z´n hardst en de ramen mogen niet open! Zo, nu even uitzoeken wat een geschikt hotel is in Granada en wat er zoal te doen is. Lezen jullie dan later wel. Het begint hier trouwens langzaam aan te zomeren. Warm, zon, af en toe nog een buitje. En een koud biertje...

Costa Rica in de Top 10!

Costa Rica heeft de Top-10 gehaald van landen waar het het best toeven is. Welk koekenbakkersinstituut het lijstje heeft opgesteld, geen idee. Ze zouden hebben gekeken naar zaken als klimaat, natuur, politieke stabiliteit, welvaart, criminaliteit, rust en vrede. De koekenbakkers zullen zich wel gebaseerd hebben op de officiële statistieken die hier, net als overal elders, de waarheid natuurlijk geweld aandoen, maar het klinkt wel leuk: ¨Wij zitten bij de Top-10!¨. En er zijn zeker streken in het land die op zich in die Top-10 thuishoren, voor het land als geheel gaat dat niet op. Costa Rica bij de 10 rijkste landen ter wereld? Bij de 10 rijkste ontwikkelingslanden zullen ze bedoelen... En de natuur? Zeker, die is er, nog wel... De nationale boom, de guanacaste, kom je in het wild niet of nauwelijks meer tegen, hoogstens in een park. Over de criminaliteit en de drugsbendes hebben we het al eens gehad, dat hoeven we niet nog eens over te doen... De politieke stabiliteit? Wat zouden ze daar toch mee bedoelen? Een parlementaire democratie met een grondwet en verkiezingen? Jawel, dat hebben ze allemaal in dit land. Op papier. Arias himself heeft vorige week nog een paginagroot artikel geschreven over de gevaren die de democratie hier in zijn ogen loopt. Vakbonden en studenten die de uitkomst van het referendum naast zich neerleggen en dreigen met ¨de democratie van de straat¨, een parlementaire oppositie die daar wel oren naar heeft, nee, het stelsel knarst en kraakt in alle voegen. En wie zorgt er volgens de werkgevers en de gevestigde orde alhier voor al die onrust? Juist, Hugo. Die is niet van de buis of uit de krantenkoppen te slaan. Voor- en tegenstanders, allemaal houden ze nauwlettend Hugo´s activiteiten in de gaten. Het gesprek van de dag is en was Hugo´s aanvaring met de spaanse premier Zapatero en de spaanse Jan-Karel. Moord en brand schreeuwt de conservatieve pers over het feit dat Hugo de voormalige premier van Spanje, Aznar, een fascist heeft genoemd.
Een belediging voor het spaanse volk en de Koning!
Aznar was gekozen door het spaanse volk, vond Zapatero, en hij eiste excuses van Hugo. Die Hitler was toch ook gekozen, en daar mag ik dan geen kritiek op hebben? Te absurd voor woorden! Jij kan de boom in met je excuses en respect. Die koning van jou mag z´n excuses wel eens aanbieden. Mij de mond willen snoeren. Die mag zelf z´n arrogante bek houden, 500 jaar Spaans Imperialisme is wel genoeg geweest. Duidelijk Zapatero, voor de rest even goede vriendjes. O ja, ik ga trouwens eens even uitzoeken wat die Spaanse bedrijven allemaal uitspoken in mijn land. En als het me niet bevalt, gooi ik ze er allemaal uit! Hugo had gesproken, Spanje en Latijns-Amerika in rep en roer. Goed, Hugo had wel een punt met die 500 jaar overheersing door de Spanjolen, natuurlijk, maar om Aznar nou een fascist te noemen? Dat kan natuurlijk niet, vindt de behoudende pers. Dat diezelfde pers Hugo uitmaakt voor een communistische dictator en een caudillo, terwijl Hugo toch echt met grote meerderheid is gekozen door de Venezuelanen, tja... Waarom er zo tekeer wordt gegaan tegen Hugo is wel duidelijk. Hugo maakt absoluut geen geheim van zijn plannen voor de regio. Hugo´s invloed neemt alleen maar toe, en hij bulkt van de oliedollars. Exporteren gaat ie zijn Socialisme van de 21ste eeuw, en dat mogen ze allemaal gerust weten. Reken maar dat ze het weten, zo snel mogelijk willen ze van hem af. Zou die Hugo trouwens weten dat die Jan-Karel niet eens gekozen is? Niet dat het hem opeens tot anti-fascist maakt, maar daar kan Aznar zich nog terecht op beroepen, gekozen was ie wel... Nee, dan Jan-Karel... De laatste tien jaar van zijn leven heeft generaal Franco, nog zo´n schoolvoorbeeld van een bevriend staatshoofd zoals ze die in Washington graag zien, doorgebracht met het drillen en klaarstomen van Jan-Karel. Franco zag in Jan-Karel namelijk de ideale opvolger. Toen Franco dan uiteindelijk toch nog het loodje legde hebben de Spanjaarden trouw zijn laatste wil uitgevoerd. Jan-Karel werd koning! Zou dat ook in de Spaanse geschiedenisboekjes staan? Vast niet, hoe die Jan-Karel aan zijn kroontje is gekomen, daar worden ze in Madrid liever niet aan herinnerd. Moet je je voorstellen dat ze bij jullie Oosterburen zouden zitten met een staatshoofd, handpicked door Adolf... Zou Hugo dat weten van die Jan-Karel? En anders weet die omgevallen boekenkast in Havana het wel. Kan nog goed van pas komen bij het volgende verbale duel...
De Nederlandse politiek volg ik hier nauwelijks. Zo heel af en toe haalt dat hier de krant en vanmorgen was er een radioprogramma over de strikte immigratiewetten in Europa en de roep om nog striktere wetten in de toekomst. De naam Wilders passeerde ook nog even de revue, en uit de reactie van Patries begrijp ik nu dus ook waarom. De zool is er weer eens in geslaagd het Kikkerlandse nieuws te domineren. Nu zal ik hier niet ventileren wat ik vind dat er met die zool zou moeten gebeuren, of wat ik hem allemaal toewens, dat zou me wel eens uit uitleveringsverzoek van de Nederlandse autoriteiten aan de Costaricaanse ambtsgenoten kunnen opleveren :-). Ik hou het dus maar even op zool. Mochten jullie het echt willen weten, dan nemen jullie maar een vliegtuig en dan kunnen we het er hier onder vier ogen over hebben. Dat schijnt nog net te mogen... Laat ik maar ophouden over dat mannetje, ik word er niet vrolijk van. Nee, de politiek alhier en in de regio is veel interessanter....

Met dank aan Migracion...

Zoals bekend is het bij Migración een zootje. Ze krijgen het daar niet voor elkaar om op tijd hun papieren te verwerken. Ze hebben wel een mooi papiertje in elkaar weten te knutselen waarin wordt gemeld dat we alles netjes hebben ingeleverd en dat ze, echt waar, voor 18 maart 2008 verder van zich zullen laten horen. Dat is heel fijn, maar het komt er wel op neer dat we maandag naar Nicaragua moeten. Drie dagen later kunnen we dan weer terug naar Costa Rica. Een hotel vinden in Granada is helemaal geen probleem, diverse hotels hebben zich helemaal ingesteld op de duizenden nog-niet-Costaricanen die verplicht een korte vakantie moeten ondernemen. Goed, naar Nicaragua dus. Er blijken twee internationale busondernemingen te zijn die een lijndienst met de noorderburen onderhouden: Tica-bus en Transnica-bus. Eerst maar even met Tica-bus gebeld. Wij willen maandag met de bus naar Granada, kan dat? Jawel, moet je nu naar San Jose komen om een kaartje te kopen. Juist, kunnen we ook in Alajuela op de bus stappen, senor? Nee, de bus stopt niet in Alajuela. Juist, moeten we dus eerst naar SJ om een kaartje te kopen, dan weer terug naar de berg om vervolgens maandagochtend op een onmogelijk tijdstip weer naar SJ te gaan, want de bus stopt niet in de tweede stad van het land. Alajuela ligt dan wel op de route naar Nicaragua, en het zou alleen maar logisch zijn dat je ook hier op de bus zou kunnen stappen, maar waarom zou je iets logisch doen als het ook onlogisch kan en ingewikkeld... Dan maar Transnica gebeld. Jawel, u kunt op maandag naar Granada. Goed, waar moeten we de kaartjes halen. San Jose. Stopt die bus in Alajuela. Jawel. Kunnen we die kaartjes on line reserveren zodat we niet eerst naar SJ hoeven? Natuurlijk kan dat. Op naar de site van Transnica. Juist, een reserveringspagina. Naam invullen. Land van vertrek. Even zoeken waar CR staat. Nergens dus. Kan alleen Nicaragua invullen. Laat maar open. Paspoortnummers invullen, geboortedatum, emailadres, telefoonnummer. Gewenste datum van vertrek. Versturen. ¨Bedankt voor Uw reserveringen!¨ Toch maar even een mailtje gestuurd om te melden dat we in Alajuela de laatste bus van die dag willen nemen. En toch maar straks nog een keer bellen om te kijken of die reserveringen daadwerkelijk zijn aangekomen. Met dank aan Migracion die overigens de grenscontroles hebben versoepeld. Wat wil namelijk het geval? De koffiebessen moeten met spoed van het land, voordat ze verrotten. Maanden geleden hebben de herenboeren al voor duizenden Nica´s tijdelijke werkvergunningen aangevraagd bij Migracion. We gaan ervoor zorgen, zei de directeur. Komt allemaal voor elkaar. Niet 1 werkvergunning hebben ze voor elkaar weten te krijgen. Herenboeren boos: de oogst moet NU van het land! O ja. Weet je wat, die controles aan de grens heffen we tijdelijk op. Nog openlijker oproepen om illegaal de dagloners het land in te halen kan bijna niet. Normaliter worden de bussen uit Nicaragua uitgekamd op zoek naar Nica´s zonder papieren. Nu dus eventjes niet meer. Moesten de Nica´s via sluipwegen de grens over, nu kunnen ze gewoon met de bus. ¨De koffieoogst van 2007-2008, mede mogelijk gemaakt door de directeur van Migracion¨.
Zullen volgende week laten weten hoe het is gegaan in Nicaland en hoe de gang van zaken eruit ziet bij de grens.

De Dameskapper

En toen was het ineens lekker warm, bovenop de berg. De koude poolwind El Norte, waar we het de afgelopen week flink koud van hadden (12-13 C.) waait nu weer gewoon over de vlakten van Canada en Alaska, waar hij thuishoort. De extra dekens kunnen weer in de kast en de tijd was gekomen om naar de kapper te gaan om onze manen te laten bijsnoeien. Afgedaald dus maar naar de bloedhete stad. Niet naar de Barberia waar Noël zich liet trimmen, maar naar een salon die hier Peluquería heet.
Leek wel een beetje op kapper Q in het winkelcentrum in Purmerwurmer waar we ons voorheen wel eens vertoonden, maar veel kleiner en, uiteraard, rommeliger.
Ramona wees een flamboyante krullebol aan in het kapselboek, maar helaas voor haar: het werd een simpele knipbeurt. De papillotten bleven namelijk niet zitten omdat ze de avond tevoren een halve fles conditioner in haar haar had gesmeerd.
Zelf had ik me door Andrea een coupe soleil laten aanpraten, dus ik kreeg een badmuts met allemaal gaatjes erin op mijn hoofd, waar de kapster met een soort haaknaald allemaal plukjes uittrok. Vervolgens een bijtende, stinkende smurrie op de badmuts: superperoxide die in Europa ongetwijfeld verboden is. Vervolgens werd het geheel in plasticfolie gewikkeld, waarna ik er nog een dikke aluminium muts overheen kreeg. Met de zilverkeurige cape erbij zag ik eruit als een space-alien en het was ook erg warm allemaal, vooral omdat het al minstens 30 graden was die dag. Ruim een half uur zat ik te wachten met waterende ogen terwijl allemaal Costaricanen zich lieten knippen: oudjes en gezinnetjes vooral. De beide kapsters klepten de hele tijd over van alles en nogwat. Eindelijk mocht de bijtend-hete troep worden uitgespoeld, in een spoelbak die mijn nekwervels deed kraken. ¨Je hebt worteltjeshaar, mama¨ merkte Ramona op, die het gebeuren aandachtig stond te bekijken. Nee he, dat heb ik weer...maar toen de boel eenmaal opdroogde bleek de schade mee te vallen. Na de (vakkundige) knipbeurt werd mijn haar nog 20 minuten lang gestyld op zijn Costaricaans: met een bolle fohnborstel en een gloeiendhete tang, net dat haarstrijkijzer van Tell-sell. Het resultaat was ongeveer even glad, plat en tuttig als op TV, daar zijn ze hier gewoon dol op. Maar goed, eenmaal buiten deed ik het gewoon net zo door de war als ik het altijd heb. Kosten van deze sessie (2 x knippen en blonderen) ongeveer € 17 dus dat valt erg mee; al is het weer prijzig vergeleken met barbier waar Noël zich liet knippen & scheren. Nu volgt Ramona´s versie van het gebeuren (de bijgaande foto´s laten het resultaat zien):

Mama naar de kapper

In aluela zat mama met e en soort baby muts op en plestik en daar over heen zat een soort does muts op
Maar ook plestik
Moet de voto zien!
Se ziet er uit als een kluan! (dat is zo grapeg)
En raar vient ik jij vast ook... tog?¨
t ´ s zo grapegen raar ik kan dat niet geloove jij nou ik wel!
Ik ben zo blij met mama dat se geel haar heeft! 
Het wort steets meer oranje!!! En meer! Ik zou het wel zege als het helemaal oranje!!
EGT RAAR ZEG!!!!je moet er bij zijn egt waar....zo grapeg....
Dat kan je niet geloove


Van ramona & natasha*...

Rita haalt de Tico-pers!

Nog meer nieuws uit Nederland, twee berichten in La Nación van zondag 11 november. Een kleintje in de rubriek Gezondheid en Familie met als strekking: Drugs in de apotheek! De Nederlandse regering wil het gebruik van cannabis in de vorm van mediwiet bevorderen alsook de ontwikkeling van nieuwe medicijnen gebaseerd op de mala yerba (onkruid) aanmoedigen...daarmee is het kleine landje weer eens pionier in de hele wereld.
Verderop in dezelfde krant een paginagrote vertaling van een artikel van Ian Buruma, schrijver van het boek ´Murder in Amsterdam: The Killing of Theo van Gogh and the Limits of Tolerance´ waarin het Nederlandse volk en vooral de ´lafhartige regering´ een forse verbale afranseling krijgen. Nergens ter wereld vind je een plek met meer rijkdom en vrijheid, de Nederlanders hebben helemaal geen reden om zich zorgen te maken; maar toch neemt de aanhang van rechts-populistische partijen (Geert Wilders, Rita Verdonk etc.) nog steeds toe. Hij analyseert de situatie als volgt: grote groepen Nederlandse burgers voelen zich in de kou gezet door de politieke (liberale) elites en vrezen dat ze zullen worden verzwolgen door golven van immigranten waar de gevestigde politiek nooit grenzen aan stelde. Datzelfde sentiment leeft ook wel in landen als Frankrijk, België en Zwitserland maar is in het geval van Nederland verrassend omdat het land geen rechts-populistische traditie kende, integendeel juist altijd trots was op zijn openheid en tolerantie jegens buitenlanders.
Vervolgens maakt hij de Nederlandse regering uit voor lafaards, inzake de toestanden rondom Hirsi Ali en schaart zich achter Salman Rushdie, die haar kennelijk ´de eerste vluchteling uit West-Europa sinds de Holocaust´ noemde. Verraden door haar eigen partijgenoot (Verdonk), die tot het slag Hollandse xenofoben behoort die geen zwarte, afrikaanse vluchtelingen meer op het grondgenbied wensen toe te laten, zeker niet degenen die hun opinies zo openlijk ventileren als Hirsi Ali deed.
Met leedvermaak merkt hij ook nog op dat de emoties zo hoog opliepen dat de waarheid daaraan ondergeschikt raakte. Kijk nou toch eens hoe die Hollanders, altijd zo trots op hun liberalisme en tolerantie, reageren als lafaards wanneer hun principes werkelijk op de proef gesteld worden! Om te eindigen met (laatste alinea): ´Het is waar dat de Hollanders, trots en verwend volkje in hun benauwende mini-staatje, altijd naar de buitenwereld keken met een air van zelfgenoegzaamheid. Vandaar dat ze nu afgestraft worden, wat het natuurlijke lot is van alle kleine mazzel-landjes in West-Europa´. Wat trouwens ookde kop van het artikel is :¿Pequeños países con suerte? Waarschijnlijk is dit artikel ook wel in de Nederlandse bladen gepubliceerd, zo niet kun je het helemaal nalezen (in het Engels) op: www.project-syndicate.org

Zelf vind ik het leuk om berichten over Nederland te lezen, dan weet ik weer waar ik me destijds allemaal groen en geel aan liep te ergeren en waarom ik ook weer zo nodig moest emigreren. En als ik me hier weer eens loop te ergeren aan die Tico´s met hun vergaande nonchalance gemixt met onwetendheid & doodsverachtiging,; hun struikelstoepen, vuilnishopen en eeuwige rotherrie: dan hoef ik maar zo´n artikeltje te lezen om dat allemaal weer te kunnen relativeren en te genieten van al het goede wat dit beeldschone paradijsje hier allemaal te bieden heeft.

Een geslaagde Ibero-Amerikaanse Top

Zoals te verwachten viel, leverde de Ibero-Amerikaanse Top in Chili afgelopen week het nodige spektakel op. Daniel Ortega trok van leer tegen de VN-veiligheidsraad die volgens hem gedomineerd werd door 5 dictators, de niet-permanente leden zaten er alleen voor spek en bonen bij, het Imperium deelt er de lakens uit, net als in de Organisatie van Amerikaanse Staten. Laten we een Organisatie van Latijns-Amerikaanse Staten vormen, zonder die Amerikaanse bemoeials, dan staan we een stuk sterker. De Cubaanse delegatie knikte goedkeurend, Hugo vond het een geweldig plan, de Peruanen en El Salvadoranen kregen subiet koppijn... De Ecuadoraanse president Correa opende vervolgens de aanval op de pro-Westerse media in Latijns-Amerika, allemaal in handen van bankiers en het grootkapitaal, niks onafhankelijke pers, een gevaar voor de democratie, dat zijn het, en hij kondigde aan daar een eind aan te zullen maken in zijn land. De Cubanen knikten weer goedkeurend, Daniel vond dat Correa groot gelijk had, en Chavez vond het weer een geweldig plan. Toen was het de beurt aan Hugo zelf. Een week lang hadden zijn collega´s hem al aan de kop gezeurd over zijn gesprekken met de leiding van de Columbiaanse guerrilla, de FARC, niks wou die erover loslaten, dat merken jullie later wel... En de oppositie in zijn land? Fascisten zijn het, betaald en gestuurd door de Amerikanen. Een coup waren ze aan het voorbereiden, net als in 2002. Dat gaat ze niet lukken, en als de Amerikanen Venezuela binnenvallen, breekt op het continent de Honderdjarige Oorlog uit, zo gaf ie te verstaan. En by the way, vriend Lula, nu jij een oliemagnaat bent geworden, zullen we gaan samenwerken en onze minder fortuinlijke broeders op het Zuidelijk Halfrond de olie voor een stuk minder aan de hand doen dan de wereldmarktprijs die vast hoger wordt dan $100, stomme schuld van die Yanken zelf met hun oorlog en opgeblazen hypotheekmarkt. Wat zeg je ervan, versgebakken oliemagnaat. Lula barstte in lachen uit, goeie grap vam die oliemagnaat, vriend Hugo. Laten we maar eens kijken wat we er aan kunnen doen, goed? Had U verder nog wat kwijtgewild meneer de president, vroeg de Chileens conferentievoorzitter. Jawel, Hugo wilde nog wel wat kwijt over de imperialisten die overal hun smerige vingers in het spel hadden. Of zijn collega´s wel wisten dat die Aznar, de vorige premier van Spanje, een smeerlap was? Aznar had hem, Hugo, op verzoek van de Yankees gevraagd zich aan te sluiten bij het anti-Castro pact en de Amerikaanse Vrijhandelszone. Natuurlijk had ie die Aznar de deur gewezen, de vuile fascist. Daar schrok de huidige Spaanse premier, Zapatero, van wakker. Dat kun je toch niet in dit nette gezelschap van allemaal democraten zeggen, Hugo. Een beetje respect graag, het is mijn vriendje niet maar die Aznar was democratisch gekozen door het Spaanse volk, dus ik eis dat.. Ja niks, ¨ik eis¨, ik blijf erbij, een vuige fascist is het. Je weet dat ik je mag, vriend President, maar de waarheid doet geen pijn en niemand hoeft er bang voor te zijn, Aznar is en blijft een fascist. De Spaanse koning Jan Karel (tot koning benoemd door Franco zelf), die vreemd opkeek toen Hugo premier Zapatero met President aansprak (verdorie, IK ben het staatshoofd), siste ¨wil jij wel eens je kop houden!¨ Hugo ging onverdroten verder, ook al had men zijn microfoon allang uitgeschakeld. De anderen willen ook nog wat zeggen, meneer de President, zei de Chileense presidente. Het woord is aan President Ortega van Nicaragua. Ortega vond vervolgens dat Hugo gelijk had over die Spaanse inmenging. Moet je eens kijken wat dat Spaanse electriciteisbedrijf allemaal uitspookt in mijn land. De prijzen gaan omhoog en ze hebben zich ook met de verkiezingen bemoeid, de imperialisten. Het werd democraat Jan-Karel allemaal teveel, en hij beende briesend de vergaderzaal uit. Wat zitten die Spanjaarden zich toch op te winden, vond Hugo na afloop. Wat waar is, moet gezegd, is het niet? Natuurlijk had Hugo groot gelijk, hij mocht zich toch verdedigen tegen de agressors, zo sprak de Cubaanse vice-president Carlos Lage. Hugo had vast niet de bedoeling gehad Zapatero te beledigen, en ook de koning en het Spaanse volk niet. Natuurlijk heb ik Zapatero niet willen beledigen. Ik heb hem hoog zitten, en dat weet ie ook, sprak Hugo, en of het nou Bush is of de koning, ik zeg gewoon wat ik ervan vind, zoek het verder maar uit, vond Hugo. Daniel vond de top uitermate geslaagd, ze waren het toch maar even over 24 zaken eens geworden, niet? En de Chileense presidente vond ook dat de pers zich niet zo moest richten op dat kleine incidentje. En President Arias? Wat deed die op de Top? Die vond dat zijn collega´s niet zoveel geld moesten uitgeven aan wapens, dat konden ze toch veel beter gebruiken voor onderwijs en armoedebestrijding? Mooi gezegd, vonden de collega´s. Verder is gezien dat Arias een lang gesprek had onder acht ogen met Evo Morales, Hugo en Lula. Waar dat over ging, dat werd er niet bij gezegd...

Onder nul

Toch maar even wat andere sites bekeken over het weer in Europa. Je weet maar nooit, straks heeft de nieuwslezer het hier toch bij het goeie eind en lopen jullie inderdaad gevaar op natte voeten of erger, en wordt dat op bevel van J-P en Woutertje geheim gehouden om grootschalige paniek te voorkomen. Je ziet het al voor je: chaos op de Nederlandse wegen, duizenden kilometers files, mensen die massaal het Limburgse Heuvelland in willen vluchten maar muurvast zitten. Plunderingen in de grote steden, Doomsday-parties... Je moet er niet aan denken, o.k. zo´n Doomsday-party heeft wellicht nog wel wat, maar voor de rest... Goed, mijn achterdocht richting J-P en W. bleek ongegrond, wat dit betreft dan. Voor de rest kun je ze natuurlijk voor geen meter vertrouwen. Het waait en regent dus in Nederland, en warm is het ook niet, maar op dit moment hoeven jullie dus nog niet in de bootjes. Over een jaar of twintig kunnen jullie het beter wat hogerop gaan zoeken, want op termijn gaan jullie het niet redden met dijkbewaking en het opspuiten van de stranden. Hier hebben ze op wat langere termijn natuurlijk ook een probleem in de kustgebieden. Dijken of duinen hebben ze niet, en de hotels en cabinas spoelen tegen 2050 allemaal de zee in als door de temperatuurstijging (hier spreken ze over een graad of 4 a 5 celsius erbovenop) de Groenlandse IJskap is verdwenen en er Argentijnse koeien grazen op de Zuidpool. Nee, ik zou dan niet graag in Quepos of Cahuita willen wonen. Je kan je huis daar ook op een heuveltje bouwen, dan zit je nog droog, maar 40 graden is toch echt te veel... Maar goed, voorlopig is het nog niet zover. Er komt wel meer water naar beneden dan normaal, maar met de temperaturen valt het nog mee. Hier op de berg is het nu zelfs ronduit fris met die El Norte. Nu kun je natuurlijk wel zeggen dat het met een graad of 18 overdag en een minimumtemperatuur van 15 wel meevalt, ik vind het gewoon koud en zit hier met een dikke trui. Heb ik die toch niet voor niets meegesleept... Met El Norte zou het binnenkort afgelopen moeten zijn, zo zeggen de metereologen, dat schijnt de ervaring te leren. Laten we het er maar op houden dat ze gelijk hebben, zij hebben er tot slot voor doorgeleerd, toch? Of ¨Verdad?¨ zoals ze hier zeggen... Mocht het jullie ooit naar deze richting verslaan, pak dan ook wat warmere kleren in, zeker als je herfst-winter komt en je wel wat meer wil zien dan alleen zee en strand. De hoogste berg van het land (net geen 4.000m), bijvoorbeeld. Daar was het eergisterennacht zelfs onder nul... Nee, skiën kan je er niet, maar koud is het er dus wel. En mocht je toch alleen op het strand willen liggen, tussen de Yanken, neem vooral veel DEET mee, want behalve de Yankenplaag hebben ze er dus ook die Nijlmuggen. En dat worden er volgens jaar nog veel meer, zo zeggen de biologen, en die hebber er ook voor doorgeleerd. Verdad? El Norte giert ondertussen rond het huis. Echt een huilende wind. Nou kan dat gehuil ook komen door de vele kieren in huis, zo bouwen ze hier nu eenmaal, het waait binnen net zo hard als buiten. Goed, bijna dan... Zo, nu eerst door de kou naar de super, brrrr.

Holland in het nieuws

Zo heel af en toe haalt ¨Nederland¨ het Costaricaanse nieuws. Dan gaat het dus meestal over bekende Nederlanders zoals Gullit, Rijkaard of Koeman. Voetbal doet er nu eenmaal toe in dit land. Natuurlijk zijn de Tico´s ook wel geinteresseerd in andere zaken. ¨O, jullie komen uit Nederland?¨ Na de onvermijdelijke Crieuwf en de molens komen dan vragen als ¨dat is plat hé?¨, ¨Dus jullie hebben geen bergen?¨, ¨koud hé?¨. Of Nederland duur is, willen ze weten. En wie is jullie president? ¨Dus het is koud, jullie hebben geen bergen, alles is er duur, en jullie hebben een koningin?¨, klinkt het dan verbaasd concluderend. ¨Uhmm, tja daar komt het eigenlijk wel op neer¨. ¨Maar jullie hebben wel goede voetballers toch, heeft het Nederlands elftal zich al gekwalificeerd voor het EK?¨ ¨Dat zou ik dus echt niet weten¨. ¨Jij bent dus geen echte patriot, haha!¨. Nee, dat zal dan wel niet...
Het TV-journaal van gisteren. Na een kwartier moord en doodslag, want daar openen ze altijd mee, is het tijd voor het sportnieuws. Dat opent met beelden van Roet Goelliet. Wat er met hem aan de hand is, geen idee, want ik zat het maar half te volgen. ¨Na de reclame, nieuws over het noodweer in Europa¨, kondigt de nieuwslezer aan. Beelden van onder water gelopen straten, opzwiepend zeewater en mensen die van een dijk worden geblazen, vullen het scherm. Toch maar even de krant opzij gelegd en er even voor gaan zitten. Na het uiteraard weer vermakelijke reclameblok verschijnt de nieuwslezer weer in beeld. Europa wordt geteisterd door een storm. Dezelfde beelden als voor de onderbreking. Vooral Engeland, Duitsland en Hollanda hebben het zwaar te verduren, zegt de man. Hé, hij heeft het over Nederland! ¨Natas, Nederland is op TV!¨ ¨O, waar gaat het over?¨ ¨Herfststorm¨. De nieuwslezer gaat verder, twaalf meter hoge golven, daar heeft ie het over, en vooral in Nederland is de situatie kritiek, want Nederland ligt het laagst van heel Europa en als het fout gaat loopt het helemaal onder. Dat het rotweer was, dat had ik via de telefoon en wat mailtjes wel begrepen, maar een kritieke situatie? De nieuwslezer gaat verder met het weer in Costa Rica, belabberde situatie in Limon en het noorden. Er wordt nog gemeld dat de president in Chili Chavez tegen het lijf zal lopen, en het nieuws wordt afgesloten met de koers van de dollar, de euro, de prijs van een vat olie, de prijzen aan de pomp, en de prijzen van de uien en bananen. Daarmee zijn we weer helemaal op de hoogte. Toch morgen maar even kijken op het net hoe het nou zit met dat noodweer in Europa, neem ik me voor. Dat heb ik dus net gedaan. Juist, geen woord over dijken die op doorbreken zouden staan...

Google-ads en damesbendes

Vlak voor wij uit Nederland vertrokken, maakten we voor ons alledrie een email-account aan bij Gmail, dit om toch virtueel bereikbaar te blijven in den vreemde.
Gmail is een service van Google (de zoekmachine) en is meer dan een electronische brievenbus alleen: zo kun je chatten met bekenden die ook Gmail gebruiken (en net toevallig online zijn), in woord en beeld over je eigen leven publiceren om dat te delen met de halve wereld (op blogspot) en daarnaast nog allemaal rare fratsen als email op je mobiel. Completamente GRATIS!!!!Nou ja, voor niks gaat natuurlijk de zon op, die diensten moeten natuurlijk wel ergens van betaald worden: en daar komen dan de zg. Google-ads dan in beeld. Geen irritante pop-ups of knipperende banners waar je hoofdpijn van krijgt en die niet afgezet kunnen worden. Nee, Google-ads zijn bescheiden tekstberichtjes rechtsonder in beeld. Ze vallen niet eens op, tot je ze in de gaten gaat houden ....Gmail beweert namelijk dat ze ´relevante informatie´ voor je bevatten en ze komen erachter wat relevant voor je is door je berichten te scannen op trefwoorden en daar dan bijpassende advertenties bij te plaatsen. In ons geval dus heel veel hotels en makelaars in Costa Rica, maar daar bleef het niet bij. Schreef vriend P. dat hij zich het schompes had lopen zweten bij het sjouwen van onze meubels, dan kwam Google op de proppen met: ¨Last van Natte Oksels? Koop nu merk X Okselfris¨ . En schreef vriend T. dat hij in de Bierkoning was geweest dan stond daarnaast: ¨Nu Nooit Meer een Kater met Hangover-Gone¨. Deze Google-ads uit de mailbox van Noël zijn dan nog wel te herleiden, maar wat is voor hem nu de relevantie van Technisch Rubber, Industrial Silencers, Food-processing Equipment en Kunststof Tuinhuizen?!
Zelf mailde ik een bevriend koppel om ze te feliciteren met hun 7-jarige huwelijksdag en prompt verscheen in beeld ¨Nu Online Scheiden...vanaf € 114¨ en daaronder: ¨Romantisch Trouwen in Zuid-Afrika¨ en ¨Snel ZwangerWorden? Koop dan NuProduct X¨ juist ja, allemaal heel relevant. Maar hoe komt Google erbij dat ik wel een biografie van Willem Alexander wil kopen? Of een Supervoordelige Uitvaartverzekering? Of een Steuerberater in Bochum wil inhuren? Of anders misschien een Privé-detective uit de VS die nagaat of mijn Russische Postorderbruid geen Russia Scam is? Het moet niet gekker worden! Zelfs Ramoontje blijft niet gespaard....Of ze een Verwenochtend wil? Zich wil laten Inbakeren? Of anders misschien een Vliegtuig Huren? Of Bloemen Overzee wil laten Bezorgen? Bij deze nodig ik iedereen die Gmail heeft uit om die berichtjes in de gaten te houden en me hun mafste Google-ads toe te sturen, kunnen we daar nog een lachwekkende top-10 van samenstellen....
Een ander lachwekkend bericht, uit de krant hier in Costa Rica, gaat over de arrestatie van een damesbende. Daar heb je er hier een aantal van, groepjes dames die gezellig samen op rooftocht gaan, en ze hebben namen als Las Nica´s en Las Gordas (De Dikkertjes). Die laatste bestaat uit 3 hondsbrutale & moddervette ´dames´ afkomstig uit de provincie Limón, die opgepakt werden bij hun laatste uitstapje. Meestal worden deze damesbendes bijgestaan door een vent met een auto, om de buit te vervoeren, maar zij waren met de taxi gegaan en hadden zich laten afzetten bij een Artesania (kunstnijverheidwinkel) in San José. Of de chauffeur even op ze wilde wachten? Toen het winkelpersoneel niet van plan bleek ze de kassa te geven, gingen ze letterlijk te keer als 3 olifanten in de spreekwoordelijke porseleinkast en maakten alles kapot: vitrinekasten, allerlei indianenkunst noem maar op. Daarna huppekee de taxi weer in. De arme taxista vluchtte in paniek zijn wagen uit, hij wilde namelijk niet medeplichtig zijn maar kon fysiek niet tegen het drietal op. Zo kwam het dat deze damesbende in het gevang terecht kwam, zonder overigens ook maar een cent buit te maken....

Over duurder wordende peuken en de plannen van Hugo voor de regio.

Dus de peuken en het bier worden weer eens duurder in Kikkerland? 30 eurocent meer voor een pakje shag, daar koop je hier dus een half pakje teer voor. Drie cent erbij voor een pijpje bier? Zijn dat dan de beloofde jaren van het zoet? Woutertje zal wel mateloos populair zijn inmiddels. Een paar dubbeltjes meer voor de peuken en een paar cent voor het bier, dat kunnen natuurlijk geen redenen zijn om een land te verlaten, alhoewel... Mochten jullie genoeg hebben van het sociaal-christelijke paradijs dat Woutertje, Jan-Peter en Andre aan het knutselen zijn, ge zijt welkom. Ik weet dat meer mensen met de gedachte spelen om het calvinistische Hof van Eden te verlaten, maar vaak is geld een probleem. Waar moet je dan van rondkomen? Het zoveelste backpackershotelletje beginnen? Of toch maar een bar? Hier werken in een callcenter voor 500 dollar in de maand? Dat klinkt allemaal niet erg aantrekkelijk, voor mij niet in elk geval. Je zou een Bolivariaanse Kring kunnen oprichten en in Caracas bij Hugo kunnen aankloppen voor financiële steun. Hugo heeft namelijk zijn Algemene Richtlijnen van het Sociaal-Economisch Ontwikkelingsplan voor de Natie klaar. Hugo trekt $200 miljoen uit voor steun aan ¨versterken van de alternatieve bewegingen in Centraal-Amerika en Mexico¨. De activiteiten van het Imperium moeten namelijk worden geneutraliseerd en de georganiseerde sociale bewegingen krijgen daarom steun. De buitenlandse politiek van de Bolivariaanse Republiek is gericht op het creëeren van nieuwe machtscentra die een eind moeten maken aan de imperialistische overheersing. Nee, Hugo maakt geen geheim van zijn plannen voor deze regio... In Mexico en El Salvador schreeuwen ze nu moord en brand. De president van El Salvador, niet bepaald een vriendje van Hugo, beweert dat de ¨Bolivariaanse Kringen¨ in zijn land eigenlijk gewelddadige stoottroepen zijn die banden zouden onderhouden met de FMLN, de voormalige guerrilla. Een gevaar voor de democratie, dus. Onacceptabel. Ook de Mexicaanse onderminister voor Latijns-Amerikaanse Betrekkingen verklaart dat de regering geen enkele inmenging zal accepteren. Hoe ze dat willen tegenhouden, geen idee, Hugo doet alsof z´n neus bloedt niets van aan en gaat gewoon zijn gang. De kanselier van Costa Rica, gevraagd naar zijn mening over de plannen van Hugo, sprak er zich liever niet over uit. Een aantal parlementsleden hebben de president om een verklaring gevraagd, Hugo´s plannen zouden namelijk de Centraal-Amerikaanse democratiën destabiliseren. De president is er echter eventjes niet en Zijn Broer heeft wat anders aan zijn hoofd. De geplande stemming over de eerste hervormingswet in het kader van het TLC kon gisterenavond namelijk geen doorgang vinden. De parlementsleden moesten namelijk hals over kop de vergaderzaal verlaten nadat de politie een bom had aangetroffen voor het gebouw. Dat bleek uren later een nepbom, maar toen zaten de parlementariërs alweer thuis voor de buis. Een woedende menigte had ondertussen de toegang tot het parlementsgebouw geblokkeerd en de demonstranten, veelal studenten en vakbondsleden, maakten geen geheim van hun plannen voor de volgende stemmingrondes. De tegenstanders van het TLC hebben zich georganiseerd in zogeheten Patriotische Comité´s accepteren de uitslag van het referendum niet, ze spreken van ¨frauduleus¨ en ¨mafiacratie¨. Natuurlijk roept de gevestigde orde dat Hugo hier zijn vingers in het spel zou hebben, bewijs dat maar eens, en dan nog, wat kunnen ze eraan doen. Washington steunt al sinds mensenheugenis haar welgezinde regeringen, partijen en nep-vakbonden, dan spreekt er niemand over ¨onacceptabele buitenlandse inmenging¨ en ¨ondermijning van de geïnstitutionaliseerde democratie¨. Nu draait Hugo de spies om en zijn de rapen gaar... Alle gekheid op een stokkie, een Bolivariaanse Kring opzetten om daar je geld mee te verdienen is natuurlijk geen optie. Zien ze hier ook niet graag, dat migranten zich met hun politiek bemoeien. Dan moet je maar wachten tot je een Tico-paspoort hebt. Toch benieuwd waar het straks beter toeven is, ook voor de gewone man en vrouw in de straat, in het Sociaal-Christelijke Paradijs van W, JP en A, of in het Socialisme van de 21ste eeuw dat Hugo wil realiseren in de regio? In Havana lacht de Oude zich een breuk... En de VS? Cheney, de vice-president, schijnt niet eens te weten waar Venezuela precies ligt. Afgelopen weekend riep ie dat Peru een betere president verdiende. Gevraagd naar hoezo, bleek ie het te hebben over Hugo, die wel president is, maar natuurlijk niet van Peru. Straks vallen ze nog het verkeerde land binnen en zetten ze een van de weinige vriendjes die ze nog hebben in Latijns-Amerika af...
Wat anders, nu is Limon onder water gelopen. Maar de wind is gedraaid, de lente komt eraan. Gisteren heeft Natasha voor het eerst kunnen zonnen. De kinderen van de buren kwamen kennismaken en Ramona heeft er drie vriendjes bij. Ikzelf was druk bezig de hondjes van het dak te krijgen. Klotskop en Maiah hadden zich door de spijlen van het balkonhek gedrongen en stonden op het afdak. Ik maar roepen en roepen. Klotskop luisterde zowaar en wist zich door de spijlen terug te wurmen. Maiah had daar geen zin in en ging maar eens het afdak verkennen. Er zat niks anders op dan met gevaar voor eigen leven het afdak te beklimmen om de stommeling te vangen.

Over godsdienst en aanverwante zaken

De krant is hier elke dag weer een bron van vermaak. Behalve wonderbaarlijke statistieken die van alles en nog wat moeten aantonen staan er ook dagelijks de nodige colums in. In een van die colums woedt nu al wekenlang een strijd over het al dan niet bestaan van een Dios Todopodoroso. Priesters hekelen de evolutietheorie en weigeren af te stammen van een aap. Agnosten beweren dat een mens helemaal niet kan weten of god nou wel of niet bestaat en de atheisten schudden het hoofd bij zoveel geloof en bijgeloof. De mens heeft god gecreeerd en niet andersom. Dat wil er bij de gelovigen natuurlijk niet in. Zij houden vast aan een goede en almachtige vader. Nu heeft de R.K. Kerk het in deze gebieden niet makkelijk. De grondwet van Costa Rica rept over het katholicisme als staatsgodsdienst, maar dat is een stuk papier. Waren ooit 98% van de Tico´s katholiek, nu noemt zich nog 70 religieus en daar nog niet de helft van noemt zich praktizerend gelovig. Dat is dus een derde van de bevolking. De macht en de invloed van de bisschoppen is duidelijk tanende. Moesten de politici vroeger terdege rekening houden met de papen (behalve dan in Mexico waar de Kerk na de Revolutie werd onteigend en de nodige priesters tegen de muur werden gezet), dat is dus steeds minder het geval. Alleen de oudjes gaan nog trouw ter kerke en doen braaf wat meneer pastoor zegt, of niet natuurlijk. De Almachtige God kan wel veel verbieden, verboden vruchten smaken nu eenmaal het best... Natuurlijk proberen de bisschoppen in Latijns-Amerika het nog steeds, maar met steeds meer minder succes. De Venezuelaanse Bisschoppenconferentie heeft zich een week geleden uitgesproken tegen de grondwetshervormingen van Hugo. Een aantal media, op handen van Chavez, riepen vervolgens dat de bisschoppen zich er buiten moesten houden. De bisschoppen riepen daarop dat ze toch echt niet konden tolereren dat Venezuela zou veranderen in een socialistisch, marxistisch en leninistisch soort tweede Cuba en repten over vervolging door de staat en grove hetze. Nu wordt in de wijzigingsvoorstellen met geen woord gerept over socialisme, marxisme of Vladimir Oeljanov, maar dat terzijde. Nee, de gelovigen moesten in december toch echt tegen stemmen. De bisschoppen kondigden verder nog aan dat ze bij de Paus hun beklag zouden doen over Hugo en dat ze de lagere priesters die Chavez wel steunen zouden aangeven... Lekkere heerschappen. Chavez haalde daarop uit door de bisschoppen uit te maken voor ¨onwetende domkoppen, perverselingen en leugenaars¨. Het heeft er trouwens alle schijn van dat Chavez het aanstaande referendum ruim gaat winnen. Dan hadden we afgelopen zondag dus de verkiezingen in Guatemala. Kerken van divers pluimage hadden hun steun uitgesproken voor de uiterst godvruchtige ex-generaal, maar dat heeft niet mogen baten. Colom, die er openlijk voor uitkwam wel te geloven maar dan niet in een timmerman aan een kruis maar in de oude Maya-goden, heeft het dus gewonnen. Evo Morales schijnt in Bolivia een aanhanger te zijn van het Inca-geloof trouwens. Of Hugo gelooft in een Dios Todopodoroso is onbekend. Hij gelooft wel in de duivel, want die zetelt volgens hem in het Witte Huis. Met de priesters en bisschoppen in Costa Rica gaat het ook niet al te goed. Wist een invloedrijk priester genaamd Padre Minor Calvo enige jaren geleden nog zijn aanhangers te mobiliseren voor een Kruistocht tegen de Homosexualiteit wat zoals bekend een uitsterst verderfelijke doodzonde is, aan de populariteit van Padre Calvo kwam plots een eind toen de politie hem ´s nachts in zijn auto aantrof in het gezelschap van een jongeman. De auto stond op een parkeerplaats in een alom bekend uitgaanscentrum voor de homosexuele medemens, de homowijk van San Jose zeg maar. De Padre, met zijn broek op z´n knieën, beweerde dat ie de jonge Adonis rijles aan het geven was maar dat wou er bij niemand echt in. Een journalist, Parmenio Medina, wierp zich op de zaak en liet niet meer los. Er bleek nog meer aan de hand met de goede Padre. Het financieel management van zijn katholieke zender Radio Maria bleek financieel wanbeheer. Geld zoek. De zender werd gesloten en de Padre zou naar Italië zijn gestuurd door zijn kerkelijke superieuren. De bisschoppen dus. Na de uiterst wrede en raadselachtige moord op de hardnekkige journalist Medina werd de Padre echter aangetroffen in een finca in Cartago. De Padre staat momenteel voor de rechter, beschuldigd van fraude en het opdracht geven voor de moord. De Padre, hij draagt nog steeds zijn patersoutfit, ontkent natuurlijk alles en rept over een samenzwering en een complot tegen de Kerk. Hem hangen nu 20 jaar boven het hoofd. De bisschoppen, die hem dus hadden verstopt, houden nu wijzelijk hun mond... Verder is er nu een nieuwe wet van kracht die het de katholieke scholen verplicht om het nationale schoolplan te volgen, willen ze nog in aanmerking komen voor subsidie. De bisschoppen waren daar furieus tegen, het curriculum was volgens hen immoreel en onethisch. Onkatholiek. De minister hield nu echter eens voet bij stuk en herhaalde dat de scholen voor 1 november het contract met het ministerie moesten ondertekenen, anders zou de geldkraan dicht gaan en mochten de bisschoppen er zelf voor opdraaien. En immoreel en onethisch of niet, geld is geld, en de bisschoppen gaven de scholen opdracht om toch te tekenen. Vijf colleges hebben de bisschoppelijke opdracht naast zich neergelegd, zelfs hun eigen scholen hebben ze niet meer in de hand...
Niet alleen het neo-liberalisme is tanende, ook de R.K. Kerk is dus duidelijk op z´n retour. Het komt nog wel eens goed hierzo.

Kopje koffie?

De koffieboeren gaan dit jaar 17% meer verdienen, juicht de krant. Op de beurs van Nueva York wordt dit jaar $139 betaald voor een quintal (46 kilo), maar liefst $20 meer dan een jaar geleden. Van $119 naar $139 is inderdaad ongeveer een zesde meer. Dat heeft de krant inderdaad goed uitgerekend. Wat de krant voor het gemak even vergeet is dat de dollar anno 2007 met meer dan 17% in waarde is verminderd ten opzichte van de dollar anno 2006. Voor het gemak wordt ook maar even de inflatie van 9% vergeten. De koffieboer mag dan meer dollars vangen, de reeële koopkracht daalt met grofweg 10%... De koffieleut in Nueva Yersey moet inderdaad volgend jaar meer betalen voor een bakkie, voor de Purmerendse equivalent zou de prijs eigenlijk moeten dalen, als de koffiebranders de winst tenminste niet in de eigen zakken steken. Of erger, de prijs in euro´s ook met 17% gaan verhogen, wijzend naar de stijgende wereldmarktprijzen... Met de eigenaars van de grote koffieplantages hoeft niemand medelijden te hebben, die verdienen genoeg. Steen en been klagen ze dat ze niet genoeg koffieplukkers kunnen vinden. En we betalen nog wel 10% meer dan vorig jaar, echt waar. Waar de plukker dus 20% minder mee kan kopen... En wat krijgt de plukker voor een dag bottenbrekend werk? 800 colon per mand, roept de eigenaar. De Nica, want het rotwerk wordt steevast uitbesteed aan de noorderburen, heeft aan het eind van de dag met veel mazzel 4 mandjes bij elkaar geplukt en vangt dus net iets meer dan 4 euro... Dank je de koekoek dat ze geen plukkers kunnen vinden, pluk de besjes lekker zelf...
De koffieoogst is nu in volle gang. Om een uur of zes ´s ochtends arriveren de vrachtwagens om de plukkers af te zetten bij de plantages rondom ons huis. Om een uur of vijf worden de plukkers, vaak hele families met kleine kinderen, weer opgehaald. Nee, erg vrolijk kijken ze niet... Illegaal, onverzekerd, 4 euro per dag, en daar moeten ze dan ook nog de crimineel van betalen die ze de grens heeft overgesmokkeld... Geen wonder ook dat de kleine Tico-koffieboer met zijn manzana grond (2/3 hectare) die de besjes zelf plukt, er het bijltje bij neergooit. Ecologische hooglandkoffie, daar wil het Westen wel iets meer voor betalen, dat is waar. Maar een hectare hoogland produceert minder qua kilo´s. De besjes zijn harder (en de kwaliteit daardoor beter), maar het zijn er per plant een stuk minder. Komt nog bij dat er minder eco-koffieplanten op een hectare kunnen want in tegenstelling tot de niet-eco variant kan de eco niet tegen de volle zon en moet de boer dus bomen tussen de koffiestruiken planten voor wat schaduw. Natuurlijk, die bomen leveren over een jaar of 20 ook geld op, zeker als het cederbomen zijn. Maar dan moet de boer wel eerst 20 jaar geduld oefenen... Nee, voor de kleine koffieboer zit er niet echt muziek in. Een manzana levert omgerekend $500 dollar per jaar op. Daar kun je gewoon niet van leven. Steeds meer kleine producenten gooien hun lapje grond in de verkoop en zoeken hun heil elders. Voor de grootgrondbezitter is het een heel ander verhaal. Die koopt de kleine lapjes op en zet wat slaven aan het werk. De buurman met zijn 300 ha. komt op meer dan $200.000 bruto per jaar. Trek daar $40.000 ¨loonkosten¨ vanaf en nog wat dollars voor hoogwaardig landbouwgif en het is wel duidelijk hoe die zijn kast van een landgoed financiert. Belasting? Nooit van gehoord. Voor zijn knechten ziet het er ietsje anders uit. Gezien hun ¨inkomen¨ is het geen wonder dat de pulpero de sigaretten per stuk verkoopt. En dan nog op de pof ook... Toen ik de eerste keer bij de pulpero kwam en er behalve melk, jus en groente ook nog twee pakjes Delta bestelde viel de brave man bijna van zijn stokje. ¨Twee pakjes, niet twee stuks, weet U dat wel zeker?¨ Als ik nu de pulperia inwandel grist de man gelijk 2 pakjes uit het rek. Tegenwoordige tijd, jawel, want mijn halfslachtige poging om te stoppen is niet meer geworden dan dat, een ¨poging¨. Precies 12 uur heb ik het volgehouden... Maar de twee pakjes gaan nu wel iets langer mee, dus wie weet komt het er ooit nog van...

Het is al met al wel duidelijk dat de gemiddelde Tico het dus niet breed heeft. En dan wordt Costa Rica ook nog eens als relatief welvarend gezien. Komt de Nica hier nog 4 euro per dag, thuis haalt ie net de helft. De Maya in Guatemala moet het met nog minder doen, die haalt net anderhalve euro. Geen wonder dat steeds meer Latino´s tabak krijgen van het neo-liberale experiment. De echte winst met de hier verbouwde producten wordt in het Westen gemaakt. Hier resteert voor de meesten armoede. Natuurlijk, de heersende klasse (om het maar een ouderwets marxistisch te zeggen) pikt haar graantje mee. Die hebben geld zat voor nog een Jeep en nog een groter plasmascherm... De meerderheid heeft er in deze contreien zoals gezegd genoeg van en hoopt maar dat Hugo c.s. het er beter vanaf brengen. Ook Guatemala heeft het zinkende neo-liberale schip inmiddels verlaten. Afgelopen zondag heeft Colom er de verkiezingen gewonnen van oud-generaal en fascist Molina. Tot groot verdriet van Washington, en ook in het Casa Presidencial in SJ werden ze er niet echt vrolijk van. Ze hopen nu maar dat Colom het ietsje rustiger aanpakt dan Chavez en Correa en dat ie het TLC niet in de prullenbak flikkert... Goed, het heeft er alle schijn van dat het Achtertuintje van de VS steeds kleiner wordt. Straks resteert alleen nog de Dominicaanse Republiek en blijken de President en Zijn Broer op het verkeerde paard te hebben gewed...

Denguebestrijding

Zoals jullie weten zitten we hier boven de muggengrens. Af en toe lift er een beestje mee met de bus de berg op om vervolgens zielig het loodje te leggen, het is ze hier gewoon te koud. Dankzij de klimaatverandering en opwarming van de aarde voelen allerlei muggensoorten zich ondertussen wel thuis op een hoogte van 1000 meter en dus ook in steden als San Jose, Alajuela, Heredia etc. Een van die muggensoorten, de Aedes aegypti is verantwoordelijk voor de verspreiding van dengue, oftewel knokkelkoorts of breakbone fever. Dit jaar werden, tot nu toe zo´n 24.000 Costaricanen geveld door die ziekte, waarvan minstens 7 permanent. Hoeveel toeristen die ziekte hebben geëxporteerd is onbekend. Er zijn op dit moment 4 soorten dengue. Wordt je voor de eerste keer besmet, dan lig je twee weken plat. Enig voordeel: je bent daarna wel immuun voor de variant waar je ziek van werd. Helaas niet voor de 3 resterende varianten. Neemt een van die 3 je vervolgens te grazen, dan is het ziekteverloop heel wat ernstiger. In het ergste geval beginnen allerlei organen te bloeden en overleef je het dus niet. De kans op een dodelijk verloop is, net als bij de gewone griep, het grootst bij kleine kinderen en bejaarden. Een geneesmiddel of preventieve inenting is er dus niet. Het beestje moet dus fysiek worden bestreden, en het opruimen van de broedplaatsen is daarbij het meest effectief. De vrouwtjemug deponeert haar eitjes het liefst in plassen water in vuilnishopen en bejaarde autobanden. Lekker warm. Jaarlijks gaan er zo´n 800.000 autobanden met pensioen en de meesten daarvan worden gewoon weggegooid en belanden op een braakliggend stukje grond of in de achtertuin. Op 15 november, en dus voor dit dengueseizoen sowiso te laat, wordt een wet van kracht die de verkopers van autobanden verplicht de afgedankte exemplaren terug te nemen. De consument is dan wettelijk verplicht de pensionados in te leveren. De bandjes moeten dan terug naar de fabrikant voor recycling. Zoals gezegd, voor dit jaar helpt het niet meer veel, en het is nog maar de vraag of de Tico zich van deze wet wel iets aantrekt... Naast oude autobanden zijn dus ook hopen basura langs de straatkant, braakliggende terreinen, hofjes, stegen en tuinen favoriet bij de vrouwtjes. In de afgelopen maanden zijn honderden ambtenaren van het ministerie van gezondheid het land ingetrokken om de ergste probleemgevallen in kaart te brengen. De gegevens zijn verwerkt, en het ministerie heeft inmiddels de 81 gemeentes in het land opdracht gegeven de basurahopen te verwijderen. Zes van de 81 hebben gehoor gegeven aan het ministerieel bevel. De gemeentes in Guanacaste en Limon doen gewoon alsof hun neus bloedt. Of het ministerieel bevel is nooit aangekomen omdat het faxapparaat het al jaren geleden heeft begeven, dat kan natuurlijk ook nog... Waar het vuilnis wel wordt opgeruimd, dat zijn de toeristencentra en de toeristenstranden. Uit welbegrepen eigenbelang hebben de hoteliers en horeca-ondernemers daar zelf een vuilnisophaaldienst georganiseerd. Waar de toerist zich niet laat blikken, is dus ook geen vuilniswagen te bekennen en blijft de rotzooi net zolang liggen tot dat de plaatselijke bevolking de stank wel weer genoeg vindt en het zaakje in de fik steekt... La Nacion heeft van de week geprobeerd in contact te komen met de gemeentes Nicoya, Liberia, Limon, Santa Cruz en Cañas, de vijf gemeentes met de meeste dengue-gevallen. Waarom is de bestrijding van dengue (en dus het opruimen van de basura) geen prioriteit in jullie gemeente, wilde de krant weten. Niet een van de vijf heeft gereageerd... Dan maar gebeld met de directeur gezondheidsbevordering: ¨Nee, klopt. Onze strategie werkt alleen in functionerende gemeentes die het belang ervan inzien¨. En hoezo kan het dan andere gemeentes niets interesseren? ¨Zij richten zich liever op andere zaken die bestuurlijk gezien minder gecompliceerd zijn¨. Je kan je natuurlijk afvragen wat er nu bestuurlijk gezien gecompliceerd kan zijn aan het organiseren van een vuilniswagen, of voor mijn part een pickup, en schoppen en bezems voor de mannen van Publieke Werken, maar die vraag wordt niet gesteld, niet door de directeur, en ook niet door de krant... Curieus genoeg krijgt het Nationale Ziekenfonds voor bestrijden van het probleem dan weer wel hulp van particuliere bedrijven, hier ¨strategische ondernemingen in de strijd tegen dengue¨ geheten. Blijkbaar beschikken ze bij de Bierbrouwerij Costa Rica wel over bestuurlijke daadkracht. Het gemeentelijk bestuur overdragen aan de brouwers, dat zouden ze nog kunnen doen... Kortom, het landelijk bestuur is traag en weinig capabel, gemeentelijke overheden bestaan vaak alleen op papier. En onze President en Zijn Broer? Die hebben het druk, druk, druk. Net terug van de Chinareis, zijn ze alweer bezig met de koffers pakken voor de 17de Ibero-Amerikaanse Top van Staatshoofden en Regeringsleiders om daar te praten over de armoede op het continent. Onze president gaat daar wijze woorden wijden aan ¨sociale cohesie¨ en wijzen op zijn behaalde successen... En dat staat volgende week dan allemaal in de krant, ja ja, de krant van Fabeltjesland...

Costa Rica TV

Is je hoofd nog op het feest van gisteren? Wat goed dat er Alka Seltzer is!!!
Heeft u hangbillen? Bestel dan nu deze speciale Franse push-up spijkerbroek!!!!
En als u NU 2 peperdure NASA-zonnebrillen bestelt krijgt u er een vilten brillenpoetsdoekje bij cadeau!!!! Completamente GRATIS!!!!!
TV-commercials in Costa Rica zijn serieus grappig, alleen worden ze natuurlijk tot vervelens toe herhaald in zwevende reclameblokken die zonder overgang opeens beginnen, terwijl je naar een film of serie zit te kijken.
Vooral hun eigen variant van Tel Sell, die met korte schreeuwerige filmpjes een hele reeks maffe apparaten en zalfjes aanprijst blijft ons verbazen. Prijzen noemen ze nooit, maar je moet Meteen bellen met een of ander gehaaid callcenter, waar ze wel een fijne afbetalingsregeling inclusief woekerrente met je willen treffen. Dat is hier trouwens heel gewoon, werkelijk van alles koop je hier op afbetaling. Reclames vermelden dan ook telkens in chocoladeletters hoeveel je per 2 weken moet afbetalen, maar het totale bedrag- nog zonder de rente- moet je met een vergrootglas zoeken.
Als u nu de Spin Spa bestelt (een douchekop met tien ronddraaiende borstels erbij) kunt u voortaan happy leven, want dit werkt echt tegen alles! Spierpijn, acné en eeltvoeten en nog twintig kwalen meer!!!!! Of bestel een Ki-motion voetenschud-apparaat en je rugpijn, depressies en slapeloosheid verdwijnen als sneeuw voor de tropenzon. En met Tel-Sells speciale haarstrijkijzer verandert je vrolijke krullebol subiet in glad, plat & tuttig kapsel waar je in Costa Rica mee voor de dag kan komen op je werk en in de disco! Voor het afslanken hebben ze speciale fatburnerpillen (op basis van speed met wat vitaminen) en als U er ook een slender-trilband bijkoopt, kunt u heerlijk op de bank hangen voor de TV, met een bak chips erbij, en de kilootjes verdwijnen echt helemaal vanzelf! Binnen een week en ze komen gegarandeerd nooit meer terug!
Ook aan de heren wordt gedacht: het Kleen Kut (echt waar) scheerapparaat maakt korte metten met uw borstelwenkbrauwen, woeste bakkebaarden en uitgroeiende neus- en oorharen! En een perzikhuidje krijgt u ervan! En mocht u misschien erectie-problemen hebben dan is dat met deze 100 % natuurlijke wonderpillen voorgoed verleden tijd!
SI está garantizado!!!!!!!!! Bel nu want de eerste 25 bellers krijgen er nog een grote plastic pot speciale supercreme bij tegen pigmentvlekken en rimpels. Completamente GRATIS!!!!! Tussen deze eindeloze stroom flauwekulreclame´s door (wie zou die rommel eigenlijk kopen?) kun je dan de reguliere programma´s bekijken: nagesynchroniseerde oude films en series uit Hollywood met steeds dezelfde Spaanse stemmetjes (en om de 5 minuten de onvermijdelijke commercial break), daarnaast heel veel bloederige nieuwsrubrieken met close-ups van verkeersslachtoffers en waterlijken en allerlei schandalen en liegende politici . Ook heel wat Jerry Springer-achtige vecht- en schreeuwshows: ´Mijn moeder is er met mijn vriend vandoor!´; dat werk. En natuurlijk de Zuidamerikaanse telenovelas waar iedereen hier speciaal voor wakker blijft: verheffende feuilletons met namen als: ´Sin tetas no hay paraiso´ (zonder tieten,geen paradijs) en ´Hasta que la plata nos separa´ (mijn leven als golddigger): tenenkrommend slecht geacteerde verhaaltjes, die vooral over hoeren en mafiosi gaan, houden hier iedereen aan de buis gekluisterd. Nou ja, de dames dan, want de heren kijken liever naar Gol Bimbo en internationale voetbalwedstrijden.
Intussen snakken wij hier hevig naar een schotelantenne zodat we eindelijk weer eens naar van die saaie, gedegen National Geographic-achtige documentaires kunnen kijken waar we ons in de cultuursteppe van Purmerend ook altijd mee zoet hielden: het leven van rode pijlgif-boomkikkers in de tropische wolkenbossen van Costa Rica en dergelijke dingen meer. Daar doen ze hier niet aan namelijk, het bos brrr da´s voor enge beesten (en toeristen); daar blijvende rechtgeaarde Tico´s liever ver bij uit de buurt en dat hoeven ze dan ook niet op hun TV te zien. Wonen ze in zo ongeveer het mooiste land ter wereld, hebben ze daar totaal geen oog voor en streven ze liever de hierboven beschreven Noord-Amerikaanse plastic Tel Sell lifestyle na (in Europa ook niet onbekend). Al kunnen de meeste mensen hier die wonderbaarlijke handelswaar bij lange na niet betalen en raken ze, net als de Murkins zelf trouwens, langzaam maar zeker steeds meer verstrikt in het web van de louche krediethaaien waar ze zo roekeloos mee in zee zijn gegaan, Así es la vida......(zo is´t leven, ook een telenovela die hier dagelijks op de buis te zien is)....En echt happy leven doen de meeste mensen met die apparaten, die veelal stof staan te vergaren onder hun bed, ook al niet....

Met dank aan de Europese Structuurfondsen!

De Europese Unie doet met jullie centjes dus aan ontwikkelingshulp, ook in Costa Rica. Negen op de tien bruggen staan op instorten en zijn eigenlijk te gevaarlijk om nog te gebruiken, maar alternatieven zijn er niet... De scholen in de Meseta Central zijn redelijk tot goed, best wel vergelijkbaar met West-Europa, daarentegen zijn de ´scholen´ in de periferie (het Noorden, Limon, Talamanca, Golfito etc. de naam school niet waard. Onderwijzers van enig niveau zijn niet of nauwelijks bereid om daar les te gaan geven. Geen wonder, schoolboeken zijn er niet, of ze vallen van ellende uit elkaar, pc´s zijn er al helemaal niet, het salaris is beroerd. De onderwijzers geven liever les op scholen van naam of privescholen. Hetzelfde verhaal gaat op voor de medische voorzieningen: nauwelijks apparatuur, slagers als chirurg. Een simpele breuk kunnen ze nog net aan, bij gecompliceerdere zaken moet je maar hopen dat de traumaheli op tijd is om je naar SJ te vliegen... Costa Rica zou ook wel hulp kunnen gebruiken bij het beheren/bewaken van de natuurreservaten. Ruim een kwart van de landoppervlakte is tot beschermd gebied gebombardeerd, maar alleen particuliere reservaten verdienen de naam reservaat. De overheid maakt nauwelijks geld vrij voor boswachters in de nationale parken. En dus hebben goudzoekers, stropers en houthakkers er eigenlijk vrij spel... Formeel hebben al deze zaken ook prioriteit, en de heren en dames politici beloven dan ook van alles: ¨Als de financiële ruimte er is, dan gaat het geld naar onderwijs, echt waar!¨ Komt er dan inderdaad geld (uit de VR China in dit geval) dan besteden ze dat liever aan zaken als een nieuw Nationaal Stadion. Onderwijs en medische zorg moeten nog maar even wachten. Maar terug naar de EU. Ook Brussel stelt dus structuurfondsen ter beschikking. Dat werkt als volgt: de plaatselijke, cantonale of landelijke overheid maakt zelf bedrag X vrij voor een ontwikkelingsproject en dient vervolgens bij Brussel een aanvraag in voor steun. Brussel bekijkt het plan en als de EU-ambtenaren vinden dat het project aan alle ontwikkelingscriteria voldoet legt Brussel er een zelfde bedrag X bij. Dat het kan werken, hebben we zelf in Ierland gezien. Met steun uit Brussel is daar een jaar of tien geleden de infrastructuur vernieuwd. Havens, telecommunicatie, the works. En Ierland is van armste land van de Unie uitgegroeid tot koploper, the Celtic Tiger. Of economische groei zaligmakend is, dat is weer een andere vraag, in principe kan Europese steun wel degelijk werken. Terug naar Costa Rica. Ook de gemeente Alajuela kan hulp goed gebruiken. Al was het maar om de krottenwijken rondom de stad aan te pakken, of voor de aanleg van een waterzuiveringsinstallatie zodat de rivieren weer rivieren zijn en geen open riolen. En toen de gemeente Alajuela hoorde van de Europese structuurfondsen hebben ze er wat ambtenaren opgezet om wat plannetjes te bedenken. De ambtenaren gingen voortvarend aan de slag, dienden een plan in bij de raad en de raad maakte een bedrag van omgerekend ruim 800.000 euro vrij. Twee maanden geleden ging het stadscentrum op de schop, de straten rondom het Parque Central (niet de slechste in de stad) werden opengebroken en er ontstond een gigantische bouwput. De werkzaamheden zijn inmiddels afgerond en Alajuela is een heuse voetgangerspromenade met sierklinkers rijker... Honderd meter verderop breek je je poten, de krottenwijken worden met de dag groter, en de waterzuiveringsinstallatie (waar al jaren over wordt gesproken) moet nog maar even wachten. Ze gaan er wat aan doen, echt waar...
Maar goed, Alajuela heeft nu dus een wandelpromenade. Niet dat je er veilig kan wandelen omdat het gebied autovrij zou zijn, natuurlijk niet. Taxi´s, vrachtwagens etc.: allemaal maken ze gebruik van de promenade en toeteren ze er vrolijk over heen. Trots verkondigd een groot bord bij de overdekte markt: ¨Project Boulevard 2007: mogelijk gemaakt door de EU (830.000 euro) en de Gemeente Alajuela (830.000 euro)¨. Natuurlijk, voor EU-begrippen een bedrag van niks, maar de gemeente Alajuela bulkt nou niet bepaald van de poen en had deze middelen toch echt beter kunnen besteden. Waren er dan geen protesten? Tuurlijk, en de werkzaamheden hebben ook een tijdlang stilgelegen omdat er klachten waren ingediend bij het MOPT (Ministerie voor Publieke Werken en Vervoer). De gemeente had namelijk geen vergunning aangevraagd voor het project en een van de wegen valt onder de verantwoordelijkheid van het Ministerie (officieel betreft het namelijk een doorgaande weg) en had niet zonder toestemming mogen worden opengebroken. Dat werd ook ruiterlijk erkend door het MOPT. De klagers hadden gelijk. Maar wat nu, de straten lagen open, het geld was al uitgegeven en de stapels sierklinkers lagen al te wachten... Gewoon weer dichtgooien met een bulldozer? Nou nee, zonde van de tegeltjes. Gemeente, maak het werk maar af, maar niet meer doen hoor! Volgende keer wel een vergunning aanvragen a.u.b! De boulevard ligt er dus nu, en de ambtenaren ten stadhuize kunnen er een trotse blik op werpen vanachter hun burelen... En een nog trotsere burgemeesteres mag straks, begeleid door de aartsbisschop, het lintje knippen...

Grootaandeelhouders

Vanmorgen naar de advokaat in SJ geweest om aldaar de oprichtingsacte van onze n.v. te tekenen. Die stukken gaan naar een Kamer van Koophandel-achtige instantie om daar te worden voorzien van een hele reeks zegels en stempeltjes. Over een week of wat krijgt de n.v. een cedula en kan ie aan de slag. Onze n.v. kent maar liefst 10 aandelen van elk 1.000 colon. Een oprichtingskapitaal van 13,50 euro... Met dat ´vermogen´ kan de n.v. van alles, zolang het maar op een of andere manier legaal is. Ikzelf ben natuurlijk de president-directeur van de onderneming, Natasha is financieel-directeur en de tweede groot-aandeelhouder. Het hoofdkantoor van de onderneming is statutair gevestigd in de diplomatenwijk van de hoofdstad, vlakbij de Chineze ambassade en het presidentieel paleis. Dat staat heel leuk op de visitekaartjes van de Narano S.A., want zo heet de eerste loot van ons zakenimperium. De 30 jaar oude Isuzu pickup (of de eveneens 30 jaar oude Toyota Landcruiser, daar ben ik nog niet uit..), de lap grond, het mobiele abonnement, verzekeringen, eventuele leningen, het komt allemaal op naam van de S.A.
Na het tekenen van de paperassen, en de mededeling van de advo dat we nu op zoek konden naar land en ook een mobieltje mogen aanvragen, en dat moet voor het eind van het jaar om ergens in de loop van 2008 dan ook daadwerkelijk mobiel te kunnen bellen, vertrokken we met de assistente van de advocaat naar het hoofdkantoor van de Fuerza Publica aan het andere eind van de stad om daar onze vingerafdrukken af te laten nemen en een stapel pasfoto´s in te leveren. Of we met een Tico of Tica getrouwd waren, wilde agente nr. 1 weten. Dan is een residencia geen probleem namelijk. Nee dus. Of we dan een in Costa Rica geboren kind hadden. Dat is namelijk makkelijke manier nr. 2. Nee, ook niet. Agente nr. 1 keek bedenkelijk. Op basis waarvan wilden we dan een residencia? Nou, senor en senora zijn pensionado, zegt de assistente. Aha, glimlachte agente nr. 1, dan is het allemaal geen probleem... Pfff, we mogen doorlopen. Agente nr. 2 stelde vervolgens een hele reeks vragen (lengte, gewicht, echte tanden of nep, wel of geen bril, heeft u tatoeages, grote littekens of lichamelijke vervormingen etc.) om de antwoorden in te voeren op haar oude pc. Het kantoortje doet tevens dienst als archief. Een wand was tot aan het plafond volgestapeld met dossiers over lopende strafzaken, bewijsstukken etc. Een grote chaos. Dat de Fuerza Publica toch nog met enige regelmaat zaken weet op te lossen of boeven te vangen met zo´n manier van dataverwerking, een raadsel. Nadat we onze inktvingers (het papiertje rept over ´digitale opslag´, maar het was wel degelijk gewone inkt...) hadden gereinigd onder een koude kraan op het binnenplein (wel zeep, geen handdoek), overhandigde oom agent twee roze papiertjes met daarop een foto en een duimafdruk. Diana, want zo heet de assistente, mag zich maandag met deze papiertjes bij Migracion vervoegen om na zes uur wachten de papiertjes af te geven. Dat schijnt het enige te zijn wat er nog aan ontbreekt om de procedure inzake verblijfsvergunning te starten. Of we nu wel of niet voor de 20ste van de maand een paar dagen naar het land van kameraad Ortega moeten, Diana wist het ook niet. Of we dus maar alvast de tickets moesten boeken? Nou nee, wacht maar even, want wellicht geeft de ambtenaar volgende week toch het verlangde papiertje af en zijn we in ¨tramite¨... Op weg naar buiten vroeg Diana waar we woonden. San Isidro dus. ¨O, da´s ook toevallig, ik ook¨. Blijkt ze dus een paar honderd meter de weg af te wonen met twee kinderen, waarvan er een Natasha heet... Volgende week komt ze met de kinderen langs om ze met Ramona te laten spelen. En de volgende keer dat we naar ons hoofdkantoor in de hoofdstad moeten, dan moet ik namelijk als president-directeur onze 10 aandelen persoonlijk ondertekenen, hoeven we dus niet meer met taxi of bus, dan rijden we gewoon met de ´buur´vrouw mee.