De Europese Unie doet met jullie centjes dus aan ontwikkelingshulp, ook in Costa Rica. Negen op de tien bruggen staan op instorten en zijn eigenlijk te gevaarlijk om nog te gebruiken, maar alternatieven zijn er niet... De scholen in de Meseta Central zijn redelijk tot goed, best wel vergelijkbaar met West-Europa, daarentegen zijn de ´scholen´ in de periferie (het Noorden, Limon, Talamanca, Golfito etc. de naam school niet waard. Onderwijzers van enig niveau zijn niet of nauwelijks bereid om daar les te gaan geven. Geen wonder, schoolboeken zijn er niet, of ze vallen van ellende uit elkaar, pc´s zijn er al helemaal niet, het salaris is beroerd. De onderwijzers geven liever les op scholen van naam of privescholen. Hetzelfde verhaal gaat op voor de medische voorzieningen: nauwelijks apparatuur, slagers als chirurg. Een simpele breuk kunnen ze nog net aan, bij gecompliceerdere zaken moet je maar hopen dat de traumaheli op tijd is om je naar SJ te vliegen... Costa Rica zou ook wel hulp kunnen gebruiken bij het beheren/bewaken van de natuurreservaten. Ruim een kwart van de landoppervlakte is tot beschermd gebied gebombardeerd, maar alleen particuliere reservaten verdienen de naam reservaat. De overheid maakt nauwelijks geld vrij voor boswachters in de nationale parken. En dus hebben goudzoekers, stropers en houthakkers er eigenlijk vrij spel... Formeel hebben al deze zaken ook prioriteit, en de heren en dames politici beloven dan ook van alles: ¨Als de financiële ruimte er is, dan gaat het geld naar onderwijs, echt waar!¨ Komt er dan inderdaad geld (uit de VR China in dit geval) dan besteden ze dat liever aan zaken als een nieuw Nationaal Stadion. Onderwijs en medische zorg moeten nog maar even wachten. Maar terug naar de EU. Ook Brussel stelt dus structuurfondsen ter beschikking. Dat werkt als volgt: de plaatselijke, cantonale of landelijke overheid maakt zelf bedrag X vrij voor een ontwikkelingsproject en dient vervolgens bij Brussel een aanvraag in voor steun. Brussel bekijkt het plan en als de EU-ambtenaren vinden dat het project aan alle ontwikkelingscriteria voldoet legt Brussel er een zelfde bedrag X bij. Dat het kan werken, hebben we zelf in Ierland gezien. Met steun uit Brussel is daar een jaar of tien geleden de infrastructuur vernieuwd. Havens, telecommunicatie, the works. En Ierland is van armste land van de Unie uitgegroeid tot koploper, the Celtic Tiger. Of economische groei zaligmakend is, dat is weer een andere vraag, in principe kan Europese steun wel degelijk werken. Terug naar Costa Rica. Ook de gemeente Alajuela kan hulp goed gebruiken. Al was het maar om de krottenwijken rondom de stad aan te pakken, of voor de aanleg van een waterzuiveringsinstallatie zodat de rivieren weer rivieren zijn en geen open riolen. En toen de gemeente Alajuela hoorde van de Europese structuurfondsen hebben ze er wat ambtenaren opgezet om wat plannetjes te bedenken. De ambtenaren gingen voortvarend aan de slag, dienden een plan in bij de raad en de raad maakte een bedrag van omgerekend ruim 800.000 euro vrij. Twee maanden geleden ging het stadscentrum op de schop, de straten rondom het Parque Central (niet de slechste in de stad) werden opengebroken en er ontstond een gigantische bouwput. De werkzaamheden zijn inmiddels afgerond en Alajuela is een heuse voetgangerspromenade met sierklinkers rijker... Honderd meter verderop breek je je poten, de krottenwijken worden met de dag groter, en de waterzuiveringsinstallatie (waar al jaren over wordt gesproken) moet nog maar even wachten. Ze gaan er wat aan doen, echt waar...
Maar goed, Alajuela heeft nu dus een wandelpromenade. Niet dat je er veilig kan wandelen omdat het gebied autovrij zou zijn, natuurlijk niet. Taxi´s, vrachtwagens etc.: allemaal maken ze gebruik van de promenade en toeteren ze er vrolijk over heen. Trots verkondigd een groot bord bij de overdekte markt: ¨Project Boulevard 2007: mogelijk gemaakt door de EU (830.000 euro) en de Gemeente Alajuela (830.000 euro)¨. Natuurlijk, voor EU-begrippen een bedrag van niks, maar de gemeente Alajuela bulkt nou niet bepaald van de poen en had deze middelen toch echt beter kunnen besteden. Waren er dan geen protesten? Tuurlijk, en de werkzaamheden hebben ook een tijdlang stilgelegen omdat er klachten waren ingediend bij het MOPT (Ministerie voor Publieke Werken en Vervoer). De gemeente had namelijk geen vergunning aangevraagd voor het project en een van de wegen valt onder de verantwoordelijkheid van het Ministerie (officieel betreft het namelijk een doorgaande weg) en had niet zonder toestemming mogen worden opengebroken. Dat werd ook ruiterlijk erkend door het MOPT. De klagers hadden gelijk. Maar wat nu, de straten lagen open, het geld was al uitgegeven en de stapels sierklinkers lagen al te wachten... Gewoon weer dichtgooien met een bulldozer? Nou nee, zonde van de tegeltjes. Gemeente, maak het werk maar af, maar niet meer doen hoor! Volgende keer wel een vergunning aanvragen a.u.b! De boulevard ligt er dus nu, en de ambtenaren ten stadhuize kunnen er een trotse blik op werpen vanachter hun burelen... En een nog trotsere burgemeesteres mag straks, begeleid door de aartsbisschop, het lintje knippen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten