Maandag naar de buren.

Dat reserveren van buskaartjes via het net, daar was ik niet echt gerust op. Reageren op een mailtje, dat zit er niet in, en de telefoon opnemen op kantoor, ho maar. Dus toch maar snel naar San Jose gereisd om bij Transnica in de rij te gaan staan. Dat ging op zich nog allemaal vrij vlot. Het had allemaal wat sneller gekund, want waar het nou goed voor is om al je paspoortgegevens op het kaartje te zetten, geen flauw idee. Maar goed dat ik de kopieën van de paspoorten maar voorzichtigheidshalve had meegenomen, anders had ik onverrichterzake keerom kunnen maken en hadden we een andere manier moeten zoeken om bij de Nicaraguaanse grens te geraken. De bus was namelijk al bijna volgeboekt... Maar goed, binnen een half uur stonden we weer buiten, alleszins snel voor Costaricaanse begrippen. Trouwens niet alleen aan de Nica-kant leeft een hele bedrijfstak van de ¨toeristen¨ die verplicht voor drie dagen daar verblijven. Duizenden Amerikanen en Europeanen moeten om de drie maanden eventjes verhuizen, en van die duizenden hebben er heel wat huisdiertjes. Wij ook, en het gaat trouwens heel goed met de twee reuzen. Okay, we gaan dus even naar Nicaragua, maar waar laten we die twee. Stop ze in de achtertuin, dan kom ik wel elke dag even langs om ze eten en water voor te zetten, opperde Roy. Dat leek ons niet zo´n heel goed idee. De gevolgen zouden namelijk voorspelbaar zijn. Klotskop zet het de hele dag op een verschrikkelijk gejank en het tuintje zou binnen drie dagen zijn veranderd in een gatenkaas met tientallen drollen en de enige plant die er staat zou het niet overleven... Laten we maar eens uitzoeken of ze hier aan dierenopvang doen. Warempel, op de berg aan de overkant hebben ze een dierenopvang, genaamd Pets Paradise. Helemaal gericht op de niet-Tico met daarbijbehorende niet-Tico prijzen. Acht US-dollar per dag, zelf eten meenemen. Kunnen we de beesten zondagmiddag langsbrengen? Natuurlijk, dat zijn dan vijf dagen! Hoezo, maandagmiddag is 1 dag, dinsdag 2, woensdag 3 en donderdag zijn precies 4 keer 24 uur verstreken, toch? Nee, echt waar, het zijn vijf dagen. Dus die grap kost 80 dollar... Nou nee, dat is te gek vond ook Roy. Ik neem ze wel die paar dagen, ik heb nog een hok in de tuin, die haal ik dan wel leeg. Komt wel goed. Maandagochtend gaan de hondjes logeren en nemen wij de bus, gewapend met een dikke trui want de airco staat natuurlijk op z´n hardst en de ramen mogen niet open! Zo, nu even uitzoeken wat een geschikt hotel is in Granada en wat er zoal te doen is. Lezen jullie dan later wel. Het begint hier trouwens langzaam aan te zomeren. Warm, zon, af en toe nog een buitje. En een koud biertje...