Stier pest terug

Kerst in Costa Rica voelt heel wat luchtiger dan in Nederland, natuurlijk door de brandende tropenzon en doordat de winkels en café´s gewoon open zijn deze dagen. Onze binge-drinkende Costaricaanse buren hielden in de tuin naast ons het festijn van het jaar (waarbij hun kids midden in de nacht om Ramona riepen, die lag echter lekker te slapen) daarnaast worden er in alle steden Topes gevierd: is in Mexico een tope een heftige betonnen verkeersdrempel in de middle of nowhere (hier heten die dingen in de volksmond ´muerto´oftewel dood) in Costa Rica is de tope een cowboyfeest als de Ferias in Spanje, gemixt met een beetje Amerikaanse rodeo: dus met stieren en dansende paarden. De grootste is de Tope van San José, traditioneel op 2e kerstdag en live uitgezonden op televisie, net als de topes in kleinere steden trouwens. Omdat de kerst-lamlendigheid er bij mij weer eens flink inhakte, heb ik er maar eens wat uurtjes naar zitten kijken. Een immens populair feest, vooral voor de rijkere klasse en veeboeren uit Guanacaste met witte cowboyhoeden op die allemaal samenkomen in de stierenvechtarena van de hoofdstad: een ronde zandbak met hoge tribunes eromheen. Voor de minder rijken is het oppassen geblazen als ze bij de bushalte uitstappen om de 100 meter naar de arena te lopen: de verzamelde boeven van de Gran Area Metropolitana (grootstedelijke agglomeratie) liggen daar allemaal op de loer om hun beurs te roven of te rollen en de politie zit binnen tamales te eten en mee te feesten. Het festijn begon met een orkest van vijftig muzikanten in lichtblauwe pakjes die het volkslied speelden, omgeven door Miss San-José, een rondrennende als stier verklede vent en diverse cameraploegen. Vervolgens een behoorlijk tenenkrommende act van drie te blote en te dikke meisjes die een hitsig dansje deden: niet synchroon en uit de maat, maar wel op en top Tica (veel vrouwen hier wringen zich in te strakke rokjes en hesjes en te krappe schoenen waar hun vetrollen aan alle kanten uitpuilen, maar dat wordt in dit land nou eenmaal sexy gevonden, tja). Toen ging de party echt loos want de stieren werden een voor een losgelaten om te dollen met de mensen. Bij een stierengevecht in Costa Rica hebben alleen de Tico´s pijn (gelukkig maar, want jullie weten wel wat voor dierenvriendin ik ben, toch?) en dan bedoel ik ook echt PIJN. Een kudde jongemannen-soms een enkele daredevil van een cowgirl- gaan in de zandbak om de stier op te fokken en hun mannelijkheid te bewijzen. Nummer één was slechts een uit de kluiten gegroeid stierkalf maar het zijn wel longhorns hier, dus toen een zatte Tico hem genoeg had gesard werd zijn mannelijkheid pardoes aan aan de horens geregen. De jonge stier rende minuten lang zo rond en de arme jongeman gilde als een varken wat gekeeld wordt; of die ooit nog nageslacht zal verwekken valt serieus te betwijfelen. Daarna kregen we nog een lange serie echte volwassen stieren in de arena te zien, prachtige beesten trouwens: gitzwart en met lange horens als die sherry-stier van Osborne. Tussendoor kregen we filmpjes voorgeschoteld: ´we schakelen nu over naar Guanacaste, naar de ranch van stier nummer zeven!´ waarje dan een veeboer in een weiland koeien hoort opscheppen over het nageslacht van zijn prijsbeest, dat trouwens jaar na jaar komt opdraven bij de tope om dronken Tico´s aan zijn horens te rijgen, dus zo zielig zijn ze gelukkig niet. Dat zijn de overmoedige knullen die met een ambulance afgevoerd worden om hun wonden te laten hechten wel. Het lijkt wel een beetje op het rennen met de stieren in Pamplona, alleen kunnen deze mensen geen kant op en ze worden dan ook geregeld geplet tegen de boarding onder de tribunes. Hoort er allemaal bij, net als de lassogooi-acts en rodeo-shows waarbij de cowboys door woest bokkende stieren met een grote boog in het zand gelanceerd worden....daarna dan weer een gezellig filmpje vol interviews met zwaargewonde jongemannen in het ziekenhuis. In de straten van San José zie je tijdens de tope vele dansende paarden met grote zonnebrillen op en pimpelpaars beschilderde hoeven, bereden door macho veeboer in een Spaans feestpak OF door een bimbo in bikini gevuld met grote siliconenbulten. Heel elegante beesten verder, deze Criollos de Paso ofwel, voor de kenners: bastaard-Andalusiërs met de gangen van een Hackney, voor zover er tenminste niemand afdondert of ze op hol slaan omdat iemand vuurwerk naast ze afsteekt....het vuurwerk van de tope is trouwens bijzonder: echt schitterende pyrotechnics. Daarnaast is er in de stad een grote kermis waar je je eens flink door elkaar kan laten schudden in allerlei woeste machines. Gecombineerd met allemaal traditionele vette happen en ongelooflijke hoeveelheden sterke drank is dit echt het feest van het jaar, waarvan iedereen moet bijkomen tot Oud & Nieuw. Dan gaat men opnieuw loos met de fijne combi van te heftig vuurwerk en teveel drank....om in het gekrakeel meteen nog even wat oude vetes en burenruzies te beslechten, want in het geknal valt een geweerschot meer of minder ook niet echt op...kerstvakantie in Latijns-Amerika is een flashback naar de Wild West, zoals wij die eigenlijk alleen maar kennen van de kijkbuis...