Internetperikelen

Ook in Costa Rica heb je, als je niet al te ver van de bewoonde wereld zit, toegang tot de modernere communicatiemiddelen. In de Valle Central heb je bijna overal bereik met een mobieltje. In Talamanca of Upsala dus niet… In dezelfde Valle Central is het ook mogelijk om een internetabonnement te krijgen. Je doet er dan wel slim aan om dat aan te laten vragen door een ingezetene. Anders ben je zo acht manden verder. De procedure werkt als volgt: je vraagt eerst een telefoonaansluiting. Een week later komen twee jongens met een lange instabiele ladder om vanaf de leiding boven in de straat een telefoondraad door te trekken naar je huis. Twee uur later kun je bellen. Het is wel zaak om door de telefoon te schreeuwen, want de lijn is slecht… Vervolgens kun je bij staatsbedrijf Racsa, die zich ´´lideres en Internet´´ noemen, een 56kb modem-abo bestellen in de grote stad. Op een groen papiertje met carbondoorslag schrijft een dame met onleesbaar schrift vervolgens een hele reeks onleesbare cijfertjes en lettertjes. Ergens daartussen zit je inlognaam. De dame zegt dat je de volgende dag kan internetten. Een stemmetje in je hoofd zegt dat dat niet kan… Die dag probeer je zo goed of kwaad als het gaat de code en je password op de doorslag te ontcijferen. Dat klop je in. Vervolgens zoek je op diezelfde papiertjes naar een inbelnummer. Nada. Maar goed, Racsa heeft een helpdesk, Engelstalig nog wel, zeggen ze. Je belt en vraagt naar het inbelnummer voor jouw gebied. Vervolgens krijg je een netnummer aan de andere kant van het land. Het buurmeisje, Diana, weet het nummer gelukkig wel. Inbellen dan maar. ¨Loginnaam en password onbekend¨. Misschien was die a toch een o? En die d een cl? Diana zegt: daar staat ´noldo´, Roy houdt het op ´naclo´. Ik weet het niet meer… Twee dagen later en vele mogelijke combinaties verder, laat je Diana naar de spaanstalige helpdesk bellen, want de engelstalige beschikt over een dusdanige rudimentaire kennis van die taal, dat je er bijkans om moet lachen. Diana hangt een half uur aan de lijn. De meneer van de helpdesk wil het contractnummer weten. Dat moet op het groene papiertje staan, maar staat er dus niet op. De meneer vraagt vervolgens naar de inlognaam. Diana zegt ´´Noldo´´. Dat staat niet in de meneer zijn compu, maar het begint hem te eindelijk te dagen… ¨Ik weet het al, die naam bestond al, en toen hebben we hem maar verandert in Naldo¨. Om dat even door te geven aan de klant, ho maar… Soit, je hebt stroop-internet. Nu mag je dan breedband aanvragen. Dat hebben we inmiddels gedaan, benieuwd wat dat allemaal gaat opleveren.