woensdag 10 oktober 2007

San Isidro de Alajuela






Na een dag of 10 hotel, een maandje El Roble (druk, heet en lawaaierig), zijn we nu aanbeland in San Isidro de Alajuela (een dorpje met ca. 3000 inwoners (voornamelijk koffieboeren en landarbeiders), 2 winkeltjes, een kroeg (nog niet van binnen gezien), ´n tandarts en een medische post. En natuurlijk een kerk en wat scholen. San Isidro ligt op de helling van Volcan Poas (wel actief, maar wel op 20 km. afstand – hopelijk voldoende… We kijken uit op immense koffievelden en de vulkaan Barva. ´s Avonds zie je in het dal de lichtjes van Alajuela. Hier, op 1600 meter hoogte, is het een heel stuk koeler, en vanaf een uur of twee trekken de wolken de hellingen op. Nu, op het hoogtepunt van het regenseizoen, regent het zowat continu en verandert de straat af en toe in een rivier. IJs en weder dienende, dalen we af en toe af naar de grote stad om proviand in te slaan (in de winkeltjes hier hebben ze wel van alles, maar ook weer van alles niet, en het de berg op zeulen van al die spullen verhoogt ook de prijzen, zelfs van de peuken ), maar voor restaurantjes, kroegen e.d. kun je goed in de omgeving terecht. Zo zijn we een week geleden met twee Costaricaanse vrienden (Roy – koffieboer en deeltijd-taxista – en zijn vrouw Andrea) naar een karaoke-bar annex restaurant geweest in een dorp ´n paar kilometer verderop zonder naam. Het publiek bestond uit ons drieen, Roy, Andrea en een bevriend stel. Na het nuttigen van het avondmaal en enige Imperials, begon stel nr. 2 luidkeels te karaoken, gevolgd door Andrea, en vervolgens Natasha. De kroegbaas had namelijk ook een zelfgebrande karaoke-dvd met engelstalige jaren 60 en 70 klassiekers. Natasha, luidkeels toegejuigd door het publiek (inmiddels aangvuld mete en jong stel Costaricaanse geliefden die het geheel met stijgende verbazing aanschouwden), kon het niet laten een stuk of vijf klassiekers ten gehore te geven. Ook ik moest er aan geloven, maar daar bestaan gelukkig geen opnames van…

Afgelopen zondag was het dan zover: het referéndum over het TLC. Wekenlang hielden de opiniepeilingen het op een overwinning voor No, maar een massieve perscampagne, druk en dreigementen van de kant van de regering en de VS, en nog wat fraude, hebben er toe geleid dat het toch een ´´overwinning´´ voor Si is geworden, 51 tegen 49 procent, een uitslag die niet wordt geaccepteerd door No, maar who cares… Nu zijn ze de stembriefjes handmatig aan het hertellen, en dat kan nog wel twee weken duren. Een reprise van Florida, drie jaar geleden, zeg maar. Dan loopt er verder nog een procedure bij de Costaricaanse Kiesraad wegens niet-toegestane overheidsbemoeienis. Wat het uiteindelijk allemaal wordt, dat is pas bekend in februari 2008.

In december wordt Ramona ingeschreven bij de plaatselijke school. Omdat ze de spaanse taal nog niet machtig is, begint ze in groep 1. Dat lijkt een stap terug, maar hier gaan de Costaricaanse kindertjes pas naar school als ze 7, 8 jaar zijn. Ze komt dus in een klas terecht met leeftijdgenootjes, en zodra ze het Spaans afdoende machtig is mag ze verder naar groep 2. Het Nederlands en rekenen houden we zelf bij, dus een al te grote achterstand zal ze hopelijk niet oplopen. Ramona verheugd zich er nu al op dat ze straks een schooluniform krijgt (witte blouse, donkerblauwe broek, lichtblauwe sokken en zwarte schoenen. Verder heeft Ramona hier in het dorp al twee vriendjes gemaakt (Eduardo en Allan, de zoontjes van R&A), die regelmatig op bezoek komen. En soms gaat Ramona bij hun langs om te spelen.

Sabu en Maiah (de twee Alaska Malamute – Salmoyedo puppies) groeien als kool. Sabu, een klotskop die bij de geboorte duidelijk minder hersencellen heeft meegekregen, krijgt les van zijn zus Maiah – kleiner maar hem duidelijk de baas – in hond zijn. Als het regent, en dat doet het dus zoals gezegd nu bijna voortdurend – rennen ze door de tuin en verandert de huiskamer na afloop in een modderpoel. Even kijken of het lukt om een foto mee te sturen…
Volgende keer meer…

p.s. Een foto uploaden lukt dan wel, maar het duurt maar liefst 10 minuten. Als stroop door een rietje...

Geen opmerkingen: