Tormenta Tropical NOEL

Sinds zondag wordt het Caribisch gebied dus geteisterd door de 14e storm van 2007, een orkaan genaamd Noel. Slecht nieuws voor Florida, de Bahama´s, de Dominicaanse Republiek en het doodarme Haiti, maar Midden-Amerika blijft dit keer evenwel gespaard. Gelukkig hebben we hier binnenkort onze eigen Tormenta Tropical Noël: mijn echtgenoot die poogt zijn langjarige tabaksverslaving te overwinnen, waarbij hij de eerste weken vast niet het zonnetje in huis zal zijn, vandaar. Was ik zelf namelijk ook niet sinds ik 15 oktober gestopt ben, voor de vijfde keer alweer. De vorige vier keer zat ik bij de 85 % van de stoppers die in de slechte gewoonte terugvalt, maar nu ik het al 2 weken zonder smokkelen heb volgehouden, heb ik goede hoop voortaan echt van het giftige kruid af te kunnen blijven. Het is in Costa Rica namelijk veel gemakkelijker dan in Nederland. Ten eerste hebben ze hier geen lekkere Van Nelle-shag met rijstvloeitjes, maar alleen vieze sigaretten in de varianten light & xtra light, die voornamelijk naar glasfilter smaken. Verder is het leven hier veel minder hectisch en gestresst, minder verplichtingen en afspraken, minder mensen die opbellen en aanbellen, geen werkstress, geen schoolplein 4x per dag, geen tentamens. Dat helpt een hele hoop. Hier zitten we gezellig in een bergdorpje met 2 puppies van drie en een halve maand oud die nog moeten leren luisteren en zindelijk worden, dat houdt je lekker bezig en geeft een hoop afleiding. Zo poepen ze steevast op het gazon van de buurman/ huisbaas, graven er gaten in en knabbelen aan zijn bloemenstruiken, wat natuurlijk allemaal niet mag en waar ik steeds de schade van mag proberen te herstellen. Als je de schatjes daarentegen loslaat in een weiland in de buurt komen ze niet meer terug en moet je ze vangen, wat wel even kan duren want het commando ´hier´ hebben ze nog niet in hun systeem: het spelletje pak-me-dan-als-je-kan houden ze wel urenlang vol.Voorts hebben we onze lieve 7-jarige dochter Ramona die altijd het zonnetje in huis is, dikke pret dus! Eigenlijk hadden we haar al op een Costaricaanse school willen hebben, maar de zomervakantie valt hier in de winter, tegelijk met de koffie-oogst, dus daar kan ze pas in februari terecht. Daarom nog 3 lange maanden van thuis lesgeven te gaan, waar ik eigenlijk geen geduld voor heb, maar goed wat moet dat moet...zonder ophouden kwebbelt ze vrolijk de hele dag aan mijn hoofd, speelt afleveringen van Spongebob na en haalt allerlei streken uit. De ongelakte tafel onderkliederen met 8 kleuren verf bijvoorbeeld. Een picknick-ontbijt maken op het balkon, wat betekent dat haar beddengoed daar ligt, volgesmeerd met jam en een spoor van koffie en broodkruimels door het hele huis. Maar evengoed een lieve verrassing voor ons ouders, dus boos kun je ook al niet worden. Als alle kinder- en puppiepret je allemaal een beetje teveel wordt heb je gelukkig altijd nog het huishouden als afleiding. Allemaal anders en een stukje bewerkelijker dan in Europa. De was doen alleen al kost je zo tien uur tijd per week, in Latijns-Amerika doe je die nl. in een grote betonnen, betegelde bak met koud water en een soort venijnige Biotex, genaamd Fort 3 Poderosa. Een dag voorweken, volgende dag hard schrobben, uitspoelen en uitwringen. Net als in de 19e eeuw, ongeveer. Vervolgens uithangen op de waslijn in het achtertuintje. Maar met de moessons van de laatste tijd schiet dat drogen niet echt op. Waslijnen onder afdakjes en op balkons spannen, maar ja nog steeds veel regen en soms waait de wind kleren in de blubbertuin van de buren. Kun je weer opnieuw beginnen, dus in de ergste dagen van de regentijd hingen hier alle gordijnrails en vensterbanken binnen vol met kleddernatte lakens en kleding. Uiteindelijk toch maar een 2dehands wasmachine aangeschaft, een modelletje uit ongeveer 1954, overgenomen van El Gordo en zijn vrouw, voor een zacht prijsje.Een verwarmingselement zit er dan ook niet in, warm water moet je zelf aftappen uit de badkamerboiler. Een paar emmers koud water met dat superwaspoeder werkt trouwens ook wel. Zelf in de bovenlader kieperen want de aansluiting van de kraan op de tuinslang lekt als waterval, net boven de wandcontactdoos die hier steevast op 30 cm boven de grond gemonteerd zit. Raak je niet ge-electrocuteerd dan staat de vloer van de bijkeuken wel weer onder water. Spoelen doet het ding ook al niet, dus het natte goed dien je zelf uit de trommel te vissen en van zeepresten te ontdoen onder de kraan van die tegelwasbak, daarna uitwringen de boel en in de centrifuge ermee. Uit de afvoerslang komt dan inmiddels een stroom zwart zeepwater die je snel in meerdere emmers moet zien op te vangen anders wordt de hele benedenverdieping nat en glibberig......OK, dit is dan een bewerkelijk aspect van het Latijns-Amerikaanse huishouden ...maar de rest is er goed mee te vergelijken (koken op een tweepitter, afwassen met een zeepblok en schuurspons, huis schoonmaken met koud water, ramen lappen met zware traliewerken ervoor etc.). Dus alle lieve schatten die voor ons vertrek meenden te moeten opmerken dat we hier vast de hele dag onder een palmboom piña colada zouden liggen te zuipen: niet waar! Ik ploeter me dagelijks een slag in de rondte en leven in Costa Rica is een absolute time warp. Palmbomen, daar staat het land vol mee, alleen het is hier in de bergen te koud om eronder te gaan liggen. Sterke drank is aan mij niet besteed, op af & toe wat Bailey´s de Montaña in barretje La Gaviota na dan. Misschien als het stormseizoen eindelijk voorbij is,dat we eens een keertje naar de warme stranden van de Caribe of Pacifico kunnen gaan. Dan nemen we er zeker eentje, op jullie gezondheid. Wat zeg ik: de hele fles!
Zo nu eerst maar eens kijken hoe het gaat met m´n tormenta tropical Noel gaat.....

(to be continued)